Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

Εμπειρίες:

Η ζωή συνεχίζεται
Σε άλλες κοινωνίες ίσως οι συγγραφείς να ψάχνουν να βρουν θέματα για να αρχίσουν να γράφουν. Η ζωή μου ήταν τέτοια ώστε τα πολλά και διαφορετικά θέματα συσσωρεύονται γύρω μου σαν πολύχρωμα κομφετί σαν αυτά που πέφτουν την πρωτοχρονιά στο Times Square New York. Αυτά τα κομφετί μόλις φυσήξει αεράκι σαν αιωρούμενα θέματα αρχίζουν να με πνίγουν, δεν μπορώ να πάρω αναπνοή, τότε είναι που αρχίζω να γράφω, φόβος μου μήπως φύγω απ’ την ζωή πριν προλάβω να ολοκληρώσω αυτά που θέλω να πω.

Όποιος γράφει δεν γράφει κάτι για να το βάλει σε ένα καλούπι ώστε να γίνει ομοιόμορφο με τους άλλους.

Πόσοι το καταλαβαίνουν αυτό; Ε! Είναι ζήτημα καλαισθησίας, πνεύματος και γνώθι σ’ αυτόν.

Πριν μερικές μέρες πήγα σε ένα ελληνικό γραφείο, μερικά τεύχη από το τελευταίο μου βιβλίο. Όχι με αντάλλαγμα δηλαδή να τα πωλήσω αλλά τα δώρισα ώστε κι αυτοί να τα κάνουν ότι θέλουν. Χριστούγεννα, είναι Πρωτοχρονιά είναι, η απάντησή τους, μου έφερε παγωμένα ρίγη στα κόκκαλα.
Ξέρετε βιωματικά βιβλία, με θαλασσινές παγκόσμιες περιπέτειες δεν έχουν ενδιαφέρον, αυτά που περνούν είναι τα μυθιστορήματα, οι νουβέλες…

Μετάνιωσα, ντράπηκα, αλλά ήταν αργά, τα άφησα κι έφυγα…
Με σκυφτό κεφάλι πήγα στο καταφύγιό μου, ερχόταν Χριστούγεννα, πρωτοχρονιά. Δεν είπα κανενός τίποτα, αλλά μέσα μου, μου τσάκισε την αυτοπεποίθηση. Παραμονή Χριστουγέννων, Noche Buena, μαζευτήκαμε όλοι σε μια ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα, γλεντήσαμε, χορέψαμε, φάγαμε ήταν η συνέχεια των περιπετειών του βιβλίου μου τούτη τη φορά με χειροπιαστές αποδείξεις, αυτές που δεν γράφονται σε νουβέλες. Κατάλαβα ότι η ζωή η ίδια όπως άρχισε έτσι συνεχίζεται.

Νε έχετε Καλή χρονιά

Γαβριήλ Παναγιωσούλης


15 σχόλια:

βάνα κ. είπε...

Μήπως, Γαβρίλη μου, θα πρέπει να ντρέπωνται αυτοί,που δεν βλέπουν τι τους γίνεται πέρα από την μύτη τους; Η ζωή ΝΑΙ συνεχίζεται. Και οι εμπειρίες γράφουν ιστορία στο ημερολόγιο της ζωής μας. Ακόμα όμως αναρρωτιέμαι, αν δεν πήγαινες στα καράβια και είχες στεριανή ζωή, που θα βρισκόσουν και πως θα ήσουνα σήμερα;
βάνα

βάνα κ. είπε...

Και συμπληρώνω, πως έχεις μια αξιολάτρευτη οικογένεια. Η ζωή σου, η συνέχεια της. Αυτή, αν όχι και πολλοί άλλοι, σε έχουν πρότυπο κι αυτό μετράει.
βάνα

Μαριάνθη είπε...

Ε όχι και να σε κάμπτουν τέτοιες αψυχολόγητες συμπεριφορές κ. Γαβριήλ!Εσύ πάλεψες με τη θάλασσα και βρήκες λιμάνι. Τώρα αν κάποιοι δεν μπορούν να εκτιμήσουν τα βιβλία σου αλλά και δεν έχουν την ευαισθησία να εκτιμήσουν και τη χειρονομία της προσφοράς σημαίνει πως είναι μακράν. Δικό τους πρόβλημα και δεν αξίζει να ασχολείσε.Σκέψου και αυτούς που εισπράττουν αναγνωστική απόλαυση από τις θαλασσοϊστορίες σου...
Σας καμαρώνουμε και πάλι όλους από τις φωτογραφίες και ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ και αστείρευτη έμπνευση.
Χαιρετισμούς
Μαριάνθη-Νίκος

Αστοριανή είπε...

...αν είναι το γραφείο που λέγαμε κάαααμποσες μέρες πριν...
άξιε Φίλε Γαβρίλη!!!
κάτι παρόμοιο το είχαμε "προβλέψει"...
ΟΜΩΣ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ! Μπορεί
"σύντομα" να καταλάβουν ότι το ν' αλέθεις, να κοσκινίζεις, και προζύμι να ΜΗ φτιάχνεις...
θαρθεί η στιγμή της τιμωρίας...

Αχ! και να μπορούσα να τα πω σταράτα! ίσως, κάπου κι εμείς, όλοι, δεν προσέξαμε...
μα αφού είναι κάμποσο δύσκολο να βάλουμε "οργάνωση" στον εαυτό μας... ΤΙ να περιμένουμε από τους ... άλλους...
Ας κοιτάμε μπροστά, όσο μπορούμε, Φίλε μου...
κι ας ΜΗ μας πονούν μικροπεριπτώσεις όπως αυτές.
Δεν είσαι μόνος σου.
Αν διαβάσεις παλαιές βιογραφίες, τότε που ΖΗΤΟΫΣΑΝ την εργασία των "γραφιάδων" να τιμήσουν τις στήλες περιοδικών κ.λ.π., θα δεις μέχρι και...καρεκλιές...
Εσύ, όπως και όλοι μας, γράφουμε, κι όπου μας πάει ο...Γεραμπής... και η... τσέπη μας!!!
ναι, η τσέπη μας, που την
νομίζουν γεμάτη από τις... πωλήσεις!!!
(αντε, και τί μου θύμησες! χρόνια πρίν... είχα ζητήσει διαφήμηση (συστημένη,) από έναν ...γνωστό πρόεδρο προοδευτικού συλλόγου του "βορρά", για το "μικρό λεύκωμα" της παρουσίασης "ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟς ΑΠΌ ΣΟΙ" -το 1987 ? ήταν, και θυμάμαι καρφί την απάντηση:-γιατί? για να γίνεις εσύ πλούσια?... εμείς ζητιανεύουμε για να τα καταφέρουμε...

και υποτίθεται ότι ήταν μορφωμένος!!!

Έλα, να μοιραστούμε τα κέρδη και τους τόκους..., Γαβρίλη μου!!!

Μάθε, όμως, ότι το να είσαι ΕΜΠΟΡΟς ΤΟΥ... ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ (των γραπτών σου, εννοώ)ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΣΤΡΩΘΕΙς ΚΑΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙς!!!!
Πάντα μ' ευχές για Υγεία και Αγάπη,
Υιώτα
ΝΥ

pylaros είπε...

Καλημέρα αγαπητή μου Βάνα, σήμερα Δευτέρα η πρώτη του καινούργιου μας χρόνου.
Χάρηκα που επισκέφτηκες την ιστοσελίδα μου.
Είπα να γράψω κάτι σύγχρονο, δηλαδή συμβάντα-γεγονότα της σημερινής κοινωνίας, να αφήσω αυτά των αναμνήσεων έτσι για να μην κουράζω και τους αναγνωώστες μου.

Πιάστηκα με το θέμα αυτό της τόσο ελαφράς, ρηχής αξιολόγησης ή μάλλον της τόσο διαφορετικής εντύπωσης προτεραιότητας της "πνευματικής" τροφής αυτής που μας προσφέρουν τα βιβλία, για κόμη μια φορά κατάλαβα ότι όπως είναι φυσικό τα ανθρώπινα 'γούστα' ποικίλουν...

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Μου γράφεις "Δικό τους Πρόβλημα"

Πράγματι η ζωή έτσι είναι, αλλά υπάρχει κι ένα αλλά: Παρομοιάζω τον μύθο του Αισώπου με το σχολείο την πέρδικα και την κουκουβάγια με τα παιδιά τους που η κάθε μια μάνα νόμιζε ότι το δικό της ήταν το ομορφότερο...
Ξέρεις σε μια στιγμή παγώνεις, λες μα!!!
μετά συνεχίζεις αλλά μέσα σου, σου μένει γραμμένη η εντύπωση των
ανθρώπων... θα μου πεις υπερευαισθησία, ε! ίσως Ναι.
Ευχαριστώ πολύ
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
Ε! οοοοοοόχι, δεν είναι το γραφείο που κάποτε λέγαμε, αλλά αυτό εννοεί ότι πρέπει να ζούμε σε έναν Real World όπου το κέρδος πρωτεύει, κάτι που ειδικά εγώ αρνούμαι να υποκύψω, αυτό ήταν και είναι μια μου υπερευαισθησία η οποία με κάνει να παρατηρώ, μέχρι πόσες φορές ανοιγοκλείνει τα φτερά της μια μύγα όταν πετά.
Σε αυτήν μου ας την πούμε έκτη αίσθηση βασίζω το είναι μου, κλπ...
Η ζωή όμως είναι διαφορετική πιο ωμή, κι όταν μου το υπενθιμίζουν, ε! τότε οπλίζεται το χέρι της πένας και γράφω, όχι για εκδίκηση, δικαίωμά τους είναι να σκέπτονται όπως θέλουν αλλά για να προβάλλω μια ακόμα διαφορετικότητα νου και καταστάσεων που πολλές φορές πάει ενάντια στην κοινή λογική.

Ευχαριστώ
Ο καινούργιος χρόνος με υγεία και ευχάριστες εκπλήξεις
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Καλημέρα Φίλε
Επειδή ξέρω, δεν λέω τίποτα πιό πολύ από όλα αυτά που λέει η Υιώτα.
"ίσως κάπου κι΄εμείς όλοι δεν προσέξαμε. Αφού είναι κάμποσο δύσκολο να βάλουμε οργάνωση στον εαυτό μας τι να περιμένουμε από τους άλλους;"
Αλήθεια τι έχουμε κάμει γιά μας που με μιά πέννα στο χέρι προσπαθούμε να προσφέρουμε κάτι στην κοινωνία;
Τι πάρα πάνω να πω;
Ντένης

pylaros είπε...

καλημέρα Ντένη,

Αυτό που έγραψα δεν εχει να κάνει με το αν μπορούμε να βάλουμε οργάνωση, όχι στον εαυτόν μας, αλλά σε μια μαζική οργανοτική σύνδεση αναμεταξύ μας, αυτών που γράφουν ώστε να μην εξαρτάτε κανένας μας από τα μπακάλικα με τις σαρδέλες.
Δυστυχώς εδώ εφαρμόζεται ότι λένε οι Ιταλοί, Δυο έλληνες 10 κουμάντα...
Με αυτά που έγραψα εκφράζω την απορία μου για τέτοια μυαλά που υπάρχουν στον 21ον αιώνα, αλλά πάλι δεν αντιτίθεμαι πρέπει κι αυτοί να υπάρχουν, αν δεν υπήρχαν πως θα πέρναγαν οι τόσες νουβέλες της φαντασίας, αλλα πάλι έτσι τους έπλασε ο Γεραμπής.
Ένα πουλάκι μου είπε ότι είχες μια ενδιαφέρουσα συνάντηση σε μπακαλικάκι της γειτονιάς σου,

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Καλημέρα φίλε.
Γιά την οργάνωση ας μη μιλάμε αφού κι΄εσύ κι΄εγώ την πληρώσαμε.
Γι΄αυτούς που επισκέφτηκες γιά το βιβλίο σου και που τους γνωρίζω από την καλή και από την ανάποδη, θα πρέπει να ξέρεις ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το χρήμα. Κι΄αυτά που διαφημίζονται περί Ομογένειας έγω τα λέω αηδίες Δεν έχουν το θάρρος, η μάλλον δεν τους συμφέρει να πουνε ότι σκοπός της ζωής μας είναι το χρήμα.
Το πουλάκι στα είπε. Δεν σου είπε όμως ότι το μόνο που σκέφτηκα ήταν να αποδείξω ότι δεν είμαι άνθρωπος της τεθλασμένης γραμμής αλλά της ευθείας, Και φυσικά το απέδειξα.
Νάσαι καλά
Ντένης

pylaros είπε...

Ax! Φίλε Ντένη το πουλάκι δεν λάλησε μαζί μου, αλλά το βρήκα γραμμένο στο ιντερνετ,
θα σε δω το Σάββατο

Γαβριήλ

stavros είπε...

ΕΓΩ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΔΙΟΤΙ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!!!!!!

pylaros είπε...

Αγαπητέ μου Σταύρο,
Καλώς ήλθες στο καράβι μου, μαζί θα ταξιδεύουμε σε εξωτικά μέρη, αυτά που ο καθένας μας ονειρεύεται να γνωρίσει κάποτε στη ζωή του. Ευγνωμονώ σε για τα για τα τόσο όμορφα λόγια σου.
χίλια ευχαριστώ

Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Πόσο θα ήθελα, φίλε μου, να έπεφταν και δίπλα μου, λίγα έστω, απ' αυτά τα πολύχρωμα κομφετί- θέματα για να έχω κι εγώ τη χρειαζούμενη έμπνευση για να μην παιδεύομαι... όταν θα πρέπει να γράψω...
Αυτό είναι το αδύνατο δικό μου σημείο.

Όσο για το τι ενδιαφέρει τους εκδότες ή τους βιβλιοπώληδες το ξέρουμε ότι δεν είναι άλλο παρά το χρήμα. Άλλωστε εμπόριο είναι…
Γι' αυτό μη σκοτίζεσαι, τα βιβλία σου είναι κειμήλια της ψυχής σου. Για θυμήσου τι μας έμαθε ο Καζαντζάκης: Να μην περιμένουμε τίποτα, να μην πιστεύουμε τίποτα... και να είμαστε λεύτεροι απ' όλα και όλους!

Γι' αυτό άκου τον εαυτό σου, φίλε, με την ελπίδα πως μόνο εκείνος μπορεί να σε καταλάβει, άντε και κανας άλλος και… σίγουρα οι δικοί σου άνθρωποι.

pylaros είπε...

Φίλε μου τα πολύχρωμα κομφετί, είναι αυτά που ζαλίζουν τον νου σε βάνουν σε σκέψεις, σου δημιουργούν μια τεμπελιά κι αρχίζεις να διερωτάσαι να σκέφτεσαι, τα αν και άν.
Στη γη του Μπολίβαρ, όπως κι εγώ στη γη των Μάγια, της Αιωνίας άνοιξης, ακόμα καιστις 7 θάλασσες που λένε κάτι έτυχε, κατι έγινε, που μας εντυπωσίασε, κάτι που δεν έμοιαζε με τις δικές μας συνήθειες, κάτι τι το απρόοπτο, από όλα αυτά τα κάτι ξεκινά η πηγή έμπνευσης ώστε να βγει ένα καινούργι θέμα, μια καινούργια πείρα...

Ευχαριστώ
Γαβριήλ