Επανάσταση.

Η πόλη της Γουατεμάλας είναι χτισμένη σε ένα οροπέδιο 1500 μέτρων ύψος έχει πάντοτε ένα κλίμα γλυκό, ήπιο, με λουλούδια όλο τον χρόνο και δυο εποχές, των βροχών και της ξηρασίας. Η των βροχών ήταν ο χειμώνας τους ο οποίος άρχιζε τον Μάη μέχρι τον Οκτώβρη.

Στις άκρες η πόλη συνόρευε με τεράστιες βάραθρους, στις πλαγιές τους ήταν χτισμένα οι μπαρακο-γειτονιές των φτωχών, μετά ήταν μια μεγάλη γέφυρα η οποία σύνδεε την πόλη με την εθνική τους οδό προς τις ακτές του Ατλαντικού, ένας δρόμος 295 χιλιομέτρων. Η ονομασία της γέφυρας αυτής ήταν Belize μια παλιά επαρχία της Γουατεμάλας που την είχαν ενοικιάσει τον 19 αιώνα στους εγγλέζους με αντάλλαγμα την κατασκευή σιδηροδρόμων από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό. Αποτέλεσμα μετά από χρόνια η επαρχία έγινε αποικία και μετά απόκτησε την ανεξαρτησία της, υπάρχει μέχρι σήμερα σαν ξεχωριστό κράτος με γλώσσα την αγγλική. Πριν μπούμε στη γέφυρα πάνω σε ένα άλλο ύψωμα ήταν χτισμένη μια στρατιωτική βάση, ονομαζόταν Βάση υποστράτηγου Ζαβάλα.

Είχα ένα μικρό κατάστημα που είχα μόλις εγκαινιάσει όταν ακούστηκε βόμβος αεροπλάνων, μετά πολυβολισμοί. Βγήκαμε όλοι στο δρόμο, τα αεροπλάνα μονοκινητήρια καταδιωχτικά τύπου mustang του Β! παγκοσμίου πολέμου πηγαινοερχόταν και πολυβολούσαν στο απέναντι μικρό οροπέδιο όπου ήταν η στρατιωτική βάση.
Τρέξαμε βάλαμε το ραδιόφωνο, είχαν μόνο τραγούδια, μετά από λίγο όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί έκαναν αλυσίδα (Cadena) με το κρατικό ραδιόφωνο το TGW, τα αεροπλάνα συνέχιζαν να περνούν ξυστά πάνω από τα σπίτια και να πολυβολούν.
Τέλος μεταδόθηκε μια διάδοση που από στόμα σε στόμα έφτασε και σε εμάς. Κηρύχτηκε επανάσταση, ένας συνταγματάρχης με την βοήθεια της αεροπορίας πολυβόλησε και νίκησε τη στρατιωτική βάση Ζαβάλα, ο πρόεδρος της χώρας Ydigoras δραπέτευσε, ο συνταγματάρχης Peralta πήρε στα χέρια του την κυβέρνηση κι άρχισε να βγάζει λόγους να πείσει την κοινωνία ότι αυτός ήταν ο μεσσίας της δικαιοσύνης.

Τη βάση την κατάλαβαν οι καινούργιοι, εκεί άρχισε το πλιάτσικο. Στην αναμπουμπούλα αυτή φίλος μου στρατιώτης είχε κλέψει ένα ράδιο και κάτι άλλα μικροπράγματα, την νύχτα θα φύλαγε βάρδια στην μια άκρη της γέφυρας.
Με παρακάλεσε να πάω τάχαμου ότι θα περάσω τη γέφυρα θα με περίμενε και θα με σταματούσε για έλεγχο, θα μου έβανε στο αυτοκίνητο μου, ότι είχε και θα γύριζα πίσω, μην φοβάσαι μου είπε, είμαι το κράτος.

Γύρω μου οι κορυφές των βουνών ήταν κωνικές από τα τόσα πολλά ηφαίστεια που δεν ήταν ενεργά, εκτός από ένα το της φωτιάς που ήταν σε 3835 υψόμετρο ήταν απέναντι από το σπίτι μου, όπου κάθε βράδυ έφεγγε τη γειτονιά με εκρήξεις και ποταμάκια λάβας κατέβαιναν από τα μονοπάτια, πολλές δε φορές μας σκέπαζε με μια στάχτη μαύρη, έτσι το πρωί πριν φύγω για δουλειά ξεσκόνιζα το αυτοκίνητό μου, ήταν από το Volcán de Fuego de Alotenango ένα χωριό της προάστιο της πόλης της Γουατεμάλας.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης