Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Τι μας περιμένει!



Τι μας περιμένει!

Όσοι βάλαμε ρίζες στα ξένα, δηλαδή όσοι από εμάς μεταναστεύσαμε ο κάθε ένας με τον τρόπο του άλλος με πρόσκληση  μέσω  συγγενών, άλλος για εικονικού, ή νόμιμου  γάμου,   άλλος σπρωγμένος από τις καταστάσεις πενίας και φτώχειας στην Ελλάδα, με το πρόσχημα του ναυτικού αποζητώντας  να σαλτάρει στην στεριά από βαπόρια που ήταν ως πλήρωμα, έστω και λαθραίος.
Ήμασταν η φουρνιά των Ελλήνων η αμέσως μετά τον πόλεμο, που να υπάρξει καιρός για σχολείο, πρώτη μας μέριμνα να βρούμε ένα μεροκάματο, να βοηθήσουμε αυτούς που ξέμειναν πίσω μα και να χορτάσουμε εμείς οι ίδιοι.      
Μια κατάσταση χειρονακτικής εργασίας εδώ στα ξένα όπου διαιωνίστηκε μέχρι το γήρας.
Άλλοι πέτυχαν οικονομικώς άλλοι έμειναν στάσιμοι, αναλόγως της σωματικής αντοχής του κάθε ενός μας, έτσι φτιάχτηκε η ομογένεια.
Φτάνοντας ως εδώ οι βετεράνοι πια ομογενείς αυτοί που ακόμα αισθάνονται σαν το σπίτι τους με το να μιλάνε ελληνικά, να γράφουν και να διαβάζουν  ελληνικά, να τρώνε ελληνικά, προσπαθούν με διάφορες συγκεντρώσεις, είτε του Σαββάτου, είτε της Πέμπτης ή οποιασδήποτε άλλης μέρας   να αναζωογονήσουν την ελληνικά φλόγα, γράφουν βιωματικά και μη, τις περιπέτειές τους, του πόνους τους, τις προσδοκίες τους, τα γράφουν με την ελπίδα ότι κάποτε θα διαβαστούν, ή θα μείνουν σαν κληρονομιά του απόδημου Ελληνισμού, εδώ στην ομογένεια.       

Οι απόγονοι αυτών των ομογενών όπου γεννήθηκαν στα ξένα δηλαδή τα παιδιά και τα εγγόνια μας για μητρική τους γλώσσα έχουν την αγγλική. Όταν έχουν ένα κάποιο πρόβλημα να λύσουν στο μυαλό τους χρησιμοποιούν τον αμερικανικό τρόπο σκέψης.
Ακόμα και στα φαγητά τους, προτιμούν τα αμερικανικά εδέσματα. Οπότε δεν υπάρχει ελπίδα να διαβάσουν ποτέ τα συγγράμματα των γονιών τους. Άσε που πολλοί από τους πρωτοπόρους αυτούς μετανάστες  έφυγαν για τόπους χλοερούς,  τα γραπτά τους, πετάχτηκαν από τους απογόνους στα αζήτητα.
Δε υπάρχει, ούτε ποτέ υπήρξε κανένας ευεργέτης να βοηθήσει ώστε να ανοίξει, να υπάρξει, ένα αρχείο,  ένα δωμάτιο να ονομαστή βιβλιοθήκη ομογενών συγγραφέων, με το ότι έγραψε και παρουσίασε η εδώ ομογενειακή κοινωνία.
Από τα μέχρι σήμερα δεδομένα ούτε ελπίδα έχουμε ότι πρόκειται να υπάρξει, αφού η συλλογή αρχείων ή βιβλίων δεν αφήνει κέρδος, οπότε πεθαίνοντας αυτοί οι πρωτοπόροι, μαζί τους θα χαθεί και ολόκληρη η βιωματική γραφή, ο αγώνας της τότε επιβίωσης αυτών που ακόμα εξακολουθούν να επιμένουν, να πιστεύουν και να γράφουν ελληνικά.        
Η άλλη όψη του νομίσματος:  
Η γαληνότατη Ενετική δημοκρατία είχε το συμβούλιο των δέκα  οι οποίοι έδιναν συμβουλές στον Δόγη ώστε να παίρνει σωστές αποφάσεις, για το πώς θα κυβερνήσει το κράτος και τις αποικίες της, μια από αυτές ήταν τα Επτάνησα.
Εδώ στην Αμερική υπάρχει το συμβούλιο των 100  όπου χρηματοδοτούν και παίρνουν αποφάσεις προς την αρχιεπισκοπή, δηλαδή την ορθόδοξο ελληνική εκκλησία της Αμερικής, λέγεται ότι δωρίζουν 100,000 δολάρια έκαστος. Εις  αντάλλαγμα λαμβάνουν  παράσημα και τίτλους αρχόντων.  
Αυτοί είναι ομογενείς πετυχημένοι όπου κύριά τους γλώσσα είναι η Αγγλική. 


Γαβριήλ Παναγιωσούλης
   ΒΡΟΝΧ  ΝΥ 

12 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Με λίγα λόγια, Γαβριήλ, μας λες ότι χάνεται η ελληνικότητα και σιγά σιγά δεν θα υπάρχει συνέχεια... Η συνέχειά σας. Εγώ δε νομίζω πάντα θα υπάρχει μια ριζούλα που θα βλασταίνει...

Ελπίζω και εύχομαι να είναι έτσι.

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Aγαπητέ μου Γαβρίλη
τα γενέθλια των ΕΦΤΑΝΗΣΩΝ,και το σχόλιο του Στράτου μ οδήγησαν στην πρώτη ανάρτησή του http://eftanhsa.blogspot.gr/2009/01/blog-post.html που θίγει ανάλογο μ εσένα θέμα που δυστυχώς όπως διαπιστώνω μέχρι σήμερα 3+ χρόνια μετά ΟΥΔΕΝ άλλαξε.Οσο για το γλωσσικό στις νέες γενιές; πολλά ευθύνονται αλλά πρωτίστως οι οικογένειες.Και για τις μικτές υπάρχουν δικαιολογίες για τις αμιγώς ελληνικές (όπως π.χ. του ξαδέλφου μου) ουδεμία
Σου εύχομαι καλή εβδομάδα και πάντα να σας βλέπουμε και να σας καμαρώνουμε που τηρείτε τ αντέτια σας ανελλιπώς!
Με εκτίμηση
Χαρά

Μαριάνθη είπε...

ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΨΕΙΣ -ΘΕΛΩ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΠΩ-ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΚΥΡΙΕ ΓΑΒΡΙΗΛ ΝΑ ΒΑΖΕΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ. ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΣΑΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ. ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ.
ΟΙ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΕΜΠΝΕΟΥΝ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΥΣΕΣ ΤΟΥ. ΟΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΔΕ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ. ΕΙΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Η ΚΑΘΕ ΓΕΝΙΑ ΧΑΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΞΟΝΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ. ΒΕΒΑΙΑ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ. ΑΛΛΟΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟΝ ΑΓΓΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ , Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ, ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ. ΑΠΟ ΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΟΜΩΣ ΒΑΔΙΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΘΕΛΩ.
ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕΝΟΥΝ.
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΕΜΠΝΕΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΖΟΥΝ. ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΤΕ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΕΙΤΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΞΕΝΟΙ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ. ΑΡΚΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΕΚΤΙΜΟΥΝ. ΟΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΚΙ ΟΠΟΙΟΣ ΧΑΣΕΙ. ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Αστοριανή είπε...

(...Εδώ στην Αμερική υπάρχει το συμβούλιο των 100 όπου χρηματοδοτούν και παίρνουν αποφάσεις

προς *εδώ, επεμβαίνω!!!*
έπρεπε να γράφεις: ΑΠΟ την Α...)


την αρχιεπισκοπή, δηλαδή την ορθόδοξο ελληνική εκκλησία της Αμερικής, λέγεται ότι δωρίζουν 100,000 δολάρια έκαστος. Εις αντάλλαγμα λαμβάνουν παράσημα και τίτλους αρχόντων.
Αυτοί είναι ομογενείς πετυχημένοι όπου κύριά τους γλώσσα είναι η Αγγλική. ...*

Γαβρίλη μου,
Αυτή είναι η πικρή Αλήθεια.
Από κει ξεκινούν όλα!κι ας μη γνωρίζουν όλοι τους την αγγλική, γνωρίζουν όμως -κι ονειρεύονται- το δολλάριο!!!!!!!!!

Να είσαι καλά.
Κανείς δεν ακούει! το ξέρεις...
Πάντα με Αγάπη,
Υιώτα

Κάτε είπε...

Aληθινά και πικρά όσα γράφεις φίλε μου .Οι καιροί αλλάζουν μαζί και οι νεότερες γενιές ,άλλες νοοτροπίες.Θέλω να πιστεύω ότι όσο και να αλλάξουν πάντα μέσα τους θα υπάρχει ο ελληνικός σπόρος και τα θυμητάρια των προγόνων τους και θα καυχώνται ότι φέρουν το ελληνικό κύτταρο.Αυτό θα είναι η δύναμη εκείνη που θα τους κάνει να μην ξεχάσουν ουτε τα έργα των προγόνων τους ουτε την πατρίδα και τη γλώσσα τους .Καλή εμβδομάδα .Κάτε

pylaros είπε...

Αγαπητέ μου Στράτο,

Άλλο η ελληνικότητα κι άλλο να μπορούν οι ενεπομείναντες να παρακολουθήσουν τα γραπτά βιωματικά γεγονότα των παπούδων τους, ή πατεράδων τους.

Φίλε μου θύμισες μια ιστοριούλα.
Όταν ήμουν στην Αβάνα Κούβα 1950-60 με βαπόρι ο Κάστρο ερχόταν από την Σάντα Κλάρα, όλοι μέσα στην Αβάνα ζητούσαν τρόπο να φύγουν. Ξάφνου παρουσιάζεται έξω απ το βαπόρι ένας νεαρός και φώναζε Στα Ελληνικά Πατέρας-Μάνα- Αίμα Ελληνικό. δεν ήξερε τίποτε άλλο.
Ε! ναι τον πήραμε μετο βαπόρι.
Ευχαριστώ

χαιρετισμούς,
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά,

Είναι φυσικό το παιδί μεταναστών εφόσον γεννηθεί στα ξένα είναι υποχρεωμένο να μάθει την γλώσσα του τόπου για να μπορεί να ανταγωνιστεί με τους γηγενείς από απόψεως αποκατάστασής του εργασίας του μόρφωσής του κλπ.

Η οικογένεια έχει πολύ μικρή επιροή ως προς την πατροπαράδοτη μόρφωση του παιδιού, διότι το περιβάλλον η γλωσσα πόυ θα γεννηθεί αυτό θα το συντροφεύει σε όλη του τη ζωή.
ενα παράδειγμα.
Κάποτε εργαζόμουν εδώ στη Νέα Υόρκη σε ταμείο, εστιατορίου απέναντι απ το Κολούμπια (Ιατρικό) Πανεπιστήμιο. 168 Δρόμους ΝΥ
Η ουρά αυτών που ψώνιζαν ήταν ατελείωτη σου έλεγαν τι είχαν ψωνίσει έκανα τον λογαριασμό με το μυαλό (πρόσθετα, αφαιρούσα, διαιρούσα, πολλαπλασίαζα) και με πλήρωναν. Ουτε αποδείξεις, ούτε τίποτα. θυμάμαι δεν προλάβαινα ούτε ν' ανοίγω το συρτάρι του ταμείου.

Μια μέρα έρχεται μια κυρία ιατρός και με ρωτά θα σου κάνω μια ερώτηση.
Τους λογαριασμούς τους κάνεις στα ελληνικά ή στα αγγλικά;
Στα Ελληνικά απάντησα, είναι η μόνη γλώσσα που μπορώ, αφού γεννήθηκα με αυτή.
άλλο τόσο και τα παιδιά μας οι απογόνοι μας θα σκεπτονται και θα γράφουν θα λογαριάζουν με τον αμερικανικό τρόπο ή οποιαδήποτε άλλης χώρας.

Το θέμα είναι ατελείωτο, το επεναφέρω γιατί έχω ως παράδειγμα αυτοί οι φίλοι που έφυγαν τα έργα τους σκορπίστικαν στα αζήτητα, όπως των αξιόλογων συγγραφέων της διασποράς κ. Ρεγγίνας Παγουλάτου, της κ. Λουκίας Μαρουλέτη, της κ. Ελάνης Φλωράτου, Π. Η τελευταία υπάρχει αλλα δεν γνωρίζει... κι άλλων...

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,

Πολύ αληθινό το κείμενό σου γράφεις (Η ΚΑΘΕ ΓΕΝΙΑ ΧΑΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΑΞΟΝΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ)

Γιαυτό προσπαθώ ή προσπαθούμε όσοι έχουμε απομείνει της παλιάς σχολής να συναντθιώμαστε κάπου, είναι η αναζωογόνηση των εαυτών μας, η καινούργια γεννιά έχει δικές της συνήθειες, ακόμη και στα φαγητά, όπου δεν συγκάνουν με εμάς.
¨οσο και να προσπαθούμε, όπως λες κι εσύ αγαπητή μου Μαριάνθη το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

Έχουμε προσπαθήσει, έχουν γραφεί πολλά πριν φύγουμε εμείς οι παλοιοι απο΄αυτο τον κόσμο να υπάρξει ένα αρχείον, μια βιβλιοθήκη, να συλλέξει τα βιωματικά της γενιάς μας
Δε γίνεται τίποτα,
θα μου πεις γιατί δεν το κάνω εγώ ή εμεί;
Δυστυχώς το κέρδος και το χόμπυ του γραψίμματος δεν συμβαδίζουν, όποιος γράφει συνήθως πετά στα σύννεφα παρέα με τ' αστέρια.

¨ενα παράδειγμα.
Προ χρόνια βρήκα στο Ιντερνετ κάποιον Βαλλιάνο από τη Μόσχα Ρωσίας.
Μου λέει είμαι ο δισέγγονος των πλούσιων Κεφαλλήνω Βαλιάνων (αυτών που έκτισαν και την βιβλιοθήκη) και θέλω να βρω τις ρίζες μου, τώρα είμαι διευθυντής μουσείου στη Μόσχα αλλά θέλω να έρθω στην Κεφαλονιά κλπ. Όλα αυτά στα Αγγλικά.
Τα τύπωσα και τα παρέδωσα στον δήμαρχο Κεφαλληνίας Αργοστολίου θα είναι πάνω από 10 χρόνια...

Αυτή η ελληνικότητα είναι που μένει αιώνια δεν χάνεται, όμως ακόμα επιμένω να μένει και γραπτή από πρώτο χέρι πριν είναι αργά.


Ευχαριστώ,
Χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
¨επρεπε να είμαι σίγουρος για το ότι παίρνουν αποφάσεις από την Α...
Δεν ήμουν γιαυτό το άφησα έτσι όμως το αληθές είναι ότι υπάρχουν...

Ότι δεν μας ακούει κανένας το ξέρω αλλά δεν σταματώ να διαμαρτύρωμαι.
¨εκανα το ίδιο σε μια συγκέτρωση, με πλησιάζει ένα σημαίνον μέλος της ομογένειας και μου λέει κατά λέξη.
Μα πόσοι είσατε εσεις τέλος πάντων;

Όσοι και να είμαστε είπα, αλλά δεν δόθηκε συνέχεια...

Τι άλο να πω το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω όπως λέει και η αγαπητή μου Μαριάνθη,

Όλοι μας μένουμε με την Ελπίδα ότι δεν θα χαθούν τα γραπτά της δικής μας γενιάς.
¨ομως η ωμή αλήθεια είναι διαφορετική, αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλή σου εβδομάδα αγαπητή μου Κάτε,

Πάντοτε θα υπάρχει στην καινούργια γενιά ή των παιδιών τους ότι οι προπάπποι τους είχαν Ελληνικό αίμα,

Αλλά εμείς προσπαθούμε να αφήσουμε και μια γραπτή κληρονομιά, έστω κι ας μην την καταλαβαίνουν οι νέοι, αλλά με τα χρόνια κάποιος θα βρεθεί να τα ξεσκονίσει και να διαβάσουν τις καταστάσεις της διαβίωσης της γεννιάς μας.

Είναι ένα τόσο δύσκολο θέμα, εφόσον δεν αφήνει κέρδος, είναι η πιο δύσκολη αντιμετώπιση που έχουμε.

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Πρωτη φορα του νεου χρονου κανω επισκεψη στο σπιτικο σου και ευχομαι να ειναι γεματο υγεια και ευτυχια!!!ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!!!
Καλη εβδομαδα να εχεις!!!!
Εχεις πολυ δικιο σε αυτα που γραφεις και σιγουρα πρεπει να μεινουν γραπτα ελληνικα για τους νεους που θα γεννηθουν εξω και θα μεγαλωσουν με τα ξενα πρωτυπα.Με τα χρονια θα καταλαβουν.

pylaros είπε...

Καλή Χρονιά αγαπητέ μου Σκρουτζάκο,
ευχαριστώ για την επίσκεψή σου κι ακόμα πιστεύω όπως και όλοι μας ότι, ότι γράφεται μένει.


Ευχαριστώ, καλή σου εβδομάδα

χαιρετώ σε

Γαβριήλ