Μια φορά κι έναν καιρό

Επιστολή δημοσιευμένη στην Ελληνική εφημερίδα Νέας Υόρκης, Εθνικός Κήρυξ, έκδοση Σαββατοκύριακου 20-21 Μαρτίου 2010


Μια φορά κι έναν καιρό, έτσι αρχίζουν πάντα τα παραμύθια και οι αθώοι ακροατές, σε αυτή την περίπτωση οι έλληνες με ανοιχτό τον στόμα περίμεναν τη συνέχεια. Πίστευαν λοιπόν στο παραμύθι ότι, όταν μπει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα σιγουρευτούν τα σύνορά μας, μια και θα έχουμε τις πλάτες των Γερμανών ή και των άλλων εταίρων μας της Ε. Ε. δηλαδή οι γείτονές θα φοβόταν και θα σταματούσαν τις παραβιάσεις εναέριες ή και από θαλάσσης.

Έτσι όταν μπήκαμε μας έδωσαν επιδοτήσεις για την αγροτιά μας, για την κτηνοτροφία, για κοινωνικά έργα, διανοίξεις οδών, δρόμων, αλλά τότε κυριάρχησε όχι η φιλοπατρία, ούτε το κοινό καλό, αλλά ένας πρωτόγονος ατομικός δρομέας πλουτισμού από τους έχοντες τα ηνία λες και η χώρα βρισκότανε υπό ξένη κατοχή μια διαφθορά, με ψεύτικες δηλώσεις περιουσιακών στοιχείων, ξέχασαν τα εθνικά θέματα, καλέ η κόκκινη σημαία με την ημισέληνο έφτασε απέναντι απ το ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, αλλά πάλι, σκεφτείτε ίσως να ήταν αρχαιολάτρες και ήρθαν να θαυμάσουν, να πάρουν φωτογραφία τον αρχαίο ναό.

Η απότομη αυτή αλλαγή στον εύκολο δανεισμό, χωρίς πολλές φορές να υπάρχουν υποθήκες έφερε έναν ανήθικο ωχαδερφισμό, μια διαφθορά από τους έχοντας και κατέχοντας, με την φιλοσοφία ας περνάω εγώ καλά σήμερα και άσε την πατρίδα, αυτή είναι για τους κουτούς. Και διερωτώμαι, άρα τι άλλο πρέπει να συμβεί ώστε ο έλληνας να πάψει να είναι αφελής;

Πότε επιτέλους θα πιστέψει ότι το μέλλον και η ελευθερία του ιδίου, η ακεραιότητα της Ελλάδας, είναι μόνο στα χέρια του. Οι υπόλοιποι παίζουν ο κάθε ένας το παιχνίδι του, σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.

Θα πρέπει να παραδειγματιζόμαστε από τα τόσα πολλά χρόνια που υποφέραμε υπό ξένη κατοχή, χιλιάδες τα χρόνια, ο αφελληνισμός των κατοίκων της χερσονήσου του Αίμου κράτησε πολλούς αιώνες, είμαστε καινούργιο κράτος μας λείπει η πίστη στην πατρίδα, η φιλοπατρία πρώτα και μετά η ατομική μας καλοπέραση.
Μπήκαμε στο ευρώ, πάψαμε να δουλεύουμε, οι χειρονακτικές εργασίες ακατάδεχτες, τις δώσαμε σε αλλοδαπούς, το κεφάλαιο θέριευε, τα μπαρ, τα ουίσκι, τα αμάξια, τα καταναλωτικά δάνεια πλήθυναν,

Αποτέλεσμα λέτε να χάσουμε την εθνική μας ταυτότητα και την εδαφική μας κυριαρχία; Μετά, όσο έρανο και να κάνουν οι έλληνες του εξωτερικού για να βοηθήσουν την πατρίδα όλα τα χρήματα θα πάνε για την ξένα επιτόκια. Άρα μηδέν εις το πηλίκο. Τουλάχιστον ας μας γίνει μάθημα για τα επόμενα κακά που μας έρχονται, όπως η εδαφική αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, και να εδραιωθεί ένα πιστεύω ότι μόνο στα ελληνικά μπράτσα πρέπει να βασίζεται η πατρίδα, το έθνος.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης,
Μπρονξ ΝΥ