28 Οκτωβρίου
1940
Μια ημερομηνία
όπου άλλαξε το ρουν της ζωής μας.
Η στολή μου
ήταν μπλε, κοντό παντελονάκι, άσπρη γραβάτα και δίκοχο με ένα στέμμα
κιτρινόχρυσο. Καμαρώναμε ήμασταν οι σκαπανείς. Εποχή πριν την 28 Οκτωβρίου 1940
Τραγουδάγαμε:
(Στην γλυκιά
μας την πατρίδα την τρανή και ιστορική
Συ απόμεινες
ελπίδα νεολαία Ελληνική…)
Ήμουν στην
πρώτη τάξη δημοτικού, το σχολείο δίπλα απ το σπίτι μου ένα παλιό οίκημα, το
καινούργιο το τελείωναν όπου νάναι θα μεταφερόταν.
Οι αφίσες στην
αίθουσα, στα μαγαζιά με την φωτογραφία του κυβερνήτη και την λεζάντα
«Σήκω επάνω
Ελληνική Νεολαία.»
«Ούτε μια
σπιθαμή γης να μην μείνει ακαλλιέργητη»
Ξάφνου στην
ησυχία του χωριού άρχισαν να σημαίνουν οι καμπάνες, μια κραυγή ακούστηκε: Πόλεμος…
Αμέσως
επίταξαν τα άλογα και τα μουλάρια του χωριού, μαζί με την επιστράτευση.
Χάσαμε απ’ το
χωριό την μοναδική άμαξα, έμεινε χωρίς μουλάρι.
Πάλι οι
καμπάνες σήμαιναν χαρμόσυνα, γέμισαν με
αφίσες τα καφενεία το σχολείο, ο ελληνικός στρατός νικά κατάλαβε την Κορυτσά το
Τεπελένι την Κλεισούρα την Πρεμετή κλπ…
Μάλιστα θυμάμαι
μια μεγάλη αφίσα εκεί στον τοίχο του καφενείου στο χωριό με τίτλο «Γιγαντομαχία
Ευζώνων» με έναν εύζωνα με υψωμένη την
γροθιά του να χτυπά στο πηγούνι τον
εχθρό.
Αμέσως
ακούστηκαν και τα τραγούδια, μεταδιδόταν από στόμα σε στόμα, σε ένα χαρμόσυνο σκοπό,
τραγουδούσε η Σοφία Βέμπο, όχι δεν υπήρχε ούτε ραδιόφωνο ούτε ηλεκτρικό ρεύμα…
1) Βάνει ο
Ντούτσε την στολή του
και την ψάθα
την ψηλή του
τσούρμο
κουβαλά,
και μια νύχτα
με φεγγάρι
την Ελλάδα
πάει να πάρει,
βρε τον
φουκαρά…
2) Κορόιδο
Μουσολίνι,
Κανένας δεν θα
μείνει,
εσύ και η
Ιταλία,
Η πατρίδα σου
η γελοία…
Από την
Εφημερίδα Ο «Νεολόγος» Πατρών μαθαίναμε τις ειδήσεις ερχόταν κάθε όποτε είχε
καΐκι.
***
Αυτή η
ημερομηνία φίλοι αναγνώστες, ήταν η αρχή του τέλους της παιδικής μας ηλικίας, ξαφνικά ο
κάθε ένας από εμάς πάσχιζε για την επιβίωσή του, από εδώ
και εμπρός θα ψάχναμε να βρούμε λαχανίδες στα βουνά για να σκοτώσουμε αυτήν που
μας σκότωνε, την Πείνα, που κράτησε για πολλά χρόνια.
Γαβριήλ
Παναγιωσούλης
12 σχόλια:
Η πείνα... ο πιο ύπουλος εχθρός τελικά.
Πολύ συγκινητική η ανάρτησή σου κ. Γαβριήλ. Λίγες μέρες μετά την επέτειο λήξης του πολέμου (αλήθεια, γιατί δεν γιορτάζουμε αυτή την ημερομηνία;) και δυο μέρες πριν την επέτειο του ΟΧΙ (κι εδώ η ιστορική παραχάραξη, που το χρεώνει στον Μεταξά κι όχι στον ελληνικό λαό που το βίωσε και το πλήρωσε με αίμα).
Ας είναι. Η ιστορία βρίσκει πάντα τις διεξόδους της και βγαίνει στην επιφάνεια.
Ας μη χρειαστεί να χυθεί άλλο αίμα σ' αυτή την πολύπαθη πατρίδα.
Τους χαιρετισμούς και τα σέβη μου!
Γεια σου ασίγαστε Γαβρίλη!
Και του χρόνου, με υγεία.
Υιώτα
Καλημέρα και καλή εβδομαδα.
Δε ξεχνάμε, τιμάμε!
Ωραίες οι παιδικές σου αναμνήσεις φίλε.
Νάσαι καλά.
Αγαπητή μου κ. Κανελλάκη
Κάθε χρόνο τούτη την ημερομηνία γράφω κάτι, είναι η αρχή του καταστροφικού πολέμου. τιμώ την πατρίδα που με γέννησε επίσης εξασκώ την μνήμη μου με την θέα του τότε κόσμου από τα μάτια ενός 7χρονου παιδιού.
Είναι η αρχή του τέλους της νιότης μας ξαφνικά γίναμε ενήλικες ψάχνοντας το πως να επιβιώσουμε.
Η φωτογραφία με τα δυο πλοία το πρώτο το Βέλος, από πίσω ο Αβέρωφ, έχουν κι αυτά την ιστορία τους στο Ελληνικό έθνος.
Ευχαριστώ πολύ
με εκτίμηση
Γαβριήλ
Γεια σας οικογενειακώς σήμερα εορτάζεται
Χρόνια σας πολλά, με υγεία και χαρά.
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Κ.Κ.
Αυτή είναι η αλήθεια τιμάμε και δεν ξεχνάμε.
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Αγαπητέ Ντένη,
όλοι της ηλικίας μας έχουμε τέτοιες αναμνήσεις,
Κοίτα την φωτογραφία με τα δυο βαπόρια,
Αυτό με τα δυο φουγάρα είναι το Βέλος, από πίσω με τα τρία φουγάρα το Αβέρωφ
Σύμβολα κι αυτά της πατρίδος μας.
καληνύχτα
Γαβριήλ
Συγκινητικό!
Κι αυτά τα απλά λόγια σου, μη θαρρείς, είναι κομμάτι ιστορίας, φίλε Γάβο.
Της ιστορίας μας.
Να 'σαι καλά και του χρόνου να μας χαρίσεις κι άλλα κομμάτια της δικής σου ιστορίας.
Τι συγκινητική η ανάρτησή σου αγαπητέ μου Γαβρίλη!
Βιώσατε άσχημα τις συνέπειες του πολέμου και της κατοχής εσείς που προλάβατε τον πόλεμο. Γνωρίζω από τον μπαμπά βλέπεις...
Τα φιλιά μου και την αγάπη μου ! :))
Ναι φίλε μου Στράτο,
έγραψα κι ακόμη κάτι για το ίδιο θέμα και το έστειλα στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ με τίτλο Η ιστορία μς κλπ..
Φίλε ευχαριστώ
Γάβο
Αγαπητή μου Αριστέα,
Παλαιότερα εκείνα τα χρόνια υπήρχε μαι σελίδα στο περιοδικό θησαυρός με Θέμα Ιστορίες της Ζωής.
Νομίζω ότι ήταν μια συγραφέας με το όνομα ΜΙΡΑΝΤΑ, ή ο Παπαδούκας.
Αλλά ήταν αυθεντικές ιστορίες του τόπου μας και των κατοίκων του καιρού εκείνου.
Ευχαριστώ πολύ
με αγάπη
Γαβριήλ
Δημοσίευση σχολίου