Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ



Εύχομαι  σε όλους τους αναγνώστες φίλους-λες, επισκέπτες του ΠΥΛΑΡΟΣ καλό σας Μήνα.
A todos mis amigos-as, a  mis lectores  y visitantes que tengan un buen y feliz mes  de Febrero.
Σήμερα είναι πρώτη του Φλεβάρη, για εμένα αυτός ο μήνας έχει μεγάλη σημασία καθότι στις 2 Φεβρουαρίου 1949 έφυγα απ’ το χωριό μου χωρίς να ξαναδώ ποτέ μερικά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Όταν γύρισα είχαν ήδη πάρει το δρόμο της αιωνιότητας.
29 του Φλεβάρη 1952 άνοιξαν οι πόρτες κι αφέθηκα ελεύθερος, αιτία  ζητούσα την επιβίωση, να χορτάσω ψωμί χωρίς τις απαιτούμενες υπογραφές.
Αλήθεια τι έγκλημα!!!!!!

Όμως όλα βρίσκονται γραμμένα στα  βιβλία μου, που δεν ξέρουν ότι υπάρχω.
  

                              Τα βιβλία μου.
Τα βιβλία μου (που δεν ξέρουν ότι υπάρχω)
Είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου σαν το πρόσωπό μου
Με γκρίζους κροτάφους και γκρίζα μάτια.
Μάταια τ’ αναζητώ στις κρυστάλλινες σφαίρες
Ψηλαφώντας τες με κουρασμένο χέρι.
Όχι χωρίς κάποια λογική πικρία,
Σκέφτομαι ότι τα ουσιώδη λόγια
Που με εκφράζουν είναι σε αυτά τα βιβλία.
Που δεν ξέρουν ποιος είμαι, όχι σ’ αυτές μου τις σελίδες.
Καλύτερα έτσι. Οι φωνές των νεκρών
Θα μου μιλάνε για πάντα.   



Το ποίημα είναι του Jorge Luis Borges  τίτλος  MIS LIBROS

 Μετάφραση
Γαβριήλ  Παναγιωσούλης

10 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Καλό μήνα, Γαβριήλ!
Εύχομαι και σε τούτον τον Φεβρουάριο να σου συμβούν όλα τα ωραία που επιθυμείς και ονερεύεσαι αφού τόσο σε πάει.
Τί σύμπτωση κι έμενα με "κυνηγάει" αυτός ο μήνας 8 Φεβρουαρίου έφτασα κι εγώ στη Βενεζουέλα, 6 και 8 του ίδιου μήνα έχουν γεννηθεί η δεύτερη κόρη μου και ο γιος μου! Και ποιος ξέρει πόσα άλλα που δεν του έχω δώσει σημασία.

Τέλος στα βιβλία σου (που δεν ξέρουν ότι υπάρχεις...) έχεις αφήσει τα χνάρια σου...

Να 'σαι καλά!

Dennis Kontarinis είπε...

Καλό μήνα φίλε Γαβρίλη.
Εύχομαι ο Φλεβάρης να γίνει ένας καλός μήνας - σύντροφος για σένα.

pylaros είπε...

Καλό μήνα και σε εσένα φίλε μου Στράτο.

Πάντοτε θεωρούσα τον Φλεβάρη σαν η αρχή του κάτι, μάλλον με το υπισυνήδειτό μου θα έλεγα της άνοιξης
ή κάτι τι πιο αισιόδοξο στη ζωή μας.

Δεν ξέρω λοιπόν πολλά από αυτά που έχουν συμβεί στην ζωή μου άρχισαν τον Φλεβάρη

κι εσύ επίσης έφθασες στην Βενεζουέλα και τα γενέθλια των παιδιών σου.

Εύχομαι να μας είναι καλός μήνας αρχίζοντας υγεία και όχι άλλα χιόνια και κακοκαιρίες.
Αν κι αυτός ο μήνας είναι ο πιο άστατος

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε μου Ντένη,
Εύχομαι κι εγώ εκ μέρους μου το Φλεβάρη να έχουμε καλοκαιρία και να είμαστε υγειείς
επίσης να ξαναπιούμε τον καφέ του Σαββάτου.

Ευχαριστώ

χαιρετώ

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Σαν έδωσες την ψυχή σου,
Γαβρίλη μου,
στα βιβλία σου,
κάποια ώρα θα πουν κάποιοι:
-Γεια σου Γαβρίλη!
Ήσουν καλός!

Καλό Μήνα,
Υιώτα και Δημήτρης

Μαριάνθη είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ ΚΑΙ ΜΙΑ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ. ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΦΛΕΒΑΡΗ ΟΛΑ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΑ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΟΥ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΞΕΡΕΙΣ .
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΣΕ ΟΛΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Γαβρίλη, καλό μήνα.
Κάνεις μεγάλο λάθος όταν λές ότι τα βιβλία σου δεν σε ξέρουν. Σε ξέρουν και πολύ καλά μάλιστα γιατί είναι προέκταση του εαυτού σου. Είναι, Εσύ. Δεν σε ξέρουν τα παιδιά σου; Εσύ τους έδωσες ζωή, υπάρχουν γιατί υπάρχεις και θα συνεχίσεις να υπάρχεις μέσω αυτών στο διηνεκές.Γαβρίλη, έδωσες κάτι στο κόσμο και όποιος δίνει δεν πεθαίνει ποτέ.Αγκάλιασε λοιπόν τα βιβλία σου και μίλα τους, δώσε τους μιλιά για να μιλούν για σένα όταν θα μείνουν ορφανά.
Πάντα με την αγάπη μου
Ν τ ί ν ο ς

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
Καλό σας μήνα μαζί με Δημήτρη κι εγγονάκι της φωτογραφίας στο Μπλογκ σου.

Όσο για τα βιβλία μετέφρασα ένα ποίημα του Λούης Μπόρχες,

Σήμερα σάββατο είχα πάει Αστόρια,

Τι να πω εκτός από αποκαρδιωτικό το σκηνικό.

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλό Μήνα σε όλους σας αγαπητή μου Μαριάνθη,

Εύχομαι να πάνε όλα καλά τούτο τον χρόνο όπως πριν.

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Έχεις πραγματικά δίκιο αγαπητέ μου Ντίνο, ότι τα βιβλία μας είναι μια προέκταση του εαυτού μας.

Όμως διαβάζοντας ένα ποίημα του Αργεντινού Ποιητή Jorge Luis Borjes
με έπιασε μια μελαγχολία, επίσης μια μοναξιά από έλειψη αλλαγής γνωμών κλπ. ώστε για να ξεσκάσω μετέφρασα το ποίημα και με τύλιξε ο ρυθμός του ποιητή σε μια μελλοντική απαισιοδοξία του.
Σήμερα πήγα στην Αστόρια την βρήκα άδεια.
Ευχαριστώ πολύ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ