Κρίση, ένα ανθρώπινο δημιούργημα,

Γήινοι στοχασμοί, το μεγαλείο της φύσης, Πύλαρος

Προβατοκάμηλα (Λάμα) θέματα Πύλαρος

Κρίση, ένα ανθρώπινο δημιούργημα.

Οι κρίσεις αρχίζουν πάντοτε από ανθρώπους, από την ανθρώπινη απληστία, εκτός από την του Τρωικού πολέμου που άρχισε από θεούς με το μήλον της έριδος επειδή οι θεοί μάλωναν αναμεταξύ τους στη γαμήλια τελετή της Θέτιδος, τελικά κέρδισε η ομορφιά της γυναίκας.
Όταν έχτισε ο θεός τον κόσμο κι έφτιαξε τον παράδεισο στην αρχή δημιουργήθηκε κρίση γιατί ο Αδάμ έφαγε τον απαγορευμένο καρπό το μήλο που του πρόσφερε η Εύα. Άρα η αιτία ήταν πάλι το μήλο και η ομορφιά της γυναίκας, έτσι έχασαν τον παράδεισο.
Κρίση οικονομική έχουμε σήμερα, μάλιστα σε παγκόσμιο περιβάλλον, δεν είμαι αρμόδιος να ανακαλύψω την αιτία, αλλά από αυτά που βλέπω γύρω μου, πρώτα ήταν η φούσκα των δανείων, τα οποία έδιναν σε οποιοδήποτε, χωρίς να εξετάζουν αν ο άνθρωπος είχε εργασία ώστε να κερδίζει αρκετά για τα γραμμάτια. Αυτού του ανώνυμου του πρόσφεραν σπίτι να αγοράσει, πολλές φορές χωρίς προκαταβολή που άξιζε χιλιάδες. Αυτός ο ανώνυμος επιπόλαια σκεπτόμενος ‘θα το πάρω τι έχω να χάσω;’ Αν δεν βγαίνω θα το πάρουν πίσω μετά και αφότου θα έχω ζήσει το όνειρό έστω και περαστικό. Μετά οι καταθέσεις σε διάφορες απατεωνίστικες πυραμίδες που αποδείχθηκε σκέτη κλεψιά. Μετά τα μπόνους, τα χρυσά παιδιά, οι αχόρταγοι καπιταλιστές, με την ανεξέλεγκτη χρηματιστική συμπεριφορά τους. Αλλά όπως είπα και πιο πάνω δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω την αιτία και τους λόγους, αλλά μόνο να παραθέσω τις αντιδράσεις του ατόμου μου σε διάφορες περασμένες κρίσεις.
Όλοι μας στη ζωή μας έχουμε περάσει αρκετές κρίσεις, παραθέτω μερικές, όπου άφησαν ίχνη πάνω μου.
Η μεγάλη κρίση μετά το τέλος του πολέμου, η πείνα η δυστυχία, ανάγκασε πολλούς από εμάς να ξενιτευτούμε. Έτσι έχασα την Πύλαρό μου.
Ρότερνταμ Ολλανδίας αρχές 1957, για τρεις μήνες κάναμε επισκευή σε βαπόρι, υπήρχε μια κρίση σε ναύλα, έξω στη στεριά ουρά οι ξέμπαρκοι έλληνες ναυτικοί, ζούσαν όπως ο κάθε ένας μπορούσε, ή σερβίροντας σε μπαρ, ή με γυναίκες, ή στο Στέλλα Μάρης Ναυτικό Κλομπ από την πρώτη μέρα που φτάσαμε στο λιμάνι ήρθε ανακοίνωση απ’ το γραφείο, ο μισός μισθός για όλους. Όποιος δεν θέλει θα ξεμπαρκάρει εδώ, ή θα τον στείλουμε στην Ελλάδα, είπα υπομονή μπόρα είναι θα περάσει. Έμεινα με το βαπόρι.
Στο Puerto Barrios Γουατεμάλα ερχόταν τρία βαπόρια αμερικάνικα την εβδομάδα με τουρίστες αυτά τα φορτηγοποστάλε, της United Fruit Co. είχα τρία ταξί δουλειές πολλές.
Μια μέρα η νέα κυβέρνηση της Γουατεμάλας, αποφάσισε να εθνικοποιήσει την περιουσία της United Fruit, σε αντίποινα τα βαπόρια τα αμερικάνικα δεν ξαναήρθαν στη Γουατεμάλα. Υπήρξε μια τοπική κρίση όπου νέκρωσαν τα πάντα.
Τα ταξί δεν έβγαζαν μεροκάματο. Υπομονή λέω μπόρα είναι θα περάσει. Ήταν δεκαετία του 1960-70 έλα όμως που δεν πέρασε.
Μετά στη Νέα Υόρκη δεκαετία τέλη του 1970-80 υπήρξε πάλι μια κρίση, τότε επειδή είχα χάσει τη μόνιμη δουλειά, πήγαινα σε γραφείο εργασίας μου εύρισκε δουλειά μιας μέρας και πλήρωνα ποσοστά. Συνήθως για να κάνω ρεπό σε εργάτες εστιατορίων. Υπομονή λέω θα περάσει.
Τελικά η ζωή μας είναι γεμάτη από κρίσεις, κρίση νευρικής υπερέντασης, κρίση ανάμεσα σε αντρόγυνο, σε φίλους, σε αρρώστιες, κι όταν θα έρθει το τέλος πάλι θα δημιουργηθεί κρίση με τον κλειδοκράτορα Άγιο Πέτρο αν θα ευαρεστηθεί να μας επιτρέψει να περάσουμε στον παράδεισο ή θα μας κατατάξει στους αμαρτωλούς με το αιώνιο πυρ.
Πάντως εδώ κάτω στη γη επειδή η κρίση είναι Men Made ξεπερνιέται, με το να έχουμε στωική υπομονή, φιλοσοφία, και να κατανοήσουμε την γήινη προσωρινότητα μας.

Στις φωτογραφίες, καλοκαίρι 2008 στοχαστική αυτοσυγκέντρωση του εαυτού μου, κοιτάζοντας την άγρια φύση στην περιοχή Θέματα Πυλάρου, με τις προβατοκάμηλους (Λάμα) να μου ανταποδίδουν την έκπληξή τους.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης