Ένα Τηλεφώνημα

                                                         Ένα τηλεφώνημα!

Στην απεραντοσύνη μιας μονότονης σκιάς όπου απλώνεται γύρω μου στην καρδιά του χειμώνα με ξάφνιασε το κουδούνισμα του τηλεφώνου, έχω  ένα τηλέφωνο παλαιομοδίτικο αυτά με την καλωδιακή γραμμή, σήκωσα το ακουστικό,    η φωνή του φίλου μου απ’ το Μαϊάμι ακούστηκε χαρούμενη.  

Άκουσες,   χαράς ευαγγέλια, άνοιξε η Κούβα, τι λες  πάμε μια βόλτα;

Έμεινα στο ακουστικό βουβός,  έκπληκτος! Στον νου μου ήρθαν οι νοσταλγικές στιγμές της νιότης μου.

Με τον φίλο αυτόν σήμερα συνταξιούχος πλοίαρχος, “Captain John”  ο οποίος ζει στο Μαϊάμι  ήμασταν μαζί νεαροί τα παλιά χρόνια κάναμε παρέα στα λιμάνια κυνηγώντας ότι μας έλειπε.  

-Τι να πάμε να κάνουμε τώρα πια εμείς;

-Να θυμηθούμε  τα παλιά να πάμε στο club 21 στο  Tropicana, να δούμε το Capitolio, να ακούσουμε το Vacilón Que rico vacilón, να ακούσουμε και το cha, cha, cha,          

Έμεινα με το ακουστικό στο χέρι,

Κοίταξα την σύντροφό μου που παρακολουθούσε κάποια νουβέλα στην τηλεόραση.

Για να με καταφέρει προσφέρθηκε να μου πληρώσει και το εισιτήριο.

Με μιας ανοίξαν οι ουρανοί, έκλεισα τα μάτια και βρέθηκα στην αγκαλιά της Αβάνας,  η Εύα μια πιο ώριμη γυναίκα με μάθαινε τα μυστικά της ζωής, μετά η Αλίσια φορούσε ένα οργαντί ροζ φόρεμα και με τράβαγε να κάνουμε παρέα επέμενε να μου μάθει τα ποτά της Κούβας, σε  cubalibre  με Ron Bacardi  ή  Matusalem ή ένα γλυκό ποτό Anís el mono ή   anís Cazalla που έμοιαζε σαν το δικό μας ούζο.

Η Αιμιλία επέμενε να χορεύουμε ρούμπα αν και δεν ήξερα στο κλαμπ 21

 Η Κάρμεν έφερνε μαζί της και το περιοδικό Bohemia, το ξεφυλλίζαμε μαζί, είναι αυτή όπου μου έμαθε όλα τα κρυφά κατατόπια της Αβάνας, μας  ταξίδεψαν με λιμουζίνα, σε αόρατα ξενοδοχεία, μας έδωσαν την εντύπωση, ότι όλη η Αβάνα  γλεντούσε. Ήταν η αρχή, η   μύησή μου στον κόσμο και την κουλτούρα της Κούβας, κάτι που κράτησε πολλά χρόνια, άρχισε μια εποχή 1952 όπου ο πρόεδρός της ήταν ο Fulgencio Batista… θυμάμαι καπνίζαμε πούρα, Corona ή  Partagás, el cigarro que  gusta más, y perfumes colonia 1800 y Pompeia.   Πέρασαν  τα χρόνια.

Ο γιατρός Carvajal γνωστός μου από τις  συχνές επισκέψεις του στο Βαπόρι, ανήκε στο υγειονομείο της Αβάνας  Κούβας, μου βρήκε μια θέση στο Anglo-American  Hospital, είχα μια μικρή ενόχληση κι επέμενε να με πάρει μαζί του για ιατρικές εξετάσεις, είχε το ελεύθερο επικοινωνίας από τους συντρόφους  του Κάστρο ένεκα της ιδιότητάς του ως γιατρού. Κάναμε βόλτες στην Αβάνα συζητώντας με τους κομπανιέρος που με τα όπλα στο χέρι ξαπλωμένοι σε αυτοκίνητα Station Wagon  μας σταματούσαν κάθε λίγο και λιγάκι, ήταν αυτοί  που είχαν είδη καταλάβει την Αβάνα  και  περίμεναν  να μπει ο Φιντέλ Κάστρο ο οποίος ήταν στη Santa Clara.  Ένας φίλος Κεφαλλονίτης ο καπετάν Γεράσιμος Λουκάτος,   ανθυποπλοίαρχος στο βαπόρι   μου λέει:

Σκέψου το καλά, αν πας στο νοσοκομείο  μπορείς να κλειστείς μέσα και να μην μπορείς να ξαναφύγεις. Σοφά λόγια, φτάνοντας στο βαπόρι  λέω του γιατρού,  φίλε μου άλλαξα γνώμη, δεν θέλω να μείνω στην Αβάνα, φύγαμε την άλλη μέρα το πρωί για Καναδά…  εποχή Ιανουάριος 1959

Α! και κάτι ακόμα σε ένα μικρό χωριουδάκι στη Νότια Κούβα το Niquero  γνώρισα, ή μάλλον αυτή με γνώρισε την κόρη του διευθυντή φορτοεκφορτωτών ζάχαρης της αποβάθρας του λιμανιού. Μια μικρή πιτσιρίκα, αυτή ενθουσιασμένη με πήρα μαζί της στην εκκλησία να με γνωρίσει στον παπά της ενορίας της.

Όταν του είπα ότι είμαι Έλληνας αυτός ο παπάς της είπε,

Ω! κόρη μου μα αυτός είναι σχισματικός… μου έμεινε από τότε…

Το ακουστικό του τηλεφώνου στο χέρι μου είχε αρχίσει να με κουράζει. 

Με μιας συνήλθα κοίταξα γύρω μου, η ζεστή θαλπωρή του σπιτιού μου,  ξεμάκρυνε  το κρύο του χειμώνα, έξω χιόνιζε, οι αναμνήσεις μένουν εκεί κρυμμένες στον θάλαμο του εγκεφάλου μου κάτι που μόνο εγώ γνωρίζω…

Βρε του λέω δεν πάω πουθενά, δεν έρχομαι άμα  πάμε θα αρχίσω να κλαίω, για την ζωή που έφυγε. Άσε τις αναμνήσεις να μένουν ατόφιες όπως τις ζήσαμε, μη ζητάς την επαναφορά σε κάτι που έφυγε, σε κάτι που ο αδυσώπητος  χρόνος μας νίκησε… 

                                                                Οι δυο μας, 1956

Σήμερα ακόμα δεν υπάρχουν τακτικές πτήσεις ανάμεσα Κούβα- ΗΠΑ αλλά μόνο εκδρομικές Charters

Οι  αμερικανοί θέλουν  να ταξιδέψουν στην Αβάνα να την γνωρίσουν εκεί όπου σταμάτησε ο χρόνος, με τα παλαιά κλασικά πια σήμερα αυτοκίνητα κλπ.

Πριν προλάβουν οι πολυεθνικές και ισοπεδώσουν τα πάντα με πρόφαση να αυξηθεί  ο τουρισμός.           

Γαβριήλ Παναγιωσούλης