Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Το Φωτοστέφανο!

                                                              Το Φωτοστέφανο

                                                             Το Σύμπαν 

Αυτές οι σκέψεις που γράφω πιο κάτω είναι καθεαυτό δικές μου, είναι βγαλμένες από πείρα κι από συμβάντα που εγώ ήμουν το πιόνι, γι’ αυτό τις κάνω  copyright.
Gabriel Panagiosoulis      


Υπάρχει  μια αόρατος δύναμη που μας ακολουθεί, αυτή που κανονίζει  το ρουν της ζωής μας απ την αρχή ως το τέλος, αυτή που ξέρει την τύχη μας, αυτή η άυλη σκιά  κρυμμένη από τα μάτια μας, είναι σαν ένα φωτοστέφανο ενέργειας που μας περιτυλίγει,  είναι   αυτό που έχει γράψει τον δρόμο της ζωής μας, αυτό που ξέρει τι θα μας συμβεί αύριο, στο μέλλον, ακόμα και πότε θα είναι η τελευταία μας μέρα  πάνω εδώ στον πλανήτη μας. Μετά θα φύγει θα χαθεί στο άπειρον ως μια κουκίδα ενέργειας  και η ύλη θα διαλυθεί στο χώμα σε οργανικά υποπροϊόντα από όπου θα βλαστήσουν λουλούδια και αγριόχορτα.
Κάθε ένας μας όταν γεννιέται τον ακολουθεί ένα  φωτοστέφανο, ή σκιά του, που  έχει μια προδιαγραμμένη τροχιά πάνω στην γη, απ’ την αρχή έως το τέλος.
Αν προαισθάνεσαι κάτι κακό, αν δεις ένα φριχτό όνειρο, αν θέλεις να προφυλαχθείς, και θέλεις ν’ αλλάξεις πορεία, ή   ν’ αλλάξεις μονοπάτι, αν θελήσεις να αποφύγεις πρόσωπα που σου είναι απεχθή,  ότι και να κάνεις δεν θα μπορέσεις να αποφύγεις αυτό που είναι γραμμένο, αυτό που σου έχει ετοιμάσει η μαμά μοίρα, η δική σου τύχη, αυτή που σου έχει κολλήσει σαν φωτοστέφανο, σαν σκιά απ’ την ημέρα που γεννήθηκες μέχρι το τέλος.
Είναι αυτές οι ίδιες σκιές που μας στέλνουν τα όνειρα,  αυτές που έχουν ιδιοκτησία στο είναι μας, ακόμα  είναι αυτές που μας οδηγούν στο έτερον φύλο, όλα στη ζωή είναι προγεγραμμένα αλλά παρουσιάζονται σαν συμπτωματικά. 
Παραδείγματα έχω ένα σωρό! Όμως αμφιβάλω αν ποτέ θα γίνω πιστευτός, οπότε σωπαίνω.
Μόνο ένα εξηγώ τα άλλα μένουν έτσι σαν να είναι γλάστρες με λουλούδια να ομορφαίνουν την μνήμη μου.
Ατλαντικός Ωκεανός ταξιδεύαμε στο πέλαγος, προορισμός μας η Βαλτιμόρη. Σύμφωνα με το νόμο είχα δηλώσει στον καπετάνιο με το που θα φθάναμε στο λιμάνι θα έφευγα, θα απολυόμουν απ το βαπόρι.
Είχα ετοιμάσει την βαλίτζα μου και περίμενα να αριβάρουμε στο λιμάνι, και μετά το άγνωστο, ποιος ξέρει τι τύχη θα με περίμενε;
Που θα πήγαινα, τι θα έκανα δεν ήξερα τίποτα απλούστατα θα αναζητούσα την μοίρα μου σε άλλους μπαξέδες.    
Αλλά το είχα πάρει απόφαση να αλλάξω την τύχη μου.
Εκεί  που τα λέγαμε,  κάναμε όνειρα και κουτσοπίναμε  μέσα στην κουζίνα μαζί με τον Μάγειρα από την Κίμωλο και τον Σαράντης καμαρότο από την Μάνη…
-ρε παιδιά είδα ένα παράξενο όνειρο,
Ήμουνα λέει χαμένος στην ομίχλη φορούσα ένα κόκκινο παλτό…
Ο Σαράντης ο μανιάτης μου λέει:
Φίλε κακός οιωνός, φυλακή θα σε βάλουν και γρήγορα.  
Δεν έδωσα σημασία, σαχλαμάρες είπα.
Και μόλα ταύτα βγήκε αληθινός
Στο λιμάνι ήρθαν να πρατιγάρουν  το βαπόρι όλες οι αρχές, μαζί και η των αλλοδαπών. Εξήγησα ότι θέλω άδεια σύμφωνα με το νόμο να βγω έξω στην στεριά ν’ αλλάξω βαπόρι, θα πήγαινα Νέα Υόρκη κι αν δεν εύρισκα  Ελλάδα.
Ένας κοκκινοτρίχης ο Μρ. Σμιθ που μασούσε ένα σβησμένο πούρο στο στόμα,  της υπηρεσίας αλλοδαπών μου έκανε μια εξέταση λες και θα πήγαινα  να γίνω πρόεδρος των ΗΠΑ. Ανάμεσα στις ερωτήσεις μου έκανε κι αυτή αν είχα τίποτε προηγούμενα προβλήματα με τις μεταναστευτικές αρχές.
Αφού είχαν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από τότε που είχα,  είπα όχι.
Άνοιξε μια μαύρη βίβλο, όχι μόνο δεν μου έδωσε άδεια να ξεμπαρκάρω αλλά με έκλεισε μέσα στο βαπόρι για έναν χρόνο ακόμα.
Δηλαδή να μην έχω δικαίωμα να πατώ το πόδι μου στην στεριά εφόσον το βαπόρι θα ήταν σε λιμάνια των ΗΠΑ. Θυμήθηκα τον Σαράντο, Α! ρε μάντη Κάλχα φώναξα…
Γύρισα στο δωμάτιό μου άνοιξα την βαλίτζα κι άρχισα να κλαίω, για άλλη μια φορά αισθάνθηκα αδύναμος, άλλοι είχαν το πάνω χέρι.

Αναχωρώντας πήγαμε Κούβα, εκεί προσπάθησα να βρω και βρήκα  αυτό που μου είχαν κλέψει, την αυτοπεποίθησή μου.     


Γαβριήλ Παναγιωσούλης
  


16 σχόλια:

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Αγαπημένε Γαβρίλη
τι μπορώ ν αντιπαραθέσω εγω σ όλα αυτά τα σωστά που γράφεις;;;
Απλά και μόνο οτι το γραμμένο δε μπορείς να τ αποφύγεις.Κι εσύ όχι απλά δε τ απέφυγες,αλλά το κατέκτησες ταξιδευτή!
Καλό σου ξημέρωμα,απο την Ελλάδα που ακολουθεί το δικό της το γραμμένο και θ αναμετρηθεί σε λίγες μέρες μαζί του,αλλά δε ξέρω αν θα το κατακτήσει...
Με την αγάπη μου πάντα

kerina poiimata είπε...

Απαντώ σε σένα Χαρά, αφου είδα το σχόλιό σου...
Εγω σαν ονειροπόλα, θέλω να πιστεύω πως το:http://www.gnomikologikon.gr/authquotes.php?auth=1280

ΙΣΧΥΕΙ και τώρα και για πάντα!ΌΧΙ μονο για το 1821.
Τώρα ως προς τον αγαπητό κ Γαβρίλη,
ίσως πραγματικά τα γραμμένα άγραφα δε γίνονται....
χωρίς όμως να μην ισχύει οτι έχουμε το δικαίωμα ελευθερίας επιλογής.Αν πιστεύαμε περισσότερο στον Θεό και λιγότερο στους ανθρώπους...
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΆ!

pylaros είπε...

Καλή σου μέρα αγαπητή μου Χαρά,

Με το δημοσίευμά μου αυτό δεν θέλω να παραστήσω τον μοιρολάτρη, αλλά όταν διαβείς το μακρινό του τούνελ (το φως εννοεί το τέλος)
βάζεις τα πράγματα στο κόσκινο και αρχίζεις να σκέφτεσαι αν δεν έκανα αυτό ή αν δεν ερχόταν αυτή η στιγμή, ή αν δεν έπινα εκείνο το βράδυ, ή αν το βαπόρι έλυνε κάβους κι εφευγε από αυτά τα τόσα πολλά ΑΝ έβγαλα ή ξεζούμισα το συμπέρασμα κι έγραψα το άρθρο αυτό.

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου,
πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ
υ.γ
¨οσο για την πατρίδα μας θα μπορούσε να μην ακολουθεί το γραμμένο αν υπερίσχυε η φιλοπατρία και η λογική και η ομόνοια για το καλό της Ελλάδας
από τους κομματικούς ιθύνοντες
Γ.Π.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Βαρβάρα,
Καλή χρονιά,

Η πίστη μας στον Θεό πάντα υπάρχει, καθώς και η ελπίδα,
όμως στην γήινη επικράτεια οι άνθρωποι ανοίγουν και κλείνουν πόρτες σύμφωνα με το συμφέρον τους ή και την καταγωγή του κάθε ενός μας.

Σε ευχαριστώ
πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ


Αστοριανή είπε...

Καλημέρα!!!!!

Γαβρίλη μου,
τραγέλαφος το πεπρωμένο εκάστου
ίσως αυτός είναι ο λόγος
όπου συγκρούονται τα ...πεπρωμένα...

Εμένα, ποιος θα μου λύσει το πρόσφατο
του...μπλοκαρίσματος
της ιστοσελίδας μου... να σας "βλέπω"
εγώ και να μη
σας αφήνουν να με ...βλέπετε εσείς, μόνο με ελάχιστες εξαιρέσεις....

Πόσα άλλα "κόλπα" να κάνουμε,
πόσα άλλα να ξοδέψω...

Σήμερα τελειώνουμε με τον Δημήτρητα "τσεκ άπς"
και θα αρχίσω με τους "ΣάΙμπερ Πι Σι Εξπερτς" ,,,,

κι ο θεός των κομπιούτερσ βοηθός...

ας το πούμε κι αυτό
μια... στροφή του πεπρωμένου...

Σε χαιρετώ,

Υιώτα

Μηθυμναίος είπε...

Χρειάζεται μπόλικη σκέψη, Γάβο μου, σκέψη και γνώσεις για να μπορέσω να αφήσω και τα δικά μου λόγια εδώ. Στ’ αλήθεια δεν ξέρω τι να πιστέψω… Δεν γνωρίζω αν το «πεπρωμένο» μας είναι η προδιαγεγραμμένη πορεία της ζωής μας. Αν κι έχουμε ρητά όπως «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» και όχι μόνο καθώς κι αυτά της μοίρας που, καθώς λένε, τα έχει για εμάς όλα γραμμένα.
Δύσκολο θέμα, φίλε μου, ο καθένας με την πίστη του…

Ντένης Κοντρίνης είπε...

Φίλε μου Γαβρίλη.
Το γραμμένο μας είναι δικό μας.
Δεν μπορούμε να το αλλάξουμε ούτε να το αποφύγουμε.
Το ακολουθούμε και φιλοσοφούμε αυτά που μας δίνει.
Δές τα έτσι όπως σου τα λέω.
Θα σε δω να τα πούμε.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
Το πεπρωμένον φυγής αδύνατον έλεγαν κάποτε.

Τώρα για το Μπλογκ σου όπου το έχουν ακόμη όμηρο οι Χάκερς.

Ρώτησα, μου είπαν ότι αυτοί οι πειρατές πάνε και κολλάνε σε μπλογκ ξένα και παρουσιάζουν στο τέλος ότι αυτοί έχουν τόσες χιλιάδες επισκέπτες, μετά πάνε σε διαφημιστικές κομπανίες και παίρνουν διαφημίσεις επί πληρωμή.

Μέχρι στιγμής δεν έχει ασχοληθεί καμία εταιρία στα σοβαρά για να τους πετάξει έξω, ούτε τα Antivirus κάνουν τίποτα εφόσον δεν είναι ιοί αλλά malware.

Για να το βγάλεις από εκεί θα πρέπει να δώσεις τους κωδικούς σου σε άνθρωπο ειδικό που να ξέρει κλπ...

χαιρετώ σε
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο,
όπως λέω πιο πάνω τώρα στα γεράματα έβαλα τις σκέψεις μου στο κόσκινο κι έψαχνα να βρω τα ΑΝ! έκανα αυτό ή το άλλο.
Είδα όμως ότι οι περισσότερες κινήσεις μου ήταν προδιαγραμμένες από άλλους...

Η Φωτογραφία είναι από την ΝΑΣΑ κι είναι αέρια με κοσμική σκόνη.
Κάπου βρήκα την επιγραφή
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Ευχαριστώ

πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Ναι φίλε Ντένη έχεις δίκιο,
Πολλές φορές δοκίμασα ν΄ αλλάξω το γραμμένο μου αλλά κατάλαβα ότι άλλοι κινούσαν τους σπάγκους κι εγώ ήμουν σαν μαριονέτα.

Οπότε ας έχουμε υγεία
θα τα πούμε
ευχαριστώ
χαιρετώ

Γαβριήλ

nikol είπε...

Ei destino!!!!
Κάπου εκεί πιστεύω και εγώ Γαβριήλ και αν κάποιες φορές με απίστευτο κόπο πάλι θα μπλεχτούμε στα δίχτυα του !!!!!
Καλό ξημέρωμα με αγάπη

pylaros είπε...

Querida Nicol,
El destino nos sigue y nosotros supuestamente estamos navegando en el aura del destino, pero no sé si esas son creencias, o son verdades.
Así lo dejamos en la suerte de cada uno.
Me recordó una estrofa de una canción de aquellos años sobre el destino, cuando era marino.

Hoy mañana y después:

El destino mandó apartar nuestras vidas
Pero nunca podrá separar nuestras almas.
No te olvides de mí vivo llorando
Lejos de aquí para nunca volver.

Muchas gracias,

Un fuerte abrazo
Gabriel



Ανώνυμος είπε...

Φίλε Γαβρίλη,εγώ έχω άλλη θεωρία. Ότι η ζωή είναι μια αλυσίδα από συμπτώσεις και η επιτυχία σου και η αποτχία σου στη ζωή εξαρτάται από τις αποφάσεις που θα πάρεις για να αντιμετωπίσεις αυτές τις συμπτώσεις.Το να τα ρίχνουμε όλα στη μοίρα είναι να να θέλουμε να αποποιηθούμε των ευθυνών μας για τις λάθος αποφάσεις που πήραμε.Και επειδή στη ζωή δεν έιναι τίποτα δωρεάν,πρέπει χωρίς διαμαρτυρίες να πληρώσουμε το αντίτιμο και να υποστούμε τις συνέπειες

pylaros είπε...

Το Δημοσίευσα φίλε Λύκων,

Όχι δεν τα ρίχνω στην μοίρα αλλά έτσι ήρθανε τα πράγματα, χωρίς να μπορώ να αλλάξω κάτι
¨Άρα ήμουν σαν ένα πιόνι

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Δημήτρης Τ. είπε...

Γειά σου θαλασσινέ μου φίλε Γαβρίλη,

Για λίγο καιρό τώρα αρμένιζα σε άλλες θάλασσες και δεν είχα την ευκαιρία ν’αρμενίσω στον δικὀ σου τον γιαλό σου της Πύλαρος!

Τώρα λοιπόν που βρίσκομαι στο περιγιάλι σου βλέπω πως με πολλούς επισκέπτες σου έπιασες κουβεντολόϊ για το πεπρωμένο ή ας πούμε για την ειμαρμένη του κάθε ενός μας!

Σου γράφω λοιπόν για, ό, τι αξίζει, πως βλέπω κι’εγώ αυτό το θέμα με τον δικό μου νού. Το πεπρωμένο νομίζω έγκειται περισσότερο από το κάθε τι άλλο στην δύναμη της στιγμής! Η δύναμη της στιγμής είναι αποδεδειγμένο ότι έχει κάνει πολλούς ευτυχείς ή δυστυχείς, διότι πολλάκις στην δύναμη της στιγμής όλοι μας πέρνουμε αποφάσεις αγνοώντας τι αποτέλεσμα θα έχουν! . . .
Άλλωστε λίγο διαφορετικά το λέει και η παροιμία του σοφού λαού: «Ότι φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο Χρόνος»

Αχ! Γαβρίλη μου αυτός ο παναθεματισμένος Χρόνος είναι αυτός που τα κυβερνάει όλα! Όλοι είμαστε αιχμάλωτοί του. Κι’αυτή η καταραμένη ή τυχερή δύναμη της στιγμής που παίρνουμε αποφάσεις είναι πρωτότοκο παιδί του Θεοκράτορα Χρόνου!

Σου γράφω μόνον ένα τετράστιχο από τα πολλά που του έχω γράψει, με τα πάλεμα που έχω μαζί μ’αυτόν τον κυρίαρχο των πάντων, και είμαι βέβαιος ότι θα με νοιώσεις!

Χρόνε!
Ἀλλοι σε λένε γιατρευτή
Εγώ σε λέω «μπαμπέση»
Με γέρασες βρε άτιμε
Προτού η νύχτα πέσει! . . .

Καλά γερατιά λοιπόν φίλε μου!
Ο συνκυματοδαρμένος σου,
δημήτρης

pylaros είπε...

Αγαπητέ μου Δημήτρη,
Υπάρχουν στιγμές όπου ξαναζείς το παρελθόν σου, μάλλον ξαναζείς το φτερό στν άνεμο αυτό που ήσουν για 22 χρονια δηλαδή πριν μπορέσω να εγκατασταθώ στις ΗΠΑ.
Για να το καταλάβει κάποιος πρέπει να το έχει ζήσει, ή να έχει βρεθεί χωρίς πατρίδα, χωρίς χαρτιά και να τον κυνηγούν τα διάφορα κράτη.

Δι αυτό λεω καμιά φορά ο κάθε ένας μας έχει διαφορετική τροχιά πάνω σε τούτο τον πλανήτη.

Το κακό ξεκίνησε απ την Ελλάδα, έφυγα πολύ μικρός χωρίς να έχω δική μου γνώμη, χωρίς να ξέρω τι θέλω κι άλλη μια βλακεία πίστευα αυτά που μου έλεγαν οι μεγαλύτεροί μου, προπαντός αυτοί που έμειναν πίσω στην Ελλάδα.
Αφού ούτε αυτοί οι ίδιοι δεν ήξεραν το πως ήταν τα πράγματα στο εξωτερικό κλπ, κλπ...

Αυτά τα λάθη πληρώνοντε αλλά πολλές φορές είαι αργά να γυρίσεις το ρολόι πίσω, κανονικά δεν γυρίζει.

μου άρεσε η λέξη (συνκυματοδαρμένος)

Ευχαριστώ

χαιρετισμούς Άσπα

με αγάπη

Γαβριήλ