Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Άνοιξη!

 «Για το ποιητικό συμπόσιο Μέρες Άνοιξης»

Σήμερα 20 Μαρτίου η πρώτη μέρα της Άνοιξης, έτσι κι εγώ με την φτωχή μου πένα δοκίμασα να την καλωσορίσω  γράφοντας δυο ποιήματα μικρά, μικρά γεμάτα από μια περασμένη μου ζωή, αυτή που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα μου,


  
            Το χαμόγελο.

Με μιας ανοίξαν οι ουρανοί,
δυο ανοιξιάτικοι ήλιοι λουλούδια κίτρινα,
στέκονταν κολόνες στις άκρες
σε μια πόρτα καλύβας,
και στη μέση το χαμόγελο μιας γυναίκας.

Τότε κατάλαβα ήσουν  η ζωή,
το απάγκιο της περιπλανώμενης ψυχής μου.

Όλα άλλαξαν, κλαίω από ευτυχία,
δεν γνωρίζω τον εαυτό μου.
Η ευτυχία μου συμπληρώθηκε,
παράδεισός μου η γυναικεία αγκαλιά
η άγνωστη τροπική φύση.

Ήρθες σαν την άνοιξη,
μόνο υπάρχουμε εσύ,  εγώ,
και η μητέρα φύση,  αυτό μας φτάνει,
 η απόλυτη ελευθερία
της ψυχής του ανθρώπου,

 **********************************


                    Ο ναυτικός

Σαν το  πουλί που πετάει για πρώτη φορά,
χωρίς να κοιτά προς τα πίσω,
σου έγνεψα και ήρθες, μούφερες την άνοιξη,
μαζί  ανακαλύψαμε τον ποταμό συλβίνο,  
στις κορυφές των δένδρων άνθισαν λουλούδια  
σε έκανα την πιο όμορφη γυναίκα,  
τόσο όμορφη που κοκκίνιζες
πλέκοντας  το λουλούδινο στεφάνι της αγάπης .    

Το φεγγάρι ντροπαλό ,
γινόταν κορώνα  φωτοστέφανου για χάρη μας,
έκανα ποτάμια να ρέουν.
Με μια μου κραυγή ξέσχισα ένα βουνό
στην στροφή του χρόνου  χορέψαμε σ’ ένα καινούργιο σκοπό
για εσένα έκοψα όλα τα τριαντάφυλλα
απ’ τον παράδεισο της Εδέμ,
για μας κελάηδησε το πρώτο χελιδόνι.

Μαζί περπατήσαμε  πάνω στην τροχιά  του χρόνου  
είμαι ένας πρώην  ναυτικός,
ένας που έχασε την αγκαλιά της θάλασσας
ένας που τον κέρδισε η γυναικεία αγκαλιά.



                                Γαβριήλ Παναγιωσούλης 

14 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου,
τα τριαντάφυλλά σου!! Είχα την ίδια στην Αστόρια και μου λείπει...

Όσο για τα ποιήματά σου, αυθόρμητα, γνήσια συναισθήματα, ειδικά το δεύτερο, -που δεν μας έχεις συνηθίσει στα "ερωτικά σου" - μεγαλύτερο "άνοιγμα" βαθύτερη σκέψη. Όντως, η γυναικεία αγκαλιά που σε τροφοδοτεί και σε γεμίζει είναι ικανή να σε κάνει να βροντοφωνάξεις και να ακουστείς ως τον ουρανό: Σε βρήκα, σε χαίρομαι, είσαι δική μου.

Μαζί, χορεύται ο καινούριος σκοπός της ζωής.

ΥΓ. Για πες μου, θα πας την Κυριακή...

Υιώτα

ποιώ - ελένη είπε...

"για εσένα έκοψα όλα τα τριαντάφυλλα
απ’ τον παράδεισο της Εδέμ"
Πολύ τρυφερό συγκινητικά δοτικό

Σε φιλώ πολύ αγαπημένε Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Ένας όμορφος ύμνος στην Άνοιξη καλέ μου φίλε.
Υπέροχα τα ποιήματά σου γεμάτα από τον ψυχικό σου αυθορμητισμό.
Χτες ήμουν στο ΚΕΦΑΛΟ. Είχε την εκδήλωση για την 25η Μαρτίου το Ελληνικό σχολείο των μικρών μας. Ειλικρινά τα μικρά μας προσέφεραν μια υπέροχη γιορτή. Είδα πολλούς φίλους εκεί.
Νάσαι καλά φίλε.

airis είπε...

Πόσο όμορφα και τα δύο αγαπημένε μου Γαβρίλη!
Άνοιξη και έρωτας συνυπάρχουν!
Τυχερός κι ευλογημένος είσαι ! :))
Σε ευχαριστώ πολύ για τη συμμετοχή σου στις μέρες άνοιξης (που δεν είναι μόνο ποιητικό δρώμενο... γιορτάζουμε απλά την άνοιξη με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας μας!)
Σε φιλώ γλυκά :))

nikol είπε...

Η φτωχή σου πένα Γαβρίλη μου αφησε εδώ δυο τρυφερά ποιήματα και αγάπησα το δεύτερο που ανοίγει ένα κεφάλαιο του έρωτα και της αγάπης !!!
Πρώην ναυτικός που σε κέρδισε η αγάπη της Hortencia!!
Un fuerte abraco para los dos!!!

pylaros είπε...

Ακόμα κάνει κρύο οι τριανατφυλλιές μου δεν έχουν σκαρίσει ούτε φλυλλο.
Η φωτό είναι περσυνή

Δεν ξέρω αν θα πάω την Κυριακή στης Θεανώς κλπ... θα κανονίσω ξημερώνοντας
Αναλόγως Χαιρετισμούς Δημήτρη
Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου ποιώ - ελένη

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,

ο Ενθουσιασμός της νιότης εξακολουθεί να υπάρχει στην μνήμη μας

με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλησπέρα φίλε Ντένη,
Η ομορφιά της Άνοιξης πάντα υπάρχει μέσα μας.
Θα ξέσκασες που πήγες στην Αστόρια στον Κεφαλο, με τα εγγονάκια σου.
Τα δικά μου πλέον μεγάλωσαν.
Όμως αυτό το Σάββατο πήγαμε στα Φιλαδέλφεια 3 ώρες να πάμε και δυο να γυρίσουμε.
Φάγαμε στο ΟΛΫΜΠΙΑ γύρω-σουβλάκι κλπ...
Ευχαριστ΄ψ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Αριστέα,
Συ μου έδωσες το έναυσμα να γράψω, αλλά από ποίηση κατέχω πολύ ολίγα πράγματα, πρέπει να έχεις ταλέντο.

Είναι κι αυτά τα ποιήματα μια προσφορά στην Άνοιξη.

Ευχαριστώ
με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Νικόλ,

Ναι η ιστορίες των ναυτικών είναι πολυποίκιλες έχουν να κάνουν με όλη την υφήλιο, σε διαφορετικά μέργ του πλανήτη.

Τα δικά μου ποιήματα είναι κάτι τι το αυθόρμητο που έχει κάποια βάση εξωτικέρευσης των αισθημάτων της νιότης.

Muchas gracias por sus abrazos,
saludos y abrazos

Gabriel

BUTTERFLY είπε...

Η ανοιξη... η κατεξοχην ερωτικοτερη εποχη του κοσμου!
Ακρως ερωτικα τα ποιηματα σου, εδεσαν απολυτα με το συναισθημα το ανοιξιατικο! Υπεροχα!

Κωνσταντίνος Λυκογιάννης είπε...

Wow, Γαβρίλη. Ο Λαμαρτίνος δεν έχει τίποτα να ζηλέψεις.
Τον ξεπέρασες

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Butterfly,
είναι έτσι ακριβώς όπως το περιγράφεις...

ευχαριστώ πολύ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου φίλε Λύκων.
Έχουν τέτοια λάμψη ώστε αν τα κοιτάξω κατάματα με τυφλώνουν.

πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ