Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ από τον καφέ του Σαββάτου


                                             Eντυπώσεις από τον καφέ του Σαββάτου    
Τους βλέπεις σαν κι εμένα γεροντάκια να κινούνται μες τα χιόνια του Χειμώνα στην περιοχή της Αστόριας. Οι περισσότεροι ψάχνουν να βρουν έναν πατριώτη έναν έλληνα, ένα ελληνικό στέκι  να ανταλλάξουν κουβέντες να αισθανθούν ότι κι αυτοί ανήκουν σε μια κλάση ανθρώπων με κοινά χαρακτηριστικά κοινή γλώσσα, κοινά ενδιαφέροντα, ακόμα και κοινά φαγητά.  
Το περίεργο είναι ότι όλοι μας έχουμε φύγει από την πατρίδα Ελλάδα πολλά, πολλά χρόνια, π.χ. εγώ λείπω 63 χρόνια, έχω ζήσει στην Ελλάδα μόνο 16 χρόνια. Αν και  πηγαίνω τα καλοκαίρια, στο μέρος που γεννήθηκα μερικά ναι, μερικά όχι.
Τόσα πολλά χρόνια στο κουρμπέτι  κι όμως η ξενιτιά δεν κατόρθωσε να μας αφομοιώσει, κι όταν θα φύγουμε από τούτο τον κόσμο σαν Έλληνες θα φύγουμε.
Όμως εδώ είναι η απορία μου, γιατί εμείς δεν αφομοιωνόμαστε σαν τις άλλες εθνικότητες; Και πώς να το κάνουμε υποφέρουμε γιατί αισθανόμαστε ότι δεν ανήκουμε στο περιβάλλον που ζούμε, που όμως ανήκουμε. Π.χ. σήμερα αρχίζει το παιχνίδι του SUPER BOWL στην Νέα Ορλεάνη  όλος ο κόσμος είναι στα σπίτια μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης παρακολουθώντας το παιχνίδι μασουλώντας pop corn etc.
Πάντως κι εδώ όπως σε οτιδήποτε άλλο  υπάρχουν και εξαιρέσεις.  
Δεν ξέρω αν μόνο στην  δικιά μας γενιά συμβαίνει αυτό, δηλαδή  η γενιά μετά τον εμφύλιο, ή σε όλους τους  Έλληνες;

                            Γαβριήλ Παναγιωσούλης

      

8 σχόλια:

Dennis Kontarinis είπε...

Kαλησπέρα φίλε μου.
Συμφωνώ μαζύ σου κι΄αναρωτιέμαι κι΄εγώ για όλους αυτούς σαν κι΄εμάς που ψάχνουν να βρουν κάποιον να μιλήσουν τη δική τους γλώσσα. Τη γλώσσα μας. Φίλε μου. Είμαστε μια φάρα που δεν αφήνουμε εύκολα τον άλλον να μας καταπιεί. Κι΄αυτό το βλέπουμμε ολόγυρά μας σε τούτη τη χώρα που ζούμε. Έτσι;
Όμως γιατί θέτεις σαν ορόσημο της γενιάς μας τον Εμφύλιο; Θέλω να μου μιλήσεις πάνω σ΄αυτό.
Καλή βδομάδα

pylaros είπε...

Φίλε μου Ντένη, όλοι βρισκόμαστε στο ίδιο καζάνι οι κατοικούντες στην ΝΥ

Ορόσημο θέτω μετά τον εμφύλιο πέρνοντας παράδειγμα το χωριό μου που κι αυτή ήταν και είναι μέρος της Ελλάδας.
¨ηρθαν οι κατακτητές Ιταλοί, Γερμανοί έφεραν την πείνα και την δυστυχία, όμως εμάς τα μικρά παιδια 7, 8 χρονών ήμου το 40, 41 δεν μας πείραξαν.
Ἦρθε η απελευθέρωση
Ο πατέρας μου ήταν μορφωμένος άνθρωπος των γραμμάτων, κάποτε ήταν δικαστής στα Λαϊκα δικαστήρια,
σε μια καταρέουσα πολιτική κατάσταση.
Ηρθαν οι κατσαπλιάδες με τους χωροφύλακες, εκεί άρχισε το μαρτύριο τελικά κατέληξε εξορία, κι όχι μόνο,
Εμείς τα παιδιά πεθαίναμε από την ανέχεια, δεν υπήρχε αλλη διέξοδος εκτός της ΦΥΓΗΣ. Έτσι άδειασε όλο το χωριό.
Σήμερα κουκουβάγιες έχουν μείνει στα ερείπια αυτἀ.

Γιαυτό λεω ο εχθρός οι Ιταλογερμανοί ξένοι ήταν νικήθηκαν έφυγαν.
Ο Εμφύλιος έβγανε ο ένας τα μάτια του άλλου και το χειρότερο οι αναμνήσεις και τα σημερινά βάσανα ΔΕΝ ΕΦΥΓΑΝ αλλά μας τυρανούν ακόμα.
Ε! αυτο αν παραδειγματισθώ από το χωριό μου μας έφεραν στα Ξένα ειδικώς εμένα στα πεζοδρόμια όχι ενός κράτους αλλά της διεθνούς σπείρας εμετάλευσης των φτηνών μεροκαματιάρηδων ανθρώπων του καιρού εκείνου. Δεν υπήρχε άλλη λύση αφού και τα κράτη, οι πατρίδες που πήγαινες σε έδιωχναν ως ύποτο ναυτικό που έγινες κατ᾽αναγκη

Φίλε ευχαριστώ
χαιρετώ

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου, αυτοί είναι οι ήρωες της ξενητιάς δίχως σύνορα.
Τόσα κι άλλα τόσα στον συγχωρεμένο πεθερό μου, που δεν γνώρισα...
Πάντα μοιρασμένοι σε δυο πατρίδες, ίδιας, απέραντης γης.

Να είσαι καλά,
χαιρετισμούς,
Υιώτα

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Γαβρίλη,δεν συμφωνώ απόλύτως μαζί σου ότι όλοι όι Έλληνες θα πεθάνουν Έλληνες.Υπάρχουν πολλοί από εμάς που δεν θέλουμε να λέμε ότι έίμαστε Έλληνες και μάλιστα ακαδημαϊκοί.
Όσον αφορά τον εμφύλιο, επιτρέψτε μου να πω τη γνώμη μου.Αναφερόμαστε συχνά στον εμφύλιο γιατί το τέλος του έχει γίνει σταθμός στη πρόσφατη ιστορία μας.Το τέλος του εμφυλίου σημαδεύει το τέλος της εμπόλεμης κατάστασης.Είναι ο τελευταίος πόλεμος και από κει ξεκινά η επούλωση των εθνικών πληγών και η απαρχή της ανάκαμψης.Οι νέοι των 15με 25 χρονών αφήνουν τα όπλα και αρχίζουν να ζητάνε δουλειά να πάνε σχολείο,να παντρευτούν,να ταξιδέψουν,να αφήσουν κατά μέρος τους φανατισμούς και να σκεφτούν απερίσκεπτοι για το μέλλον.Καλώς ή κακώς, ο εμφύλιος είναι το τέλος μιας χρονικής ιστορικής περιόδου και η αρχή μιας άλλης.
Με αγάπη
Ν τ ί ν ο ς

Μηθυμναίος είπε...

Δεν ξέρω ποια ήταν η συζήτηση του Σαββάτου, αλλά μην ξεχνάς αυτό που είπε κάποιος ότι "είμεθα έθνος ανάδελφον"!!!

Όσο για εμφυλίους... τους απεχθάνομαι! Γενικώς!

Καλή σου μέρα!

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,

Αυτά τα περασμένα εμείς που τα ζήσαμε σήμερα τα σκεφτόμαστε και χωρις να το θέλουμε μας σκλαβώνουν όταν οι σκέψεις ξαναγυρίζουν στο μυαλό μας῎
απίστευτο χωρίς να το θέλω βρήκα την άνω τελεία῎
ευχαριστῶ
χαιρετισμούς

Γαβριήλ῎

pylaros είπε...

Καλημέρα αγαπητέ μου Ντίνο,

Ναι απολύτως δεν είναι τίποτα όπως άλλωστε το γράφω ότι υπάρχουν κι εξαιρέσεις.

Τώρα γιατί ο εμφύλλιος ήταν κατ᾽εμένα χειρότερος από τον Β παγκόσμιο, τότε έγινε η αρπαγή το μργάλο πλιάτσικο, τότε ξεπουλήθηκαν χιλιάδες ελληνόπουλα με την φυγή τους στα ξένα, η κυβέρνηση αμέσως μετά τον χρησιμοιποίησε σαν βαλβίδα ασφαλείας να διώξει τον κόσμο την νεολαία απ την πατρίδα όμως οι περισσότεροι αγράμματοι ή με γνώσεις δημοτικού
και σήμερα τα απομεινάρια του τότε γέροι πια ψάχνουν για παρέα, ακόμα και ανταλλάζουν σκέψεις ρωτούν για την αντιμετώπισης της σημερινής κοινωνίας και τεχνολογίας που τόσο
έχει αλλάξει
ευχαριστώ πολύ,
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε μου Στράτο
Η συζήτηση του Σαββάτου, ήταν παρόντες 3 άτομα, όμως όλοι βιαστικοί, ή ανήμποροι, συζήτηση καμία ο καθένας μας βιαζόταν να γυρίσει στην φωλιά του, μια χειμωνιάτικη σκηνή῎
πάντως θάρθει και η Άνοιξη θα χαμογελάσει και σε εμάς ο ήλιος,

σου εύχομαι φίλε μου πάντα το καλύτερο, τυχαίως ανακάλυψα την άνω τελεία῎ σε κμπούιτερ MAC
χαιρετώ σε
Ευχαριστώ
Γαβριήλ