Τα βιβλία,

Αγαπητοί μου φίλοι,

Μαζί με το άρωμα της άνοιξης, μαζί με το άνθισμα των λουλουδιών ήρθε και η άνοιξη της ικανοποίησης μου: κατόρθωσα να εκδώσω ένα ακόμη βιβλίο. Ε! μεγάλο κατόρθωμα αυτό αφού παρέλειψα επιμελητές εκδοτικούς οίκους και βασίστηκα αποκλειστικά και μόνο στον εαυτό μου. Όχι ότι είμαι εγωιστής, ή ματαιόδοξος ή, ας πούμε, καυχησιάρης αλλά τα βιβλία μου, όλα τα γραπτά μου τα θεωρώ σαν παιδιά μου. Με αυτά ζω, με αυτά μαζί γερνάω, έστω κι αν αυτά δεν το ξέρουν ότι υπάρχω, όταν με κυρτωμένο χέρι τα χαϊδεύω και μέσα τους ξαναβρίσκω ότι έχω χάσει. Σε αναγνώρισή τους, όμως, τα βιβλία μου θα με ανταμείψουν, με το να υπάρχουν αυτά, όταν θα έχω φύγει και θα εξακολουθήσουν να μεταφέρουν το μήνυμα ότι κάποτε υπήρχα.

Θαλασσινά Πεζοδρόμια

Απ’ τον Πρόλογο:

Το παρόν βιβλίο είναι γέννημα και θρέμμα του παρελθόντος, το οποίο πλάθει τον χαρακτήρα σου, διαμορφώνει την προσωπικότητά σου, κομματιάζει τη ζωή σου σε τελείες και παύλες, που γίνονται σήματα μορς. Οι αναμνήσεις τα μεταφράζουν σε μικρές περιπετειώδες ιστορίες, οι οποίες είναι πλασμένες σε κάθε γωνιά της υφηλίου, ξεκινώντας από την παιδική ηλικία, σε μια πολεμική ατμόσφαιρα, στην αρμύρα της θάλασσας, στον αφρό των κυμάτων, στο άπειρον του ουρανού, στη λάσπη των λιμανιών, στην καταπράσινη ζούγκλα, όλα αυτά τα αντάλλαξες για την αγάπη μιας γυναίκας. Έτσι μεταμορφώνονται σε αρωματικά λουλούδια ανθρώπινης τρυφερότητας, σε ένα πολύχρωμο καλειδοσκόπιο μιας καινούργια, άγνωστης μέχρι τώρα ζωής».

Γαβριήλ Παναγιωσούλης