Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Η συνάντηση του Σαββάτου...


Η πρώτη  συνάντηση του Σαββάτου μετά την Σάντυ,
Όμως τούτη τη φορά συζητήσαμε για ποίηση, όλοι εμείς οι Βετεράνοι της ζωής από όπου και οι φωτογραφίες.


Από την εφημερίδα «Η Θάλασσα»  του Συλλόγου ναυτικών Κεφαλληνίας (Νίκος Καββαδίας) αντιγράφω ένα ποίημα του Νίκου Καββαδία
  
ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΦΟΡΤΗΓΩΝ,

Οι ναυτικοί στα φορτηγά μια γάτα τρέφουν,
που την λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουνε γιατί,
 κι αυτή, σαν απ’ τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι,
περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί.
                                   *
Τα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες
και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά,
μέσα στην πλώρης τη βαριά σιγή, που βασανίζει
είναι γι’ αυτούς σα μια γλυκιά γυναικεία συντροφιά
                                   *
Είναι περήφανη κι οκνή, καθώς και όλες οι γάτες,
κι είναι τα γκρίζα μάτια  της γιομάτη ηλεκτρισμό    
κι όπως χαϊδεύουν απαλά τη ράχη της νομίζεις,
πως αναλύεται σ’ ένα αργό και ηδονικό σπασμό.
                                   *
Στον ρεμβασμό και στο θυμό με τη γυναίκα μοιάζει
κι οι ναύτες περισσότερο την αγαπούν γι’ αυτό
κι όταν αργά και ράθυμα στα μάτια τους κοιτάζει,
θαρρείς έναν παράξενο πως φέρνει πυρετό.
                                   *
Της έχουν πάντα στο λαιμό μια μπακιρένια γύρα,
για του σιδέρου την κακήν αρρώστια φυλαχτό,
χωρίς όμως, αλίμονο. Ποτέ να κατορθώνουν,
να την φυλάξουν απ’ το μαύρο θάνατο μ’ αυτό.
                                   *
Γιατί είναι τ’ άγρια μάτια της υγρά κι ηλεκτρισμένα,
κι έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο την τραβά,
κι ουρλιάζοντας τρελαίνεται σ’ ένα σημείο κοιτώντας,
φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά.
                                   *
Λίγο πριν απ’ το θάνατο από τους ναύτες ένας,
αυτός οπού ‘δε πράματα στη ζήση του φριχτά,
χαϊδεύοντάς την, μια στιγμή στα μάτια την κοιτάζει,
κι ύστερα μες την θάλασσα την άγρια την πετά.
                                   *
Και τότε οι ναύτες, που πολύ σπάνια λυγά η καρδιά      
                                   τους
πάνε στην πλώρη να κρυφτούν με την καρδιά σφιχτή,
γεμάτη μια παράξενη πικρία που όλο δαγκώνει
σαν όταν χάνουμε θερμή γυναίκα αγαπητή.
Νίκος Καββαδίας

-------------------------------------------------------


ΜΙΑ ΟΚΑΡΙΝΑ
Σε βραδινούς περίπατους στο πουθενά,
περνούσα μέρες στη μικρή μου
                        κοινωνία,
κι ονειρευόμουν σε ταξίδια μακρινά
να κτίσω μια δική μου νέα πολιτεία!
                                   *
Αγιάτρευτη θεριακωμένος προσδοκία,
πείσμα μου κίναε στα πόδια μηχανή,
 κι άκουα καντσονέτες, ξένη μουσική
σε ημερομηνία απρόσεχτος και νηνεμία.
                                   *
Οι οδοδείκτες άνοιγαν τα μονοπάτια
που ‘χαν ταπέτο χλόη δροσερή κι υγρή
κι ήταν χαρά μου η ξυπόλητη επαφή.
                                   *
Μια οκαρίνα έπαιζε ρυθμών κομμάτια,
κι είχε η ψυχή μου ανάταση στους
                        ουρανούς
χωρίς παραφωνίες κι εκκλησιάς
                      ψαλμούς!...

Μάκης Τζιλιάνος
Οκαρίνα= μικρό πνευστό μουσικό όργανο.

-------------------------------------------------------

                        ΑΒΑΝΑ
Την είδα που μου έγνεψε,
 μες την παλιά Αβάνα,
το βλέμμα της περίεργο,
μου έκοψε το δρόμο.
                        *
«-Ναυτικός,» είπε, ξέρω τη ζητάς,
«μπορώ να σου τα δώσω»,
την κοίταξα καλύτερα,
μου άνοιξε μια πόρτα.
                        *
Της άφησα την πληρωμή,
επάνω στο τραπέζι,
τελειώνοντας,
πήρα την πληρωμή
κι έφυγα τρεχάτος.
                        *
Από το βιβλίο του Γαβριήλ Παναγιωσούλη
Σταλαγματιές από Μπλε τριαντάφυλλα.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης


18 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

ΤΙ ΩΡΑΙΑ!!! ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ -ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΑΛΛΙΩΣ-ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ!!!
ΠΟΛΥ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΒΛΕΠΩ.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ...ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΩ ΠΕΡΑΝ ΑΠΟ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΟΤΑΤΗ. ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ.
ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΥΧΟΜΑΙ.

Dennis Kontarinis είπε...

Kαλησπέρα φίλε Γαβρίλη.
Απίστευτο. Με όλα μας τα χάλια αρέσουμε. Ταύτα λέει Μαριάνθη. Και μετά απ΄αυτά προχωράμε.
Νάσαι καλά.

Μαριάνθη είπε...

Ξαναγράφω (και ελπίζω να μην κουράζω τον καλό μας Γαβριήλ να τα διαβάζει):και βέβαια να προχωράτε κύριε Ντένη !!! Αυτό θέλουμε. Κι άμα μας θυμάστε να υψώνετε και το ποτήρι την ώρα του καφέ να πίνετε λίγο νερό στην υγειά μας, έτσι για να μας βάζετε και μας στην παρέα έστω και νοερώς. Μην ξεροσταλιάζουμε...:))) Να είστε όλοι καλά. Πάντα υπέροχοι!!!

pylaros είπε...

EEE!!!
Εδώ είμαι κι εγώ,
Καλησπέρα αγαπητή μας Μαριάνθη,
Όπως φαινόμαστε στις φωτογραφίες είμαστε κουρασμένοι, όμως είναι αληθινές κι αυτό μετρά.

Πράγματι είχαμε να συναντηθούμε τρεις εβδομάδες, αλλά αφού τα καταφέραμε θα πρέπει να λέμε μετά Σάντυς εποχή.

Ευχαριστώ για τα ωραία σου λόγια, να πράγματι μιλήσαμε όσο το επέτρεπε ο καιρός για ποίηση, και μετά πήραμε ο κάθε ένας μας το μονοπάτι του.

Ευχαριστώ
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Γαβριηλ,πρωτα πρωτα σου ευχομαι χρόνια πολλά γιά τα γεννεθλιά σου.Πόσο γινεσαι ρε φίλε ? 38 ή 39 χρονών ? Να πας και 150 και να εισαι πάντα γερός,ευτυχισμένος και δημιουργικός.Τα ποιήματά σου τα εχω διαβάσει πολλές φορές που αρχίζω να πιστεύω οτι ήμασταν μαζί στα πελάγη και στα αμαρτωλά λιμάνια.Αχ,και να γύριζαν πίσω τα χρόνια ........

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Τι ακούω έχουμε γενέθλια;Δύο γιορτές στον ίδιο μήνα;
ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙΣ Γαβρίλη μου,να το σπάσεις το κοντέρ όπως συνηθίζω να λέω,νάχεις υγεία και αγάπη.
Οσο για την ποίηση και δική μου αγαπημένη,απο παιδί.Πάντα με τραβούσε η "ρίμα" και η ερμηνεία πίσω απο το προφανές και τελευταία διαπίστωσα μεταξύ άλλων οτι απο τους ποιητές είχα ξεχωρίσει κι αγαπήσει τους πιο μελαγχολικούς,γι αυτό κι η αναφορά του Καββαδία μ ενθουσίασε.
Νάσαι καλά και ν απολαμβάνεις τη ζωή!
Με εκτίμηση κι αγάπη
Χαρά

Μηθυμναίος είπε...

Αν και η Σάντυ έσπασε για λίγο τη ρουτίνα σας, βλέπω πως το σηνήθειο δε χάνεται κι όταν το διανθίζεις με ρίμες γίνεται απολαυστικότατο!

Διαβάζω το «Αβάνα» σου και μου ήρθε στο μυαλό τούτο:
«…σε καλντερίμια ξενυχτάς υγρά λιθόστρωτα, στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα. Τόσα δίνω πόσα θες στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες…»

Υ.Γ. Διευκρίνιση για τη Χαρά στο αυτί της: Τα γενέθλια του φίλου μας είναι στις 21 του μηνός, το άλλο ήταν η γιορτή (μας…) σςςςςς

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε Σπύρο από μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα, (αν και βρισκόμαστε στο Φθινόπωρο) ίσως να θέλει ο Θεός να μας ανταμείψει για το κακό της Σάντυ.

Τίποτα δεν είναι μυστικό σε τούτο τον κόσμο, υποπτεύομαι το Facebook, ναι φίλε στς 21 Νοεμβρίου ημέρα της Παναγίας της Μπουρμπουρελούς.
(Μπουρμπουρέλια= σούπα από όλα τα όσπρια μαζί και καλαμπόκι) γίνουμαι ένα χρόνο πιο γέρος, όμως είμαι σαν το κρασί, όσο πιο πολύ παλιόνει τόσο πιο πολύ σπάνιο είναι εις το είδος του.
Νομίζω και θέλω να πιστεύω ότι όλοι μας τρέχουμε μαζί στο άρμα του χρόνου...
οταν υπάρχει υγεία όλα είναι μια χαρά.
Σου εύχομαι μια χαρούμενη ημέρα των ευχαριστιών, με τηνπαραδοσιακή γαλοπούλα και το cranberry sauce είναι αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ.
Μου το σέρβιραν την εποχή της δεκαετίας του 50 με γέμιση γαλοπούλας και μου έμεινε στη μνήμη από τότε.
χαιρετισμούς
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα αγαπητή μου Χαρά,
Ναι δεν είναι πια μυστικό, δυο γιορτές τον ίδιο μήνα, 21 η των γενεθλίων μου, η άλλη η μαζική στις 8 τρέχοντος, και μετά η των Ευχαριστιών τουλάχιστον εδω στις ΗΠΑ ευχαριστώ για τις ευχές σου, έυχομαι κι εγώ να υπάρχει καλή υγεία.

Πολλές φορές ένα ποίημα σε κάνει να σκεφτείς, μάλλον σου ανοίγει τις πόρτες ενός διαφορετικού κόσμου όπου συ ο ίδιος ο αναγνώστης βλέπεις τα σκηνικά...
Έχω γράψει και εκδώσει καμιά τριανταρια ποιήματα όλα ναυτικά, αναμνήσεις μια ζωής περιπέτειας που κράτησε πολλά πολλά χρόνια κι άφησε σημάδια στην εξέλιξη του χαρακτήρα μου...

Ευχαριστώ,
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
υ.γ. Όταν διαβάζω ναυτική ποίηση προπαντός Καββαδία κλείνω τα μάτια και πλάθω γνώριμες εικόνες της νεανικής μου ζωής.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ μου Γαβριήλ,
κι εγώ από την άλλη άκρη σας στέλνω τους χαιρετισμούς μου και χαίρομαι για την ποιητική και λογοτεχνική σας συνάντηση. Δεν μου είναι άγνωστες αυτές οι συναντήσεις, τα ίδια κάνουμε κι εμείς εδώ, προσπαθούμε όλοι μας στην ξενιτιά να διατηρούμε την παράδοσή μας ζωντανή και να αισθανόμαστε την Πατρίδα κοντά μας.
Κρίμα που είμαστε τόσο μακρυά,
αλλοιώς θα σας έκανα παρέα. Πολλούς χαιρετισμούς σέ όλους σας.
Ρισσιάνα

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο,
Ναι εορτάσαμε μαζί την 8 τρέχοντος αλλά η 21 είναι ειδικώς φτιαγμένη στα μέτρα μου, καθευατό δική μου, έστω κι αν εφέτο την σκεπάζει η ημέρα των ευχαριστιών που είναι στις 22...
Εμένα θα μου αφήσει έναν χρόνο ακόμα στην πλάτη, στους άλλους βαριά στομάχια από την κατανάλωση γαλοπούλας, ίσως κι εμένα.
όμως όπως λες κι εσύ,(…σε καλντερίμια ξενυχτάς υγρά λιθόστρωτα, στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα. Τόσα δίνω πόσα θες στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες…»)
Todavia creo que Recordár es vivir
Θεωρώ τον εαυτόν μου σαν τον 60χρονο ναυαγό που λέει στους άλλους, βρε μην βιάζεστε μπορούμε να τις δούμε κι από εδώ.
Αυτό είναι από το chiste που μας έστειλες με τους 3 ναυαγούς

Φίλε χίλια ευχαριστώ
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Ρισσιάνα,

Ναι η σάντυ μας είχε διακόψει τις συναντήσεις μας, όμως καταλαβαίνεις πόσο απαραίτητες είναι για να υπάρχουμε σαν χωριανοί Έλληνες,

Ευχαριστώ
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...Όλες οι Ευχές, μαζί,
Γαβρίλη μου!
Καλοφάγωτη η ...τουρκαλίτσα...

Να είστε όλοι Καλά,
Σας χαίρομαι,
Υιώτα και Δημήτρης


(*** Καλή η ιδέα για τα ποιήματα!***)

pylaros είπε...

Ευχαριστώ για τις ευχές σας,
αγαπητή μου Υιώτα,
Όμως η 'τουρκάλα' γιατί όταν είμαστε πλήθος δεν αρκεί η τουρκαλίτσα θα πρέπει να μεγερευτεί,
λοιπόν είμαι απί των επάλξεων αναχωρώ από ΝΥ Τετάρτη πρωί και πάω να προετοιμάσω το ψήσιμο του πουλιού...

Happy thnksgiving day to all of you,

regards
Gabriel

Gabriel είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Γαβριήλ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Gabriel είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Κάτε είπε...

Υπέροχα ποιήματα γεμάτα νοσταλγία και τρυφερότητα .....κι ας λένε τους Κεφαλονίτες σκληρούς,τρελούς κι άλλα διάφορα η καρδιά του είναι πλούσια από τρυφερά αισθήματα ...την καλημέρα μου Κάτε