Χαρούμενα Χριστούγεννα

Χριστουγεννιάτικη Ιστορία # 4

                                                   Χαρούμενα Χριστούγεννα

Εύχομαι στους αγαπητούς-ες μου φίλους-ες και αναγνώστες του Blog  ΠΥΛΑΡΟΣ Χαρούμενα κι Ευτυχισμένα Χριστούγεννα, κι ένα καινούργιο χρόνο γεμάτο με υγεία και χαρά.

                                                      Ειρήνη στον κόσμο

 Ο άνθρωπος το μέρος που έχει γεννηθεί τον τραβάει σαν μαγνήτης, έτσι πριν λίγα χρόνια και συγκεκριμένα το 2011 αποφασίσαμε να κάνουμε  Χριστούγεννα στο κράτος που έχει γεννηθεί όλη η οικογένειά μου στην Γουατεμάλα, πλην του εαυτού μου.

Φθάσαμε στις 19 Δεκεμβρίου και αναχωρήσαμε στις 31 Δεκεμβρίου 2011 για Νέα Υόρκη.

Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη το ξενοδοχείο Casa Santo Domingo, στην Antigua Guatemala η παλαιά πρωτεύουσα του κράτους.

Το Ξενοδοχείο μας (σε περίληψη)  ήταν χτισμένο πάνω στα ερείπια της εκκλησίας του Santo Domingo, την οποία     άρχισε να  κτίζει  ο  μοναχός  της τάγματος των Δομινικανών   Tomas de las Casillas  το 1544  το χτίσιμο τελείωσε  το έτος 1666  τους πήρε 118  χρόνια να την τελειώσουν.   Με τον καιρό την μετέτρεψαν σε μοναστήρι, οι σεισμοί του 1717 του έκαναν αρκετές ζημιές οποίες επιδιορθώθηκαν, το έτος 1741 ζούσαν στο μοναστήρι 81 μοναχοί. Είχαν υπνοδωμάτια, κουζίνα, τραπεζαρία, τρεχούμενο νερά τουαλέτες.

Στην μέση της αυλής υπήρχε ένα σιντριβάνι, και γύρω, γύρω κήποι…

Επίσης υπήρχε ένας υπόγειος θόλος όπου τοποθετούσαν τους νεκρούς καλόγηρους.

Το  Μοναστήρι αυτό το αγόρασε η οικογένεια Castañeda  το μετέτρεψε  σε ξενοδοχείο 5 αστέρων, με πάνω από 126 δωμάτια,  διατηρούνται ακόμη ο μυστικισμός του τότε, μια ελαφρά εκκλησιαστική μουσική, κεριά σε κάθε γωνία μέσα από τα στενά πέτρινα μονοπάτια, και ένα θεϊκό άρωμα, σαν λιβάνι. Επίσης υπάρχει και το Paseo de los Museos, ένας περίπατος σε βιτρίνες μουσείου με θρησκευτικά είδη, και ζωγραφιές, ζωγράφων της περιόδου της αποικιοκρατίας.

Οι τραπεζαρίες του μέσα σε χονδρούς ασοβάτιστους  τοίχους, ακόμα υπήρχαν  και σκελετοί  μοναχών κλεισμένοι   με γυάλινο περίβλημα.

Το  φαγητό του και η περιποίηση ένα από τα καλύτερα στον κόσμο.  Το σιντριβάνι, οι κήποι γεμάτοι λουλούδια που πάνω τους ξεκουραζόταν ένα σωρό πολύχρωμοι παπαγάλοι.

Όμως εμείς είχαμε κλείσει να περάσουμε την Άγια νύχτα σε τροπικό μέρος σε μια απόσταση 300 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα στην ακτή της Καραϊβικής,  και μετά θα αναχωρούσαμε  για να επισκεφθούμε την βιόσφαιρα Μάγια και τις αρχαίες  Πυραμίδες στο Τικάλ Γουατεμάλας.

Έτσι αριβάραμε στο  λιμάνι του Puerto Barrios,  από εκεί μας περίμενε βάρκα και πήγαμε στο μικρό λιμανάκι του Livingston. Το κλίμα τροπικό με το που ξημέρωσε η 24^η Δεκεμβρίου   πήγαν όλοι για κολύμπι, εγώ έμεινα στο μπαλκόνι με ένα ποτό συντροφιά, σκηνικό ώστε να ξαναζώ παλιές περιπέτειες και να  θαυμάζω το τοπίο.

Η ιδιομορφία του χωριού αυτού είναι ότι οι κάτοικοί του όχι όλοι, είναι έγχρωμοι και προέρχονται από τα νησιά της Καραϊβικής, έχουν δική τους  γλώσσα την Garifuna, ένα ανακάτεμα ντόπια Arawak και  γλώσσα Αφρικανικής προέλευσης, εμπλουτισμένη με Ισπανικά, Αγγλικά και Γαλλικά 

  

Εκεί γιορτάσαμε την νύχτα των Χριστουγέννων, μαζί   και τα γενέθλια της πρώτης μας κόρης στο εστιατόριο του ξενοδοχείου VILLA CARIBE,  με το παράξενο όνομα  TUCAN DUGU  η έκπληξη της βραδιάς ένας τροβαδούρος με κιθάρα  μας ακομπάνιαρε  με απαλή μουσική στην δική του γλώσσα, Garifuna.

 Αφού πρώτα μας εξήγησε την διαφορά ανάμεσα στις δυο γλώσσες κλπ… Μετά από δυο μέρες αναχωρήσαμε, για to El Peten όπου υπάρχουν  τα αρχαία της φυλής των Μάγια. Για να καταλάβει κάποιος Η βιόσφαιρα Μάγια με τις Πυραμίδες συνορεύει με το κράτος του  Belize και την νότιο-ανατολική την χερσόνησο Yucatán  Mexico.

  

Επίσης ευχαριστώ θερμότατα την Αριστέα  η οποία μου έδωσε το έναυσμα να γράφω για θέματα που εκείνη διάλεγε και με παρουσίασε στους τόσους-ες πολλούς φίλους-ες  της.  

Γαβριήλ Παναγιωσούλης