Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Στα Ύψη των Ανέμων


  
Είδα χθες βράδυ στο όνειρό μου…
 Α! για σταματήστε, αυτό  δεν ήταν όνειρο, λοιπόν  αφού κοιμήθηκα νωρίς ξύπνησα  κατά τις 3 το πρωί, για να περάσει λιγάκι η ώρα άνοιξα την τηλεόραση, έβαλα ένα κανάλι για να ξεκουραστεί ο νους μου το οποίο έχει μόνο έργα χωρίς διαφημίσεις συνήθως κλασικά, έπεσα πάνω  σε  ένα έργο στην Γερμανική γλώσσα έγχρωμο με τα όνομα ΛΟΛΑ. Έγραφε από κάτω αγγλικά κι έτσι μου ήταν εύκολο να εμβαθύνω στην ιστορία αυτή. Η υπόθεση στο έργο ξετυλιγόταν την εποχή της δεκαετίας του 50 όπου υπήρχε ένα μόνο τηλεοπτικό κανάλι το οποίο άρχιζε την ογδόη πρωινή.
Η ιστορία ενός ηθικολόγου άβγαλτου  χωριάτη επιστήμονα Γερμανού, έπαιζε και βιολί  ο οποίος ερωτεύτηκε μια τραγουδίστρια καμπαρέ, οι σκηνές του καμπαρέ, των γυναικών,   της ορχήστρας, αυτών  που χόρευαν και στροβιλιζόταν σαν τρελοί, οι ίντριγκες ανάμεσα στην ελίτ  της πόλης και του χωριάτη ηθικολόγου, για τη γυναίκα, γύρω απ’ τη γυναίκα,  μου έφερε μνήμες του εαυτού μου στην Βρέμη στο καμπαρέ Golden City, εποχή 1957 εκεί όπου ανακατευόταν ναυτικοί, ντόπιοι, μουσικοί και γυναίκες, πολλές γυναίκες.
Ε! αυτό με έκανε και δάκρυσα, έβρεξα το μαξιλάρι, θυμήθηκα την τότε ζωή μου, μια ζωή που ήταν ακόμα ανεπηρέαστη από αισθήματα.    

Προσπάθησα αλλά δεν μπόρεσα  να αποφύγω τις αναμνήσεις, σε αυτές αναγνώρισα  τον εαυτόν μου, με κυνηγούν  όπου κι αν πάω, όπου και να βρεθώ, τις φέρνω στην πλάτη σαν σαμάρι και είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μου.

Αλλά   αυτό το κρυφό σαμάρι των αναμνήσεων, που δεν είχε  κανένα συνειδητό  υπόβαθρο, συγκρούεται με την σύγχρονη  κοινωνία στην οποία ανήκω, είμαι μέλος της, έστω κι ας είμαι μετανάστης.

Να σήμερα έχουμε εκλογές, άρα ποιος θα υπερισχύσει; 
Τι  θα αλλάξει για εμάς τους κοινούς ανθρώπους;
Κανείς δεν ξέρει ακόμα, το μόνο σίγουρο είναι  ότι αύριο έρχεται καινούργια καταιγίδα κι ο κάθε ένας μας τρέχει να προλάβει να προστατευθεί από τα καιρικά φαινόμενα.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης

16 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Πως να μη βλέπεις όνειρα όταν έχεις ανέβει εκεί ψηλά λίγο πιο κάτω από τα σύννεφα...

Καλημέρα και καλά αποτελέσματα!

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Καλημέρα Γαβρίλη μου
Βλέπω οτι είσαι κι άξιος νοικοκύρης!Εμείς δεν κατέχουμε απο εξτριμ σπορ.
Μ άρεσε πολύ η ακουλουθία της σκέψης σου και πού κατέληξε! Τ αποτελέσματα βγήκαν,τίποτα δεν άλλαξε κι εύχομαι να μην αλλάξει τουλαχιστον προς το χειρότερο τίποτα για όλους μας.
Καλή σου και ήρεμη μέρα
Με εκτίμηση
Χαρά

Μαριάνθη είπε...

:)) Καλά σε βλέπω και σε θαυμάζω!!! Σούπερ!! Γερός να είσαι πάντα.
Τώρα έχω να πω πως ξεκινάς την ανάρτηση με έναν ωραίο τρόπο. μου άρεσε πολύ αυτό το γραπτό ύφος, το σκέρτσο του λόγου.
Τελικά για σας εκεί τίποτε δεν άλλαξε όπως λέει και η Χαρά μας.
Πολλούς χαιρετισμούς!!!!!
(Τα χρόνια πολλά θα τα πούμε επισήμως αλλά και μέσω facebook)

pylaros είπε...

καλησπέρα φίλε Στράτο απο τη ΝΥ

Σήμερα κατέβηκα από τα ύψη, έξω χιονίζει και κάνει κρύο, έχουμε χάσει και την τηλεόραση Satellite Dish
την εμποδίζει το χιόνι.

ευχαριστώ

χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καησπέρα αγαπητή μου Χαρά,

Η Ακολουθία της σκέψης μου, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα όπου ήρθαν έτσι απότομα στη μνήμη μου, προπαντός μου άρεσε να βλέπω τα ζευγάρια των γερμανών το πως χόρευαν κάτι χορούς γρήγορους σαν πόλκα έτσι όπως τους έδιχνε και η ταινία...

όσο για τα ύψη προσπάθησα να προστατευθώ από την σημερινή καταιγίδα που όπμς είναι χιόνι.


Ευχαριστώ πολύ
Με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλησπέρα αγαπητή μου Μαριάνθη,

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για τον "γραπτό λόγο¨

Πράγματι για εμάς τίποτα δεν άλλαξε, κανονικά θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τις γυναίκες που κατα 72% εψήφισαν Ομπάμα και την νεολαία.

ο Παπούς του Ρόμνεϊ ήταν Μορμόνος πολύγαμος είχε 5 γυναίκες και 30 παιδιά, επίσης η πολιτική των ρεπουμπλικανών εφέτος ήταν προς την Πατριαρχική οικογένεια, πολλύ συντηριτηκή,
αυτό κι άλλα τους έκανε να χάσουν

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Νάσαι πάντα γερός και δυνατός και να ΘΥΜΑΣΑΙ! Μεγάλος πλούτος η γεμάτη ζωή,οι αναμνήσεις,ακόμα κι άν εχουν και πίκρα κι ας νοτίζονται με κάποια δάκρυα.Σκέψου λίγο αυτούς που έζησαν μια αποστειρωμένη ζωή...θα την ήθελες; Οχι βέβαια!
Ευχές απο καρδιάς για Χρόνια σου Πολλά με υγεία και γεμάτη καρδιά,κι απο εδώ.
Χαρά

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ μου Γαβριήλ,σε καλημερίζω και σου εύχομαι απο καρδιάς
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ
και πάνω απ όλα υγεία.
Όσο για τις αναμνήσεις, διερωτώμαι
πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς αυτές.
Πολλούς πολλούς χαιρετισμούς
Ρισσιάνα

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, όμως μου άρεσε πολύ αυτό που γράφεις (Σκέψου λίγο αυτούς που έζησαν μια αποστειρωμένη ζωή...)

Ομολογώ ότι δεν το είχα σκεφθεί ποτέ!

και πάλι, χίλα ευχαριστώ
χαιρετώ
με αγάπη
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλώς ΗΛΘΕΣ στο φτωχικό μου αγαπητή μου Ρόη,
Χίλια ευχαριστώ για τις ευχές σου,

αυτό είναι αλήθεια όπως λες πως θα ήταν η ζωή χωρίς αναμνησεις,
Πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι αναμνήσεις είναι το αλάτι της ζωής μας, νοστιμίζουν το σήμερα.
Χίλια ευχαριστώ
Με αγάπη κι εκτίμηση

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Χρονια Πολλά για τη γιορτή σου Γαβρίλη μου.Αλλά καλά θα κάνεις να μην ανεβαίνεις στα κεραμίδια.αυτό είναι για τις γάτες και τους νέους.Είναι επικίνδυνο για την ηλικία μας.
Πως λένε στα χωριά μας. Ο γέρος πάει από χ.σιμο ή από πέσιμο.
Μη παριστάνεις το γεναίο.
Ν τ ί ν ο ς

pylaros είπε...

AX και που νάξερες, θεώρησα τον εαυτόν μου γάτο, αλλά όχι ήθελα να πάρω φωτογραφίες, και να κανω άμεση επισκευή γιατί ερχόταν χιονιάς, ο Άγγελος είναι αυτός που δούλεψε εγ΄απλως παρατηρουσα,
Η ασφάλεια αν και την ειδοποίησα ακόμα να φανεί...

Κατα τα άλλα σε ευχαριστώ για τις ευχές σου αγπητέ μου Ντίνο

χαιρετώ
Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...γάτος στα κεραμίδια!!!!

κι ακόμα περιμένεις! έ, βενζίνη δεν υπάρχει,
υπομονή!

Στα βιαστικά,

Υιώτα

pylaros είπε...

Υπήρχε μια εποχή που σαν ο γάτος στα κεραμίδια επισκοπούσα τα πέριξ.

Τώρα με το ζόρι και μετά από σκέψη αποφασίζω, αλλά και πάλι είναι δύσκολα!

Ευχαριστώ σε αγαπητή μου Υιώτα,
χαιρετισμούς
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Για άλλη μια φορά φίλε μου ζωγραφίζεις τη ζωή σου. Όλα συγκλονιστικά.
Κι΄έχει δίκιο η Χαρά. Να σκέφτεσαι αυτούς που έζησαν μιαν αποστειρωμένη ζωή.
Πάντως να αποφεύγεις...ύψη.
Νάσαι καλά και όταν αποκτήσουμε βενζίνη θα ξαναπιούμε τον καφέ του Σαββάτου.

pylaros είπε...

Φίλε Ντενη,
οποία η απογοήτευσή μου σήμερα Σάββατο, περίμενα την καθιερωμένη συνάντηση φίλων, αλλά ας όψεται η Βενζίνη.

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου, ξέρεις στα κεραμίδια ανεβαίνουν μόνο οι γάτοι, κάποτε ήμουν σαν τον αίλουρος, ομως τώρα νιώθω την φθρά του χρόνου.

Ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ