Η ιστορία
επαναλαμβάνεται
Όταν ήμουν
μικρός στο σπίτι πάντα υπήρχε ένας φόβος, φόβος να μπουν οι κατακτητές και να
μας πάρουν με το ζόρι αυτό το λίγο το
κομμάτι το ψωμί, ή το λάδι. Κρύβαμε λοιπόν το λάδι σε ένα κατώι κάτι σαν σπηλιά
είχαμε χτίσει και το παραθυράκι που υπήρχε, έμπαιναν στα σπίτια με το
έτσι θέλω έκαναν έρευνα είχαμε μια αρμαθιά κρεμμύδια κρεμασμένα στο
πατερό, τα πήραν κι αυτά ήταν Ιταλοί αυτοί που είχαν καταλάβει τα Ιόνια νησιά
και είχαν δημιουργήσει μια ξεχωριστή αποικία ISOLE JONIE όπου μας έκοψαν και δικά τους
χαρτονομίσματα Ιονικές δραχμές από όπου και η φωτογραφία.
Έβαλαν φόρους αν ποτέ
είχες σιτάρι και πήγαινες στον ανεμόμυλο για να το κάνεις αλεύρι σου παίρνανε
ποσοστό, έτσι βγήκε στην επιφάνεια ο χειρόμυλος όπου τρίβαμε το σιτάρι ανάμεσα
σε δυο πέτρες το χοντρό ήταν πλιγούρι,
Φέρανε και την
Ιταλική σημαία, μας πήραν και το σπίτι μας, εμείς ως Έλληνες ήμασταν υπό,
κανένα δικαίωμα.
Μετά έφυγαν οι
Ιταλοί, ήρθαν οι Γερμανοί περνούσαν μπροστά μας με τα οπλοπολυβόλα στον ώμο τους
και χειροβομβίδες με χειρολαβές κρεμασμένες, έμπαιναν στα σπίτια μας, κοίταζαν
ερευνούσαν για όπλα, μετά για οποιαδήποτε αμφιβολία, ή αν έτρεχες να φύγεις σου
έριχναν σε τουφέκιζαν.
Εμείς ήμασταν
Έλληνες χωρίς κανένα δικαίωμα, μας υποχρέωσαν να γράφουμε με δήλωση στην
αστυνομία πόσα άτομα μένουν στο σπίτι, ήταν τοιχοκολλημένο πίσω στην πόρτα. Αλοίμονό
σου αν φιλοξενούσες κάποιον. Απαγορευόταν τα ταξίδια οι μετακινήσεις, κυκλοφόρησαν
χαρτονομίσματα πληθωριστικές δραχμές, όπου το χαρτί της εκτύπωσης είχε πιο πολύ
αξία από την ονομαστική, αφού μέχρι να ψάξεις να βρεις καμιά λίτρα καλαμπόκι, ή
αλάτι από κανένα μαυραγορίτη μέχρι να
φτάσεις είχα αλλάξει και η αξία του χαρτονομίσματος.
Έτσι δεν
ζητούσαν πια δραχμές αλλά ανταλλαγή…
Και ήμασταν
όλοι Έλληνες, ρακένδυτοι ζητιάνοι, ξένοι κυβερνούσαν,Σήμερα άλλαξαν τα πράγματα, μορφώθηκε ο λαός, εκμοντερνιστήκαμε μπήκαν και αρκετές λέξεις ξενόφερτες στην αθάνατη ελληνική γλώσσα όπου η τηλεόραση τις επιδεικνύει για να φανεί κι αυτή ότι συμβαδίζει με τον εκσυγχρονισμό μας. Τα χάλια της…
Με μια διαφορά
σήμερα δεν υπάρχουν δραχμές…
14 σχόλια:
Αγαπητέ Γαβρίλη μου.
Παρουσίασες μια κατάσταση την οποία δεν έχω ζήσει, γνωρίζω όμως μέσα από τις διηγήσεις των γονιών μου.
Δυστυχώς πικρές αλήθειες οι διαπιστώσεις σου.
Θα συμπληρώσω μόνο μετά κι από όσα έχουν δει τα μάτια μου αυτές τις μέρες, δωσίλογοι υπήρχαν Τότε....
Δωσίλογοι υπάρχουν και σήμερα.
Που τάσσονται στο πλευρό των ξένων...
Κι εύχονται την αποτυχία τούτης της εκλεγμένης κυβέρνησης κι ας μας συμπαρασύρει στο θάνατο!
Την αγάπη μου!
Αριστέα
Τα ζήσαμε φίλε Γαβρίλη και τα πληρώσαμε πολύ ακριβα.
Και είναι τραγικό ότι κάποιοι και σήμερα συνεχίζουν να συμπεριφέρονται σαν τους καταχτητές. Σκύβουν το κεφάλι στους ξένους, όπως λέει και η Αριστέα.
Απο τα χαρτονομίσματα αυτά 'εχω κι΄εγώ μια μεγάλη συλλογή. Θα σου στείλω μια φωτό.
Νάσαι καλά φίλε.
Με συγκλονίζουν οι θύμησές σου καλέ μου φίλε γιατί εσύ τα έζησες , εσύ τα είδες και μας τα γράφεις με απόλυτη ψυχραιμία !!!Εγώ τα γνωρίζω από διηγήσεις αλλά δεν μπήκα στα παπούτσια αυτών των ανθρώπων και μπορεί να καταλαβαίνω και να θλίβομαι με όσα λες όμως εσύ τα έζησες και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά !!!πάλι υποταγμένοι στα ξένα συμφέροντα ψηφίσαμε νέους πολιτικούς για να κάνουν τα δέοντα μπας και δούμε μια άσπρη μέρα !!!
Tienes mi amor y un fuerte abraso para ti y tu querida Ortensia!!!!
Τώρα
Η ρήση του Διονυσίου Σολωμού τα λέει όλα:
«Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε»…
Τι να προσθέσω εγώ, φίλε Γάβο…
Αγαπητή μου Αριστέα,
Παρουσίασα μια κατάσταση όπου περάσαμε (νομίζω και οι γονείς σου) μια κατάσταση όπου μετά από τόσα πολλά χρόνια φύλαξα τα ενθύμια αυτά των παιδικών μου χρονών, είναι μάρτυρες της βασανιστικής ζωής του καιρού εκείνου, μα και μιας ζωής που δεν ζήσαμε, δεν προλάβαμε να γευθούμε τίποτε το Ελληνικό καμιά προστασία από το κράτος, υπηρέτες των ξένων συμφερόντων.
Παρατήρησε το χαρτονόμισμα στην τελευταία φωτογραφία έχει ονομαστική αξία 10 Δισεκατομμύρια δραχμές.
Ο κόσμος έκανε τους λογαριασμούς του με λίρες Αγγλίας χάρτινε ή χρυσές, εάν υπήρχαν.
όταν πρωτομπαρκάρισα 1950 ο μισθός μου ήταν 21 λίρα και 16
σελίνια.
Εύχομαι να πάει η κατάσταση η Ελλάδα προς το καλύτερο με πρόοδο, χωρίς ξένες επεμβάσεις αν πάρουμε παράδειγμα από τις προηγούμενες.
ευχαριστώ πολύ
Με εκτίμηση
Γαβριήλ
Φίλε Ντένη, όπως λες κι εσύ τα πληρώσαμε όλοι μας πολύ, εμείς είμαστε οι αποδείξεις της τότε κατάστασης και τα χαρτονομίσματα οι μάρτυρες...
έχω τόσα πολλά ιερά κειμήλια της παιδικής ηλικία όπως το λυχνάρι μου, τα χαρτονομίσματα τετράδια καλλιγραφίας, αναγνωστικά και μνήμες γραμμένες και άγραφτες, όλα αυτά θα πεταχτούν στα σκουπίδια όταν έρθει η ώρα, όμως μέχρι τότε αντιπροσωπεύουν αυτό που δεν χόρτασα, την παιδική μου ηλικία...
ευχαριστώ
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Νικόλ,
Πάντοτε από τότε που θυμούμαι τον εαυτόν μου είμασταν κατά κάποιον τρόπο δεμένοι στα ξένα συμφέροντα.
Θυμάμαι προπολεμικά όπου τα σπίρτα είχαν την επιγραφή Πυρεία Ελληνικού Μονοπωλίου ήταν είσπραξης φόρου, το ίδιο και το αλάτι, το ίδιο και το πετρέλαιο όλα αυτά είδη πρώτης ανάγκης πήγαιναν για να ξεπληρώνουν το Ελληνικό Χρέος.
Σήμερα μετά από τόσα πολλά χρόνια βλέπεις ότι η ίδια κατάσταση επικρατεί υπάρχει και θα υπάρχει το Ελληνικό χρέος.
όμως γιατί;
οι μαρτυρίες της τότε ζωής μας τα χαρτονομίσματα, άχρηστα χαρτιά αλλά επειδή είναι συνδεδεμένα με την παιδική μου ηλικία, είναι σα να ξαναζώ μια ζωή που δεν πρόφτασα να την καταλάβω.
Θυμάμαι μια πρωτοχρονιά με φώναξε ο πατέρας μου και μου έκανε μποναμά ένα χαρτονόμισμα 500.000 η χαρά κράτησε μόνο μια νύχτα την άλλη μέρα κυκλοφόρησε χαρτονόμισμα με εκατομμύρια...
των 500.000 έπαιρνες ένα τσιγάρο χύμα.
Muchas gracias por sus felicitaciones, recibe nuestra amor y un abrazo de parte de Hortensia y de mi.
saludos y gracias
Gabriel
Φίλε μου Στράτο,
Αυτό το μότο του Διονύσιου Σολωμού τα λέει όλα.
Όμως δεν ξέρω γιατί ότι είχα μικρό παιδάκι, εκεί όπου έζησα τα πρώτα μου χρόνια είναι μάρτυρες μιας περασμένης μου ζωής, που δεν πρόλαβα να την χορτάσω ή να την καταλάβω κάθε ένα και μια θύμιση, κάθε ένα και μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, έχω και γραμματόσημα της τότε εποχής, χαρτονομίσματα, το λυχνάρι μου που μου έφεγγε να διαβάζω τις παγωμένες νύχτες, τετράδια μου, κι ένα σωρό αναμνηστικά μικροπράγματα που με συνοδεύουν
Δεν ξέρω φίλε, αλλά ίσως να είμαι ο μοναδικός συλλέκτης ή ας πούμε ο μοναδικός που εναντιώνεται στα γεγονότα της τότε κατάστασης.
Σήμερα άλλαξαν οι καταστάσεις τα πράγματα, έφυγε η εχθρική μπότα, ήρθε η οικονομική, μένει μόνο να δημιουργηθούν μονοπώλια για να εισπράττουν οι δανειστές μας...
ευχαριστώ
Γαβριήλ
Αυτά τα μικροπράγματα, φίλε, είναι εκείνη η ζωή σου που δεν χόρτασες, όπως γράφεις, είναι ένα μικρό ή μεγάλο μέρος της περιουσίας σου, το άλλο είναι η οικογένειά σου... τα κλαριά του δέντρου σου. Δεν γίνεται να τα αποχωριστείς.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Τι τα θυμάσαι όλα αυτά βρε Γαβρίλη. Πέταξε τα φαντάματα από μέσα σου,απόλαυσετη ζωή σου με την όμορφη οικογένειά σου. Ποιος σε καταλαβαίνει;Δεν ακούς που λένε ότι δεν μπορούν να ζήσουν με 700 ευρώ;Μη σκαλίζεις τις παλιές πληγές, άσε το χρόνο να τις επουλώσει.Σταμάτα να θυμάσαι αυτά που πονάνε.ΔΕν είμαστε σκλαβωμένοι στους ξένους.Κανείς δεν μα έβαλε το πιστόλι στο κρόταφο για να μας δώσει δανεικά.Εμειςείμαστε σκλαβωμένοι στον εαυτό μας,στις ανάγκες που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε και στους πολιτικούς μας που εμείς εκλέξαμε.Μη κοιτάζεις πίσω,κοίτα μπροστά, αυτά που βλέπεις.Τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου,τα άνθη της κολοκυθιάς σου,τα όμορφα κορίτσια που περνούν μπροστά στο δρόμο. Και γέλα με το παραμικρό.Και μη ξεχάσεις κάθε πρωί να λες στον ήλιο ΚΑΛΗΜΕΡΑ.
Φίλε μου Στράτο
Είναι όπως τα λες αυτά τα μικροπράγματα είναι ακόμη ένα μέρος του εαυτού μου.
Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση ν' αλλάξω
Το γιατί δεν το γνωρίζω αλλά το υποθέτο γιατί όλα έγιναν χωρίς να λαμβάνω μέρος στις αποφάσεις που με αφορούσαν
ευχαριστώ
Γαβριήλ
... ένας, το ίδιο ίσως έμπειρος...
ο ΛΥΚΩΝ,
σου λέει "Χαμογέλα"!
Το πιστεύω ότι αυτό κάνεις κάθε πρωί,
βλέποντας την Ορτανσία σου,
το άνθος
της οικογένειάς σου...
και ακόμη,
όταν αφηγήσαι τα "παλιά! ανανεώνεις το δρομολόγιο της ζωής σου...
ΚΑΝΕΙ καλό στο μυαλό! Να δουλεύει. Να ζεις κάθε λεπτό...
Γαβρίλη μου, πολυγραφότατε, αυτό μετράει!
Αν πας κατά του Μάκη, και Έφη, δώσε τους τα χαιρετίσματά μας.
Σε ...ασπάζομαι,
χαιρετισμούς από τον Δημήτρη
Αγαπητέ μου Λύκων, Τα λες πολύ ωραία, πάρα πολύ ωραία.
ίσως να είναι ψυχολογικό, ίσως να θέλω να δώσω μια αντιπαράθεση με το πως μεγαλώσαμε εμείς με το σήμερα.
Δεν ξέρω πάντως θυμάμαι κάθε στιγμή της παιδικής μου ηλικίας όσης πρόλαβα να ζήσω στο μέρος που γεννήθηκα.
Κάθε χαρτονόμισμα έχει την ιστορία του, θυμάμαι μια πίντα κρασί είχε 90 Ιονικές δραχμές, είχαμε κάτι μπουκάλες χωρητικότητας μιας πίντας και καρτεζί μούδινε ο μπάρμπας μου 100 ιονικές δραχμές να του γεμίσουν την μπουκάλα οπότε υπήρχε ζήτημα. Όταν ήρθαν οι Γερμανοί κι έκαναν έρευνα στο σπίτι μας είχα μερικές χειροβομβίδες κρότου Ιταλικές οι λεγόμενες κουκουνάρες, αυτές τις άδειαζαν οι χωριανοί και τις χρησιμοποιούσαν σαν ταμπακέρα για ταμπάκο. Τότε δεν υπήρχαν τσιγάρα έτοιμα. Έκανα λοιπόν
μια τρύπα στο χώμα και τις έχωσα.
Θα ήθελα να ήταν φαντάσματα αλλά πως να το κάνουμε είναι κάτι τι το τρισδιάστατο το συγκεκριμένο.
Σκέπτομαι ότι ίσως να δίνω μεγάλη σημασία επειδή ζούμε στο εξωτερικό, δεν ξέρω πάντως όταν εδώ στο Bronx όπου ζούμε όταν αρρωστήσω από μικροπράγματα στομάχι κλπ... θυμάμαι τα γιατροσόφια της μάνας μου, μόνο για λαπά ρύζι και κατά κάποιο παράξενο τρόπο δουλεύει ακόμα. όχι για βεντούζες ούτε καταπλάσματα με καμένο λιναρόσπορο.
Τώρα για την κατάσταση στην Ελλάδα τα 700 ευρώ σύνταξη υπάρχουν εδώ στις ΗΠΑ πολλά άτομα και δη Ελληνοαμερικανοί όπου η σύνταξή τους είναι πολύ λιγότερα, προπαντός οι εργαζόμενοι στα εστιατόρια, φτάνουν από από 400-600.
Όμως κανείς δεν λέει τίποτα ο νόμος λέει λίγα δηλώνεις λίγα παίρνεις.
Το ήξερες αυτό από πριν.
Δεν κοιτάζω πίσω αλλά μέσα στην πανσπερμία φυλών όπου ζούμε αυτό που με identified σαν Έλληνα είναι το μέρος που γεννήθηκα, η προφορά μου σε ξένη γλώσσα και τα Ελληνικά γράμματα.
Θα σου πω και κάτι άλλο ίσως να σου φανεί παράξενο.
Έζησα σχεδόν 10 χρόνια σε Ισπανόφωνο μέρος, ήμουν ο μόνος Έλληνας σε ολόκληρη την πολιτεία μια μικρή 40.000 κάτοικοι, ε! εκεί είχα ξεχάσει οτιδήποτε είχε να κάνει με το παρελθόν, με την Ελλάδα ακόμα και τα γράμματα.
Όμως μεταναστεύοντας εδώ, ξανα θυμήθηκα ποιος ήμουν, ποιος είμαι ίσως επειδή σε τούτο εδώ το κράτος ακουμπάς στο your ethnic background για συμβουλές, για εργασία, ακόμα και για παρέα.
αν και στο κράτος που έζησα είχα πολλούς, πάρα πολλούς φίλους ισπανόφωνους όμως αυτοί έμειναν εκεί.
Σε ευχαριστώ
πάντα με την εκτίμησή μου
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Υιώτα,
Ναι μάλιστα χαμογελώ, όμως αυτό το παρελθόν μου ίσως να θέλω να κάνω αντιπαράθεση με το Ελληνικό σήμερα δεν ξέρω.
Πάντως (γνώμη μου) όταν εμείς οι παλαιοί γράφουμε τις συνθήκες που μεγαλώσαμε και με αποδείξεις ίσως αυτά να τα βλέπουνε οι σημερινοί Έλληνες ώστε να καταλαβαίνουν με τι θυσίες πείνα και κακομοιριά μεγαλώσαμε επίσης να υποδειγματίζοντε με την ξενική κατοχή και υποδούλωση της Ελλάδος τότε, που σήμερα τη έχουν κάνει οικονομική την υποδούλωση...
Ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Δημοσίευση σχολίου