Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Σκέψεις για μια χαρούμενη Λαμπρή

Εύχομαι στους αγαπητούς αναγνώστες φίλους-ες χαρούμενη Ανάσταση, Χριστός                                                            Ανέστη



Το σύμπαν είναι σφαιρικό, τα πάντα βασίζονται  πάνω στον κύκλο, η γη μας, οι κινήσεις της,  το ηλιακό μας σύστημα, όλα γυρίζουν, γύρω από άλλα σώματα μα και γύρω από τον εαυτόν τους.
Στην επίπεδη  ζωή μας φαινομενικά υπάρχει αρχή και τέλος, όμως φθάνοντας προς το τέλος μας δημιουργείτε η περιέργεια γιατί η ζωή να μην βασίζεται κι αυτή πάνω στον κύκλο όπως όλα τα άλλα ουράνια σώματα;
Διαβάζοντας  τις  ανθρώπινες περγαμηνές βλέπεις το φως της ελπίδας στο ατελείωτο κοσμικό τούνελ της φθοράς, ότι  μετά από  τα πάθη του Ιησού και την καταχνιά της μεγάλης εβδομάδος  η ελπίδα λάμπει με την Ανάστασή του, με  το Χριστός Ανέστη, υπολογίζεις ότι και η ζωή μας θα βασίζεται πάνω στον κύκλο, άρα υπάρχει η ελπίδα…
Χρειάζεται πολύ σκέψη για να απαντήσει κανείς, έτσι θέλοντας να γυρίσω στα χειροπιαστά  γήινα γεγονότα  περιγράφω ένα στιγμιότυπο της ζωής μόνο ενός Έλληνα μετανάστη, άλλοι μετανάστες  μπορεί να σκέπτονται διαφορετικά, είναι σεβαστό.


                                                   Έλληνας  Μετανάστης

Είχε νυχτώσει,  ξάπλωσαν,  η μάνα στριφογύριζε στο κρεβάτι χωρίς να μπορεί να κοιμηθεί, ο πατέρας ροχάλιζε, τα δυο αγόρια  πήγαν στο δωμάτιό τους, κοίταζαν απ’ το παράθυρο τ’ αυτοκίνητα που περνούσαν σε αυτό τον δρόμο της Νέας Υόρκης  κι έπλαθαν όνειρα απόδρασης από την φυλακή του πατέρα  τους, παρομοίαζαν τους εαυτούς τους σαν δυο πουλιά κλεισμένα στο κλουβί.  Η Στεφανία κοιμόταν σ’ ένα μικρό δωματιάκι που άλλοτε θα πρέπει να ήταν αποθήκη. Το είχε γεμίσει με εικόνες Αγίων και κάτι αποξηραμένους  σταυρούς από φοίνικα που είχε φέρει στο σπίτι από την περυσινή εορτή των Βαΐων. Εφέτος θα πήγαινε στην Ανάσταση, θα άκουγε το δεύτε λάβετε φως, θα έκανε το σημείο του σταυρού στο ανώφλι του σπιτιού, όπου θα άφηνε σημάδι  έναν μπαρουτοκαπνισμένο σταυρό. Είχαν βάψει και αυγά κόκκινα, θα τα τσούγκριζαν θα έλεγαν Χριστός Ανέστη.
Πάντα έκανε την προσευχή της πριν κοιμηθεί, είχε κι ένα καντήλι και παρακολουθούσε την φλόγα του καθώς τρεμόσβηνε  λες και ήταν μια ψυχή που έβγαινε από τα γήινα, έτοιμη να πετάξει στα ουράνια,     τούτη την βραδιά προσευχήθηκε για τα αδέλφια της και για τον πατέρα της δεν τον άντεχαν πλέον, μετά απ’ τις φωνές του για τα χαμένα δικαιώματα  του ανθρώπου, του μετανάστη, είχαν πάει όλοι για ύπνο. Ακόμα θυμόταν τα λόγια του, τα έβλεπε μπροστά της σαν όνειρο-εφιάλτη, καταλάβαινε ότι του ήταν τόσο δύσκολο να αφομοιωθεί στην ξένη αυτή πραγματικότητα.  
«Μα δεν γίνεται τούτη η κατάσταση δεν αντέχω άλλο κοιτάξτε με γυναίκα, παιδιά, μετανάστης έφυγα, σαν μετανάστης αισθάνθηκα όταν γύρισα πίσω στο χωριό μου, μα και πράμα παράξενο, μετανάστης αισθάνομαι σε τούτη δω την ξένη χώρα κι όταν πεθάνω μετανάστης θα είμαι.


                                            Εαυτέ  μου!
Σήμερα σε διαβάζω και δεν σε αναγνωρίζω, δεν μπορεί να είσαι συ ο ίδιος ο εαυτός μου, δεν είναι δυνατόν, απορώ πως μπορεί να είχες ποτέ τέτοιες ιδέες!
Αλλά για στάσου, αυτά που έγραφες ήταν του χθες, άρα ήταν το χθεσιολόγιό σου, ήταν αυτά που δεν σβήνονται με ένα πάτημα του  delete είναι η μνήμη των βουνοκορφών,  αυτών που σ’ έπλασαν, αυτών που κρατούν ακόμη ζωντανή  την θέα του εσταυρωμένου της Μεγάλης Παρασκευής,   μυρωδιά του λιβανιού και των ανθέων   στην περιφορά του επιταφίου και οι ψαλμωδίες του: Ω! γλυκύ μου έαρ…   το ακάνθινο στεφάνι στην εικόνα του Ιησού, αυτού που ήταν πάνω απ το προσκεφάλι σου, την χαρά της αναστάσεως, το Χριστός Ανέστη, τα βαρελότα  με μπαρούτι από πολεμικά λάφυρα, το τσούγκρισμα με  κόκκινα αυγά. Όλα αυτά   φαίνονται   σαν μακρινό παραμύθι, που όμως  έχουν παραμείνει στην μνήμη σου μέσα σαν τρισδιάστατες  φωτογραφίες,  της τότε νοσταλγικής  σου  πατρίδας, των ανεπανάληπτων παιδικών σου χρόνων.
Με μία διαφορά:  ότι δεν ήταν  ψέματα, ούτε όνειρα,  αλλά μια  ωμή αλήθεια… 
Γαβριήλ Παναγιωσούλης  

16 σχόλια:

Dennis Kontarinis είπε...

Χρόνια πολλά φίλε μου.
Καλή Ανάσταση και ένα όμορφο Πάσχα σε σένα και την οικογένειά σου.

nikol είπε...

Καλή Ανάσταση Γαβρίλη μου και οι σκέψεις του μετανάστη σου είναι και δικές μου σκέψεις !!!!
Εχεις την οικογένειά σου , τους φίλους σου εκεί αλλά σου λείπει η πατρίδα !!!
Εχω την οικογένειά μου εδώ , μου λείπει η πατρίδα και οι φίλοι μου !!! Να περάσετε καλά με γαληνεμένη ψυχή !!! Αγκαλιές σε όλη την οικογένεια!!

Μηθυμναίος είπε...

Πάντα θα υπάρχει ελπίδα, φίλε μου και πάντα μετά τη Σταύρωση έπεται η Ανάσταση.

Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Γαβριήλ... συγκινήθηκα πολύ με την ιστορία σου, γιατί στάζει σαν αίμα η αλήθεια της. Ο λόγος σου είναι γαλήνιος και σοφός. Εύχομαι ολόψυχα να περάσεις όμορφες οικογενειακές στιγμές & να έχετε όλοι σας υγεία και δύναμη!
Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση!

pylaros είπε...

Σου εύχομαι χαρούμενη Ανάσταση, κι ένα ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ να διέλθεις φίλε Ντένη μαζί με την οικογένειά σου.

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Χαρούμενη Ανάσταση αγαπητή μου Νικόλ, Χριστός Ανέστη.
Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι μια εβδομάδα διάφορων εμπειριών, αναλόγως το κράτος που βρισκόσουν, ή που βρίσκεσαι σήμερα, ή μιας παιδικής νοσταλγικής Ηλικίας.

όλα αυτά τα έκανα Χαρμάνι, λες και ήταν διαφορετικοί εαυτοί, αλλά ήταν μόνο ένας.
Καλό Πάσχα
Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο, η ελπίδα είχε μείνει κρυμμένη στο κουτί της Πανδώρας.
Είναι αυτή που όλοι οι άνθρωποι υπολογίζουμε ότι υπάρχει, ακόμα και η Ανάσταση αυτό μας διδάσκει ότι υπάρχει ελπίδα.
Εύχομαι καλό και χαρούμενο Πάσχα...

με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαρία,
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,
στην ζωή μας υπήρξαν και υπάρχουν πάντα διαφορετικές εντυπώσεις στο μονοπάτι του χρόνου για την ίδια εορτή της Μεγάλης Εβδομάδος καθώς ανεβαίνεις την κλίμακα του χρόνου, γυρνάς το βλέμμα προς τα πίσω και νομίζεις ότι κάποιος άλλος έγραφε τα γεγονότα του τότε, μετά καταλαβαίνεις ότι ήσουν συ ο ίδιος.
Σου εύχομαι χαρούμενη Ανάσταση, Χριστός Ανέστη

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Εαυτέ μου!
Σήμερα σε διαβάζω και δεν σε αναγνωρίζω, δεν μπορεί να είσαι συ ο ίδιος ο εαυτός μου, δεν είναι δυνατόν, απορώ πως μπορεί να είχες ποτέ τέτοιες ιδέες! ΓΠ

...από την ΜΑΚΡΙΝΉ βΙΡΤΖΊΝΙΑ,
γΑΒΡΊΛΗ ΜΟΥ,
ΑΠΑΡΆΛΛΑΧΤΕ, ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΊΖΕΣΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΧΩς ΛΥΣΗ...
ΌΠΩς ΆΛΛΩΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑς,
ΣΤΈΛΝΟΥΜΕ χΡΟΝΙΑ πΟΛΛΆ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ

ΥΙΏΤΑ ΚΑΙ δΗΜΗΤΡΗς

Δώρα Γιαννάκου-Παρίση είπε...

Καλή Ανάσταση και σε σένα Γαβριήλ. Να περάσετε καλά με την οικογένειά σου. Αλλωστε αυτό το νόημα έχουν οι γιορτές να μαζεύονται, οι κογένειες και οι φίλοι. Με την αγάπη μου.

pylaros είπε...

Χρόνια Πολλά καλή Ανάσταση σε όλη σας την οικογένεια ημέρες ότι αυτές τις ημέρες είστε πολλοί.
Αγαπητή μου Υιώτα, η ζωή πάντοτε με προβλημάτιζε με ένα το γιατί και το διότι,

Σας ευχόμεθα χαρούμενη Ανάσταση, εκεί στην Βιργινία
Ευχαριστώ


Γαβριήλ & Ορτανσία

pylaros είπε...

Χαρούμενη Ανάσταση, Χριστός Ανέστη αγαπητή μου Δώρα

Ευχαριστώ
πάντα με τη αγάπη μας

Γαβριήλ

airis είπε...

Υπέροχες σκέψεις αγαπητέ μου Γαβρίλη!
Καλή Ανάσταση εύχομαι από καρδιάς!
Καλά να περάσεις !

pylaros είπε...

Καλή και χαρούμενη Ανάσταση αγαπητή μου Αριστέα.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Levina είπε...

Χριστός Ανέστη και χρόνια σας πολλά Γαβριήλ ! και του χρόνου με υγεία και αγάπη να γιορτάσετε αυτές τις άγιες μέρες :))

pylaros είπε...

Χριστός Ανέστη Levina Vil
ευχαριστώ για τις ευχές σου

Γαβριήλ