Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2019

Σκηνικό Νέας Υόρκης

Σκηνικό της Νέας Υόρκης
Η σκάλα ήταν στο κέντρο του κτηρίου, όχι δεν ήταν ουρανοξύστης είχε μόνο πέντε ορόφους, ούτε είχε ανελκυστήρα.
Δυο παιδιά παίζανε τρέχοντας τα σκαλοπάτια, το ένα έμενε στον πρώτο όροφο, το άλλο στον πέμπτο. Σε μια στιγμή πάνω στην κάψα του παιχνιδιού το παιδί που έμενε στον πέμπτο όροφο έτρεξε να φύγει να πάει στο διαμέρισμά του. Το του πρώτου ορόφου έβγαλε το πιστόλι και σημάδεψε από κάτω προς τα πάνω. Τον πέτυχε καθώς ανέβαινε τα σκαλιά του τρίτου ορόφου. Έπεσε νεκρό λίγο πιο πάνω από την πόρτα μου. Την μισάνοιξα, άκουσα τις φωνές, τη σειρήνα του νοσοκομειακού, μετά ήρθε η αστυνομία. Βγήκα στον διάδρομο ρώτησα, έμαθα, ξανακλείστηκα στο διαμέρισμά μου, την άλλη μέρα μαζί με άλλους ενοίκους πήγαμε στο γραφείο κηδειών να δώσουμε το ύστατο χαίρε στους οικείους του παιδιού. Η σκηνή σε ένα κτίριο της πάλε ποτέ ελληνικής γειτονιάς του Washington Heights Νέας Υόρκης, όχι δεν ήταν Ελληνικό γκέτο αλλά μια γειτονιά που άλλαζε προς το χειρότερο. Ακριβώς δίπλα μας η εκκλησία και το κοινοτικό απογευματινό σχολείο των Αγίων Αναργύρων, εκεί όπου έμαθαν τα παιδιά μας τα πρώτα τους ελληνικά γράμματα.
Τι κρίμα, αλλάξαμε γειτονιά…
Γαβριήλ Παναγιωσούλης



Δεν υπάρχουν σχόλια: