Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Τι άλλαξε;


                                                   Τι άλλαξε;
          
Είχαν  στην πλάτη τους κρεμασμένα τουφέκια και στα στήθη τους σε σχήμα Χ κρεμασμένες δεσμίδες φυσίγγια με σφαίρες, από την ζώνη τους κρεμόταν χειροβομβίδες, όποιος είχε καμιά σαρδελίτσα σιρίτι στο μανίκι είχε και περίστροφο στο ζωνάρι του. Μας εξέπληξαν καθώς κατέβαιναν ένα πρωί από το βουνό σε μια ατελείωτη γραμμή λες και ήταν μερμήγκια. 
Ήταν αριστεροί  έλληνες αντάρτες, είχαν περάσει απέναντι από τη μεγάλη στεριά Στερεάς Ελλάδας και κατέλαβαν την περιοχή μας τα χωριά της Πυλάρου Κεφαλληνίας.
Ένας ψηλός με μαύρη γενειάδα ήταν αρχηγός τους ο καπετάν Φουρτούνας. Αμέσως υπέβαλαν την πολιτοφυλακή, τα λαϊκά δικαστήρια, τα παιδιά τα έκαναν αετόπουλα, μας έμαθαν τραγούδια της ΕΠΟΝ ΕΑΜ κλπ…
Μετά από ένα χρονικό διάστημα ήλθαν πάλι αντάρτες, τούτη την φορά δεξιοί, μαζί με την χωροφυλακή,  είχαν βγει σιργιάνι για να σκοτώσουν άλλους έλληνες, όχι εχθρούς του κράτους αλλά αυτούς που είχαν μια αντίθετη ιδεολογία, αυτούς που πίστευαν διαφορετικά. Όσοι γλύτωσαν για να σωθούν βγήκαν στα βουνά.
Αυτή ήταν μια σκηνή του εμφυλίου, μια σκηνή όπου οι Έλληνες είχαν χωρισθεί σε δεξιούς κι αριστερούς και οι δυο παρατάξεις υποκινούμενες από ξένους.
Καμιά παράταξη δεν έλεγε ότι πολεμάμε για το καλό της Ελλάδος, του έθνους μας. Κανέναν δεν ενδιέφερε η πείνα και η δυστυχία που επικρατούσε, κανέναν δεν ενδιέφερε τα φουσκωμένα από την αβιταμίνωση παιδάκια, οι γεμάτες γουλιά μασχάλες τους.       
Υπήρχε τέτοια τύφλωση, τέτοιο προπαγανδιστικό μίσος, φωλιασμένο μέσα στις καρδιές τους, από την πλύση εγκεφάλου που είχαν υποστεί,  ώστε ο κάθε ένας που κρέμαγε στον ώμο του μια καραμπίνα να   θεωρεί τον  εαυτόν του αρχιστράτηγο του χωριού και να εκδικείται με όποιον είχε κτηματικές ή άλλες διαφορές. Τότε είναι που άδειασα η Ελλάδα, ο κάθε ένας για να γλυτώσει, για να χορτάσει ψωμί, έτρεχε να φύγει να γίνει  υπηρέτης στα ξένα κράτη.
Κακόμοιρη Ελλάδα, τι   σου έμελε να πάθεις; Κι όσοι έφυγαν μικρά αθώα παιδιά ακόμη έχουν την πικρία του γιατί, τι έφταιξαν αυτοί;
Δεν υπήρχε ούτε ηλεκτρικό φως, ούτε τρεχούμενο  νερό, ούτε τηλέφωνο, ούτε ραδιόφωνο, ούτε εφημερίδες, ούτε έτοιμα ρούχα, παπούτσια, στυλό χαρτί υγείας, ήταν μια πρωτόγονη εποχή.
Η ιστοριούλα αυτή μοιάζει σαν να ήταν μιας εποχής χιλιάδων χρόνων πριν, που όμως ήταν μόλις πριν λίγα χρόνια.    Σήμερα όλα στην πατρίδα άλλαξαν, ήρθαν όλα τα υλικά αγαθά του πολιτισμού μας, αρχίζοντας από το ηλεκτρικό ρεύμα, με όλα τα επακόλουθα. Άνοιξαν σχολεία προς μόρφωση των κατοίκων, όλα άλλαξαν, εκτός η  καπατσοσύνη κι ο ατομικισμός των πολιτικών μιας κλίκας ανθρώπων, έμειναν τα ίδια του τότε, μόνο ότι τώρα χωρίζονται σε πολιτικά κόμματα και πολεμούν ο ένας τον άλλο. Κανένας το κοινό καλό, το του έθνους.       Κι όλοι ισχυρίζονται ότι, ότι κάνουν είναι για το καλό της Ελλάδος.
Τι ειρωνεία!
Δυστυχώς τα παθήματα, δεν έγιναν μαθήματα.
Λέτε να αδειάσει πάλι η Ελλάδα;
Τότε άδειασε από απλούς ανειδίκευτους ανθρώπους, από μικρά παιδιά,  σήμερα υπάρχει φόβος ν’ αδειάσει από επιστήμονες, από μορφωμένους.
   Γαβριήλ Παναγιωσούλης

10 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΗ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΤΗ ΒΡΙΣΚΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.ΚΥΡΙΕ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΟΣΟ ΣΩΣΤΑ ΟΡΙΟΘΕΤΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ... Ε ΒΕΒΑΙΑ !!! ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ...ΘΑ ΑΔΕΙΑΣΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

Μηθυμναίος είπε...

Όσο ξεχνάμε, όσο δεν παραδειγματιζόμαστε από όσα τράβηξε η Ελλάδα τότε, φίλε μου, τόσο η ιστορία θα επαναλαμβάνεται, δυστυχώς…

Dennis Kontarinis είπε...

Eίναι αυτό που λέει ο Στράτος φίλε Γαβρίλη.
Όταν ένας λαός λησμονεί την ιστορία του αυτή θα επαναλαμβάνεται.
Την καλημέρα μου.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,

Σε ευχαριστώ για την επίσκεψή σου,


Χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε μου από μια παγωμένη ΝΥ


Γιαυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε,

ευχαριστώ
χαιρετώ σε

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε Ντένη,

όλοι εμεῖς οι τῆς Διασποράς δεν ξεχοῦμε

Ευχαρστῶ
χαιρετῶ σε

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Γαβριλη μου,

ήδη άρχισε η έξοδος!
Οι ... ανίκανοι για την ...πατρίδα, ικανοί για άλλους!
Ας είναι καλά
οι Νου δου, ψείριζα, χρυσαφένια ανατολή κ.λ.π.
Αχ! Φίλε μου!
Μίλησα με τον Μάκη, άστα!

Φιλία και αγάπη,
Υιώτα

pylaros είπε...

Καλή εβδομάδα αγαπητή μου Υιώτα,
χθες Σάββατο ήμουνα με τον Μάκη,

κατα τα άλλα όλα καλά, εφόσον υπάρχει υγεία

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Δεν φοβάμαι το θάνατο
Έζησα
Πέρασε ο ούνος, ο θάνατος, η πείνα
Και αλίμονο,ήλθε αδελφοκτονος σπαραγμός
για λόγους που κανείς δεν ξέρει και να εξηγήσει
Με νεόφερετς αιτίες,με νεόφερτες ιδέες
Που σκότωνε ο αδερφός τον αδερφό
Που μανάδες θρήνησαν το ξεκλήρισμα της μήτρας τους
Στ' όνομα της ειρήνης και της ευτυχίας του λαού
Σκοτώναμε το λαό τον ίδιο
Ο θάνατος παντού έστηνε καρναβάλι
Και εμείς εκεί,πιστά να τον υπηρετούμε
Και χορεύαμε στο σκοπό του
Που μας τον έδινε με το ντέφι της ιδεολογίας
Και, όπως μας λέγανε, για τη πατρίδα.

Ν τ ί ν ο ς

pylaros είπε...

Αγαπητέ μου Ντίνο,
Με συγχωρείς για την αργοπορία μου να σου απαντήσω δεν το είχα προσέξει,

Αυτό το οποίο με πονεί και με θλίβει είναι ότι ο θάνατος ήρθε καβάλα στα μουλάρια και στα αυτοκίνητα που είχαν φέρει οι Ιταλογερμανοί, ο ξένος στρατός κατοχής.
Όμως με πονεί ότι τον θάνατο μέσα στο χωριό τον φέρανε οι Έλληνες εις το όνομα μιας παράταξης που υπηρετούσε ξενικά συμφέροντα.

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ