Σάββατο 22 Απριλίου 2017

Θα το έχουν πει και άλλοι:



Ότι και να πω δεν περιμένω να είμαι ο πρώτος που τ’ έχει πει, θα το έχουν πει ή θα το έχουν γράψει και άλλοι.
Οπότε Σωπαίνω, ακούγοντας τον θόρυβο της  σιωπής αυτής που κατρακυλά και γκρεμίζεται στο βάθος της αιωνιότητας, αυτής που επιμένει να ξαναζεί στις μνήμες των ανθρώπων χωρίς να καταλαβαίνει ότι μοιρολογά για τον χαμένο της χρόνο.

Όσο πιο πολύ ψάχνω στ’ άδυτα
Της ανθρώπινης ψυχής, τόσο πιο
Πολύ με τρομάζουν οι ομοιότητες


Γαβριήλ Παναγιωσούλης

  

5 σχόλια:

ANNA FLO είπε...

Όμορφο Γαβριήλ!! Και τι σοφά λόγια!!
Χρόνια πολλά με υγεία Η Ανάσταση ας φέρει κάθε καλό στο σπιτικό σου
Καλή σου μέρα

Μηθυμναίος είπε...

Αινιγματικό το βρίσκω το κείμενό σου φίλε μου.
Θέλω να πιστεύω πως είναι απλά ένας στοχασμός σε στιγμές περισυλλογής...

Σου εύχομαι δύναμη και κουράγιο...

pylaros είπε...

Ευχαριστώ αγαπητή μου ANNA Flo
Χρόνια Πολλά και σε εσάς

Χριστός Ανέστη...

Και του χρόνου νάμαστε καλά

Την καλημέρα μου
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλησπέρα φίλε μου Στράτο,
Είναι και στοχασμός το κείμενό μου, είναι όμως και μια ανακάλυψη
ότι εσωτερικώς όλοι οι ανθρώποι έχουμε τους ίδιους φόβους τις ίδιες λαχτάρες, Είναι κάτι που λιγοι το αποδέχοντε....

Καλή σου χρονιά, με το καλό να μας 'ερθει και το καλοκαίρι...

Πάντα με την αγάπη μου
Γάβο

Αστοριανή είπε...

με τα χρόνια... διαπιστώνουμε τις ομοιότητες,
Φίλε Γαβρίλη...

Να είστε καλά,

Υιώτα