Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Η Ελπίδα! Το Αύριο!

Θέματα για να γράψεις υπάρχουν χιλιάδες, αρχίζοντας από τους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης, από την χλιδή των κατοίκων της πέμπτης λεωφόρου, ή την μπλε μοναξιά του πελάγου στο αργοκίνητο φορτηγό βαπόρι, ή ακόμη την καταπράσινη ζούγκλα των τροπικών, ή χαμένος στα καλντερίμια της Καρθαγένης, ή παρακολουθώντας Γκόσπελ μουσική στο Κίνγκστον Τζαμάικας καθόμουν κι έβλεπα τα ρυθμικά κουνήματα και τις κραυγές των πιστών, ή βγάζοντας τα παπούτσια μου σε παγόδα μπρος τον Βούδα στην Βιρμανία, ή στην συνοικία Κάτεντραχτ στο Ρότερνταμ, ή ακόμη και του μέρους που γεννήθηκα, όλα αυτά τα βάζω στο μίξερ και προσπαθώ να κάνω ένα κοκτέιλ κοσμοπολίτικων εντυπώσεων, σκέπτομαι τι είναι αυτό που με έχει εντυπωσιάσει στην ζωή μου περισσότερο και καταλήγω: Τίποτα, όσο η απλότητα.
Παλαιά ήταν της μόδας ένα τραγούδι το ξέρω στα Ισπανικά Un Hombre y una mujer,δηλαδή ένας άνδρας και μια γυναίκα. Έτσι η βάση της εορτής του Αγίου Βαλεντίνου, δηλαδή η ημέρα των ερωτευμένων είναι αυτή: Ένας άνδρας και μια γυναίκα. Όλα τα υπόλοιπα είναι πώς να το πω ματεριαλιστικές γαρνιτούρες. Μπορείς να εκφράσεις αυτό που αισθάνεσαι με ένα απλό λουλούδι, με μια μαργαρίτα κομμένη από τον κάμπο και να την ξεφυλλίζεται μαζί, αυτό θα είναι το κορύφωμα της αγάπης.

Αν επιθυμείτε να ακούσετε το τραγούδι "Un hombre y una mujer", κάντε κλικ στο play
.
Περπατώντας κάτω απ’ το φως της φθοριούχας μακρόστενης λάμπας, ένα αμυδρό φως όσο του το επέτρεπαν να φωτίζει τα ζωύφια, αυτά που ζουζουνίζουν γύρω, γύρω, λίγο πριν καούν, προσέχοντας να μην πέσω στα παράλληλα βαθιά χαντάκια, του χωρίς πεζοδρομίου ασφαλτοστρωμένου δρόμου, χαντάκια που είχαν καταλάβει οι βάτραχοι προφυλαγμένοι στην πυκνή βλάστηση, όταν ένας βάτραχος έκανε την αρχή με σκουξίματα χαράς, μετά τον σιγοντάριζαν οι σύντροφοι του, όταν σταματούσαν τότε άρχιζαν το τραγούδι οι της απέναντι πλευράς.
Οι βάτραχοι έδιναν την συναυλία τους για να τιμήσουν εμάς τους περιπατητές. Εκεί όπου τελείωνε η συναυλία των βατράχων άρχιζε ένας φτωχός χωματένιος δρόμος, αυτός δεν είχε χαντάκια έτσι οι βάτραχοι ούτε καν τον ήξεραν ότι υπήρχε. Στο τέλος του χωματένιου δρόμου από την αριστερή πλευρά υπήρχε ένα απλό σπιτάκι χωμένο στην καταπράσινη τροπική βλάστηση. Τα βήματά μου με έφεραν στο ανηφοράκι αυτό.
Κρύφτηκα πίσω απ τον κορμό ενός φοίνικα, τι περίμενα να εμφανισθεί το κορίτσι. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, ένας σκύλος με πήρε μυρωδιά κι άρχισε να γαβγίζει, η αναμονή ήταν μια κατάσταση έκστασης, όμως φοβήθηκα κι έφυγα.
Πήρα τον δρόμο του γυρισμού προς το βαπόρι, αν είχα μαργαρίτα θα είχε μαραθεί, έλα όμως που στα τροπικά δεν ανθεί, συνάντησα μπαρ με χρωματιστά φώτα, γυναίκες της νύχτας, φίλους που γλεντούσαν, τα έκανα όλα πέρα, ζητούσα το καρδιοχτύπι, αυτό που περίμενα, δεν το βρήκα, όμως με την ελπίδα του αύριο έφυγα.

Τι κι αν ξημέρωνε του Αγίου Βαλεντίνου;

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Οι μεγάλοι μουσουργοί συνθέτουν συνδυάζοντας τις νότες απλά .
Οι σπουδαίοι ποιητές γράφουν στίχους μετρημένους και απλούς . Οι Μάννες αγαπάνε επίσης απλά .
Γενικά όλοι οι ΜΕΓΑΛΟΙ ζουν απλά και αθόρυβα !
Μονάχα οι ‘’ντενεκέδες’’ κάνουν θόρυβο …

Χαιρετίσματα από τη Ελληνική Μακεδονία μας .

Φώτης

Μαριάνθη είπε...

Πω, πω!!(Το γράφω έτσι όπως το σιγομουρμούρησα ολοκληρώνοντας την ανάγνωση)
Απ΄τα καλύτερά σου κ. Γαβριήλ.Ειδικά από την τρίτη παράγραφο (την οποία διάβασα 3 φορές -τόσο μου άρεσε!)και κάτω δίνεις χαρίζεις δέσμη συναισθημάτων , χρωμάτων , ήχων, εικόνων...
Να σαι καλά για την αναγνωστική απόλαυση που εισέπραξα.

Μηθυμναίος είπε...

«… τα έκανα όλα πέρα, ζητούσα το καρδιοχτύπι, αυτό που περίμενα, δεν το βρήκα, όμως με την ελπίδα του αύριο έφυγα. Τι κι αν ξημέρωνε του Αγίου Βαλεντίνου»;

Μια τρυφερή ιστορία μας έδωσες σήμερα, φίλε. Είμαι σίγουρος πως αν κρατούσες μαργαρίτες στο χέρι σου θα ήταν όμορφες, ολοζώντανες, με τα φύλλα τους να λήγουν… στο «σ’ αγαπώ», πριν μαραθούν απ’ το «περίμενε»…
Και βλέπεις πως, ύστερα από τόσα χρόνια, η μη εμφάνισή της έγινε για σένα η αντανάκλαση μιας ανάμνησης, το αντίγραφο μιας εικόνας, το καρδιοχτύπι της έκστασης!
Πάντως ο έρωτας είναι πολύτιμος ακόμα και δίχως ανταπόκριση… ακόμα κι αν ξημερώνει του Αγίου Βαλεντίνου…

pylaros είπε...

Αγαπητέ μου κ. Φώτη,

Πολυ φιλοσοφικό, πολύ ανθρώπινο, πολύ προσγειωμένο το σχόλιό σου.

να σου πω την αλήθιεα δεν το είχα ξανακούσει προπαντός,

χαιρετισμούς στην μακεδονία μας,

Χίλια ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,

Ευχαριστήθηκα πολύ που σου άρεσε η τοποθέτηση της σειράς των λέξεών μου, ώστε να χαρίζουν στον αναγνώστη και δη σε εσένα συναίσθημα, εικόνα, χρώμα, και ήχο.

Ξέρεις αφού γράφεις ότι όταν σου λένε ότι άρεσε το γραπτό σου πετάς στον έβδομο ουρανό, αισιοδοξείς, έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτόν σου, βλέπεις την ζωή σαν μια ρόδινη χαραυγή περιμένοντας το καλύτερο ατενίζοντας γελαστός το μέλον.

Αυτό με έκανες κι αισθάνθηκα με το σχόλιό σου.

Χίλα ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε μου,
Με το γραπτό μου ήθελα να αποδέιξω ότι την ανθρώπινη ευτυχία, το νόημα της ζωής δεν το φέρνουν τα πολύτιμα δώρα, ούτε οι επιδήξεις πλούτου, αλλά η απλότητα παρέα με την μητέρα φύση και το ειλικρινές αίσθημα αγάπη αυτό που πανηγυρίζουν όλοι τους-μας στις 14 Φεβρουαρίου και το ντύνουν με πλουσιοπάρωχα δώρα, λουλούδια, χρυσαφικά, ενώ το μόνο που χρειάζοντε είναι: Ένας άνδρας και μια Γυναίκα, ερωτευμένοι!

Ευχαριστώ,

Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Γειά σου φίλε Γαβρίλη
Για μια ακόμη φορά δίνεις κάτι πολύ όμορφο και καλαγραμμένο.
Πραγματικά το αύριο πολλές φορές είναι τόσο πολύ απλό που ίσως και να μην μπορούμε να το ξεχωρίσουμε. Όμως εμείς είμαστε αυτοί που του δίνουμε άλλη έννοια.
Νάσαι καλά
Ντένης

pylaros είπε...

Γεια σου φίλε Ντένη,
Βρε παιδί μου χαθήκαμε, τι να πω!

με το δημοσίευμά μου αυτό εννοώ ότι τα πιο απλά πράγματα είναι αυτά που όταν είναι αληθινά μας δίνουν στη ζωή αυτό που μας λείπει.

¨ετσι και το αύριο έρχεται με μια ελπίδα, ότι ο κάθε ένας μας νομίζει καλύτερο...
Φίλε ευχαριστώ
Καληνύχτα
Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μας,
μια μεγάλη νοητή ...μαργαρίτα,
αν την ξεφυλλίσεις μ' ευαισθησία,
θα δεις ότι η αγάπη των φίλων σου
είναι περισσότερα ικανοποιητική,
τώρα!
Τότε,
...όνειρο ήταν
και πάει!

Χαιρετισμούς,
με αγάπη,
Υιώτα
ΝΥ

Unknown είπε...

Τίποτα, όσο η απλότητα!!!!

Αυτό τα λέει όλα,
αυτό απαντά σε όλα τα ερωτήματα της ζωής, ακόμα και μιας πολυταξιδεμένης ζωής όπως τόσο εντυπωσικά την περιγράφεις σε τούτο το κείμενό σου Γαβριήλ μου, στη πρώτη παράγραφο που στα μάτια τα δικά μου διαβάζεται ονειρική.

Την αγάπη μου

pylaros είπε...

Αχ! αγαπητή μου Υιώτα,
Αυτή η νοητή μαργαρίτα την ξεφυλλίζω, όμως μου λείπει η νιότης αυτή που συνόδευε το απρόσμενο, που πίστευε στα όνειρα.

Η αλήθεια είναι ότι η πραγματικότητα είναι ας πούμε κάπως ωμή!

Ευχαριστώ
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

meggie,

Η απλότητα είναι αυτή που φέρνει χαρά κι ευτυχία στην καρδιά του ανθρώοπου, είναι αυτή που βλέπει την φύση σα δώρο του Θεού,

Χάρηκα που όπως γράφεις σου άρεσε το κοκτέιλ μου αυτό το της πρώτης παραγράφου μου...

ευχαριστώ

Γαβριήλ