Ο ίδιος Θεός, Διαφορετικές Δοξασίες...

 O ίδιος Θεός, διαφορετικές δοξασίες.    

Μικρός στο ιερό της εκκλησίας του χωριού μου σε ένα καμινέτο από 4 πρόκες κι ένα καπάκι με οινόπνευμα έβραζα το ζέω σε ένα μπρίκι  του καφέ όταν εφώναζε ο παπάς, μετά έβανα λιβάνι στο θυμιατό και έλεγα  το Πάτερ υμών. Μια μέρα  ξανοίχτηκα, στο θαλασσινό άπειρον εκεί όπου δεν υπάρχουν σύνορα, στο διάβα μου συνάντησα καινούργιες θρησκείες, καινούργια πιστεύω, δεν ξέρω, ίσως και τον ίδιο Θεό. 

                 *

Περπατούσα  μόνος στις μικρο-γειτονιές, όταν από κάπου κοντά ακουγόταν φωνές, μετά ρυθμικά παλαμάκια, μετά πάλι σαν να ωρύονταν άνθρωποι.

Παραξενευμένος πλησίασα και παρακολουθούσα την τελετή. Ήταν μια εκκλησία   «Πεντηκοστής» όπου όλοι φώναζαν και κινούνταν, λες και ήταν σε βαπόρι με φουρτούνα. Όλοι αυτοί ευλογούσαν  τον Θεό

Η σκηνή στο Kingston Jamaica.

                    *

 Μπροστά απ’ το άγαλμα ήταν κάγκελα κι επάνω εκεί ήταν κρεμασμένες κοριτσίστικες πλεξούδες, τάματα προς τον Βούδα, από στο αριστερό μέρος του «ναού» τεράστιες ζωγραφιές που μπροστά τους έκαιγαν δεκάδες κεριά,

Ο Βούδας καθιστός οκλαδόν με τα μακριά αυτιά του μας κοίταζε σιωπηλός  έμεινα αποσβολωμένος κοιτάζοντας τις ζωγραφιές μερικές τρομακτικές. Γυναίκες ερχόταν ένωναν τις παλάμες τους και με κοίταζαν  περίεργα.

Βγήκα φόρεσα τα παπούτσια μου που είχα αφήσει στα σκαλιά και βιάστηκα να φύγω. Η σκηνή στην Βιρμανία Μyanmar.

                    *     

Με  τραβούσε συχνά στον καθεδρικό ναό του Αγίου Λουδοβίκου, φόραγε στο κεφάλι της ένα κεντητό μαύρο μαντήλι, με το που μπαίναμε μου έλεγε αυτή να βρέξω τα δάχτυλα μου από μια γούρνα νερό που ήταν στην δεξιά μεριά της εισόδου, να κάνω το σημείο του σταυρού, μ’ έπαιρνε μαζί της και γονατίζαμε σε κάτι στασίδια, αυτή κάτι ψιθύριζε, εγώ απλώς κοίταγα τα αγάλματα.

Η σκηνή στην Νέα Ορλεάνη.

                    *

Με  είχαν πάρει ακλούθα ένα σωρό πιτσιρίκια, για να τ’ αποφύγω μπήκα σε μια αυλή όπου στο βάθος ήταν ένα πράσινο τέμενος, η πόρτα ανοιχτή, μπήκα μέσα, μια θάλασσα ασπροφορεμένων ανδρών  γονυπετείς προσευχόταν, κάποιος δεν ξέρω από πού ήρθε δίπλα μου και μου έδειξε τον δρόμο να φύγω, μάλιστα μάλωσε και τα πιτσιρίκα που έφυγαν. Η σκηνή στο Chittagong Bangladesh

                    *

Ο ιεροκήρυκας μούδωσε μια βίβλο ανέβηκε στην έδρα του φώναξε να ανοίξουμε το βιβλίο  στην τάδε σελίδα κι άρχισε την κατήχηση. Ήταν οπαδοί της Χριστιανικής Επιστήμης ιδρύτρια τους η  Mary Baker Eddy Christian Science η Σκηνή στο Νησί Έλλις Νέα Υόρκη.

                    *

Η Ούρσουλα περνούσε απ’ έξω απ’ την πόρτα  και φώναζε να πάμε στην εκκλησία, ήταν εκεί κοντά, πήγαινε με δυο μικρά παιδάκια  και άρχιζαν τις ψαλμωδίες εν χορδής και οργάνεις κάτι σαν Gospel Music. Έλεγα πάντα ευχαριστώ δεν έχω καιρό. Μια μέρα γοερές κλάψες ακούστηκαν στην γειτονιά απ τα παιδιά της, τους είχε βάλει καυτερή πιπεριά στα χείλη γιατί μαρτύρησαν στον πατέρα τους ότι η μάνα είχε γκόμενο τον πάστορα…

                    *

Μια Κυριακή περπατούσα  στο Fort Tryon Park της Νέας Υόρκης όπου μερικοί πιστοί του His  Divine Grace Bhaktivedanta S. Prabhupada με ξυρισμένο κεφάλι και μια αλογοουρά στην μέση με ένα ντέφι χόρευαν, Ινδουιστές krsna όπου πίστευαν στην μετενσάρκωση  είχαν μάλιστα μαζί τους και μια νεαρά Ελληνίδα με την οποία συζητήσαμε καθισμένοι στο παγκάκι, μάλιστα μου δώρισε κι ένα βιβλίο Life Comes from Life…

                    *   

  Η Αμέλια με πήρε απ’  το χέρι περήφανη για την γνωριμία της και με πήγε στην εκκλησιά της με σύστησε στον Ιερέα αυτός έβγαλε ένα επιφώνημα.

Ω! Μα αυτός είναι σχισματικός της είπε. Η σκηνή στο λιμάνι του Niquero Cuba.

                    *

Τελικά θυμήθηκα και τον παπά του χωριού μου όπου έκανε λιτανείες εποχή ξηρασίας παρακαλώντας την Παναγία να βρέξει, λέγανε ότι παρακολουθούσε την αλλαγή φεγγαριού οπότε υπήρχε η πιθανότητα να βρέξει.

                    *             

Όλοι αυτοί προσευχόταν σε μια ανωτέρα δύναμη που την ονομάζουν Θεό, ο κάθε ένας με τον δικό του τρόπο… Άρα να ήταν ο ίδιος Θεός; 

 Γαβριήλ Παναγιωσούλης