Και όμως, μείναμε Έλληνες

                                                             Και όμως μείναμε Έλληνες

               Ο Λέων της Ε.Ε. κοιτά το ποντικάκι Ελλάδα, που ορθώνει  το ανάστημά της.

 

Εμείς οι παλαιοί μετανάστες είμαστε παιδιά της τότε δυσεύρετης δραχμής, για αυτήν φύγαμε, αφού την είχαν μονοπωλήσει μερικοί, όλη η υπόλοιποι Ελλάδα λιμοκτονούσε,  άδειασε η ύπαιθρο, η Ελλάδα, προσπαθούσαν κατά κάποιον τρόπο  εξατμίσει  την πίεση της ανεργίας της φτώχειας, «έδιωξαν εμάς» ανάσαναν οι εναπομείναντες.

Έτσι από την ελληνική διασπορά αυτήν που έφερε ο πόλεμος εκτός από τις μεγάλες μεταναστευτικές παροικίες Ελλήνων στο εξωτερικό, υπάρχουν και μεμονωμένοι Έλληνες  όπου ζουν ξεκομμένοι από τον κορμό των υπόλοιπων Ελλήνων μεταναστών. Εκεί τους έφερε και τους έριξε μια πνοή ανέμου μακριά από την Πατρίδα, οι οποίοι όταν ακούνε κάτι τι το Ελληνικό είναι σα να ξαναγεννιούνται.

 Στην  σύγχρονη Ελλάδα δεν υπάρχει πλέον δραχμή, την πέταξαν κι αυτή σαν κουρελού όπου αφού σφούγγισε όλες τις ατασθαλίες αυτών που την κατείχαν την πέταξαν στα σκουπίδια, κι όμως ήταν ελληνική.

Φρόντισαν να χρεώσουν όλη την πατρίδα αυτή που απελευθέρωσαν οι ήρωες του 21, σε μεγαλο-τοκογλύφους του Ευρώ, σε έναν ασφυκτικό κλοιό, όπου κάθε μέρα που περνά σου στρίβουν και μια στροφή ακόμη.  Κανένας δεν τόλμησε να εναντιωθεί διότι, έβαλαν όλοι τους οι της Ελλάδος ιθύνοντες  το ατομικό συμφέρον πάνω από της πατρίδας, άρα πουλημένοι.

Σήμερα Φεβρουάριος 20215  για πρώτη φορά ακούγεται μια δίκαια αγανακτισμένη ελληνική φωνή απ την καινούργια κυβέρνηση  εναντίων αυτών που καταχράστηκαν  τα δανεικά χρήματα αυτά που προοριζόταν για τον Ελληνικό λαό. Η σημερινή κυβέρνηση εναντιώνεται της πρακτικής των δανειστών αυτών που απαιτούν το χρήμα τους πίσω, μια κατάρα της κακής διαχείρισης του προηγούμενου κατεστημένου.  Ας ευχηθούμε ότι θα υπάρξει μια λογική λύση, αν και τα δανεικά θα πρέπει να επιστραφούν, το πώς;

 Έ! Αυτό αν το ήξερα θάμουνα μάγος.  

Θυμάμαι στα παλιά χρόνια  κάποτε η Ελλάδα πλήρωνε τα δανεικά που χρωστούσε με την δημιουργία μονοπωλίων, αυτά τα έλεγχαν ξένοι όπως τα σπίρτα, το αλάτι, το πετρέλαιο, έγραφαν Ελληνικό Μονοπώλιο.     

Έξω απ τα Ελληνικά σύνορα υπάρχει μια άλλη Ελλάδα η οποία ναι μεν μεγαλουργεί, αλλά είναι μια Ελλάδα,  που δεν την λαμβάνουν υπ’ όψιν τους οι ιθύνοντες, μια Ελλάδα που δεν έχει φωνή, μια Ελλάδα που δεν έχει ούτε το δικαίωμα ψήφου.

                                                              

                                                                            An Illusion 

 

                                                                 Γαβριήλ Παναγιωσούλης