Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

Διακοπές στην Πύλαρο 2010:



Στο χωριό εκεί ψηλά στους πρόποδες του βουνού της Αγίας Δυνατής.
Κάθε μέρα με τη ζέστη τα τζιτζίκια μας κάνανε παρέα, το βραδάκι ένας άνεμος βορειοδυτικός Μαΐστρος που μας δρόσιζε, βάζαμε μια ψιλή κουβέρτα, για να μην κρυώνουμε!
Η θάλασσα του Μύρτου πάντα κυματώδεις γαλαζοπράσινη, χωρίς σκιά μόνο αυτή η αγοραστή σκιά της ομπρέλας, έπρεπε να ξέρεις καλά μπάνιο, και ο ήλιος σε έψηνε. Έλα όμως που είχε και πολλά γυμνόστηθα κορμιά, δηλαδή χόρταινε το μάτι σου να βλέπεις, νόρδικα καλλίγραμμα γυμνά, λες και τα έπλασε ένας μοντέρνος Πραξιτέλης. Κοίταζα και το δικό μου και θυμόμουν την εποχή που μου μάθαιναν το ποίημα: (Ξέρεις την χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα, που κοκκινίζει η σταφυλή και θάλλει η ελαία; Ω! δεν την αγνοεί κανείς είναι η γης η Ελληνής.) Άρα πόσα χρόνια να πέρασαν; Νομίζω ότι ήταν χθες, τόσο γρήγορα τρέχει ο χρόνος, μα γιατί;

Προσπάθησα να βρω τη συνέχιση αυτών που κάποτε αφήσαμε πίσω μας. Τίποτα το χάος, άλλαξε ο κόσμος, μα φυσικό είναι, δεν έχω την απαίτηση να είναι τα ίδια όπως τ’ άφησα, αφού ούτε κι εγώ δεν είμαι ο ίδιος, άλλαξε όμως η νοοτροπία, ακόμα και η γλώσσα μας, η Αγγλική εισχώρησε για καλά ακόμα και στις τηλεοπτικές νουβέλες, στις ειδήσεις, προσπαθούσα να καταλάβω αν εμείς στα ξένα που διαφυλάξαμε τη γλώσσα μας ατόφια, σαν σημείο ταυτότητάς μας, μήπως σφάλαμε; Αλλά πάλι λέω άστα για αύριο, ε λοιπόν είναι αυτό το αύριο που ξεχνά, που ποτέ δεν έρχεται, πάντα είναι σήμερα. Αλλά διακοπές είναι αυτές απολαμβάνουμε τον ήλιο τη θάλασσα. Έστω αν και η νέα γενιά όταν μιλάμε μας κοιτά σα να προερχόμαστε από άλλον πλανήτη, κάτι σαν εξωγήινοι, ή σα να ξεφυτρώσαμε απ το Twilight zone. Τότε πρέπει να συμμορφωθώ με τα σημερινά δεδομένα, έλα όμως που δεν αντέχει ούτε ο νους ούτε το κορμί. Έτσι πήγαινα στα πετραδάκια της Αγίας Ευφημίας εκεί πάφλαζα με τη θάλασσα εκεί όπου δεν υπάρχει κύμα και προσπαθούσα να πίσω τον εαυτόν μου, ότι πάει πια πέταξε το πουλί, αλλά έλα όμως που δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Τέλος πάντων τι σου είναι η ζωή; Ένα αίνιγμα, λαχταράς, τρέχεις να πιάσεις αυτό που δεν μπορείς, να σταματήσεις το χρόνο σου.

Κάποτε αυτός ήταν ο κόσμος μου, η γη ολόκληρη, η υδρόγειος σφαίρα, μέσα από την θάλασσα ανέτειλε ο ήλιος μου, από την νότια οροσειρά πήγαινε για ύπνο μικρός σημάδευα το μονοπάτι του ήλιου, έτσι μπορούσα να υπολογίσω την ώρα, ακόμα και σήμερα για να υπολογίσω τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα στέκομαι νοερώς στο μέρος που γεννήθηκα κοιτώ την ανατολή, και φωνάζω μπροστά μου έχω την ανατολή και πίσω μου τη δύση, δεξιά μου έχω το νοτιά κι αριστερά μου το βορά.
Είναι κι αυτό το του τόπου μας, μια κληρονομιά που έρχεται μαζί με το πρωτάνοιγμα των ματιών και μας συντροφεύει έως το κλείσιμο των ματιών. Παράξενος ο κύκλος της ζωής υπακούει στην φθορά του χρόνου, άρα ποιος να είναι ο δημιουργός της; Όσο και να αντιστέκεται το πνεύμα, ο χρόνος πάντα βγαίνει νικητής.
Κάπου διάβασα ότι το όνομα Πύλαρος προέρχεται από την λέξη Πύλη, μια που η Πύλαρος είναι ένα μικρό λεκανοπέδιο, από δυτικά έχει τη θαλάσσια Πύλη του Μύρτου, από ανατολικά την θαλάσσια Πύλη της Αγίας Ευφημίας, βορρά και νότο την κλείνουν τα δυο βουνά το Καλόν Όρος και η Αγία Δυνατή.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη

13 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

...κι έτσι, ξαπλωμένος στην πανέμορφη αγκαλιά της δικής σου θάλασσας, ονειρεύεσαι τα τέσσερα σημεία του... ορίζονται...
Τυχερέ!
Τί να πούμε εμείς που μείναμε πίσω! εμείς, με τις ...φυσιοθεραπείες και τα ποτίσματα...
Ανήκουμε πλέον στην τροχιά της φθοράς...

Καλώς επέστρεψες, Φίλε!

Θα τα λέμε, σίγουρα...
Υιώτα,
ΝΥ

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Kαλωσόρισες μακρινέ μου φίλε !!!
Καλό φθινόπωρο πια ..
όμορφο το ταξίδι σου ,όμορφη τούτη η διαδρομή..
Το ξέρω πως μας πονούν όσα δεν γυρίζουν πίσω ..ο χρόνος αμείλικτος πάντα ..
όμως η ψυχή μας είναι γεμάτη αναμνήσεις ...
Κρατάμε τις στιγμές αυτές που πέρασαν κι όσες θα φτιάξουμε ακόμα..
Κάθε ηλικία έχει την ομορφιά της !!
Χάρηκα που θα τα λέμε !!
Να είσαι καλά !!
Και του χρόνου !!

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα!

Αχ αυτή η ζωή χρειάζεται και διακοπές της καθημερινής ρουτίνας, ε! πως να το κάνουμε όταν μπορούμε πρέπει να απολαμβάνουμε ότι έχει απομείνει... πριν μιας πιασει η φθορά του χρόνου.

Είδα και τον Στράτο, Αλεξάνδρα, Αλέξανδρο, έχετε πολλούς χαιρετισμούς!

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Δέσποινα,
Χαίρωμαι που ξαναβρεθήκαμε, πράγματι η ζωή είναι έτσι όπως το γράφεις:
(Κάθε ηλικία έχει την ομορφιά της !!)

Η Ελλάδα μας, άλλος κόσμος, άλλο φως άλλος ήλιος, το κλίμα τόσο αλεγρο τόσο φωτεινό, η ζωή αβίαστη κυλά φυσικά ανθρώπινα (τουλάχιστον στο νησί) είναι εκεί όπου χαίρεσε τα αγαθά της φύσης, είναι αυτά που μας τα χαρίζει πλουσιοπάροχα ο Δημιουργός, είναι αυτά που σε κάνουν να ονειρεύεσαι τη συνέχιση της ζωής έτσι με απλότητα σε έναν επίγειο φυσικό παράδεισο, αλλά όπως λες κι εσύ (Κάθε ηλικία έχει την ομορφιά της !!)

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Γειά σου φίλε Γαβρίλη
Υπέροχα όσα γράφεις και χαίρομαο που μπορείς να απολαμβάνεις την πατρίδα μας και τις ομορφιές της κάθε χρόνο
Πραγματικά παρ' όλο που προσπαυούν να την καταστρέψουν η Ελλάδα έχει ομορφιές που δεν θα μπορέσει κανείς να τις σβύσει
Νάσαι καλά
Ντένης

Ανώνυμος είπε...

Ελάχιστοι νεοέλληνες χαίρονται σήμερα την πατρίδα μας όπως εσείς . Την απολαμβάνετε .
Ίσως οι τωρινές δυσκολίες μας κάνουν να συνδεθούμε πιό ζεστά με τον τόπο που μας γέννησε .
Και το λέω αυτό γιατί στο πανηγύρι της Παναγιάς φέτος στο χωριό μου ήμασταν κατά πολύ περισσότεροι σε σχέση με προηγούμενες χρονιές . Και προπαντός νέοι άνθρωποι ! Λέτε να ξαναγυρίσουμε στο παλιό δικό μας κρασί ...;

Να είστε καλά
ΦΩΤΗΣ

pylaros είπε...

Γεια σου Ντένη,

Πολλές φορές σκέπτομαι ότι οι διακοπές αυτές έτσι σε μια μέρα να βρεθείς σε έναν άλλον κόσμο με άλλες συνήθειες με άλλα χούγια, σε μια θερινή περίοδο να απολαψεις τα αγαθά της φύσης είναι μια ανάγκη, για να μπορέσουμε να βγάλουμε τον Χειμώνα...

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητέ μου κ Φώτη,
Κάποιος ξένος τον άκουσα στο ραδιόφωνο είπε ότι για τους σημερινούς Έλληνες, η παρούσα κρίση θα τους κανει καλό, θα συνέλθουν θα πάρει όμως χρόνο...

Το παρατήρησα κι εγώ με έκπληξη, στις διάφορες εκκλησίες ήταν γεμάτες κόεμο...

Όσο για εμένα η γνησιότητα του τοπίου, μα και δική μου απλότητα συνδέονται σε ένα κράμμα φυσικής Νιρβάνας...

Σας Ευχαριστώ

Γαβριήλ

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Να που την ψυχή ο χρόνος με τίποτε δε φθείρει και πάντα θα ονειρεύεται της ό,ποιας πατρίδας τη θερμή αγκάλη

Καλώς σας βρίσκω από "Καφενείον η Ελλάς"

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

pylaros είπε...

Καλώς όρισες στο φτωχικό μου,
Φύρδην-Μίγδην Πάντα ο χρόνος κυνηγά την ψυχή αλλά αυτή του ξεφεύγει και παραμένει νέα.



Σε ευχαριστώ για την επίσκεψή σου,

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Hello

I wanted to share with you a very unique site I just came across teaching [url=http://www.kravmagabootcamp.com][b]Krav Maga[/b][/url] For All Levels If you guys have seen the Discovery Channel TV Show called Fight Quest you would have seen their chief instructor Ran Nakash there featured on their [url=http://www.kravmagabootcamp.com][b]Krav Maga[/b][/url] segment. Anyways, let me know what you think. Is training via the internet something you would do?


regards

Fred

Μαριάνθη είπε...

Μετά την επιστροφή σου κ. Γαβριήλ πρώτους διαδικτυακούς χαιρετισμούς από netcafe στο Πλωμάρι ακόμη. Την Κυριακή βαπτίζουμε τη μικρούλα. Νεότερα άμα τη επιστροφή στη Θεσσαλονίκη. Υπέροχες φωτογραφίες.

pylaros είπε...

Έκπληξη ήταν για εμένα να μάθω νέα σας, από το Πλωμάρ, σας εύχομαι καλή επάνοδο, επίσης με το καλό να βαφτισεται το κοριτσάκι σας, με τις καλύτερες ευχές μας να σας ζήσει...

Σας ευχαριστώ για όλα αγαπητή μου Μαριάνθη.
Ναι γύρισα στην Ρουτίνα, είναι κι αυτή μέρος της ζωής μας.

Χαιρετισμούς,
Γαβριήλ