Το Παρελθόν, το Σήμερα, το Χθες

                                                                  

                                 Ανακεφαλαίωση

Το   Σήμερα,

Τα Γραπτά ΜΜΕ Ελληνοαμερικανικά και Αμερικανικά της Νέας Υόρκης έχουν πρωτοσέλιδα τα κατορθώματα ενός Ελληνο-ορθόδοξου Ιερέα  και μιας Κυρίας, τουλάχιστον 20 χρόνια νεώτερης του.

Παντρεμένοι αμφότεροι με παιδιά, τα κατηγορώ  πέφτουν βροχή, και τα επακόλουθα ακόμα πιο σοβαρά!  Είχαν σχέση οκτώ ολόκληρα χρόνια!!!

Πολλοί κατηγορούν τον Ιερέα δεν του επιτρέπετε  από την θέση που κατείχε να παρεκκλίνει, από την μια και από την άλλη ήταν και ώριμος στην ηλικία.

Επιφανειακά η σημερινή η Ιεραρχία «σύνοδος», η  κοινωνία καθαίρεσε τον Ιερέα, όμως παραμένει άνθρωπος  την δε  γυναίκα την έστειλε σε ψυχίατρο για  θεραπεία, μάλλον για δικαιολογήσουν το αδικαιολόγητο.

 

Όμως σκέφτηκε ποτέ κανείς ότι είναι και αυτοί άνθρωποι, με αισθήσεις και λιποψυχούν μπροστά στον απαγορευμένο καρπό, είναι αυτό που σε τρελαίνει, το   ότι δεν μπορείς να αγγίξεις κάτι που το λαχταράς;   

 Και κάτι ακόμα, όταν μπει μέσα σου το πάθος του έρωτα, της έλξης  αυτό που σε κάνει σκλάβο για ένα συγκεκριμένο πρόσωπο του αντιθέτου φύλου, παραμερίζεται η λογική του εγκεφάλου, υποφέρεις εσύ, ή ίσως    και οι δυο μαζί σκλαβώνουν τις  υπάρξεις τους, το ερωτικό πάθος είναι τέτοιο όπου  έρχεται στιγμή, οι υποχρεώσεις,   η κοινωνία, η οικογένεια, οι ανθρώπινοι νόμοι περνούν σε δεύτερο χέρι.

Ευτυχισμένος είναι αυτός, ή αυτή   που δεν έχουν  γνωρίσει αυτό το ερωτικό πάθος που σε σκλαβώνει, χάνεις την προσωπικότητά σου, τον εγωισμό σου  γίνεσαι έρμαιο, εκλιπαρείς… δεν ξέρω ίσως να είναι από την πρωτόγονη έλξη για την διαιώνιση του γένους, πριν φτιαχτούν οι ανθρώπινοι νόμοι. Αλλά ένα μόνο ξέρω ότι αυτό το ερωτικό πάθος ακόμα υπάρχει και ακόμα ότι χρειάζονται δυο για να παράγει φλόγα τόσο δυνατή όπου προξενεί μια ευτυχισμένη εθελοτύφλωση, εξ’ άλλου χρειάζονται δυο για  χορέψουν ταγκό,  it takes two to tango.

Η μοναδική γιατρά είναι η  απομάκρυνση και ο χρόνος, εφόσον αυτά τα δυο δεν υπάρχουν το ερωτικό πάθος φουντώνει, τυφλώνει,  απομακρύνει τη λογική, ζουν  μια ονειρεμένη ζωή σε έναν κόσμο που πλάστηκε μόνο γι’ αυτούς.     

       

  

                                                             Το χθες

Η κόρη της Εύας  ήρθε  στην πιάτσα των ταξί να με βρει, πάμε σπίτι μούπε η μάνα μου θέλει να σου μιλήσει,

Έχω ένα πρόβλημα είπε η Εύα, έχουν βάλει φυλακή τον γιο μου για αποπλάνηση ανήλικου κοριτσιού και θέλω να πάμε μαζί στην αστυνομία να δούμε τι μπορεί να κάνουμε.

Τον γιο της τον ήξερα ήταν ταξιτζής παντρεμένος με 3 παιδιά.

Το ξέρει η γυναίκα του είπα;

Ναι κι έχει θυμώσει, έχει κλειστεί στο σπίτι της και δεν θέλει να ακούσει κανέναν

Τότε ας πάμε στην αστυνομία. Ο γραμματέας της αστυνομίας αφού συμβουλεύτηκε τον αστυνομικό διευθυντή της πόλης του λιμανιού ένα λοχαγό μας είπε:

Εφόσον υπάρχει κατήγορος και μάρτυρας αποκλείεται να βγει έξω, οπότε την μόνη συμβουλή που σας δίνω είναι να ψάξετε  να βρείτε την μάνα να έρθετε σε κάποια συμφωνία κι αυτή να αναιρέσει την μήνυση.  

Πάμε, μου είπε η Εύα.

Ρώτησα από δω κι από εκεί εν τέλει πετύχαμε την μάνα του κοριτσιού, ήταν στην υπαίθρια αγορά και παρακολουθούσε τα πάντα. Σταμάτησα το ταξί και της λέω.

Κυρά μου μια κυρία θέλει να σου μιλήσει.

Την κατάφερα και μπήκε στο ταξί, οι δυο γυναίκες και η κόρη μπροστά άρχισαν το παζάρεμα.

Μα είσαι σίγουρη κυρά μου ότι ο γιος μου βίασε την κόρη σου; Ρώτησε η Εύα;

Μα βεβαίως τους έπιασα εγώ η ίδια έκαναν έρωτα μέσα στο παρκαρισμένο ταξί. Ήταν χαράματα λίγο πριν φέξη παρακολουθούσα την κόρη μου που βγήκε και μπήκε στο ταξί, πάρκαραν κάτω από ένα δένδρο μακριά από τα βλέμματα του κόσμου, πήγα και φώναξα την αστυνομία…

Και χωρίς να της πει τίποτε άλλο είπε, ζητώ την αποκατάσταση της κόρης μου, ζητώ την προίκα της.

Και ποια είναι η τιμή είπε η Εύα;

Θα μου δώσετε 100 δολάρια κι εγώ θα αναιρέσω την μήνυση οπότε μπορεί να βγει ο γιος σου.

Καλά είπε η Εύα περίμενέ με αύριο εδώ θα έρθω με το ταξί να σε πάρουμε να πάμε στην αστυνομία να  αναιρέσεις  το κατηγορώ.

Την άλλη μέρα οι δυο γυναίκες συναντήθηκαν μέσα στο ταξί μου. Τους πήγα στην αστυνομία, το γραφείο στην είσοδο τα παράθυρα με σήτες  για να μην μπαίνουν τα κουνούπια έκοβαν το φως της ημέρας, οι τοίχοι  χρωματισμένοι  πράσινο με την φθοριούχα λάμπα να στέλνει ένα αρρωστιάρικο χλωμό φως  έβαλε στην γραφομηχανή δυο κόλλες χαρτί στη μέση έβαλε κι ένα καρμπόν και γύρισε τον μοχλό. Ακούστηκε ένα θρόισμα λες και περνούσε φίδι.

Η μάνα του κοριτσιού υπόγραψε ότι αναιρεί την κατηγορία, άπλωσε το χέρι της και έπιασε μα χαρά το 100 δολάρια.

Φύγετε  τώρα είπε ο γραμματέας, θα δώσω την αίτηση αυτή στον εισαγγελέα οπότε να διατάξει την αποφυλάκισή του, μάλλον αύριο.

Πήγα την Εύα σπίτι της, δεν είπε κανενός τίποτα μέχρι να βγει ο γιος της.

Την γυναίκα του κατηγορούμενου την ήξερα ήταν μια όμορφη γαλανομάτα και ανήκε στην εκκλησία των ευαγγελιστών         

Την επόμενη μέρα φώναξαν τον κατηγορούμενο και του είπαν δεν υπάρχει κατηγορώ εναντίων σου, είσαι ελεύθερος.

Αυτός πήγε κατευθείαν σπίτι του, τα παιδιά τους ήταν σχολείο πράγμα παράξενο βρήκε την πόρτα κλειστή, ήξερε που έκρυβαν ένα δεύτερο κλειδί κάτω από μια πέτρα το πήρε και άνοιξε!

Ω! το θαύμα, ώ! Τι έκπληξη! η γυναίκα του στο κρεβάτι με τον κινέζο έμπορο της γειτονιάς…

Τελικά χώρισαν η γυναίκα και τα παιδιά βρίσκονται  σήμερα στις ΗΠΑ, η γυναίκα ξαναέφτιαξε οικογένεια, ο άνδρας ήρθε κι αυτός και πέθανε εδώ στα ξένα.

                                            Για το Αύριο:  Γαβριήλ Παναγιωσούλης