Ο εσωτερικός κόσμος είναι σαν ένα μπουμπούκι, που κλείνει μέσα του τα μάτια της ψυχής, μένει αμόλυντος, άφθαρτος, αθάνατος. Ο εξωτερικός κόσμος μοιάζει με ροδοπέταλα από μπλε τριαντάφυλλο, ομορφαίνει τα πάντα στη ζωή, όμως φθείρεται και χάνεται.
Με το πέρασμα των χρόνων ανθίζει το μπουμπούκι, ζωντανεύουν τα μάτια της ψυχής, είναι η εποχή όπου τα ασημένια μαλλιά στολίζουν το κεφάλι όπως τα σύννεφα στολίζουν την κορώνα τ’ ουρανού.
Γαβριήλ
4 σχόλια:
Να ευχηθώ καλοτάξιδο το βιβλίο σου;
Το μικρό απόσπασμα κρύβει όλη τη σοφία και την αγάπη των "ασημένιων μαλλιών".
Καλό μήνα Γαβρίλη!
... το θυμάμαι... χρόνια κάμποσα, έκδοση στου 'κυριακίδη΄...με το καραμελωμένο τριαντάφυλλο
και τις ... αρμυρωμένες σκιές των αναμνήσεων να νανουρίζονται πάνω στα αφροκύματα...
κι 'ομως,
ήταν πιο καθαρά τα τότε χρόνια... γιαυτό μοσχοβολούν πολύτιμη τρυφερότητα,
φίλε
Γαβρίλη...
Ρίξε άλλη μια ματιά στον εγγονό
και χαμογέλα με αγάπη.
Καλό μήνα σε όλους
Υιώτα και Δημήτρης
¨Αργησα, άργησα πολύ να σας απαντήσω αλλά έτρεχα, έτρεχα να προφτάσω το λωφορείο αυτό που κουβαλά μέσα του την ψυχή μου αλλά μούφευγε, Τελικά τα καταφερα....
Αγαπητή μου Μ. Κανελλάκη,
Σε ευχαριστώ Το βιλίο μου αυτό μια παλιά έκδωση περιέχει ποιήματα όλα ναυτικά
Λίγο δυσκολοκαταλάβητα
πάντα με την εκτίμησή μου
και αγάπη μου
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Υιώτα
Άργησα, να σου απαντήσω,
χίλια δυο βάσανα, σκέψεις, υποχρεώσεις
Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου και λέω για το βιβλίο
Ήταν τότε που όλα ήταν πιο ανθηρά....
Χαιρετισμούς Δ...
Γαβριήλ
Δημοσίευση σχολίου