Η προσωπικότητα του ατόμου δεν αλλάζει

Η  προσωπικότητα  του ατόμου δεν αλλάζει  γεννιέται  και πεθαίνει ίδια.   

Ο πλανήτης μας, η Γη μας έχει περί τα 6 δισεκατομμύρια  ψυχές καμία ψυχή, κανένας άνθρωπος δεν μοιάζει με τον άλλο, όλοι είμαστε διαφορετικοί και ο καθένας μας αναπολεί πάντα το μέρος που πρωτάνοιξε τα μάτια του, εκεί που πρωτάρχισε να ονειρεύεται, εκεί όπου γεννήθηκε η αθωότητα, εκεί όπου τον πρώτο έπλασαν σαν να ήταν ο κήπος της ΕΔΕΜ  που όμως δεν ήταν, παρά μια περαστική φευγαλέα  στιγμή στο ρουν της ζωής όμως αυτή η στιγμή είναι που σε οδηγεί στα μονοπάτια της ζωής, και το πιο παράξενο ο κάθε ένας μας έχει διαφορετικό μονοπάτι. Όμως ο άνθρωπος παραμένει έτσι όπως γεννήθηκε με δική του μοναδική ψυχή, δικό του πιστεύω, δική του προσωπικότητα  μέχρι το τέλος.
                                                 ***

Έλα μαζί μου σε θέλει ο αρχηγός

Μα  είμαι  αθώος δεν έχω κάνει τίποτα,
Αυτά να   μην τα λες σε μένα  τα πεις στον αρχηγό,
Άσε με τουλάχιστον να σου εξηγήσω.
Άντε λέγε τι έχεις να πεις;
Δώσε μου λίγη ώρα Να σου φέρω έναν μάρτυρα, 
Ποιος είναι αυτός;
Ο Παναγιώτης από την Καλιμασά
Α! Και που είναι;
Μέσα στο βαπόρι, θα πάω να τον φωνάξω.
Και τι θάχει να μου πει αυτός;
Να ότι η πραμάτεια ήταν του συνταγματάρχη Ροντρίγεζ,
Δηλαδή του Λιμενάρχη;
Ναι αυτουνού.
Α! Τότε αλλάζει το πράγμα, τρέχα πέστου να έρθει σε εμάς θα σας περιμένουμε, αν όχι θα σου κατάσχουμε το αυτοκίνητο.
Ένας  μουστακαλής μαυριδερός ο φίλος της Αντουανέτας αυτής που τον περίμενε με την πολύχρωμη  ανοιχτή ομπρέλα για να μην την μαυρίσει ο ήλιος,  ήρθε μαζί μου.
Ιδού ο μάρτυράς  είπα, θα σας εξηγήσει ότι το εμπόρευμα ήταν του συνταγματάρχη,
Εν τέλει τους γεμίσαμε υποσχέσεις, με θα και θα, το επόμενο ταξίδι θα έχετε κι εσείς μερτικό, μάλιστα για να γίνουμε πιο πιστευτεί του ρώτησε τι μάρκα ουίσκι προτιμάτε
Είπαν white horse to  λευκό άλογο και τσιγάρα ΚΕΝΤ.
Εκεί διαλύθηκαν οι φόβοι μου μας χαιρέτισαν δια χειραψίας και έφυγαν στην ευχή υτου θεού. Ήταν της δίωξης λαθρεμπορίου.
  

                                      ***

Η σκηνή εν πλω στη μέση του πουθενά!

Ο  καπετάν Γιώργης καθόταν στο γραφείο του, φορούσε κοντά παντελονάκια ήταν κάτοικος Σκωτίας.
Το πλήρωμα ξεκίνησε να πάνε όλοι μαζί επάνω για να διαμαρτυρηθούν για την τροφοδοσία. Για την μιζέρια στο φαγητό. Ανεβαίνοντας την σκάλα ο κάθε ένας έσκυψε να δέσει τα κορδόνια του παπουτσιού του αφήνοντας τον επόμενο να πάει μπροστά.  Συνήθως ο πρώτος θα έτρωγε την  βρισιά ή την χροιά  του αντάρτη.
Μετά φώναξε εμένα, για έλα δω ρε συ ποιος σου έδωσε δουλειά στο βαπόρι εγώ ή αυτοί; Τι ν’ απαντήσω;
Εσύ, τότε θα κάνεις όπως λέω αν δεν σου αρέσει να πας σε αυτούς να σου δώσουν δουλειά.
                                 ***

 Ένας αστυνομικός καβάλα σε ποδήλατο σταμάτησε ακριβώς μπροστά  μου, πήγε στο απέναντι μπακαλικάκι και ρώτησε την κυρία Έμμα.

Μήπως γνωρίζεις που μένει κάποιος Γαβριήλ;
Αυτή με κοίταξε στα μάτια.
Όχι απάντησε.
Μετά μου είπε  ότι έχουν το όνομά μου γραμμένο, σε μια κόλα χαρτί. Τελικά παρουσιάστηκα. Με ήθελαν στο δικαστήριο για διερμηνέα σε Έλληνες ναυτικούς, μια δίκη παρωδία.
Αστυνομικός με πλησίασε είχε  τις πινακίδες του αυτοκινήτου μου γραμμένες και με ζητούσε.
Ήμουν σταθμευμένος στην πιάτσα των ταξί.
για βγες έξω;
γιατί; τι έχω κάνει;
πως λέγεσε Γαβριήλ
μου ετοίμασαν μια κλήση με πρόστιμο και μου την έδωσαν.
Ξαναρώτησα γιατί;
χθες βράδυ έχουμε μάρτυρες που σε είδαν να τρέχεις με υπερβολική ταχύτητα στους δρόμους του λιμανιού… πλήρωσα το πρόστιμο και τελείωσα.
Πράγματι την προηγούμενη βραδιά περνώντας ανάμεσα σε σταθμευμένες νταλίκες όπου τα παιδιά έπαιζαν κρυφτούλι ένα παιδί πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά μου, φρενάρισα, αυτό έβαλε τα χέρια του μπρος στο καπό και έπεσε ανάμεσα στις δυο μπροστινές ρόδες κάτω απ την μηχανή.  Τα γόνατά μου λύγισα σε μια τρεμούλα ω του θαύματος το παιδί σηκώθηκε ξετινάχτηκε ο κόσμος γύρω μου άρχισε να φωνάζει το παιδί φταίει, ο Ιβάν ένας φίλος μου λέει φύγε πριν έρθει η αστυνομία για αυτόφωρο,

Έβαλα μπρος κι έφυγα  πήγα σπίτι έκρυψα το αυτοκίνητο και περίμενα.     

 

Γαβριήλ Παναγιωσούλης