Τα πρώτα βήματα στην Νέα Υόρκη
Εγώ του σερβίρισα καφέ, αυτός κάθισε στο
σκαμπό, φαινόταν ανεμοδαρμένος άνθρωπος γεμάτος ρυτίδες, με κοίταζε με
περιέργεια. Έβγαλε από την τσέπη του μια γραφίδα κι άρχισε να με παρατηρεί.
Με
σκιτσάρισε πάνω σε μια χαρτοπετσέτα,
όταν τελείωσε μου την έκανε δώρο κι έφυγε.
Ήταν η γειτονιά του Bowery Manhattan, όπου συχνάζουν μποέμηδες.
Τότε
σταμάτησα και κοίταξα την πόρτα
από όπου είχε φύγει. Δίπλωσα την χαρτοπετσέτα και την έβαλα στην τσέπη μου.
Σκέφτηκα ποιος νάταν, γιατί το έκανε;
Μετά κατάλαβα ότι ιχνογράφησε ένα κομμάτι της ζωής μου, ή ίσως να είδε το μέλλον μου μέσα απ τον καφέ, δεν ξέρω.
Όμως ήταν τα πρώτα μου βήματα στην πόλη
της Νέας Υόρκης, ίσως να είχα πάνω μου την αθωότητα του ταξιδευτή, αυτήν που
υπόσχονται τα όνειρα, αυτά που βγαίνουν
από επιφανειακές εντυπώσεις αυτών με τις πλατειές γραβάτες και τις χρυσές
καδένες, ή ακόμα και ίχνη από αλάτι, τόσο διαφορετικός από την υπόλοιπη
κοινωνία!
Φύλαξα την χαρτοπετσέτα μέσα στις
σελίδες ενός βιβλίου! Τα χρόνια
διάβηκαν, κι αυτή υπάρχει ακόμα!
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
11 σχόλια:
Ένα σκίτσο που λέει πολλά.
Χάραξε πάνω του όλα όσα μπόρεσε να δει.
Στ΄αλήθεια είναι τέλειο. Σε θυμάμαι έτσι.
Νάσαι καλά.
...αν και την έχω δει πάλι, πότε δεν θυμάμαι...
σου έχει ένα ψυχολογημένο προφίλ!!!
Να είσαι καλά,
Φίλε μας.
Υγεία!
και "βροχερό" φιλί,
Υιώτα και Δημήτρης...
Καλημέρα φίλε Ντένη,
Το σκίτσο αυτό είναι από τον καιρό που σε γνώρισα στους Αγίους Αναργύρους θάταν 1972, τότε όπου η ζωή ήταν γεμάτη αγώνες και υποσχέσεις μα και όνειρα.
Σήμερα πολλές φορές αναμασάω τα ίδια και τα ίδια λες και είμαι μηρυκαστικόν "Αιξ"
Χαιρετώ
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Υιώτα,
Ήταν τα πρώτα μου βήματα στην ΝΥ θάταν εκεί στο 1972,
¨όπως λένε η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, και αυτή η χαρτοπετσέτα ήταν η αρχή σε τούτη εδώ τη χώρα σα νομοταγής πολίτης...
χαιρετισμούς
χαιρετισμούς
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Εγώ στη θέση σου Γάβο, θα έκανα το παν να τον προλάβω πριν χαθεί, να ρωτήσω, τουλάχιστον, το όνομά του, όχι το γιατί σε σκιτσάρισε. Ποιος ξέρει… μπορεί και να είναι τώρα κάποιος διάσημος. Τέλος πάντων αυτά είναι άνευ σημασίας τώρα.
Θα έλεγα, ωστόσο, ότι αυτό ήταν η πρώτη αποτύπωσή σου στην πολιτεία τη μεγάλη. Το πρώτο βήμα το είχες κάνει ήδη.
Πάντως, φίλε, ο χρόνος πάντα θα είναι παρών ακόμη και σε μια χαρτοπετσέτα μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου.
Αυτά τα απρόβλεπτα συναπαντήματα της μεγαλούπολης, πόσο εντυπωσιακά είναι!
Τυχαίο ξετυχαίο, βρέθηκε απ' το πουθενά ο προσωπικός σου ζωγράφος που φιλοτέχνησε το πορτρέτο σου πάνω σε μια χαρτοπετσέτα! Πολύτιμη εμπειρία αυτό το χαρτάκι Γαβρίλη! Ποιος ξέρει τι τον ώθησε να το κάνει αυτό;
Πάντως το σκίτσο, για τις συνθήκες και τα υλικά που έγινε, είναι εξαίσιο!
Τους χαιρετισμούς μου Γαβρίλη!
Δεν σταματάς να μας ξαφνιάζεις ευχάριστα σε κάθε σου ανάρτηση :-)
Τι όμορφη ανάμνηση ανέσυρες Γαβρίλη μου! :)))
Φοβερό σκίτσο, μα ακόμα πιο φοβερό που δεν έμαθες το γιατί σε σκιτσάρισε! Αυτό το ερωτηματικό ντύνει την ιστορία του σκίτσου με μυστήριο!!!
Ευχές για καλή εβδομάδα :))
Φίλε μου Στράτο,
Τα χρόνια πέρασαν το σκίτσο έμεινε ξεχασμένο μέσα σε ένα βιβλίο.
Ποιος ξέρει ποιος νάταν ο ζωγράφος, ίσως να ήταν η διαφορετικότητα στο βλέμμα μου,
πάντως ότι και νάταν χάθηκε στο άλεσμα του χρόνου. Το μόνο που έμεινε η χαρτοπετσέτα, ακόμη κι εγώ ο ίδιος άλλαξα τόσο ώστε, ούτε αυτή θα με γνωρίζει...
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Αγαπητή μου κ. Μ. Κανελλάκη,
Τα απρόοπτα πάντα βγαίνουν πιο φυσικά γιατί δεν το περίμενες,
Τώρα γιατί το έκανε ίσως να του έκανα εντύπωση, πρωτάρης κι εγώ στην δουλειά ή δεν ξέρω τι.
ήταν ένα ενθύμιον που κράτησε πολλά χρόνια.
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Αριστέα,
Είναι και αυτό (ότι γραφτεί) που μένει από τις αναμνήσεις της νιότης, πόσο μάλλον όταν ένα καλλιτέχνης το προσέφερε σαν δώρο.
Δεν ξέρω απόλύτως τίπτα ούτε ποιος ηταν ούτε γιατί το έκανε, πάντως σήμερα του στέλνω ένα ευχαριστώ όπου και νάναι.
Σε ευχαριστώ πολή,
πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ
Muy bueno , diarios de argentina todos los diarios de argentina y el mundo en un solo lugar , noticias al instante
Δημοσίευση σχολίου