Ο Ποσειδών κι εγώ

Ο Ποσειδών κι εγώ…
El dios del mar Poseidon (Neptuno en latín) y Yo… de la mitología griega,

Περιπλανώμενος στην Νέα Υόρκη συνάντησα τον Ποσειδώνα
Μούφερε αναμνήσεις μιας περασμένης μου ζωής.
Χάρηκα τόσο ώστε τον πλησίασα και του ψιθύρισα έτσι στ’ αυτί απαλά.
-Θυμάσαι τότε που μας παρουσιάστηκες μες απ’ τα σύννεφα που χαροπαλεύαμε στον Ινδικό ωκεανό;
Με κοίταξε με ένα παγωμένο ύφος του αγάλματος…
-Δεν πειράζει εγώ θα σε τιμήσω βγάνοντας μια φωτογραφία μαζί σου…
Επί 20 μέρες ταξιδεύαμε σε μια αγριεμένη θάλασσα. Ο ουρανός και η θάλασσα είχαν ενωθεί σε ένα σταχτί-μαύρο χρώμα, άσπριζε από τους αφρούς που έκαναν τα κύματα όταν λυσσασμένα χτυπούσαν το βαπόρι το κατάστρωμα χανόταν κάτω από την αφρώδη αυτή λύσσα τους. Από μπροστά μας από δίπλα μας από πίσω μας ο αέρας σφύριζε στα ξάρτια σα δαιμονισμένος, το βαπόρι πάλευε αγκομαχούσε, ανέβαινε σε υδάτινο βουνό και κατέβαινε σε χαράδρες, η προπέλα ξενέρωνε γύριζε σαν τρελή στο αέρα, κάνοντας το βαπόρι να τρέμει ολόκληρο. Εκεί πέρα στον ορίζοντα τα σύννεφα φαινόταν απειλητικά, σκέπαζαν τον ήλιο, μερικά από αυτά έμοιαζαν ανθρώπινο πρόσωπο σαν τον Αίολο που φυσούσε, μετά φάνηκε η Τρίαινα και μια άλλη μορφή σαν τον Ποσειδώνα. Η κιβωτός μας χόρευε σαν καρυδότσουφλο, ο καθένας μας βουβά σιωπηλά προσευχόταν στο δικό του θεό να μας βοηθήσει να φτάσουμε στη στεριά, να αφήσουμε τον κόκορα να πετάξει να τρέξει να μας δώσει την είδηση ότι υπάρχει ελπίδα, να βρούμε στεριά, να πατήσουμε χώμα ευλογημένο κάτι τι το στερεό, να κάνουμε τα τάματα στους θεούς μας, να δούμε γυναίκες, που στην φαντασία μας φάνταζαν σαν θεϊκές υπάρξεις, γεμάτες στοργή, ρομαντικές τρυφερές. Να νιώσουμε κι εμείς ότι είμαστε παιδιά της μητέρας γης. Ο κάθε ένας μας έπλαθε μια ιδανική μορφή δικής του γυναίκας, κάτι να λατρεύει, να πιστεύει, να αγαπά, σαν ένα αγγελικό εξωγήινο λουλούδι να τους καταλαβαίνει, κάτι απαλό μεθυστικό, να προσεύχεται στο όνομά της.
Κι όταν στα λιμάνια τις βλέπαμε να περνούν δίπλα μας, εκστατικοί, άφωνοι, ντροπαλοί, άτολμοι, καθόμαστε και τις κοιτάζαμε ώρες ολόκληρες σα να ήταν από άλλον πλανήτη.

El dios del mar Poseidon (Neptuno en latín) y Yo… de la mitología griega, él y Yo viejos amigos desde la época que viajaba como marino nos encontramos de nuevo en una aula de lectura, me alegre tanto hasta fui a saludarlo y tomar una foto, aunque fue una estatua!

Γαβριήλ Παναγιωσούλης