Η σκηνή στο Jones' Diner Bowery NY
Εγώ του σερβίρισα
καφέ, αυτός κάθισε στο σκαμπό, φαινόταν θαλασσοδαρμένος άνθρωπος γεμάτος
ρυτίδες, με κοίταζε με περιέργεια.
Με σκιτσάρισε πάνω σε μια
χαρτοπετσέτα, όταν τελείωσε μου την
έκανε δώρο κι έφυγε. Τότε σταμάτησα
και κοίταξα την πόρτα από όπου είχε
φύγει,. Δίπλωσα την χαρτοπετσέτα και την έβαλα στην τσέπη μου. Σκέφτηκα ποιος νάταν, γιατί το έκανε; Μετά κατάλαβα ότι ιχνογράφησε
ένα κομμάτι της ζωής μου, ήταν τα πρώτα
μου βήματα στην πόλη της Νέας Υόρκης, ίσως να είχα πάνω μου την αθωότητα του
ταξιδευτή, αυτήν που υπόσχονται τα
όνειρα, αυτά που βγαίνουν από επιφανειακές εντυπώσεις αυτών με τις
πλατειές γραβάτες και τις χρυσές καδένες, ή ακόμα και ίχνη από αλάτι, τόσο διαφορετικός
από την υπόλοιπη κοινωνία!
Φύλαξα την
χαρτοπετσέτα μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου!
Τα χρόνια διάβηκαν, κι αυτή υπάρχει ακόμα!
Είναι αυτό που κάποτε ήμουνα, είναι η στιγμιαία ιστορία της ζωής μου τυλιγμένη μέσα σε μια χαρτοπετσέτα, αυτές τις φθηνές που δεν έχουν καμιά αξία, είναι από αυτές που πετιώντε άχρηστες στα σκουπίδια, που όμωs πάνω της είναι μια σταγόνα του εαυτού μου
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
6 σχόλια:
Να είσαι καλά πάντα Γαβριήλ !!!!
Ευχάριστη Κυριακή να έχεις και καλή εβδομάδα.
η στιγμιαία ιστορία της ζωής μου τυλιγμένη μέσα σε μια χαρτοπετσέτα ...ΓΠ
...πράγματι, ανεξίτηλη στιγμή για σένα!
Φιλιά
(χαιρετισμούς στο Μάκη και Έφη...όταν πας...)
Υιώτα
Τη θυμάμαι αυτή την χαρτοπετσέτα από παλιότερη ανάρτηση σου.
Πολύ καλό το σκίτσο κι αν σκεφτείς πως έγινε με εντελώς πρόχειρα υλικά, που ωστόσο αποτύπωσε αριστοτεχνικά την έκφρασή σου.
Να είσαι καλά Γαβρίλη, χαιρετισμούς πολλούς!
Ευχαριστώ αγαπητή μου Μαριάνθη,
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Ευχαριστώ αγαπητή μου Υιώτα.
Ναι σε κάτι πρόειρο σε μια χαρτοπετσέτα αποτυπώθηκε η φάτσα μου.
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Αγαπητή μου κ. Μ. Κανελλάκη,
ναι έχεις απόλυτα δίκιο
Η χαρτοπετσέτα αυτή είναι εφτάψυχη αφύ ξαναπαρουσιάστηκε για άλλη μια φορά.
Σε ευχαριστώ
Γαβριήλ
Δημοσίευση σχολίου