Κ. Λυκογιάννης, Στέλλα Ζαμπούρου Φόλλεντερ, Σεραφείμ Λάζος, Σπύρος Δαρσινός, Νίκος Λιψάνος.
Νίκος Λιψάνος, Στέλλα Ζαμπούρου Φόλλεντερ, Αντώνης Διαματάρης, Ευάγγελος Διακογιάννης, Κωνσταντίνος Λυκογιάννης, Σπύρος Δαρσινός.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης, Στέλλα Ζαμπούρου Φόλλεντερ, Σπύρος Δαρσινός, Κωνσταντίνος Λυκογιάννης.
Νέα Υόρκη
Η Νέα Υόρκη είναι πάντοτε γεμάτη από ζωή, η οποία πηγάζει από τις διαφορετικές κουλτούρες, μα και από πάρα πολλές Ελληνικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις και συγκεντρώσεις. Τούτη τη φορά συναντηθήκαμε στα γραφεία της εφημερίδας Εθνικός Κήρυξ, όπου μας τίμησε δια της παρουσίας του απ’ τον Τενεζή όπου διαμένει, ο φίλος Σπύρος Δαρσινός, ποιητής-συγγραφέας.
Είμαστε στην παρέα εκτός του κ. Δαρσινού, ο κ. Αντώνης. Διαματάρης διευθυντής του Εθνικού Κήρυκα,
Η κ. Στέλλα Ζαμπούρου Φόλλεντερ, ο κ. Ευάγγελος Διακογιάννης , ο κ. Δημήτρης Μουστάκης, ο κ Νίκος Λιψάνος, ο κ. Γρηγόρης Τσίγκας, ο εκπαιδευτικός κ. Τιμολέον Κόκκινος, ο κ. Κωνσταντίνος Λυκογιάννης, ο αοιδός κ. Σεραφείμ Λάζος και ο υποφαινόμενος Γαβριήλ Παναγιωσούλη.
Πήρα αρκετές φωτογραφίες αλλά, υπάρχει ένα μεγάλο αλλά , μόνο τρεις θα δημοσιεύσω διότι οι άλλες ένεκα την απειρία μου δεν είχαν επιτυχία.
Μετά επακολούθησε φαγοπότι όσοι προσήλθαν, με κρασί Νεμέας σ’ εστιατόριο της Αστόριας.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
15 σχόλια:
Γαβριήλ,ωραιες είναι αυτές που έβαλες εδω,στον ΠΥΛΑΡΟ
Και η Στελλα που παραπονιεταια ειναι κουκλα
Δεν ξερω για τις αλλες που λες οτι δεν βγήκαν καλές
Σε ευχαριστώ γιά την ιδιαίτερη αναφορά που έκανες σε μένα
Καλημέρα Γαβριήλ
Η ζωή πια στο λιμάνι
Στο μεγάλο λιμάνι της Νέας Υόρκης
Θα γράψω και για αυτό όταν έρθει
η σειρά του
Να είσαι καλά
και να περνάς καλά
Ευχαριστώ για την ανάγνωση
του Ημερολόγιου της Γέφυρας
Είναι Ημερολόγιο Ζωής
Καλό πρωινό
Καλή βδομάδα δημιουργική
Γαβρίλη, γεια σου,
Με παραστατικότητα οι φωτογραφίες και το κείμενό σου, σχετικά με την επίσκεψη του φίλου ποιητή Σπύρου από το Τενεσί, μιας ψυχής που στην καρδιά της χωράνε θεοί και άνθρωποι.
Να'σαι καλά,
Νίκος
Αγαπητέ Γαβριήλ, φαίνεται πως πήρες σοβαρά το μπλοκ και τις πολύμορφες αναρτήσεις σ’ αυτό και γι’ αυτή την προσφορά σου είσαι άξιος θαυμασμού και επαίνου. Πρόσφατα σε άκουσα και στην ΕΡΑ5 με αναφορές στους συμπατριώτες στη ΝΥ και στις πολιτιστικές δραστηριότητες που αναπτύσσετε. Επί πλέον βλέπω και διαβάζω στο μπλοκ σου, επίσης μια πρόσφατη συνάντηση, για την οποία ήμουν ενημερωμένος από καλό φίλο. Ζηλευτή η όμορφη παρέα σου την οποία, εξ αποστάσεως γνωρίζω μερικά πρόσωπα και θα ήμουν αγενής αν δεν καταθέσω από δυο λόγια για τον άρχοντα-ποιητή Σπύρο Δαρσινό, ενός ακούραστου και φλογερού «φούρναρη», που έντεχνα και αθόρυβα μεταβάλλεται σε «Δούρειο Ίππο» και σαν σύγχρονος και πολυπράγμων Οδυσσέας μεταφέρει τα πυρά του ασυμβίβαστου λόγου του στα μεγάλα αλώνια του κόσμου μας. Κι εκεί σαν «εισβολέας» εισβάλει στα ναρκωμένα απ’ την ύλη ανθρώπινα πνεύματα και ταρακουνά τα κολλημένα και αλλοιωμένα απ’ τη σήψη νερά προσπαθώντας να αλλάξει τον ρου των πραμάτων· τον ρου το κακών κειμένων, όπως είχα αναφερθεί παλιότερα.
Βέβαια ακόμα ομορφότερο γίνεται το παζλ με την επίσης αρχόντισσα, Στέλλα Ζαμπούρου-Φόλλεντερ, η οποία, πιστεύω, με τον ποιητικό και τρυφερό, δροσιστικό και ρομαντικό της λόγο, να σας ξενάγησε στα ερωτικά της λιβάδια, εκεί που κανείς πραγματικά ανακαλύπτει τη γοητεία και το κάλλος του αληθινού έρωτα, ακόμα και για τους μεγάλους, που για διάφορους λόγους δεν είχαν την πολυτέλεια να τον γνωρίσουν.
Ένα άλλο φωτισμένο και ανήσυχο στοχαστικό μυαλό, είναι κι εκείνο του Δημήτρη Μουστάκη, που μέσα από τα γραπτά του μεγαλώνει το ανάστημα της Ομογένειας κάνοντάς την ακόμα πιο περήφανη και παράλληλα ντροπιάζει κατά κράτος όλους εκείνους τους «ταγούς», που εμπαίζουν τον ελληνισμό και τις αξίες του. Αυτά τα είχα αναφέρει παλιότερα και ισχύουν ακόμα πιο διευρυμένα και σήμερα.
Ο Λάκωνας, Νίκος Λιψάνος, θερμός υποστηριχτής της ελληνικής μυθολογίας, άριστος σκαπανέας του λόγου και του θεάτρου και δημιουργός πολλών πινάκων ζωγραφικής, με την παρουσία του πλαισιώνει την πνευματική παρέα, όπως και οι υπόλοιποι εξαίρετοι της εν λόγω παρέας. Εύχομαι τέτοια ευχάριστα που κρατάν το νου σε εγρήγορση να βλέπουμε και να διαβάζουμε συχνά.
Με την καλησπέρα μου σε όλους σας από τα Τρίκαλα -09-03-2009
Βάιος Φασούλας
Σπύρο, τέλος καλό όλα καλά, στο μέλον θα πάρω μαθήματα χειρισμού φωτογραφικής μηχανής ώστα να καλυτερέχψω κι αυτή την τέχνη,
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Sailor,
ευχαριστώ που με επισκέφθηκες τώρα που έχουμε Μπουνάτσα.
Γαβριήλ
Νίκο ακριβώς όπως το λες σε όλων μας τις κλαρδιές χωράνε θεοί και άνθρωποι, μα κι εκεί κάπου μακριά που δεν φαίνοντε χωράνε και αγάπες...
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Φίλε Βάιε! μα τι κατεβατό είναι αυτό, μας κάνεις να αισθανθούμε όλοι άρχοντες,
Πράγματι στην παρέα μας σπάνια φορά είναι να συναντυθούμε με τον Σπύρο ένεκα αποστάσεων, αλλά φίλε μου ο κάθε ένας μας και όλοι μαζί παρόντες και μη, αποτελούμε τη ραχοκκοκαλιά μιας ας πούμε πνευματικής ελληνικής παρουσίασης στις ΗΠΑ, εμείς που δεν έχουμε αφομοιωθεί στο κατεστημένο
Φίλε Βάιε σε ευχαριστούμε δια τα τόσο κολακευτικά σου λόγια
Γαβριήλ
...Συμφωνώ κι επαυξάνω.
Τα υπόλοιπα, στην "Αστοριανή"...
Υιώτα
ΝΥ
Δεν έχω λόγια, τα είπε όλα ο Βάιος!
Έχω μάτια όμως να σας καμαρώσω όλους - κι αυτούς που γνωρίζω προσωπικά αλλά και εκείνους της διαδικτυακής επαφής. Κι αυτό που με κάνει να αισθάνομαι περήφανος είναι η προσπάθεια όλων σας, με κάτι τέτοια, να κρατάτε με οποιονδήποτε τρόπο τη δάδα του Ελληνισμού φωτισμένη.
Σε τούτους τους δύσκολους καιρούς της ταχύτητας και του δήθεν, που όλα είναι πουλημένα, υπάρχετε εσείς για να μας θυμίζετε για ποιες αξίες αξίζει να προσπαθούμε και να ματώνουμε. Υπάρχουν τα τοπία, αυτά της ψυχής σας που δεν τα 'χει (ευτυχώς) πατήσει κανείς. Αυτά τα τοπία να τα προσέχετε, τα χρειαζόμαστε. Όλοι!
Με κάνατε να νοιώσω σαν σε ταξίδι στο χτες. Στο δικό μου χτες, που μερικές φορές κάτι τέτοια με κάνουν να επιστρέφω με μια νοσταλγική διάθεση και να θυμάμαι... Να θυμάμαι όσα έζησα, όσα ένιωσα, όσα έκανα και κυρίως όσα κουβαλάω ακόμα μαζί μου. Άλλωστε είναι φυσικό να ποθούμε... ό,τι μας λείπει...
Η Στέλλα (τυχερή μέσα στην αντροπαρέα. Tο χαμόγελό της τα λέει όλα), ο Σπύρος (μια χαρά σε βλέπω ποιητή μου) μα κι όλοι οι άλλοι, βλέποντάς σας διαπιστώνω την ικανοποίηση στα πρόσωπά σας!
Μη το βάζετε κάτω. Συνεχίστε σας χρειαζόμαστε!!!
Έχετε τους χαιρετισμούς μου και την αγάπη μου!
Βάιε,νιώθω λίγο μικρός γιά τα τόσο μεγάλα πράγματα που που αποδίδεις
με τον πλούσιο λόγο σου .Σε ευχαριστώ όμως από την καρδιά μου,γιατι
ξέρω ότι εννοείς αυτά που λες , άλλο αν εγω ξέρω ότι έχω πολύ δρόμο
μπροστά μου .Η αλήθεια είναι πάντως ότι όταν γράφω γράφω αυτό που
πιστεύω και όταν συνδιαλλέγομαι προφορικά -έχοντας αυτοπεποίθηση σε
αυτό που πιστεύω -- μπαίνω άφο=C
Eα και στην άποψη του άλλου,αφ'ενός μεν
γιατί απο πάντα ο ζήλος μου για μάθηση[και την μάθηση σκύβεις να την
σηκώσεις απο παντου ]ήταν από πάντα ισχυρότερος από το εγώ μου ,και
αφ'εταίρου γιά να εμφυσήσω ,αν μπορώ,με τη στάση μου στον άλλον να
δει κάτι που πριν δεν ήθελε να δει .Βέβαια,όταν γράφω ποίηση γράφω γιά
μένα και γιά όποιους μπορούν να καταλάβουν ,όταν μιλάω μιBάω και σε
αυτους που θα ήθελα να καταλάβουν ότι υπάρχει χώρος ανάμεσά μας να
πλησιαστούμε Και 'οταν λέω αυτοπεποίθηση ,σου λέω οτι έτυχε να την
αποχτήσω μεσα σε ενα σπίτι που ειχε αρχές και ηθική .Το σπίτι μου Απο
μικρός έμαθα ,απο τους γονείς μου ,τους θείους μου και τον παππού μου
,να αγαπώ δύο πράγματα ,τη γη και τον άνθρωπο.Την πρώτη την είχα
ερωμένη γιά χρόνια,τώρα τ=C
Eν έχω στην ψυχή μου .Τον ανθρωπο τον έκανε η
ζωή ,και τα συστήματα που την διέπουν,απλησίαστο και κουμπωμένο .Κι
όμως ,από πάντα ,ήθελα να μπω μέσα του,έτσι με εμαθαν,να μη ζω μόνος
.Να μπω μέσα του όχι για να τον κοροιδέψω και να τον παρασύρω σε αυτό
που εγώ πιστεύω --έστω και αν νομίζω ότι αυτό που πιστεύω είναι το
σωστό 100% ,αλλά για να του δείξω οτι μπορεί εκείνο που δεB
D γνωρίζει
να είναι αυτό που τον κάνει σκληρό,απόμακρο και ανασφαλή. Κάνω δηλαδή
,αυτό που έκανα και στη γη ,σήκωνα την ξερή κρούστα χώματος πάνω απο
βλαστό που ήθελε να βγει απο τη γη και δεν μπορούσε .Και όχι μόνο δεν
μπορούσε, αλλα νομίζε ότι εκει που είναι είναι καλά βολεμένος .Δεν
θάλεγα λοιπόν οτι μιά τέτοια κίνηση είναι Δούρειο Ιππική .Ισως
επικοινωνιακή,ίσως να ε
ναι από δική μου ανάγκη να ανυψωθώ μεσα από την
ανύψωση του άλλου. Θυμάμαι ακόμη οταν νέος έσκαβα πηγάδια στους
κάμπους ,όταν χτύπαγα τη φλέβα ,με ανεβαζαν επάνω με το μαγγάνι
,καθόμουν στα φρεσκοβγαλμένα χώματα της κορυφής και όταν εφτανε το
νερό εκει που είχε τη δύναμη να φτάσει, άφηνα πρώτα και κατακαθόταν η
λάσπη και έπειτα έριχνα το γκουβά και έπινα νερό Κάπ8
9ς έτσι λοιπόν
ειναι και η προσπάθειά μου .Προσπαθώ με τη δύναμή μου να βγαλω επάνω
τη δύναμη,εκεί που υπάρχει.
Να είσαι καλά και να μας γράφεις
Σε εκτιμούμε και σε αγαπούμε
Σπύρος Δαρσινός
Καλημέρα φίλε Στράτο, δεν ξέρεις πόσο χάρηκα που σε ξαναβλέπω στην παρέα μας.
Ξέρω και καταλαβαίνω ότι οι συναντήσεις μας σου θυμίζουν νοσταλγικά τα δικά σου όταν ζούσες στο Εξωτερικό.
Όπως λεςς κι εσύ τα είπε όλα ο Βάιος, εμείς απλώς υπογράφουμε.
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Αγαπητή Υιώτα,
Συμφωνώ ότι συμφωνείς κι επαυξάνεις,
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Γαβριήλ μου, σ’ ευχαριστούμε για την φιλοξενία σου στην ΠΥΛΑΡΟ.
Δεν φτάνει που μας έβαλες τις φωτογραφίες μας… θέλαμε να μας κάνεις και πιο όμορφους!!! …Πάντως εσείς τα παλληκάρια βγήκατε έκτακτοι… Κι οι φωτογραφίες από τα χιόνια πολύ πετυχημένες και επίκαιρες…
Σήμερα βρέχει… Αυτή είναι η ποικιλία της ζωής!
Με απέραντη φιλία και αγάπη,
ΣΤΕΛΛΑ ΖΑΜΠΟΥΡΟΥ ΦΟΛΛΕΝΤΕΡ
Αγαπητή μου Στέλλα, οι φωτογραφίες είναι ένα ενθύμιο της παρέας μας, ένα ενθύμιον της ζωής, της στιγμής, του get together,
Ευχαριστώ,
Γαβριήλ
Δημοσίευση σχολίου