Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Το Μονοπάτι των Μερμηγκιών



                                            Τότε  που πίστευα στα παραμύθια. 

                                           Το μονοπάτι των Μερμηγκιών.  

Μια φορά κι έναν καιρό κάπως έτσι αρχίζουν τα παραμύθια, μόνο που τούτο εδώ δεν είναι παραμύθι.
Βαριεστημένος  από τα αγαθά του πολιτισμού,  από ανθρώπινες αδυναμίες, μικροπρέπειες και αψιμαχίες αποφάσισα να γίνω εξερευνητής, μακριά από τα βλέμματα της πολιτισμένης σημερινής κοινωνίας. 
Προπαντός θα ήμουν ελεύθερος σαν το πουλί που είναι και το μότο της ΠΥΛΑΡΟΣ.
Έτσι λοιπόν μια φορά κι έναν καιρό βαδίζαμε στην καρδιά της τροπικής ζούγκλας ακολουθώντας το μονοπάτι των μερμηγκιών, έχοντας για προστασία δεμένα στην πλάτη μας άδεια τσουβάλια για να αποφεύγουμε τα κουνούπια που ήταν σαν σύννεφα, με ένα ματσέτε στο χέρι κόβοντας θάμνους  δεξιά και αριστερά εγώ και το κορίτσι μου προχωρούσαμε,  μέχρι που  ξαφνικά  χάθηκε το μονοπάτι των μερμηγκιών.
Άρχισα να φοβάμαι, μήπως χαθούμε.  
-Α! δεν είναι τίποτα απλούστατα θα τα μάζεψαν οι ιθαγενείς για φαγητό, μου είπε.
Δεν την πίστεψα, εκεί πιο κάτω ακουγόταν η ροή  από ένα μικρό ποταμάκι, αμέσως ξεχάσαμε τα μυρμήγκια, βουτήξαμε στα κρυσταλλένια νερά του να δροσιστούμε.  Μαζέψαμε ξερόκλαδα για φωτιά  και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού, ο ήλιος έπαιζε κρυφτό με τις πράσινες κορφές των δένδρων έτοιμος να δύσει πίσω απ’ τον μακρινό ορίζοντα. Ταχύναμε τα βήματά μας μια και η τροπική νύχτα πέφτει απότομα,  όταν  μας έφραξε τον δρόμο  ένα πανύψηλο δένδρο, οι καρποί του κρέμονται σαν κολοκύθες, το κοίταζα με θαυμασμό,
-Να ένα αρτόδενδρο, φώναξα.
-Δεν είναι αρτόδενδρο αλλά είναι το στοιχειωμένο δένδρο  λέγετε  Χίκαρο και τους καρπούς του απαγορεύεται να τους κόψεις. Λέγετε  σύμφωνα με την μυθολογία των Μάγια ότι είναι φτιαγμένοι από νεκροκεφαλές, είπε το κορίτσι.
Έμεινα άναυδος!
Βιαστήκαμε να γυρίσουμε στην φωλιά μας πριν νυχτώσει πλεγμένη από φύλλα φοινικιάς, μακριά από τον κόσμο, από τα φώτα του πολιτισμού μας.
Εκεί στην συντροφικότητα της αγκαλιάς  ξεχασμένοι  και οι δυο στην ευτυχία μας,  περιμέναμε την ανατολή του ήλιου χωρίς σκέψεις, στενοχώριες, έγνοιες, λες και ήμασταν οι μοναδικοί κάτοικοι του πλανήτη γη.  
     

Ψαρεύοντας στο διαδίκτυο  βρήκα την εποχή συγκομιδής των μυρμηγκιών.
Μου έφερε στο νου τις πρωτόγνωρες  ευτυχισμένες στιγμές στη ζωή μου, αυτές που εξιστορώ πιο πάνω.   

Συνταγή μαγειρέματος μερμηγκιών.

Από βραδύς τα προετοιμάζουμε για ψήσιμο, τα καθαρίζουμε κόβουμε τα φτερά, τα πόδια και το κεφάλι,  αφήνοντας μόνο την κοιλιά και το στήθος. τα βάζουμε σε χυμό πράσινου  λεμονιού  να μουσκέψουν.
 Τα μυρμήγκια του Μάη θεωρούνται ένας παραδοσιακός μεζές των κατοίκων  της ορεινής περιοχής της Γουατεμάλας, αν και στην πραγματικότητα σερβίρονται  σε πολλές περιοχές, ειδικά κατά τη διάρκεια των βροχερών μηνών.

Τα μυρμήγκια καταναλώνονται σε μικρές ποσότητες και συνοδεύονται με πίτες καλαμποκίσιες και πράσινο μοσχολέμονο.

Αν και μπορούν να προκαλέσουν αηδία μεταξύ εκείνων που δεν τα έχουν δοκιμάσει, αυτοί που τα δοκίμασαν  μας βεβαιώνουν  ότι  όταν τα φας  μια φορά, προπαντός όταν είναι καλομαγειρεμένα, με λαχτάρα προσμένεις την επόμενη χρονιά να τα ξανά-φας.  

Λέγετε   ότι προκαλούν διάφορες βλάβες  σχετικά με την κατάποση αυτών των εντόμων, όμως είναι γιατί αγνοούμε τις θρεπτικές ιδιότητές των, αλλά η διατροφή τους είναι υγιεινή, μας λένε η κάτοικοι της πόλις του Τσιμαλτενάνγκο.
Οι ιδιότητες αυτών των ζωυφίων περιέχουν 33% υγρό, 20% πρωτεΐνη, 33% λίπος και 4% ίνες, σύμφωνα με τον Δρ. Miguel Ángel Car  χρονογράφο από το San Martin Jilotepeque, Chimaltenango.   

 Αυτά  τα έντομα προσελκύουν την προσοχή των παιδιών όπου παίζουν μαζί του τους  φημισμένους πολέμους, τσακωμούς   των μυρμηγκιών.

Σε προηγούμενες δεκαετίες, όταν άρχιζαν οι βροχές τον Μάιο, εμφανιζόταν τα μυρμήγκια.  Αλλά σήμερα λόγω της κλιματικής αλλαγής εμφανίζονται στην επιφάνεια της γης τον Ιούνιο ή Ιούλιο

Πιο Κάτω το πρωτότυπο στα Ισπανικά από τη εφημερίδα της Γουατεμάλας Prensa Libre


Se preparan asados, se limpian y se les quitan las alas, patas y cabeza; solo se dejan el abdomen y el tórax. Una noche antes de consumirlos deben dejarse reposar en jugo de limón.
mer zompopos de mayo es una tradición del altiplano guatemalteco, aunque en la actualidad se sirven en varias regiones del país, sobre todo durante los meses lluviosos.
Los zompopos se comen en cantidades pequeñas y se acompañan con tortillas y limón.
Aunque pueden causar repulsión entre aquellos que no los han probado, quienes lo han hecho aseguran que bastará degustarlos una vez; eso sí, bien preparados, para que al siguiente año quieran volver a comerlos.
Se tienen diversos prejuicios sobre la ingesta de estos insectos, debido a que se desconocen sus propiedades nutritivas, pero comerlos es saludable, cuentan vecinos de Chimaltenango.
Estos pecualiares animales, contienen 33 por ciento de agua, 20 por ciento de proteína, 33 por ciento de grasa y 4 por ciento de fibra, afirma el médico Miguel Ángel Car, cronista de San Martín Jilotepeque, Chimaltenango.

Estos insectos también llaman la atención de los niños, ya que con ellos organizan las famosas peleas de zompopos.


Γαβριήλ  Παναγιωσούλης

10 σχόλια:

Dennis Kontarinis είπε...

Φανταστικός ο περίπατός σου μέσα στη ζούγκλα φίλε μου.Υπέροχες οι φωτογραφίες του βγαίνουν από τις λέξεις σου. Όμως τα μερμύγκια δεν με ενθουσίασαν. Ίσως αν ήταν με ντομάτα σάλτσα να τα προτιμούσα.
Αστειεύομαι φίλε μου.

Μηθυμναίος είπε...

Θα μου επιτρέψεις, φίλε μου, να προτιμήσω κάτι άλλο; Ας πούμε μια κολοκυθόπιτα;
Άσε τα καημένα τα μυρμηγκάκια στην ησυχία τους να δουλεύουν και να συσσωρεύουν την τροφή τους στις φωλιές του, τι σου φταίνε...

Αλλά συνήθειες είν' αυτές δεν έχουμε λόγους εμείς οι "πολιτισμένοι", τρομάρα μας, να επέμβουμε.

Πάντως αυτό που ζήλεψα είναι η φωλίτσα σας...

Με τους χαιρετισμούς μου!

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Γαβρίλη μου εγω δε τρώω αυτά που τρώνε οι υπόλοιποι άνθρωποι,θα φάω μυρμήγκια;
Ασε που τα ψυχοπονάω γιατί θαυμάζω τον κόπο τους όλο το καλοκαίρι και την προνοητικότητά τους!!!
Αφήνουμε λοιπόν τα μυρμηγκάκια(που για να τρώγονται μόνο -άκια,δεν θάναι)θαυμάζω την ευρηματικότητα των ανθρώπων που έπρεπε να επιβιώσουν σ αντίξοες συνθήκες κι έτσι μέχρι και τα μυρμήγκια έκαναν έδεσμα και επικεντρώνομαι στη δική σου περιπέτεια.
Για άλλη μια φορά να σε διαβεβαιώσω οτι ΣΕ ΖΗΛΕΨΑ. Αυτό είναι που λένε "μετ εκείνης και μία καλύβης".
Οταν αγαπάς είναι αλλιώς,δεν κωλώνεις πουθενά...μακάρι νάταν πάντα έτσι...
Καλή σου κι όμορφη μέρα Γαβρίλη μου ανέφελη,το μόνο που θα την σκιάζει νάναι τέτοιες ομορφες αναπολήσεις.
Με αγάπη
Χαρά

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη,
¨εβαλα το παρόν κείμενο για ν' αλλάξει λιγάκι το περιβάλλον, να δούμε και πως ζει ο άλλος κόσμος.

Πάντος ούτε και με ντομάτα σάλτσα θα τα έτρωγα,
Εάν σου πω ότι τα ψήνουν και μετά τα βάζουν σε πιλάφι ρύζι...

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Στράτο,

Είναι αλήθεια ότι τις συνήθειες αυτές εμεις δεν τις έχουμε, αλλά μου έτυχε μια φορά να μου προσφέρουν Ιγουάνα καπνιστή τσιγαριστή με τομάτα σάλτσα. Ήταν μεζές, όχι όμως και έντομα.

Τώρα αυτά πάνε πέρασαν τα δημοσιεύω όμως γιατί κάποτε τα πέρασα και δεν έπαθα τίποτα, ενώ το παρόν με προβληματίζει.

Ευχαριστώ φίλε

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά, είναι και αυτό μια γνώση καινούργια ότι άλλοι συνάνθρωποί μας τρώνε μερμήγκια, οι άνθρωποι είναι τόσο διαφορετικοί αναλόγως το κλίμα και την περιοχή όπου γεννήθηκα.

Πάντος εγώ περαστικός ήμουν αλλά ήξερα ότι η σπιτονοικοκυρά που μέναμε κάποτε τα έψηνε και τα έριχνε σε ρύζι πιλάφι.

Ανέφερα υτό το δημοσίευμα έτσι για να φύγω λιγάκι από τα κοινά, εμάς των πολιτισμένων με τις αρρώστειες μας καιότι άλλο προκύπτει.

Ευχαριστώ
Πάντα με αγάπη
Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΗ ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ!!! ΠΑΝΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΜΑΣ ΚΕΝΤΡΙΖΕΙΣ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ !!! ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Είπα έτσι να σπάσω την μονοτονία με μια ασυνήθηστη ανάρτηση, είναι από άλλα μερη την γης, που όμως ζουν και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι σα να είναι κάτι τι το εξωτικό (οι συνηθειές τους) που όμως δεν είναι αλλά ένα κοινό εποχιακό συμβαν..
Πολλούς χαιρετισμούς

Με αγάπη

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...πρόσεχε τους γάτους και τα σκυλάκια...
Ταψιά γαρνιρισμένα πάνε στους φούρνους...
και ξέρεις από ποιούς!!!!
Για
τα
κουνούπια δεν έχω ακούσει κάτι!!!
Χαιρετισμούς,
Υιώτα

pylaros είπε...

καλημέρα αγαπητή μου Υιώτα.

ναι τα έχω ακουστά για τα γατόσκυλα,
αλλά δεν τα έχω δει.
Τα μερμήγκια όμως είναι veridigo,

ευχαριστώ,

χαιρετισμούς

Γαβριήλ