Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Καλή και χαρούμενη Πρωτοχρονιά 2010

Χιόνια στην αυλή 20/12/09
Ανεβασμένος στην καρέκλα στον εξώστη κοιτώ το χιόνι



Πόλεμος, φτώχεια, σκοτωμοί, είναι αυτά που άφησα πίσω μου στην Ελλάδα, μια Ελλάδα που αιμορραγούσε από τον εμφύλιο, μια Ελλάδα που έμεινε και μένει γραμμένη στην ψυχή μου ακόμα μέχρι σήμερα.

Μόνος, μονάχος, παιδί, χωρίς παρέα, χωρίς νουθετήσεις από κανένα, κατόρθωσα να νικήσω αυτό το τέρας που λέγεται επιβίωση, πρόοδος και να μην χάσω την ελληνικότητά μου. Οι πρωτοχρονιές πολλές μαζευόταν στην πλάτη μου σαν πολύχρωμο κουβάρι σπάγκου, κάθε πρωτοχρονιά κι ένας κόμπος, όταν το ξεδιπλώνω μετράω τις πρωτοχρονιές, τους κόμπους που πέρασα στις θάλασσες με παρέα τους γλάρους, με στέρηση της ελευθερίας μου σε κρατητήριο, σε όνειρα που δεν είχαν τελειωμό, αχ! Αυτά τα όνειρα ακόμα με τυραννούν, μα και γλεντώντας σε ξένες πατρίδες, σε λιμάνια με οτιδήποτε προσέφεραν.

Πολλοί οι κόμποι στο κουβάρι, πρωτοχρονιές αξέχαστες, με χαρές ή και με πίκρες, με νοσταλγία, μα και με αγάπη.

Σήμερα πλέον μια ακόμα πρωτοχρονιά περνά κοιτάζω γύρω μου και βλέπω,
τα λουλούδια που με περιτριγυρίζουν κι ευχαριστώ τον Δημιουργό, για τη μεταμόρφωσή μου, το «μου» έπαψε πλέον να υπάρχει, έγινε μας, από έναν διαβάτη μονάχο Aventurero σε κάτι πιο αγαπημένο που μας πλαισιώνει, μαζί με την Ορτανσία φτιάξαμε το δικό μας περιβάλλον, γεμάτο ζεστή αγάπη, θαλπωρή, οικογένεια αυτά που δίνουν αξία και νόημα στη ζωή.

Ευχόμαστε σε όλους σας, στους αγαπητούς-τές αναγνώστες της ΠΥΛΑΡΟΣ υγεία, πρόοδο, ευτυχία και χαρά στον καινούργιο χρόνο 2010.
Με αγάπη,
Γαβριήλ Παναγιωσούλης και οικογένεια

14 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Είθε!
Είθε να είναι η καλλίτερη, η αποδοτικότερη, η πλέον ευτυχισμένη περίοδος των Εορτών,
Γαβρίλη,
Ορτανσία μου
και όλος ο ...ανθόκηπος που σας συνεχίζει...
Στο τραγούδι που ανάρτησες,
θα λικνίσω ένα ταγκό με τον Δημήτρη... κατάλαβα πολλά από τα λόγια αγάπης που αναφέρονται, μα και μόνο η μελωδία του, είναι αρκετή για την διάθεση...

Πόσο γρήγορα περνούν τα "ά-τιμα" τα χρόνια, Φίλε μου!!!
Πόσο βιαστικά!

Απόψε, με την θύελλα της δεκαετίας, -τον πρωταρχικό φόβο του ανθρώπου των σπηλαίων δεν νομίζω να τον έχουμε ξεπεράσει...- και την κακή συνήθεια να ξυπνώ, να σκέπτομαι, να γράφω στο δεφτέρι του μυαλού (!) και πολλά να τα ξεχνώ στο ξημέρωμα, πίσω από το κρύο παράθυρο έβλεπα τις ζαλισμένες πεταλούδες του χιονιά, έχω ήδη δυο φιλμς με φωτογραφίες...
Τί νύχτα ήταν κι αυτή!!!

Θάμπωσαν τα μάτια από την λευκότητα γύρω μου, ο αγέρας, μεθυσμένος πότε έφτιαχνε αφράτους κουραμπιέδες...
πότε ολόλευκες ΠΥΡΑΜΊΔΕς !!! ναι, βρε παιδιά, πρώτη φορά είδα κάτι παρόμοιο...
μια κάτασπρη έρημος να μας περιβάλλει... ούτε ψυχή, ούτε ανάσα... ακόμη και η δική μου είχε σταματήσει...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΦΙΛΕ!
Μαζί σου, με όλους τους δικούς σου
κι ΟΛΟ τον κόσμο
"Καλά Χριστούγεννα κι Ευτυχισμένο το 2010!"

Πάντα με Αγάπη,
Υιώτα-Δημήτρης,
Long Island, NY

Μαριάνθη είπε...

Ακόμη μια ζεστή και εξομολογητική ανάρτηση κύριε Γαβριήλ. Εύχομαι, ευχόμαστε με το Νίκο-ο οποίος διάβασε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όσα γράφετε όπως ξεχωριστή βρήκε και την προηγούμενή σας ανάρτηση-να περάσετε ευλογημένα Χριστούγεννα όλη η οικογένεια σας μαζί με την ομορφιά της θαλπωρής και της χαράς.

Μηθυμναίος είπε...

Εσύ φίλε μου, είσαι un aventurero της ζωής! Ό,τι έζησες στην πορεία σου το γεύτηκες τέλεια και νίκησες! Τώρα απολαμβάνεις όλα αυτά, τα τόσα πολλά κι ευτυχισμένα, "παρακλάδια" σου, που καμαρώνω στη φωτογραφία!

Έχεις κατορθώσει να κάνεις το χρόνο να ζαλίζεται… δεν υπολογίζεις ημερολόγια, άστα τι νόημα έχουν… Την ψυχή σου να αφουγκράζεσαι κι ό,τι εκείνη ζητά να δίνεις…
Και όπως σου έγραψα να σκορπίζεις τη γνώση σου, έτσι όπως το χτεσινό σας χιόνι, κι εμείς θα κρατάμε μέσα μας τη ζεστασιά της.

Να ‘σαι καλά, γερός και δυνατός, έτσι όπως σ’ έπλασε η ζωή, να καμαρώνεις με την Ορτανσία σου όλα αυτά που αγαπάς!!!

Τα καλύτερα να σε βρουν!!!

FELIZ NAVIDAD y un PROSPERO AÑO con Salud y Amor!!!

pylaros είπε...

Αγαπητή μας Υιώτα,
ευχαριστούμε για τις ευχές σας,
Η αλήθεια είναι ότι το χιόνι ήρθε έτσι νωρίς και άφθονο χωρίς να το περιμένουμε κι όχι μόνο αλλά μας έκλεισε και μέσα.
Όταν γύριζα στον κόσμο δεν ήξερα, μάλλον δεν μπορούσα να φανταστώ σε πιο κλίμα θα με έριχνε η τύχη μου, προτιμούσα τα τροπικά ή ας πούμε το ζεστό κλίμα, αλλά αλλιώτικα αποφασίζει ο παντοδύναμος.
Το τραγούδι ναι ΣΟΦΤ πολύ ΣΟΦΤ θέλει ημίφως και νιάτα,

Έστω και με τις αναμνήσεις περνάμε χουχουλίζοντας στο κρύο του χειμώνα, αλλά είναι αυτές που σαν μαγκάλι αναδίδουν την θερμότητά τους και με-μας ζεσταίνουν ψυχικά.
Κλλά χριστούγεννα, ευτυχές το νεον έτος, στον Δημήτρη κι εσένα.
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
καιρό είχα να ακούσω απο εσένα, αλλά παλι σκέφτηκα γιορτές έρχονται, ψώνια τρεχάματα, κλπ.
σας ευχαριστώ τον Νίκο και όλους σας για τις ευχές σας και σας αντευχόμεθα Χαρούμενα Χριστούγεννα κι ένα ευτυχισμένο καινούργιο χρόνο.

Οι εορτές αυτές είναι σαν
τα παραμύθια που ακούγαμε μικροί απίστευτο μας φαίνεται πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια αφού μόλις χθες ήταν τα προηγούμενα κι ας έχουν περάσει χρόνια. Μια αυταπάτη του νου μας.

και παλι καλές εορτές, ευχαριστούμε

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...ημίφως και ...νειάτα!
Και ποιος σου είπε, Γαβρίλη μου, ότι οι...λιγότερο νέοι δεν χορεύουν στο... ημίφως? (ίσως και ... αλλά άστα αυτά, ντροπή! τέτοιες μέρες, πονηράδες και ...φτιαρίσματα στο χιόνι, εννοώ!!!)
κι όμως,
το τραγούδι σου, ήπιο, μα προκλητικό...
κι αφού είμαστε ακόμη "αντβέντουρερς"...

ας ζήσουμε την περίοδο αυτή λίγο πιο έντονα!
Χαιρετισμους κι ευχές,
Υιώτα

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο, λες (Έχεις κατορθώσει να κάνεις το χρόνο να ζαλίζεται…)
Αυτή την κουβέντα πρώτη μου φορά την ακούω, έχει τόσο βάθος ώστε δεν τολμώ να την κοιτάξω, ούτε καν να την αναλύσω.

Η προσπάθεια του ατόμου είναι να μην αλλοιωθεί στο πέρασμα του χρόνου, να μην αλλάξει, ο εσωτερικός μας κοσμος μένει ο ίδιος, έστω κι αν η εξωτερική εμφάνιση αλλάζει, γερνά ζαρώνει, και το κυριότερο σε χτυπά ένα αγκάθι στην καρδιά όταν βλέπεις, ότι δεν σου δίνουν σημασία, αισθάνεσαι κάτι τι σα να είσαι περιττός, ε! αυτό σε σκοτώνει, δεν είναι δυνατόν να κάτσεις στην άκρη, πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι όλοι είμαστε φθαρτοί, ε! όταν το χωνέψουν αυτό θα πάψουν και τα παραγκωνίσματα.
Ο εσωτερικός σου κόσμος μένει νέος ως το τέλος,
Ε! αυτό κάνω κι εγώ εξωτερικεύω τον κρυφό μου κόσμο, ξαναζώ παρέα με τις αναμνήσεις, σε μια μοναξιά που μόνο εγώ καταλαβαίνω.
Χρόνια Πολλά ο καινούργιος χρόνος με υγεία κι ευτυχία.

Φίλε ευχαριστώ
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Φίλε Γαβρίλη.
Όπως κι' αν την πάρεις τη ζωή μας μας έμαθε πολλά. Στα ίδια αχναρια βαδίσαμε. Αγωνιστήκαμε, κουραστήκαμε, καπου κάπως προδοθήκαμε, όμως νικήσαμε φίλε μου. Κι΄είναι το τρόπαιο μεγάλο. Παιδιά κι΄εγγόνια. Ψηλά το κεφάλι φίλε μου και το βλέμμα μπροστά. Προχωράμε.
Νάσαι καλά
Χαρούμενα Χριστούγεννα κι΄ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος Πάντα χαρές σε σένα και την οικογένειά σου.
Ντένης

pylaros είπε...

Αγαπητή Υιώτα, Χθες το βράδυ σου απάντησα για το ημίφως και τα νιάτα, αλλά το έχασα νόμιζα ότι το δημοσίευσα, σου έλεγα λοιπόν ότι πήγα στο της ΔΕΣΤΑΠΑ και βρήκα ένα δικό σου Χριστουγεννιάτικο διήγημα, με τη ΝΟΡΑ,
μου φάνηκε ότι βρήκα μπροστά μου τη NORA ROBERTS μια αμερικανίδα συγγραφέα.

Καλές γιορτές μαζί με τον Δημήτρη και οικογένεια.
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη,
Πράγματι η ζωή μας έμαθε πολλά,

Όσο μας έχει απομείνει (από τη ζωή) προχωράμε μπροστά αν και από εδώ και πέρα, τελείωσαν για εμάς αυτές οι τρομακτικές περιπέτειες,
όχι γιατί δεν υπάρχουν αλλά γιατί δεν αντέχουμε.

Χρόνια πολλά, καλές γιορτές

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

1.15...
kαι συ, στο βαθύ σου ύπνο!

Σ΄ευχαριστώ για το κοπλιμάν, Φίλε Γαβρίλη...

Σήμερα, το είχε κι ο Εθνικός Κήρυκας στο Χριστουγεννιάτικο ένθετο, με ξεχωριστή παρουσίαση...

Ευχαριστώ,
Χρόνια Πολλά,
Υιώτα-Δημήτρης

pylaros είπε...

αγαπητή Υιώτα,
Πίστεψέ το ο κήρυκας φτάνει αργοπορημένος τώρα τις τελευταίες μέρες, οπότε σήμερά σάββατο πήγα στην Αστόρια και τον αγόρασα με νέα της Πέμπτης.
Είδα το το διήγημά σου δεν το διάβασα ακόμη αλλά νομίζω θα είναι το ίδιο με το της ΔΕΣΤΑΠΑ.

Καλή και χαρούμενη Πρωτοχρονίά
μαζί με τον Δημήτρη

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Ζεστές ,ειληκρινής και ανθρώπινες είναι πάντα οι αναρτήσεις σου ΓΑΒΡΙΉΛ.
Ετσι βγαίνουν από την ψυψή σου, έτσι τις αφήνεις,χωρίς καρικεύματα και μπιχλιμπίδια.Γιά άλλη μιά φορά αποδεικνύεται πως η απλότητα και η αυθεντικότητα βρισκουν πιό εύκολα τα μονοπάτια της ψυχής μας
ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ 2010

pylaros είπε...

Φίλες Σπύρο, ευχαριστώ δια {Ζεστές ,ειληκρινής και ανθρώπινες είναι πάντα οι αναρτήσεις σου ΓΑΒΡΙΉΛ.}

Προσπαθω πάντα να είμαι αυθεντικός χωρίς καρικεύματα,

είναι αυτό που έχει αξία στη ζωή, αυτό που μένει,

Χρόνια Πολλά
ευχαριστώ
Γαβριήλ