Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Κρίση, ένα ανθρώπινο δημιούργημα,

Γήινοι στοχασμοί, το μεγαλείο της φύσης, Πύλαρος
Προβατοκάμηλα (Λάμα) θέματα Πύλαρος



Κρίση, ένα ανθρώπινο δημιούργημα.

Οι κρίσεις αρχίζουν πάντοτε από ανθρώπους, από την ανθρώπινη απληστία, εκτός από την του Τρωικού πολέμου που άρχισε από θεούς με το μήλον της έριδος επειδή οι θεοί μάλωναν αναμεταξύ τους στη γαμήλια τελετή της Θέτιδος, τελικά κέρδισε η ομορφιά της γυναίκας.
Όταν έχτισε ο θεός τον κόσμο κι έφτιαξε τον παράδεισο στην αρχή δημιουργήθηκε κρίση γιατί ο Αδάμ έφαγε τον απαγορευμένο καρπό το μήλο που του πρόσφερε η Εύα. Άρα η αιτία ήταν πάλι το μήλο και η ομορφιά της γυναίκας, έτσι έχασαν τον παράδεισο.
Κρίση οικονομική έχουμε σήμερα, μάλιστα σε παγκόσμιο περιβάλλον, δεν είμαι αρμόδιος να ανακαλύψω την αιτία, αλλά από αυτά που βλέπω γύρω μου, πρώτα ήταν η φούσκα των δανείων, τα οποία έδιναν σε οποιοδήποτε, χωρίς να εξετάζουν αν ο άνθρωπος είχε εργασία ώστε να κερδίζει αρκετά για τα γραμμάτια. Αυτού του ανώνυμου του πρόσφεραν σπίτι να αγοράσει, πολλές φορές χωρίς προκαταβολή που άξιζε χιλιάδες. Αυτός ο ανώνυμος επιπόλαια σκεπτόμενος ‘θα το πάρω τι έχω να χάσω;’ Αν δεν βγαίνω θα το πάρουν πίσω μετά και αφότου θα έχω ζήσει το όνειρό έστω και περαστικό. Μετά οι καταθέσεις σε διάφορες απατεωνίστικες πυραμίδες που αποδείχθηκε σκέτη κλεψιά. Μετά τα μπόνους, τα χρυσά παιδιά, οι αχόρταγοι καπιταλιστές, με την ανεξέλεγκτη χρηματιστική συμπεριφορά τους. Αλλά όπως είπα και πιο πάνω δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω την αιτία και τους λόγους, αλλά μόνο να παραθέσω τις αντιδράσεις του ατόμου μου σε διάφορες περασμένες κρίσεις.
Όλοι μας στη ζωή μας έχουμε περάσει αρκετές κρίσεις, παραθέτω μερικές, όπου άφησαν ίχνη πάνω μου.
Η μεγάλη κρίση μετά το τέλος του πολέμου, η πείνα η δυστυχία, ανάγκασε πολλούς από εμάς να ξενιτευτούμε. Έτσι έχασα την Πύλαρό μου.
Ρότερνταμ Ολλανδίας αρχές 1957, για τρεις μήνες κάναμε επισκευή σε βαπόρι, υπήρχε μια κρίση σε ναύλα, έξω στη στεριά ουρά οι ξέμπαρκοι έλληνες ναυτικοί, ζούσαν όπως ο κάθε ένας μπορούσε, ή σερβίροντας σε μπαρ, ή με γυναίκες, ή στο Στέλλα Μάρης Ναυτικό Κλομπ από την πρώτη μέρα που φτάσαμε στο λιμάνι ήρθε ανακοίνωση απ’ το γραφείο, ο μισός μισθός για όλους. Όποιος δεν θέλει θα ξεμπαρκάρει εδώ, ή θα τον στείλουμε στην Ελλάδα, είπα υπομονή μπόρα είναι θα περάσει. Έμεινα με το βαπόρι.
Στο Puerto Barrios Γουατεμάλα ερχόταν τρία βαπόρια αμερικάνικα την εβδομάδα με τουρίστες αυτά τα φορτηγοποστάλε, της United Fruit Co. είχα τρία ταξί δουλειές πολλές.
Μια μέρα η νέα κυβέρνηση της Γουατεμάλας, αποφάσισε να εθνικοποιήσει την περιουσία της United Fruit, σε αντίποινα τα βαπόρια τα αμερικάνικα δεν ξαναήρθαν στη Γουατεμάλα. Υπήρξε μια τοπική κρίση όπου νέκρωσαν τα πάντα.
Τα ταξί δεν έβγαζαν μεροκάματο. Υπομονή λέω μπόρα είναι θα περάσει. Ήταν δεκαετία του 1960-70 έλα όμως που δεν πέρασε.
Μετά στη Νέα Υόρκη δεκαετία τέλη του 1970-80 υπήρξε πάλι μια κρίση, τότε επειδή είχα χάσει τη μόνιμη δουλειά, πήγαινα σε γραφείο εργασίας μου εύρισκε δουλειά μιας μέρας και πλήρωνα ποσοστά. Συνήθως για να κάνω ρεπό σε εργάτες εστιατορίων. Υπομονή λέω θα περάσει.
Τελικά η ζωή μας είναι γεμάτη από κρίσεις, κρίση νευρικής υπερέντασης, κρίση ανάμεσα σε αντρόγυνο, σε φίλους, σε αρρώστιες, κι όταν θα έρθει το τέλος πάλι θα δημιουργηθεί κρίση με τον κλειδοκράτορα Άγιο Πέτρο αν θα ευαρεστηθεί να μας επιτρέψει να περάσουμε στον παράδεισο ή θα μας κατατάξει στους αμαρτωλούς με το αιώνιο πυρ.
Πάντως εδώ κάτω στη γη επειδή η κρίση είναι Men Made ξεπερνιέται, με το να έχουμε στωική υπομονή, φιλοσοφία, και να κατανοήσουμε την γήινη προσωρινότητα μας.

Στις φωτογραφίες, καλοκαίρι 2008 στοχαστική αυτοσυγκέντρωση του εαυτού μου, κοιτάζοντας την άγρια φύση στην περιοχή Θέματα Πυλάρου, με τις προβατοκάμηλους (Λάμα) να μου ανταποδίδουν την έκπληξή τους.

Γαβριήλ Παναγιωσούλης






11 σχόλια:

Nota Kimothoi είπε...

Φίλε μου γεια και χαρά σου. Ευχαριστώ για το e-mail.Ξέρεις στην Ελλάδα συμβαίνουν ολα τα περίεργα και παράδοξα. Αυτό είναι ένα περιοδικό που βγάζουν εκει με το επίθετό μου, γαιτί έτσι τους αρέσει. Μια από τις υπεύθυνες είναι μια καθηγήτριά μου, που είχα στο Λύκειο και την είχα σκάσει, γιατί έγραφα ποίηση σε όλα τα βιβλία μου και δεν παρακολουθούσα τις άχαρες μεταφράσεις των αρχαιοελληνικών κειμένων. Ελεγα λοιπόν τότε, πως η Κυμοθόη ήταν Νηρηίς κι εγώ που έχω αυτό το όνομα από τη γιαγιά μου και οι παπάδες δεν με βαφτίζανε, αλλά το πήρα με το έτσι θέλω από 12 χρονών, θα το δοξάσω μέσα από την τέχνη.Από τότε δεν την έχω δει. Όμως μίλησα μαζί της το 1990 που είχα πάει Ελλάδα και εκδόθηκε η πρώτη μου ποιητική συλλογή και την κάλεσα, αλλά δεν ήρθε.Της έστειλα ένα γράμμα με το βιβλίο μου. Δεν μου απάντησε ποτέ. Είναι μέσα στην επιτροπή έκδοσης αυτού του περιοδικού που πρωτοεκδόθηκε αν δεν με απατά η μνήμη μου του 1991 ή 1992. Αυτά για την ιστορία...Έχει πλάκα...αλλά δείχνει και το ελληνικό πείσμα και την παράξενη συμπεριφορά...

Αστοριανή είπε...

...Με τα μαλλιά σου μακριά, και το γλυκό σου πρόσωπο...
και μια γλωσσίτσα που δε σταματούσε
...Θυμάσαι? Πρωτόφερτη από τον Καναδά, αναστατωμένη από πολλά... ευχαριστημένη που απήγγηλες το ποίημα του ...Παπανδρέου... Θυμάσαι? στο ραδιόφωνο... που βρεθήκαμε και μετά χαθήκαμε κυριολεκτικά...
Πόσα χρόνια!"... που να είσαι και πού να "γυρνάς"... που λέει κι ένα τραγουδάκι...
Τα εδώ "μας"! Ίδια, σχεδόν ίδια, χειρότερα, μα αφού εμείς είμαστε καλά, καλό είναι.
Χαιρετισμούς, μέσω του Φίλου Γαβρίλη,
να είσαι πάντα καλά,
Υιώτα Στρατή,
ΝΥ

pylaros είπε...

Γεια σου Νότα Κυμοθόη,

Ευχαριστώ για τις πληροφορίες σου σχετικά...
Κοίτα πιο κάτω πια σε βρήκε, μια παλιά σου γνωστή! απο τη Νέα Υόρκη,


Χαιρετισμούς,
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Φίλε Γαβρίλη.
Έχεις απόλυτα δίκιο. Από τότε που γεννηθήκαμε η ζωή μας είναι μιά κρίση με διάφορες μορφές που μας ακολουθεί στο κάθε μας βήμα.
Καταφέραμε και τις ξεπεράσαμε όλες. Να γιατί και τούτη που μας σέρβιραν τώρα τα Golden Boys δεν μας φοβίζει και θα την ξεπεράσουμε παληκαρίσια.
Νάσαι καλά
Ντένης

pylaros είπε...

Είναι ακριβώς όπως τα λές φίλε Ντένη, μόνο τώρα υπάρχουν τα χιόνια στα μαλλιά που δεν μπορώ να το χωνέψω πως φτάσαμε έτσι.

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Γαβρίλη, γεια σου,
Σήμερα που κάθε κρίση έχει σχεδόν παγκόσμια απήχηση, πρέπει να σκέφτεσαι ποιός θα είναι ο επόμενος κατεργάρης που θα προσπαθήσει να σε ξεγελάσει.
Να'σαι καλά,
Νίκος

pylaros είπε...

Νίκο, έχεις δίκιο, αλλά όταν σκέπτωμαι έτσι ποιός θα είναι ο επόμενος κατεργάρης τότε θα χάσω ότι πιο πολύτιμο έχω. Την εμπιστοσύνη στους συνανθρώπους μου και τον ύπνο μου. Οπότε τώρα δεν αντέχω, θα με πάρει η κάτω βόλτα

Απο αυτό καταλαβαίνω ότι ο άνθρωπος γινιέται δεν φτιάχνεται.

Φίλε ευχαριστώ

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Διαβάζοντας στο λεξικό, στη λέξη «κρίση», μεταξύ άλλων, βλέπω: περίοδος ανωμαλίας με δυσχέρειες και κινδύνους. Κι ακόμη: η διανοητική ενέργεια που προσδιορίζει τις σχέσεις ανάμεσα στις έννοιες, συγκρίνει και ξεχωρίζει τις διαφορές…

Υπάρχει, φίλε Γαβριήλ, και η κρίση ηθών και αξιών κι αυτή είναι η μεγαλύτερη απ’ όλες! Οι άλλες, καλά λες, ξεπερνιούνται…
Κι είναι τότε που νιώθεις ανήμπορος κι αναγκάζεσαι να παραφράζεις τον συγγραφέα και να λες: «Δεν ελπίζω τίποτα, φοβάμαι πολύ και δεν είμαι ελεύθερος»!!! Και κάποιες τέτοιες στιγμές πεισμώνω και σκέφτομαι πως «πρέπει έστω και με σπασμένα φτερά να πετάω…»

pylaros είπε...

πρέπει έστω και με σπασμένα φτερά να πετάω…»

Αχ! όλοι μας φίλε Στράτο και
Ο κάθε ένας μας, βλέπουμε την κρίση Ηθών και αξιών, πολλές φορές μα εγγίζουν, πολλές όχι.

Αλλά αν το βάλουμε κάτω είναι χειρότερα, οπότε πετάμε όλοι μας, προσπαθώντας να μην βρούμε ενάντιο αέρα.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! σε όλους

" ...κι έχω ενα μυστικό...
κρυμμένο μέσα στα...χαρτιά μου'
Να το πω; να μην το πω?
Άχ! και Βαχ!
Αυτός ο ΙΟΣ!!!
για δυο μέρες, θα ησυχάσετε κι από μένα!
Παρα-μεθαύριο, λοιπόν!
Προσέξτε!
Υιώτα,
ΝΥ

pylaros είπε...

Καλό Μήνα σε όλους μας,
Απρίλης ο μήνας την Άνοιξης της φύσης μα και της καρδιάς, της αγάπης, του έρωτα μα και της φιλίας.

Το Εύχομαι

Ευχαριστώ

Γαβριήλ