Χριστούγεννα ανά την υφήλιο

                          Χριστούγεννα ανά την υφήλιο

Χριστουγεννιάτικες μνήμες στο χωριό δεκαετία 1940

Η μπότα του κατακτητή ακουγόταν στον δρόμο, βαριά σκληρή.

Χριστός γεννάτε σήμερον  αδέλφια μου, μόνο μια μπουκιά ψωμί 

Η ελπίδα του λαού, ξέσπαγε σ’ ένα παραλήρημα θρησκευτικής  έξαρσης, γονυπετούσαν κι έκαναν μετάνοιες. Απ’ έξω απ’ την εκκλησία κόχλαζαν τα πάθη, οι σκοτωμοί,  η πείνα, η δυστυχία, η  κοινωνία μας  μικρή , ο κόσμος μας, τόσο κλειστός όσο χώραγε το μάτι σου.

Και όμως ήταν Χριστούγεννα!

                                  *

Χριστουγεννιάτικες μνήμες  Αθήνα 1949

Ένα υπόγειο παγωμένο, στην Καλλιθέα, η ιδέα ήταν της θειας μου  θα τρώγαμε κρέας, μια κονσέρβα  Αργεντινής   Corned beef, ανάψαμε την γκαζιέρα Πίτσος,  η λαδιά του τηγανιού γέμισε τα πλεμόνια μας.

Και όμως ήταν Χριστούγεννα.

                                  *

Χριστουγεννιάτικες μνήμες,  Νέα Υόρκη 1951

Ήρθε η φιλόπτωχος, κάποιας ενορίας της Νέας Υόρκης, μερικές συμπαθητικές κυρίες, μαζί τους κι ένας ιερέας,  μας μοίρασαν δωράκια γλυκά απ’ την πατρίδα, μας πούλησαν ελπίδα  ξημέρωνε Χριστούγεννα.

Με ξύπνησε θόρυβος από κλειδιά αυτά που κουδούνιζαν  στα χέρια του δεσμοφύλακα, κρύφτηκα κάτω απ τα σκεπάσματα, δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου, ένας λαθραίος χωρίς φωνή.

Και όμως ήταν Χριστούγεννα,

                                  *  

Χριστουγεννιάτικες μνήμες,  αναχωρώντας την παραμονή των Χριστουγέννων 1956  απ’ το λιμάνι της Νέας Ορλεάνης για Μπαγκλαντές φορτωμένοι ρύζι απ’ τον γύρω του ακρωτηρίου της καλής Ελπίδας Νότια Αφρική, ένα ταξίδι 120 ημερών κι όμως ξημέρωναν Χριστούγεννα, κανείς μας δεν είχε διάθεση για ευχές ένεκα της επικινδυνότητας του ταξιδιού….  Απελπισμένοι πήγαμε για ύπνο αφήνοντας την τύχη μας στα χέρια του Θεού, ενός Θεού που μας έσωσε.

                                  *

Χριστουγεννιάτικες μνήμες, στο λιμάνι 1961 Σαν σκοτείνιασε ξεχυθήκαμε στους δρόμους, δεν ζητάγαμε τίποτε παρά ένα καλό λόγο μια  αγάπη, μια ανθρώπινη ζεστασιά, ένα χαμόγελο κάτι να θυμηθούμε κι εμείς ότι  ήταν Χριστούγεννα, ο λαός γλεντούσε στους δρόμους, παραμονή Χριστουγέννων, μουσική και χορός  παντού, ναυτικοί εμείς ψάχναμε για κάτι διαφορετικό μακριά από του λιμανιού τα καταγώγια.  Ανακατευθήκαμε με τους ντόπιους, ψάχναμε, μερικοί βρήκαν το  χαμόγελο, χορέψαμε, γλεντήσαμε μέχρι το πρωί. Ήταν η Αγία νύχτα,

Noche Buena.

Και όμως ήταν Χριστούγεννα

Οι λιτανείες (posadas) διαδεχόταν η μια την άλλη, όλες κουβαλούσαν το ομοίωμα του Ιησού (Él Niño) και  προσπαθούσαν να βρουν φιλοξενία να το κρύψουν σε σπίτια νοικοκυραίων, σύμφωνα με τα τοπικά έθιμα. Περνούσαν απ’ έξω απ’ το σπίτι μου. Οι  γυναίκες έψαλλαν… εγώ παρακολουθούσα,  έκλεισα τα μάτια μου και είδα την φάτνη αυτή που έφτιαχνε η μάνα μου.

Ερχόταν Χριστούγεννα.

                          *

Χριστουγεννιάτικες μνήμες  2011

Σε  ένα λιμανάκι της Γουατεμάλας  στο Livingston στην καραϊβική,  περάσαμε την παραμονή Χριστουγέννων σε κέντρο ακούγοντας προς τιμή μας  τραγούδια της γλώσσας   garífuna, γρατζουνώντας την κιθάρα τους, οι κάτοικοι   είναι μίγμα απογόνων, West African, Carib, and Arawak.

Απολαύαμε την ημέρα των Χριστουγέννων περιστοιχισμένος από παιδιά και εγγόνια μας  κάνοντας  μπάνιο σε πλαζ της περιοχής.

Κι όμως ήταν Χριστούγεννα, Χριστούγεννα αναμνήσεων, Χριστούγεννα διαφορετικά, Χριστούγεννα ευτυχισμένα.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης