Εμπειρίες:

Η ζωή συνεχίζεται

Σε άλλες κοινωνίες ίσως οι συγγραφείς να ψάχνουν να βρουν θέματα για να αρχίσουν να γράφουν. Η ζωή μου ήταν τέτοια ώστε τα πολλά και διαφορετικά θέματα συσσωρεύονται γύρω μου σαν πολύχρωμα κομφετί σαν αυτά που πέφτουν την πρωτοχρονιά στο Times Square New York. Αυτά τα κομφετί μόλις φυσήξει αεράκι σαν αιωρούμενα θέματα αρχίζουν να με πνίγουν, δεν μπορώ να πάρω αναπνοή, τότε είναι που αρχίζω να γράφω, φόβος μου μήπως φύγω απ’ την ζωή πριν προλάβω να ολοκληρώσω αυτά που θέλω να πω.

Όποιος γράφει δεν γράφει κάτι για να το βάλει σε ένα καλούπι ώστε να γίνει ομοιόμορφο με τους άλλους.

Πόσοι το καταλαβαίνουν αυτό; Ε! Είναι ζήτημα καλαισθησίας, πνεύματος και γνώθι σ’ αυτόν.

Πριν μερικές μέρες πήγα σε ένα ελληνικό γραφείο, μερικά τεύχη από το τελευταίο μου βιβλίο. Όχι με αντάλλαγμα δηλαδή να τα πωλήσω αλλά τα δώρισα ώστε κι αυτοί να τα κάνουν ότι θέλουν. Χριστούγεννα, είναι Πρωτοχρονιά είναι, η απάντησή τους, μου έφερε παγωμένα ρίγη στα κόκκαλα.
Ξέρετε βιωματικά βιβλία, με θαλασσινές παγκόσμιες περιπέτειες δεν έχουν ενδιαφέρον, αυτά που περνούν είναι τα μυθιστορήματα, οι νουβέλες…

Μετάνιωσα, ντράπηκα, αλλά ήταν αργά, τα άφησα κι έφυγα…

Με σκυφτό κεφάλι πήγα στο καταφύγιό μου, ερχόταν Χριστούγεννα, πρωτοχρονιά. Δεν είπα κανενός τίποτα, αλλά μέσα μου, μου τσάκισε την αυτοπεποίθηση. Παραμονή Χριστουγέννων, Noche Buena, μαζευτήκαμε όλοι σε μια ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα, γλεντήσαμε, χορέψαμε, φάγαμε ήταν η συνέχεια των περιπετειών του βιβλίου μου τούτη τη φορά με χειροπιαστές αποδείξεις, αυτές που δεν γράφονται σε νουβέλες. Κατάλαβα ότι η ζωή η ίδια όπως άρχισε έτσι συνεχίζεται.

Νε έχετε Καλή χρονιά

Γαβριήλ Παναγιωσούλης