Μια Παράξενη Χριστουγεννιάτικη ιστορία

Χριστουγεννιάτικες ιστορίες #2

Μια παράξενη Χριστουγεννιάτικη ιστορία:

Χρόνια στην θάλασσα, χρόνια να περνάμε Χριστούγεννα εν πλω, συντροφιά μας ο ουρανός και η θάλασσα, κουρασμένος από τη θαλασσινή ζωή, έψαχνα για κάτι το στεριανό, μην ξέροντας ακριβώς τι ζητούσα,  έτσι αποφάσισα κι  έμεινα σε στεριά, γυναίκα ο πόλος έλξης.

Άρχισα να μαθαίνω τα πιο απλά πράγματα απ την αρχή, π.χ. να οδηγώ αυτοκίνητο κλπ. Επίσης πώς να ζεις και υπάρχεις ανάμεσα σε κόσμο.

Η πόλη της Γουατεμάλας, είναι  μια πόλη χτισμένη σε οροπέδιο της οροσειράς Σιέρα Μάδρε σε υψόμετρο περίπου 1600 μέτρων. Για το εύκρατο κλίμα της λέγεται το κράτος της αιωνίας άνοιξης.  Θαλασσινό της επίνειό το λιμάνι του Σαν Χοσέ στο Ειρηνικό Ωκεανό.

Μια Χριστουγεννιάτικη  Ιστορία.

Είχε σουρουπώσει όταν καθώς περπατούσα συνάντησα μπροστά μου την πομπή (λιτανεία)  με τα ομοιώματα  της Παναγίας, με Ιωσήφ που είχε σταματήσει στη μέση του δρόμου. Οι    προσκυνητές είχαν απιθώσει  την πλατφόρμα στη μέση του δρόμου για να βάλουν την κορώνα στο άγαλμα της Παναγίας που είχε πέσει καθώς άγγιξε σε κάποιο σύρμα, ήταν μόνο γυναικόπαιδα. Κάποια κυρία μαζί με παιδάκι με είδε σαν από μηχανή σωτηρία.

Κύριε, μου λέει μας δίνεται ένα χεράκι να ανεβάσουμε στους ώμους μας την πλατφόρμα; Είναι βαριά.

Η σκηνή στην πόλη της Γουατεμάλας της οποίας οι κάτοικοι εξακολουθούν να έχουν τις συνήθειες που τους μεταφύτεψαν οι Ισπανοί κατακτητές. O μοναχός Πέδρο Ντε Μπετανκούρ (1626-1667) εισήγαγε στην Γουατεμάλα τις θρησκευτικές αυτές τελετές. 

Εννέα  μέρες πριν τα Χριστούγεννα βγάζουν λιτανεία τα ομοιώματα  (imágenes) της Παναγίας και του Ιωσήφ και επισκέπτονται εννέα προκαθορισμένα σπίτια, σε κάθε σπίτι ζητούν φιλοξενία να περάσουν την νύχτα τα «ομοιώματα» (ποσάδα)  για να αναπαραστήσουν το ταξίδι του Ιωσήφ και της Μαρίας για απογραφή προς Βηθλεέμ. Οι  νοικοκυραίοι έχουν φτιάξει μια  φάτνη, τους υποδέχονται δε, με παραδοσιακά φαγητά και ποτά. Οι προσκυνητές και όλοι μαζί ψάλλουν έχοντες κεριά αναμμένα, κάνοντας μια μικρή φιέστα.  Αρχίζουν στις 16 Δεκ. και τελειώνουν 24 Δεκ. οι εννέα αυτές μέρες αντιπροσωπεύουν τους 9 μήνες εγκυμοσύνης της Παναγίας Οι  δρόμοι γεμάτοι από τέτοιες  λιτανείες με κεριά αναμμένα που ψάλλουν με όργανα,  με τον ρυθμικό χτύπο σε καύκαλο χελώνας και ζητούν «ποσάδα» φιλοξενία.  Στο  τελευταίο σπίτι την παραμονή 24 μαζί με την Μαρία και Ιωσήφ κρύβουν ένα κουκλάκι ομοίωμα του Χριστού, τότε δηλώνουν σε αυτό το σπίτι γεννήθηκε él niño Jesús  κλπ… εκεί αρχίζει μεγάλο φαγοπότι, τα παιδιά σπάνε τις «πινιάτες,» χάρτινες κούκλες ή άλλα σχήματα γεμάτες καραμέλες,   οι μεγάλοι πίνουν, ποτά πηγαίνουν επισκέψεις,  χορεύουν και γλεντούν, μερικοί θρησκόληπτοι τα μεσάνυχτα  πάνε στην εκκλησία να ακούσουν την λειτουργία του  πετεινού, Misa del gallo, λέγεται έτσι γιατί ο κόκορας ήταν ο πρώτος που κατάλαβε τη γέννηση του Ιησού. Τα γλέντια και οι επισκέψεις φίλων κρατούν όλη την νύχτα της 24^ης   Το  πρωί της καθεαυτό μέρας των Χριστουγέννων τους βρίσκει κουρασμένους, έτσι  ανήμερα των Χριστουγέννων όσοι είναι ξύπνιοι  κάθονται και ησυχάζουν στα  σπίτια τους.                        

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   Σε μερικά μέρη υπάρχουν και παραλλαγές σε αυτές τις συνήθειες.

 Κάποιο ζιζάνιο είχε μπει μέσα μου, δεν ξέρω, ξαναήρθε μέσα μου η θάλασσα, η Κεφαλονιά,  έγινα αντάρτης σε αυτό το τόσο μακρινό μέρος, σχεδόν δίπλα από τον Ειρηνικό Ωκεανό, αισθάνθηκα διαφορετικός.

Όχι τους λέω δεν σας βοηθάω.

 Έτρεξα και μπήκα στο σπίτι μου κι έκλεισα την πόρτα. Λέω της γυναίκας τι συνάντησα στον δρόμο,  πλύθηκα και σκουπίστηκα με μια χνουδωτή πετσέτα. Αυτή με κοίταξε κάπως παράξενα  που είναι το δαχτυλίδι σου, κοίταξα το χέρι μου δεν υπήρχε. Η αμαρτία γιατί δεν βοήθησες την Παναγία μου είπε. Έψαχνα από δω κι από εκεί τίποτα.  Ε! λοιπόν το άτιμο είχε γλιστρήσει  μέσα στην πετσέτα και όπως την δίπλωσα κρύφτηκε.

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων  στο σπίτι  είχαμε δικά μας νέα, μας τα έφερε το χτύπημα του  πελαργού στο τζάμι,  ο οποίος μας έστειλε στο materno infantil ειδικό νοσοκομείο για μητέρες.

Εκεί βγάλαμε τη βραδιά την άλλη μέρα των Χριστουγέννων 11:50 πριν τα μεσάνυχτα γεννήθηκε το πρώτο μας παιδί.

Ήταν ένα Χριστουγεννιάτικο δώρο, το οποίο μέχρι σήμερα εορτάζουμε μια διπλή εορτή, την του Χριστού γέννηση μα και τα γενέθλια της κόρης μας

Κι όλα αυτά σε μια πόλη μακριά από τη θάλασσα, με ιδεώδη ανοιξιάτικο κλίμα με έναν πληθυσμό ιθαγενών σε μεγάλο  ποσοστό,  σε ένα υψόμετρο 1500 μέτρων με την ονομασία El País de la  eterna Primavera, το κράτος της αιωνίας άνοιξης.

                                                        Γαβριήλ Παναγιωσούλης