Ιονικές Δραχμές...

1941-1943

Μετά από την κατάλυση του ελληνικού έθνους από την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία πριν από δυο χιλιάδες και χρόνια, μετά από τον συνεχή εποικισμό των Ιόνιων νησιών από Νορμανδούς, Βενετούς, Βυζαντινούς, Γάλλους, Ρώσους, Τούρκους, Άγγλους, στην σημερινή σύγχρονη εποχή πάλι είχαμε μια Ιταλική προσπάθεια, να τα αποκόψουν από τον κύριο κορμό της Ελλάδας, στην αρχή του Β! παγκοσμίου πολέμου, 1941-1943.

Ήταν μια εποχή όχι πολύ μακρινή, μια εποχή που ήμουνα παιδάκι, έτσι θυμούμαι τον Ιταλικό στρατό κατοχής, μας είχαν επιτάξει ένα από τα σπίτια μας, στα Μαρκάτα καθώς και των άλλων γειτόνων. Εκεί γνώρισα τους μελανολοχίτες στα μαύρα ντυμένοι επίλεκτοι του Μουσολίνι, τους Φιναντσέρους στα πράσινα με ένα φτερό στο κράνος, λες και ήταν κοκόρια. Τον μοτοσικλετιστή Βιόλα με την μπλε στολή του, είναι αυτός που μου πέταξε μια πέτρα όταν ανεβασμένος στη λιθιά του δικού μας σπιτιού λιγούρευα που άνοιγε μια κονσέρβα κρέας, κοίταζα έναν παπά με ένα πλατύγυρο καπέλο από όπου κρεμόταν μια κίτρινη κορδέλα. Γυναίκες με βαμμένα χείλη και τσιγάρο. Μετά αυτή τη γυναίκα που ήρθε μόνο μια φορά και μας μοίρασε σταφιδόψωμο σε όλα τα παιδάκια του σχολείου, για κάποια Ιταλική επέτειο που δεν θυμάμαι. Μετά το δελτίο των Ιταλών 2 ουγγιές καλαμποκίσιο αλεύρι πικρό λέγανε ότι είχε βραχεί από θάλασσα. Έκοψαν ένα ψηλό κυπαρίσσι κι επάνω ύψωσαν την ιταλική σημαία, σε ένα ύψωμα στα Μαρκάτα με το όνομα αβιζανιά, με το πέσιμο του ήλιου μια ομάδα από αυτούς περνούσε από μπροστά μας παρουσίαζαν όπλα κατέβαζαν και δίπλωναν την σημαία τους. Εμείς τα παιδιά τρέχαμε από πίσω τους χαζεύοντάς τους.

Τα Επτάνησα τα ήθελαν οι Ιταλοί για τον εαυτόν τους, έτσι μας εκδώσαν χαρτονομίσματα μόνο για τα Ιόνια νησιά.

Το σχολείο μας το όνομά του γραμμένο Ιταλικά, δίπλα ελληνικά. Μερικά από αυτά τα χαρτονομίσματα τα κρατώ ακόμα στα χέρια μου, είναι αυτά που κατά κάποιον τρόπο εκτός από την ανέχεια και πείνα μαρκάρισαν και την παιδική μου ηλικία.
Όταν έφυγα τα φύλαξα, όχι για να τιμήσω τους κατακτητές αλλά γιατί ήταν μια μαρτυρία σκλαβιάς και δυστυχίας που αναθραφήκαμε ως Έλληνες, ανάμεσα σε δυο εχθρούς που μάλωναν αναμεταξύ τους με αποτέλεσμα οι Γερμανοί στο νησί να δολοφονήσουν άνω των 10.000 ιταλών.

Έτσι κονομήσαμε εμείς οι αυτόχθονες κεφαλλονίτες εκτός από τα χιλιάδες ιταλικά κουφάρια που γέμισαν τα ξεροπήγαδα, ιταλικές χλαίνες, αντίσκηνα, κράνη, μπαλάσκες, κάναμε παπούτσια, μα και μπαρούτι για προσάναμμα, από οβίδες κανονιών σε διάφορα σχέδια, όπλα, δεσμίδες σφαίρες, καραμπίνες κοντές, μάλινχερ, χειροβομβίδες, όλμους, ήταν τότε που η Ελλάδα ως κράτος είχε εξαφανιστεί.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης