Η ζωή, Εν - Πλω!

Όπως ο ναυαγός αρπάζεται από τα κύματα σαν από κάτι στερεό,
Έτσι κι εμείς από τις μνήμες μας σαν να’ χαν κι αυτές μια στερεότητα.

Του ποιητή Νίκου Φωκά, από το βιβλίο ΚΥΜΟΘΟΗ



Η ζωή, Εν- Πλω!

Ο Σαράντος, ένας μανιάτης καμαρότος που μας είχε έρθει από τα σύρματα της Αιγύπτου, από την πρύμνη του βαποριού έριχνε την πετονιά στον αέρα ένα αγκίστρι με δόλωμα έπιανε γλάρους στο πέλαγος κι έτρωγε μόνο το στήθος τους ψητό στο μαντέμι της κουζίνας.
*

Στον ειρηνικό ωκεανό στο νότιο ημισφαίριο είμαστε αγκυροβολημένοι ‘αρόδου’ στο λιμάνι της Tocopilla Χιλή, ρίχναμε καθετές για ψάρεμα σε μια πιάστηκε ένα καλαμάρι περίπου ενάμιση μέτρο, για να το φέρουμε πάνω στο βαπόρι ρίξαμε ένα άδειο βαρέλι πετρελαίου με τρύπες αυτό των 55 γαλονιών το βάλαμε μέσα και με τη μπίγα το ανεβάσαμε στη κουβέρτα. Ήταν σκληρό δεν τρωγόταν ο δε ανθυποπλοίαρχος, ο καπετάν Γεράσιμος Λουκάτος καθάρισε και πήρε ως ενθύμιο την σπονδυλική του στήλη ‘αν μπορεί να λεχθεί έτσι’ αυτό που μοιάζει σαν πλαστικό που έχει μέσα του το καλαμάρι.
*
Μια λιχουδιά ήταν τα χελιδονόψαρα, όταν το βαπόρι ήταν φορτωμένο πετούσαν κι έσπαζαν τα μούτρα τους στο κατάστρωμα επάνω, έτσι όποιος σηκωνόταν πρωί συνήθως οι βάρδια των 4-8 μάζευαν τα ψάρια απ’ το κατάστρωμα, βάζαμε λίγο αλάτι πάνω στο μαντέμι της κουζίνας για να μην κολλήσουν τα πετάγαμε επάνω έτσι ακαθάριστα με τα λέπια, και τα τρώγαμε επί τόπου.
*

Για ψήσιμο του καφέ για γρήγορα χρησιμοποιούσα ένα κουτί από γάλα εβαπορέ με ένα μακρύ σύρμα για χερούλι, άνοιγα το μαντέμι της κουζίνας και το έβανα στην φλόγα, που παρήγαγε το μοτέρ πετρελαίου.
Όταν ο Ποσειδώνας χτυπούσε την τρίαινά του κι άφριζαν τα κύματα, βάζαμε κάγκελα στην κουζίνα δέναμε τις κατσαρόλες κι ανοίγαμε τα πόδια μας για να κρατάμε ισορροπία.
*
Το όνειρό μου ήτα να γίνω ασυρματιστής, έτσι όταν πήγαινα καφέδες στη βάρδια στη γέφυρα, περνούσα από το chartroom ‘Τσάρτρουμ’ και έμπαινα στου Mαρκόνι το βασίλειο, ασυρματιστής ένα καλό παιδί από την Πάρο μου εξηγούσε τα καθέκαστα. Μου μάθαινε τα σήματα μορς και κοίταζα με δέος ένα μεγάλο ραδιόφωνο Halicrafter όπου προσπαθούσε να πιάσει το ΕΔΩ ΑΘΗΝΑ. Μάταιος κόπος δεν ακουγόταν τίποτα. Παρακολουθούσα το ρολόι με το GMT και την κόκκινη δια-σταυρωτική του λουρίδα και ο Μαρκόνης μου εξηγούσε τι εννοεί... δεν πρόλαβα να μάθω, μας πρόλαβε η καινούργια τεχνολογία, η οποία έβαλε τα σήματα μορς στη ναφθαλίνη, μια τέχνη περασμένης εποχής.

Μια ναυτική ζωή, όπου άφησε στη μνήμη μου ανεξίτηλες στιγμές πρωτόγνωρης εφηβείας.

*

Γαβριήλ Παναγιωσούλης