Σ' ένα πλωτό καφενεδάκι

                                                     Σ’ ένα  πλωτό  καφενεδάκι  

Με το που βράδιαζε μαζευόμασταν στο καπνιστήριο του πλοίου και παίζαμε χαρτιά πίνοντας καφέ με γάλα. Ήταν η χαλάρωση μας μετά από την εργασία στο πλωτό μας αυτό καφενεδάκι τι κι αν το ονόμαζαν καπνιστήριο.  Είχε τις καρέκλες του βιδωμένες στο πάτωμα και τα τραπέζια του ακούνητα βιδωμένα κι αυτά,  λες και θα μας έφευγαν να πέσουν στη θάλασσα Η καφετιέρα εκεί δίπλα μας ήταν πάντα γεμάτη καφέ ζεστό. Για να λέω την αλήθεια ήταν καφές αυτός που ονομάζουμε γαλλικού τύπου, στα βαπόρια τον ονομάζαμε αμερικάνικο. Πάντως ότι και να ήταν δεν παύει να ήταν καφές και μάλιστα σε ένα ξανθο-καφετί χρώμα  με γάλα. Στην αρχή παίζαμε 66 μετά που τελείωνε την βάρδια  4-8 ο Κουμιώτης ο θερμαστής το γυρίζαμε στο αγοραστό, άλλοι παίζανε πρέφα, άλλοι παρακολουθούσαν όρθιοι…  Ήταν αυτό το ίδιο καπνιστήριο  όπου δυο φορές την ημέρα μαζευόμαστε για Coffee  Time.      

Όμως τούτη η βραδιά ήταν διαφορετική, ξημέρωνε πρωτοχρονιά κι εμείς στην μέση του Ατλαντικού ταξιδεύαμε για Βαλτιμόρη, η πλώρη του βαποριού ένα ποντοπόρο Λίμπερτι τάνκερ  βουτούσε στην αφρισμένη θάλασσα και σηκωνόταν περήφανη κοιτάζοντας τ’ αστέρια, για να χωθεί  με την σειρά της η πρύμη αφρίζοντας από τα απόνερα της προπέλας.   Ένα συνεχές σκαμπανέβασμα.

Είχαμε αναχωρήσει από την Χάβρη Γαλλίας φορτωμένοι μελάσες, ένα παχύρευστο σιρόπι.
Ο Μπάμπης ο Κουμιώτης θερμαστής τελείωσε την βάρδια του 4-8 ανέβηκε στο καπνιστήριο έβγαλε απ’ την τσέπη του μια τράπουλα μας φώναξε όλους στο καπνιστήριο να παίξουμε 31 ξημέρωνε πρωτοχρονιά, ελάτε για το καλό του χρόνου μας φώναξε.

Αποκομμένοι   από τον κόσμο ήμασταν μόνοι μας, πλέαμε στα καπρίτσα της θάλασσας, μέσα σε βαθύ σκοτάδι με μόνο τα φώτα της πορείας. Μαζευτήκαμε πολλοί από το πλήρωμα,  Ιθακήσιοι, Κεφαλλονίτες και Δωδεκανήσιοι παίζοντας 31 περιμένοντας την αλλαγή του χρόνου. Η καφετιέρα γεμάτη ζεστό καφέ εκεί δίπλα μας κανένας δεν της έδινε σημασία.

Τα μεσάνυχτα ακριβώς κατέβηκε απ την γέφυρα   ο πλοίαρχος, ο καπετάν Κουκιάς από την Σύρο, σταματήσαμε το παιχνίδι, μας χαιρέτισε δια χειραψίας με την  ευχή, χρόνια πολλά και του χρόνου στα σπίτια μας αδέλφια.

Ο καμαρότος έφερε ξηρούς καρπούς σταφίδα και ποτό, όλοι σηκώσαμε τα ποτήρια μας σε ένα εβίβα  και του χρόνου στα σπίτια μας. Ο Βασίλης ο μάγειρας απ την Χαλκίδα δάκρυσε, τον έπιασαν τα κλάματα, πήγα κοντά του, του λέω τι τρέχει ρε  Βασίλη φίλε μου μην κάνεις έτσι, κάποτε θα φθάσουμε στην στεριά, έλα να δεις μου λέει και με πήγε στο δωμάτιό του.

Να διάβασε και μου δίνει ένα γράμμα. Το είχε λάβει  πριν αναχωρήσουμε απ’ την Γαλλία  Ήταν από την γυναίκα του, του έγραφε μην γυρίσεις, δεν σε θέλω πια… και συνέχισε:  

Στην  αρχή μούγραφε  να γυρίσω, μα πώς να γύριζα αφού δεν είχα λεφτά; Χρωστούσαμε τόσα! Της το έγραφα, αλλά αυτή τίποτα.
Όμως απόψε με την ευχή του καπετάνιου και του χρόνου στα σπίτια μας μ’ έπιασε το παράπονο.
Σε τι σπίτι να γυρίσω!
Έλα πάμε στο καπνιστήριο να πιεις ακόμα ένα του είπα  και μετά  πήγαινε για ύπνο, καινούργια μέρα ξημερώνει, μας περιμένει δουλειά, τον πήγα μέχρι την καμπίνα του κι έφυγα. Το βαπόρι συνέχιζε να σκαμπανεβάζει λες και μας νανούριζε. Κάναμε παρέα με τον Βασίλη, στο πέλαγος  κλεινόταν στο δωμάτιό του και διάβαζε τα γράμματα της γυναίκας του, έβανε δίσκους αυτούς των 45 στροφών του  Καζαντζίδη και δάκρυζε.
Μετά από την Βαλτιμόρη αναχωρήσαμε για Κούβα.
Ξέχασέ την του λέω, εσύ θα πεθάνεις. Ένα βράδυ σε λιμάνι της Καραϊβικής, πήγαμε έξω να ξεσκάσουμε.
Πράγματι μπήκαμε σε μπαρ παραγγείλαμε ποτά, ξάφνου σηκώθηκε όρθιος τα μάτια του  πέταγαν σπίθες, στο σκαμπό του μπαρ μια μονάχη της έπινε το χυμό της και μας κοίταζε με περιέργεια.
Ο Βασίλης τρελάθηκε, έβγαλε ένα βαθύ αναστεναγμό και ψιθύρισε: της μοιάζει τόσο πολύ!  σηκώθηκε  και την πλησίασε…
Χωρίς να το καταλάβει είχε πέσει θύμα, η μορφή της άλλης στην καρδιά του είχε μείνει  αγκάθι. 
Κατάλαβα ότι δεν την είχε ξεχάσει, έφυγα και τους άφησα μόνους.
Σκέφθηκα ίσως και να γιατρευόταν! Αφού για να βγάλεις ένα αγκάθι, χρειάζεσαι άλλο αγκάθι.    

 

                                    Γαβριήλ Παναγιωσούλης