Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Το Εγώ έγινε Εμείς:




H Thanksgiving day, ημέρα των ευχαριστιών που εορτάζεται εδώ στις ΗΠΑ την τελευταία πέμπτη Νοεμβρίου χωρίς να θέλω να σκαλίσω το πως εδραιώθηκε ή από ποιους, είναι η ημέρα όπου θυσιάζονται χιλιάδες γαλοπούλες ευχαριστώντας τον Θεό που με την πρόνοιά του, έστειλε κοπάδια από ινδιάνους ώστε οι τότε οδοιπόροι μετανάστες προσκυνητές (pilgrims) μαζί με τους ντόπιους ‘ερυθρόδερμους’ να χορτάσουν την πείνα τους, κι από τότε όλος ο κόσμος να έχει πρόσβαση σε ένα πλούσιο γεύμα, και να δοξάζει το Θεό.


Η Ελλάδα μας η χώρα που γεννήθηκα ήταν σαν ξέφραγο αμπέλι, η αναρχία, η ανεργία, οι σκοτωμοί ήταν σε καθημερινή διάταξη. Ο κόσμος έφευγε όπως μπορούσε, σάλταραν απ’ έξω απ’ τα τείχη των συνόρων, άλλοι κολυμπώντας, νόμιμοι ή παράνομοι. Ένας ο σκοπός τους, να φύγουν να δουλέψουν, να φάνε μια μπουκιά ψωμί.
Ένας από αυτούς που έφυγε ήμουν κι εγώ, μικρό παιδί, τα ξένα κράτη μας κατέτρεχαν, σα να είμαστε στίφη βαρβάρων, εν τέλει κάποτε κατέληξα στα κρατητήρια ως παράνομος
.

Όχι δεν ήμουν κακοποιός, ούτε δολοφόνος, απλούστατα ζητάγαμε μια εργασία, μια οποιαδήποτε.

Ξημέρωνε λοιπόν αυτή η τελευταία Πέμπτη του Νοέμβρη, μέρα που οι άνθρωποι θα πρέπει να προσευχηθούν και να δώσουν τις ευχαριστίες τους στον θεό.

Επί τη ευκαιρία της εορτής την παραμονή ήρθε στο κελί μας ο αντιπρόσωπος μιας εκκλησίας λεγόταν Χριστιανική Επιστήμη, μας φώναξαν να πάμε σε άλλη αίθουσα να μας διδάξουν τη φωνή του Ευαγγελίου μας έδωσαν από μια βίβλο ανοίξαμε την τάδε σελίδα το δείνα κεφάλαιο, μας το εξηγούσαν, μετά μας είπαν για την ιδρύτρια της εκκλησίας αυτής Mary Baker Eddy, μας δώρισαν και την εφημερίδα Christian Science Monitor με δημοσίευμα στην Ελληνική γλώσσα.
Στο συσσίτιο της επόμενης μέρας των ευχαριστιών, πρωτοδοκίμασα γαλοπούλα με γέμιση από ψωμί, μια γλυκιά σάλτσα από cranberry (είδος μούρου) και πατάτες πουρέ.

Ήταν η πρώτη μου φορά, από τότε πάντα η γεύση αυτής της ξινόγλυκης σάλτσας-ζελέ, μαζί με τη γέμιση μου θυμίζει τον εαυτόν μου, αυτόν που κοντεύω να ξεχάσω, έναν εαυτόν εγκαταλειμμένο στο έλεος του θεού, η θύμηση της τότε κατάστασης μου φέρνει δάκρυα, προσπαθώ να γιάνω τις πληγές που άφησε η ανημποριά και αδικία, των κινούμενων τα νήματα σαν να ήμασταν μαριονέτες όλοι εμείς οι έλληνες, οι σπαρμένοι σε κάθε γωνιά της υφηλίου.
Η σύνδεση, των δυο εαυτών μου γίνεται, υπάρχει, αλλά μόνο εγώ την καταλαβαίνω, μόνο εγώ την ξέρω.
Φώναξαν μάλιστα και φωτογράφους, και είμαστε πολλοί έλληνες, εκατοντάδες, παιδιά, γέροι, όλοι ανακατωμένοι, παράνομοι, τι ζητάγαμε, μα ένα μεροκάματο, μια θέση κάτω από τον ήλιο, αυτό που η πατρίδα μας δεν είχε να μας δώσει, ή δεν ήθελε, ημερομηνία 29 Νοεμβρίου 1951 τόπος Ellis Island Νέα Υόρκη.

Σήμερα:
Πέρασαν τα χρόνια…
Όπως το άγουρο ξινό σταφύλι ωριμάζει, έτσι και η ζωή ωρίμασε γλύκανε, μαζί με τα χιόνια στα μαλλιά έφερε και αυτά που τότε στην αρχή φαινόταν άπιαστα όνειρα, έφυγε το εγώ αντικαταστάθηκε από το εμείς, έτσι κάθε χρόνο γιορτάζουμε αυτήν την ημέρα των ευχαριστιών, όλοι μαζί, έτσι κι εφέτος 24 Νοεμβρίου 2011, έστω κι αν ακόμα η γεύση σάλτσας ζελέ ‘φραγκοστάφυλου’ (cranberry) μου θυμίζει το εγώ, τον άλλο εαυτό μου…

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

16 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Κι εγώ βλέποντας τη φωτογραφία με τον "πάτερ φαμίλια" στο μέσον, και πριν διαβάσω όσα έγραφες, νόμιζα πως ήταν από τα γενέθλιά σου...

Διαβάζοντας όμως κατάλαβα...

Η γιορτή αυτή, φίλε, έχω αναφερθεί θα θυμάσαι, μου αρέσει σαν ιδέα. Είναι σπουδαίο να υπάρχει αυτή η Ημέρα των Ευχαριστιών, χρωστάμε πολλά ευχαριστώ σε πολλούς και σε πολλά που είναι μια ευκαιρία, εκτός της απόλαυσης της γαλοπούλας, να ξεχρεώνουμε...

Έτσι και μόνο που "Το εγώ έγινε Εμείς" αξίζει τον κόπο!

Να 'σαι καλά, φίλε μου, να βρίσκεστε κάθε φορά όλοι μαζί και να γιορτάζετε... Κι όσα πέρασαν, περασμένα είναι.

Με τους χαιρετισμούς μου!

Μηθυμναίος είπε...

Προηγουμένως, Γαβριήλ, μου διέφυγε να προσθέσω στο σχόλιό μου τούτη εδώ την αφιέρωση για σένα: Juan Salvador Gaviota

Dennis Kontarinis είπε...

Σπουδαία και υπέροχα λοα όσα έζησες και έχεις την ευκαιρία να διηγήσαικαι σε μας φίλε Γαβρίλη
Χάρηκα όλη τη φαμελιά σου στη φωτογραφία.Εγώ έγινε εμείς. Πολύ σωστό. Αληθινό.
Να είστε καλά και του χρόνου και για πολλά χρόνια

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ μου Γαβριήλ,
τι μεγαλύτερη ευτυχία θα μπορούσε
να έχει κανείς, απο μια μεγάλη και
όμορφη οικογένεια σαν την δική σου;
Σας καμάρωσα όλους, να είσαι πάντα
καλά, τα τους χαίρεσαι και πάντα
γιορτές και χαρές στο σπιτικό σας.
Σχετικές γιορτές με γαλοπούλα
έχουμε κι εμείς εδώ, η μια την
πρώτη Κυριακή του Οκτώβρη που την
ονομάζουν ευχαριστία της σοδιάς
και η άλλη στις 11 Νοεμβρίου
ευχαριστία στον Αγιο Μαρτίνο
"Martinstag" ο οποίος μοίρασε το παλτό του με ένα ζητιάνο.
Τα καλά να τα παίρνουμε και να
τα γιορτάζουμε.
Πολλούς-πολλούς χαιρετισμούς
Ρισσιάνα

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε μου Στράτο,
Λες μια σοφή φράση, (κι όσα πέρασαν περασμένα είναι)

πράγματι έτσι είναι η ζωή, αλλά άφησαν κάτι ίχνη στα οποία ακόμα τσαλαβουτώ.

Τα γενέθλιά μου, μαζί και της Ορτένσιας, μαζί και η ονομαστική, μαζί και η θυσία της γαλοπούλας
Πέφτουν όλα τον ίδιο μήνα.

Παλαιότερα κάναμε φιέστα μεγάλη, χόρευα-με, σήμερα τα χρόνια βάρυναν την ωμοπλάτη κάνουμε μόνο τυπικά, αναμένουμε όμως μια μεγάλη οικογενειακή των ευχαριστιών...
Φίλε Ευχαριστώ για την αφιέρωση ο Γιάννης-Σωτήρης- Γλάρος εξαιρετικός...

Ευχαριστώ

Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα σήμερα Σάββατο φίλε μου Ντένη,

Όπως καταλαβαίνεις ακόμα τα περασμένα, έχουν αφήσει κάποια ίχνη, ή ας πούμε μια πικρία πάνω σε όλους εμάς τους (δραπέτες) από την Ελλάδα του καιρού εκείνου, για την αδιαφορία του Ελληνικού κατεστημένου του τότε!
Εύχομαι να μην επαναληφθεί.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, είναι πράγματι αληθινό.
χαιρετώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
pylaros είπε...

Καλώς ήλθες στο φτωχικό μου αγαπητή μου Ρισσιάνα,

Η Ημέρα αυτή των Ευχαριστιών είναι η μια μη Θρησκευτική εορτή που εορτάζουν όλοι οι κάτοικοι των ΗΠΑ, ονεξαρτήτως θρησκείας και πίστης.
Κάθε κράτος, κάθε λαός έχει και τα δικά του, έτσι κι εμείς σαν κάτοικοι του κράτους αυτού ακολουθούμε τα έθιμά του...
Κρατά συνήθως από Τετάρτη απόγευμα μέχρι Κυριακή τα σχολεία είναι κλειστά κλπ...
υπολογίζω θα μοιάζει με την δική σας της σοδιάς της πρώτης Κυριακής του Οκτώβρη, αν και το ORIGIN της κάθε μιας είναι διαφορετικό.

Χάρηκα πολύ αγαπητή μου Ρισσιάνα για την επίσκεψή σου.
Ευχαριστώ
Χαιρετισμούς

Γαβριήλ

26 Νοεμβρίου 2011 8:26 π.

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά και καλά να γιορτάζεις με την οικογένεια σου φίλε μου και τα βάσανα περασμένα ξεχασμένα, μόνο ευχάριστες αναμνήσεις τώρα πιά. Κάτε

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Κάτε,
Ευχαριστώ για τις ευχές σου,
τα περασμένα είναι κι αυτά ένα κομάτι των αναμνήσεων μιας κατάστασης από όπου ξεκινήσαμε
ευχαριστώ
Με αγάπη
γαβριήλ

ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ (Αντώνης Κρασάκης) είπε...

Αγαπημένε μου φίλε, "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ" να είστε πάντα καλά να γιορτάζετε, και κάθε παλιό και θλιβερό ας μείνει πίσω κι ας ξεχαστεί. Σ' ευχαριστούμε για τα υπέροχα τραγούδια! Να χαίρεσαι την όμορφη οικογένειά σου και να 'χεις υγεία και χαρά!
Την αγάπη μου, Αντώνης

pylaros είπε...

Ευχαριστώ που με ονομάζεις αγαπημένε μου φίλε, αγαπητέ μου Αντώνη,
ευχαριστώ για τις ευχές σου, τα "Χρόνια Πολλά" Όταν λαμβάνω μηνύματα σαν το δικο σου
αισθάνομαι ακόμα για μια φορά ένα αναπόσπαστο κομμάτι του Ελληνισμού, και όχι μόνο αλλά ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ΠΥΛΑΡΟΥ μια και την έχεις γνωρίσει κι αυτή.
Επίσης αυτή η ιστοριούλα μου (1951)ναι μεν παλαιά και θλιβερή, αλλά ήταν σημαδιακή, αυτή με καθοδήγησε σε όλη μου την υπόλοιπη ζωή, κάτι που δεν ξεχνιέται, κι ακόμη κάτι είναι μια απόδειξη το πως η πατρίδα μας του καιρού εκείνου, στα πέτρινα χρόνια αδιαφορούσε για τα παιδιά της...
Εύχομαι να μην επαναληφθεί...

Επίσης ευχαριστώ γαι τις ευχές σου για οικογένειά μου, ακόμα και για τα τραγούδια μου, τα οποία κι αυτά κάτι μου θυμίζουν όταν γύριζα νέος κι ελεύθερος στα διάφορα λιμάνια του κόσμου.
Ευχαριστώ,
χαιρετισμούς
με αγάπη
Γαβριήλ
Επίσης

Μαριάνθη είπε...

Πάντα εισπράττω ευχαρίστηση όταν μέσα από φωτογραφίες έστω, σας βλέπω μαζί ανταμωμένους. Μεγάλη υπόθεση κ. Γαβριήλ οι οικογενειακοί δεσμοί.
Από βάθους καρδίας σου εύχομαι να ζεις χρόνια πολλά για να χαίρεσαι την όμορφη οικογένεια που φτιάξατε με την κ. Ορτένσια και να σας χαίρονται.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,

ΑΝΤΑΜΩΜΕΝΟΙ,

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,

πάντα με εκτίμηση

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...κι ας τα "είπαμε"
από κοντά,
η οικογένεια είναι το παν!

Η οικογένειά σου, θαυμάσια,
η Ορτανσία σου κούκλα,
τι άλλο να επιθυμήσεις!
Υγεία!
και του χρόνου.
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα-Δημήτρης

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,

Μα αυτό που μου έγραψες καλέ είναι ποίημα....


Ευχαριστώ πολύ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ