Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

RIO DULCE





25 Δεκεμβρίου 2011













Μετά κι αφότου περάσαμε την παραμονή και την ημέρα των Χριστουγέννων στο Villa Caribe, Livingston όπου οι κάτοικοι ομιλούν την Garífuna μια αφρικανική διάλεκτο,la Noche Buena μας διασκέδσασαν τραγουδώντας μας στην γλώσσα τους.
Ξεκινήσαμε με βάρκα προς εξερεύνηση του ποταμού Rio Dulce, στις όχθες του έπλεαν νούφαρα, πάνω τους περπατούσαν πουλιά, ο ουρανός γεμάτος αναρριχώμενες ρίζες που κρεμόταν κάτω από τα δένδρα σαν αλεξίπτωτα.

Η βάρκα μας περνούσε ανάμεσα σε αυτά κι εμείς κοιτούσαμε πότε τις Ιγουάνας, πότε τα διάφορα είδη πουλιών, πότε τον τιμονιέρη. Μονόξυλα, μας διπλάρωναν με παιδάκια ντόπιων πουλώντας μας όστρακα, και διάφορα σουβενίρ μα και ψάρια Moharras, κάτι σαν τσιπούρες.
Πλέοντας φτάσαμε στην είσοδο της μεγάλης λίμνης Izabal, εκεί ήταν το Castillo de San Felipe, χτισμένο από τους Ισπανούς με κανόνια για να προστατεύονται από τους Πειρατές, αποβιβαστήκαμε στο χωριό Rio Dulce, εκεί μας περίμενε αυτοκίνητο να μας μεταφέρει στο εθνικό Πάρκο Τικαλ της Γουατεμάλας, όπου η βιόσφαιρα Μάγια.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

10 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Τι μου θυμίζεις τώρα, φίλε...
Los callos del Parque Morrocoy de Venezuela. Un paraiso!!!

Dennis Kontarinis είπε...

Άλλο ένα πανέμορφο και απολαυστικό ταξίδι και σήμερα, φίλε Γαβρίλη.
Υπέροχα μέρη, φνταστικά τοπεία.
Περιμένω τη συνέχεια
Νάσαι καλά.

pylaros είπε...

Recordar es vivír,

Πίστεψέ με φίλε αυτή η επίσκεψη στα μέρη αυτά με έκανε να ξανανιώσω τουλάχιστον στην σκέψη, y apreciár lo que tengo hoy no tanto en materia, sino en la Tranquilidad en mis años de cabello blanco.
gracias
Saludos
Gabriel

Ανώνυμος είπε...

Αυτή η περιγραφή και οι φωτογραφίες του ποταμού φανταστικές ,τα νούφαρα ζωντανά ,υπέροχος περίπατος φίλε μου χαιρετώ Κάτε

Ανώνυμος είπε...

Καλή σου μέρα αγαπητέ Γαβριήλ,
σ αυτά τα μέρη απολαμβάνει κανείς
την ηρεμία και αγνότητα της φύσης.
Χαίρομαι που πέρασες τόσο όμορφα
με την οικόγένειά σου στον τόπο που
έχεις ζήσει και γνώρισες την ευτυχία.
Να είσαι πάντα καλά
Χαιρετισμούς
Ρισσιάνα

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου Κάτε,

Ευχαροιστώ για την επίσκεψή σου,
Αυτά τα μέρη είναι να είσαι πάντα νέος,

Βλέπω τα νέα τα της Ελλάδος και δεν πιστεύω τα μάτια μου, τι άλλο να πω.

Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Χαίρετε αγαπητή μου Ρισσιάνα,
Είναι μεσημέρι εδώ τώρα,
ευρίσκομαι για μερικές μέρες εξω από τη ΝΥ ευτυχώς που εδώ μας κλάνει καλόπν ανοιξιάτικο καιρό...

Αυτά τα μέρη συην καρδιά του χειμώνα είναι σα βάλσαμο στυην καρδιά του ανθρώπου.

Ευχαριστώ πολύ

Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε μου Ντένη,
Σου απάντησα και χάθηκε, μα τι μηστύρια αυτά τα μηχανάκια,
Σου εύχουμαι περαστικά σου


Θα δημοσιευτούν κι άλλες φώτος προσεχώς,

Ευχαριστώ

Χαιρετώ

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...η Ρισσιάνα
σου τα έγραψε καλύτερα από μένα!
και,
κροκοδείλους... δεν είχε;;; Μπρρρ!

Τα κογχύλια, στη βάρκα, όμορφα...
Χαιρετισμούς,
Υιώτα

pylaros είπε...

Έ! όχι και κροκόδειλους αλλά πάλι δεν ξέρω ίσως
Αλλά όμως εμάς μας γνώριζαν και δεν μας πείραξαν,

έβλεπες δίπλα σου να κολυμπούν πιτσιρικάκια αυτά που για σπιτικό τους είχαν τις όχθες του ποταμού...


Ευχαριστώ σε αγαπητή μου Υιώτα


Χαιρετισμούς

Γαβριήλ