Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

Το καταφύγιο




Το καταφύγιο


 Ένα δάκρυ κύλησε απ τα μάτια του πέρασε απ τα χείλη του, γεύτηκαν την αρμύρα του κι έπεσε πάνω στην σελίδα χαρτιού, αυτή που έγραφε.
Τα γράμματα τρομαγμένα διαλύθηκαν, άπλωσαν γίνανε κηλίδες πολύγωνες ανομοιόμορφες σαν κομματιασμένος καθρέφτης, κοίταξε μέσα και είδε τον εαυτόν του χαμένο σε πυκνή ομίχλη φορώντας ένα κόκκινο σακάκι. Κάλεσε τον μανιάτη λες και ήταν ο Μάντης Κάλχας,
Κακά μαντάτα  θάχουμε  τούπε.
 Ο  καπετάνιος τους, ο καπετάν Ιωακείμ  άλλαξε βαπόρι και πνίγηκε βόρειος Ατλαντικός.
Χαμένο   τα βαπόρι στην ομίχλη, το κρύο περόνιαζε μέχρι τα κόκκαλα, τράβηξε την κουβέρτα απ’ το ντουλαπάκι κι έπεσε ο  καθρέφτης, αυτός που τούχε χαρίσει Λεϊλά. Θυμήθηκε τα λόγια της.  Ήταν τόσο μακριά του! Κοίταξε γύρω του, το πέλαγος  τους είχε τυλίξει σε ένα πέπλο ομίχλης. Φτάνοντας στον ειρηνικό ωκεανό σε λιμάνι του Ελ Σαλβαδόρ ο Λευτέρης  φίλος του πνίγηκε, κολυμπώντας.    
 Η Οδέτη έγραψε την επιστολή την έκλεισε σε φάκελο, καθιστή στην καρέκλα έβαλε τον καθρέφτη στα πόδια της επάνω, έγραψε τον παραλήπτη και χτύπησε δυνατά για να κλείσει ο φάκελος.  Ο καθρέφτης θρυμματίστηκε. Κακό σινιάλο είπε 7 χρόνια κακιά τύχη θάχουμε.
Η είδηση ήρθε με τηλεγράφημα, σκότωσαν τον αδελφό της  εν πλω στον Ατλαντικό ωκεανό. Οι γυναίκες μαζεύτηκαν στην αυλή να ψάλλουν το Άβε Μαρία. Κοίταξε γύρω του, ένα καταπράσινο πέλαγος ζούγκλας τους έκλεινε στην αγκαλιά του.
 Πήρε  το αυτοκίνητο βγήκε στην πιάτσα, ένας αμερικανός τουρίστας τον σταμάτησε, μαζί με την πληρωμή τούδωσε και μια εικόνα του Ιησού με την λεζάντα: δεν ήταν κανένας πλούσιος μα ήταν Θεός. Γυρνώντας
Ξάπλωσε στην αιώρα του, η ζέστη τον έπνιγε, προσπάθησε να συγκεντρωθεί.
Δεν τα κατάφερε,   ζήτησε καταφύγιο στη γυναικεία αγκαλιά.


Γαβριήλ Παναγιωσούλης

13 σχόλια:

pylaros είπε...

Θα σας φανεί παράξενο που γράφω αυτό το σχόλιο,
Παρατηρείσεται στο βάθος κάτω από τα σύννεφα φαίνοντε σπίτια αυτό είναι το χωριό που γεννήθηκα, απέχει 4 χιλιόμετρα ανηφόρας από την παραλία.
Για να κατέβεις περπατώντας θέλεις μια ώρα δρόμο, για να ανέβεις στον γυρισμό ΔΕΝ γίνεται, οπότε... το ταξί θέλει 6 Ευρώ, όμως ένεκα που στην παραλία υπάρχουν αρκετοί τουρίστες Δεν υπάρχουν ελευθερα ταξί, οπότε... αλλά καλύτερα να σταματήσω εδώ!
Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...κείμενο γεμάτο κίνηση
και παραλληλισμούς...

Η φωτογραφία θαυμάσια!

ίσως, φαντάζομαι..., την επομένη φορά, να ... νοικιάσεις γαϊδαράκο...
Να είσαι καλά,
Γαβρίλη μας,
αυτό έχει σημασία.
Χαιρετισμούς,
Υιώτα

Ντένης Κοντρίνης είπε...

Μια ψαλμωδία στην δύναμη της μοίρας πάνω στην ζωή των ανθρώπων το κείμενό σου φίλε μου.
Κάποιοι πιστεύουν κάποιοι δεν ασχολούντε.
Ειλικρινά λυπάμαι με την κατάντια του νησιού μας. Κρίμα.

Μηθυμναίος είπε...

Τον ήρωα της ιστορίας σου, φίλε Γάβο, έχω την εντύπωση πως τον γνωρίζω πολύ καλά. Πάντα ύστερα από τόσες περιπέτειες έβρισκε "καταφύγιο" στη γυναικεία αγκαλιά!

Όσο για το σχόλιό σου, βρίσκω σωστή την ιδέα της προλαλήσασας...

Μαριάνθη είπε...

" Ένα δάκρυ κύλησε απ τα μάτια του πέρασε απ τα χείλη του, γεύτηκαν την αρμύρα του κι έπεσε πάνω στην σελίδα χαρτιού, αυτή που έγραφε."
Όλο το κείμενό σου το διάβασα καλέ μου Γαβριήλ. Μα τα παραπάνω λόγια, αυτά που ξεκινάς , τα βρίσκω συγκλονιστικά.
Όσο για την εικόνα της φωτο πολύ μου άρεσε αφού η Αγ. Ευφυμία είναι το χωριό καλής γειτόνισάς μου στο Πλωμάρι και μου μιλά τα καλοκαίρια για τον τόπο της.
Καλή εβδομάδα να έχεις με την οικογένειά σου.

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Η 'έναρξη,μέχρι τον "μάντη Κάλχα" ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!!! Δημιουργεί εικόνες προβλέποντας τα "μελλούμενα" που εξιστορούνται στη συνέχεια.
Συγχαρητήρια φίλε Γαβρίλη
που μ ένα τόσο λιτό κείμενο δίνεις δυνατές περιγραφές και καταστάσεις ζωής,όχι ευχάριστες.
ΣΟυ εύχομαι αυτό το καταφύγιο (και του γραψίματος και της αγκαλιάς είτε γυναικείας είτε της Πατρίδας),να μη το χάσεις ποτέ!
Πάντα με αγάπη και βαθειά εκτίμηση
Χαρά

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
την καλημέρα μου. μου άρεσε μια σου φράση(...κείμενο γεμάτο κίνηση
και παραλληλισμούς...)¨

Όχι δεν ενοικίασα αυτοκίνητο ήμουν μόνος οπότε χώραγα οπουδήποτε.
Όσο για τα γαϊδουράκια δεν υπάρχουν πλέον τα έφαγε η βιομηχανοποίηση και τα αγροτικά...

Σε ευχαριστώ
χαιρετισμούς Δημήτρη
με την αγάπη μου
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη μου άρεσε αυτό το: Μια ψαλμωδία στην δύναμη της μοίρας.

Έτσι είναι η ζωή γεμάτη περιπέτειες, και αναπάντεχα συμβάντα.
σε ευχαριστώ
την καλημέρα μου

Γαβριήλ

pylaros είπε...

καλημέρα φίλε μου Στράτο, Ναι έχεις την έκτη αίσθηση και μαντεύεις τον ήρωα της σκηνής.

Ήταν κι αυτό ένα από τα καλύτερα καταφύγια.

Σήμερα μιλάμε τι καιρό θα κάνει αύριο, ή τι όνειρο είδαμε ή αναπολούμε...

ευχαριστώ
χαιρετώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη σε ευχαριστώ για την επίσκεψή σου, καιρό πολύ είχα να μάθω νέα σου.
Ναι μάλιστα προ χρόνια με την κυρία από το Πλωμάρι είχαμε δώσει γνωριμία πήγαινα και πηγαίνω κάθε χρόνο στην ίδια καφετέρια ιδιοκτήτης το επώνυμο Μακρής, αφού πέθανε αυτός την έχει η γυναίκα του, εφέτος πήγαινα το πρωί για καφέ, αυτή εργαζόταν απογεύματα -βράδια...
χάρηκα πολύ κι ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
με αγάπη
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά με εξέπληξες ευχάριστα με το τόσα ζεστά σχόλιό σου, προπαντός με τη λέξη:
"ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ"
Είναι μια σύνδεση με τα περασμένα αυτά που πέρασα, μάλλον αυτά που μου είχε γράψει η μοίρα.
Ήταν τότε που δεν είχα καιρό για σκέψεις, ή για πλήξη διότι κάθε μέρα και κάτι καινούργιο...

ευχαριστώ πολύ
με αγάπη
Γαβριήλ

nikol είπε...

Στη μνήμη αυτών που η θάλασσα τους ρούφηξε στην αγκάλη της με παραλληλισμούς τον μάντη Κάλχα , στη ριψοκίνδυνη δουλειά και το καταφύγιο της τότε γυνακείας αγκαλιάς και των σημερινών καταφυγίων που η μνήμη σου τα παγίδευσε τόσο καλά!!!
Να είσαι καλά και να διαβάζουμε τα καλύτερα !!!
Καλό ξημέρωμα

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Νικόλ,
Το σχόλιό σου μοιάζει σαν ποίημα, σαν ένας ολοκληροτικός ύμνος αγκαλιάζοντας την παγκοσμιότητα σε γεγονότα που φαίνοντε σαν όνειρα.

Χίλα ευχαριστώ

με αγάπη
Γαβριήλ