Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Έτσι ήταν, όμως ήταν Ελλάδα!

Και κάτι Επίκαιρο από τη Νέα Υόρκη του 1951





Μια πολυπληθή κλειστή κοινωνία από τον φόβο του πολέμου, από την πείνα, από τις κακουχίες, από την φτώχεια, από τις κλεψιές, από τον επικρατούντα νόμο του δυνατότερου, μια κοινωνία γεμάτη παιδιά τα περισσότερα ξυπόλυτα, μια κοινωνία που βασίλευε ο τρόμος.

Η μόνη διέξοδο ήταν η θρησκεία, η παρουσία της δυνατή, επιβεβλημένη, θρησκόληπτοι οι περισσότεροι κάτοικοι, τα καλοκαίρια όταν δεν έβρεχε κάνανε λιτανείες με τον παπά μπροστά παρακαλώντας τον θεό να βρέξει, κάθε λίγο και λιγάκι σήμαιναν οι καμπάνες θα κάνουμε προηγιασμένη.

Όταν ερχόταν η μεγάλη βδομάδα αμαρτία να φας, αλλά εμάς δεν μας έπιανε δεν ήμασταν αμαρτωλοί, αφού δεν υπήρχε φαγητό.



Τα βράδια της Μ. εβδομάδας στην εκκλησία συγκεντρωνόταν όλο το χωριό, την μεγάλη Πέμπτη άκουγαν τα 12 ευαγγέλια, το κάψιμο του Ιούδα στην πλατεία.

Την μεγάλη Παρασκευή νηστεία, μόνο ξύδι, τα παιδιά έψαλλαν κάλαντα τα πάθη του Χριστού:

Σήμερα μαύρος ουρανός,

Σήμερα μαύρη μέρα,

Σήμερα όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπόνται…

Σήμερα έβαλαν βουλή οι άνομοι…

Η περιφορά του επιταφίου στο χωριό, τον πήγαιναν μέχρι το πηγάδι, τα παιδιά πετούσαν πέτρες στις σκεπές, στα παράθυρα των σπιτιών, οι νοικοκυραίοι έβγαιναν στην αυλή τους κι έβριζαν ο παπάς και η χορωδία από κορίτσια έψαλλαν το Η ζωή εν Τάφω… η φλόγα από τα κεράκια σε τύφλωνε, σε έναν δρόμο σκοτεινό, που ψηλάφιζες το χώμα για να μην πέσεις, στο επόμενο βήμα.



Ένας θρησκευτικός φανατισμός, η εκκλησία ήταν ο άξονας όπου γύρω της χόρευαν γαϊτανάκι οι κάτοικοι, δεν υπήρχε τίποτε άλλο, ούτε ραδιόφωνο, ούτε ηλεκτρισμός, ούτε συγκοινωνία, ούτε σπίρτα, παρά πυριόβολος τρίβαμε πέτρα με σίδερο για να παραχθεί σπινθήρας, ούτε χαρτί, εφημερίδες, ούτε ασπιρίνες, ούτε φάρμακα, παρά μόνο τα πανάρχαια πρακτικά πιστεύω με βότανα να γιαίνουν οι πληγές, οι ψυχικές αρρώστιες με ξόρκια και προσευχές, με τάματα αγίων, λες και ήταν όχι τα 100 χρόνια μοναξιάς που έγραψε ο Γαβριήλ Γκαρσία Μάρκεζ αλλά 2000 χρόνια απομονωτισμού.

Ο κόσμος μας τόσο μικρός, όσο χωρούσε η ματιά σου, ευτυχώς που στην οικογένεια υπήρχε η συμπόνια, η θαλπωρή, η συντροφικότητα.


Τη νύχτα της ανάστασης από τη μπαρούτη γέμιζε καπνιά η εκκλησιά, τα παιδιά πετούσαν βαρελότα ο παπάς τα σιχτίριζε, οι γυναίκες φοβόταν.


Το πρωί η θεία μετάληψη εμείς τα παιδιά όλα στην γραμμή, να κάνουμε χρυσό δόντι, έτσι μας έλεγαν. Τη ημέρα της Λαμπρής πηγαίναμε στην μεσημεριανή Ανάσταση, η μάνα έμενε σπίτι να ετοιμάσει ότι υπήρχε για φαγητό.


Χριστός Ανέστη, Αληθώς ο Κύριος.



Σήμερα όλα αυτά είναι παρελθόν, χορτάτοι πλέον λέμε το Χριστός Ανέστη, ακούμε την λειτουργία από την τηλεόραση, ή πάμε για ποτό του μεσονυχτίου σε κάνα μπαρ, σήμερα τουλάχιστον εμείς που ζήσαμε σε τέτοια 'δυστυχία' ήρθε η στιγμή να φωνάξουμε:

Αληθώς Ανέστη, μαζί Ανέστη και η Ελλάδα.



Για να εκτιμήσεις το σήμερα, πρέπει να έχεις ζήσει το χθες!



Γαβριήλ Παναγιωσούλης

23 σχόλια:

Mary Ka είπε...

Υπέροχο άραγε το χτες ή η νοσταλγία του το ωραιοποιεί?
Καλό Πάσχα να έχετε.

pylaros είπε...

Η νοσταλγία της νιότης, η πικρή πείρα του χθες, η απόλυτη ανέχεια
το μεταμορφώνουν σαν ένα παραμύθι που όμως δεν είναι παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν,αλλά πηγάζει από Ελληνικές στιγμές επιβίωσης της γεννιάς μας.

Σε ευχαριστώ Mary ka
καλό Πάσχα

Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

Ας πω για τη φωτογραφία πρώτα πρώτα. Τέτοιε φωτογραφίες με ταξιδεύουν και με συγκινούν.
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα. Με τα αρώματα τα νοσταλγικά και όλα όσα μπορεί να σημαίνει για τον καθένα.
Πολλούς και θερμούς χαιρετισμούς.

Dennis Kontarinis είπε...

Αυτό το χτες της δικής μας γενιάς φίλε Γαβρίλη το έχουμε φορτωθεί και το κουβαλάμε σε όλη μας τη ζωή. Όσο και να το προβάλουμε είναι δύσκολο να το καταλάβουν αυτοί που δεν το έχουν ζήσει.
Πάντως παρ' όλα αυτά καταφέραμε να μείνουμε "άνθρωποι"
Χρόνια σου πολλά
Ντένης

pylaros είπε...

Αγαπγτή μου Μαριάνθη,

Ευχαριστώ για τα καλά σου Λόγια,

Ναι οι φωτογραφίες είναι κι αυτές αυθεντικές από το παρελθόν,

χαιρετισμούς,

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Ντένη,
...κι όμως η γη γυρίζει...


Κι όμως αυτά που γράφω που κι εσύ τα έχεις ζήσει είναι η αλήθεια, είναι η ζωή μας, από εκεί ξεκινήσαμε...

Ας μην το αγνοούν ή ας μην το αγνοούμε διότι δεν γίνεται αφού είναι το βιος μας θα έλεγα η (SACRED) ιερή αλήθεια που πρέπει να την μάθουν όλοι οι ομιλούντες την γλώσσαν μας.

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Πασχαλινές δέξου ευχές, απο τη καρδια βγαλμένες, ολες οι μέρες της ζωής σου να΄ναι αναστημένες!
ΚΑΛH ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ.

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου!
σ' ευχαριστώ που μου... θύμησες ΠΩΣ
να μεταφέρω το ...κείμενο!
Το κατάφερα, όμως!
2.22!!! και τώρα πάω για ύπνο!

Και βέβαια θα τα ξαναπούμε, για πιο κοντινές ευχές!
Τώρα, γειά σου,
Υιώτα

Μηθυμναίος είπε...

«Για να εκτιμήσεις το σήμερα, πρέπει να έχεις ζήσει το χθες»
Αυτά τα έχουμε πει, τόσες φορές, φίλε μου!
Τώρα ας ευχηθούμε, ό,τι καλύτερο για τις άγιες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας. Καλή Ανάσταση, λοιπόν και να περάσετε όσο καλύτερα γίνεται!

pylaros είπε...

Skroutzako,

Καλή Ανάσταση Χριστός Ανέστη,

Σε Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,

Εμείς οι κατοικούντες στην Νέα Υόρκη θα τα ξαναπούμε πριν την Ανάσταση,
Πάντως ευχαριστώ, καλό Πάσχα

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Γεια σου φίλε μου Στράτο!

Για να ιασθανθείς τι Άγιες μέρες της Ανάστασης πρέπει ολόκληρη η οικουμένη, η γη το κρατος να εορτάζουν.
Εδώ φίλε μου είναι μια καθημερινή ημέρα...

Το έχω δοκιμάσει πολλές φορές, δεν ξέρω γιατί θυμούμαι τόσο πολύ το παρελθόν, νομίζω διότι η ζωή στην ΝΥ είναι ανάλογα με το από που κατάγεσαι για κάθε έναν όχι η ίδια από απόψεως έθίμων, εορτών με το διπλανό σου, οπότε αυτό φέρνει μια πνευματική μοναξιά, και σε κάνει να αναπολείς τότε που το εγώ ήτανε εμείς.

Στην Γουατεμάλα ποτέ κανένα πρόβλημα όλοι ήμασταν οι ίδιοι,

αλλά ίσως να φταίνε και τα χρόνια...
Φίλε ευχαριστώ και να περάσεται καλή και χαρούμεν Ανάσταση

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Con mucho agrado recibí sus saludos y espero que tengas felices pascuas y una semana santa llena de emociones
Gracias por pasar por mi casa te lo agradezco…

Saludos
Gabriel

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

"Για να εκτιμήσεις το σήμερα, πρέπει να έχεις ζήσει το χθες!"
ΣΟΦΗ κουβέντα....
Δε μεγάλωσα έτσι αφού είμαι αρκετά μετακατοχικό παιδί της Αθήνας. Δε γνώρισα στέρηση δηλαδή, όμως θυμάμαι τα καλοκαίρια δίχως φως στο χωριό του πατέρα μου (φανάρι αντί για ψυγείο) και τα νοσταλγώ γιατί ακριβώς "συμπόνια, η θαλπωρή, η συντροφικότητα" ...
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ με ΥΓΕΙΑ, ΓΑΛΗΝΗ και ΧΑΡΑ!!!

Φιλί και Γλαρένες αγκαλιές

pylaros είπε...

Χάρηκα που επισκέφθηκες το φτωχικό μου, τα γραφτά μου ξεπηδούν αυθόρμητα από την μνήμη μου το πληκτρολόγιο τρέχει και τα εμφανίζει στην οθόνη, είναι ο τότε τρόπος ζωής αυτός που υπήρχε στην Ελληνική ύπαιθρο, σε απομακρυσμένα χωριά, σε νησιά.
Ασφαλώς η σημερινή κοινωνία άλλαξε φυσικό είναι κι αυτό μήνυμα αισιοδοξίας, αλλά αν έκαναν το ίδιο οι πατεράδες μας (να έγραφαν) σήμερα θα ήξερα, ή θα ξέραμε πως ήταν η ζωή σε αυτό το ίδιο μέρος όπου γεννηθήκαμε τα χρόνια εκείνα που τόσο άγνωστα μας είναι.

Καλή και χαρούμενη Ανάσταση,

Ευχαριστώ σε ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
Χριστός Ανέστη
Γαβριήλ

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ μου Γαβριήλ,
σε σένα, στην οικογένειά σου και
σ όλους τους αναγνώστες σου εύχομαι
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, αγάπη, γαλήνη και χαρά στην ψυχή μας, είθε η ανρωπότητα να ξεφύγει απο τα πάθη της και ν απαλύνει ο ανθρώπινος πόνος σ όλον τον κόσμο και ιδίως στούς δοκιμαζόμενους λαούς.
Πολλούς πολλούς χαιρετισμούς από
το καταπράσινο και ανθισμένο Μόναχο, ο καιρός εδώ είναι
λαμπριάτικος όπως λέμε στην
Κεφαλονιά μας.
Ρισσιάνα

pylaros είπε...

Οι ευχές όλων μας αγαπητή μου Ρισσιάνα για μια χαρούμενη Λαμπρή, έτσι λέγαμε στην Κεφαλονιά, το Πάσχα είναιι Ξενικό,

Επίσης το Χριστός Ανέστη, μαζί με της ¨ανοιξης την αισιοδοξία


Χιλιάδες πασχλιάτικους χαιρετισμούς, ξέρεις το φιόρο της Πασχαλιάς...


Με εκτίμηση
Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Justine's Blog είπε...

Καλέ μου Γαβρίλη,
Στο ίδιο μήκος κύματος βρισκόμαστε Μεγάλη Εβδομάδα, στις αναμνήσεις που είναι θησαυρός. Μα ναι, η κοινωνική ζωή του τόπου στρεφόταν γύρω από την εκκλησιά, προπάντων κατά τη μεγάλη Εβδομάδα που κορυφωνόταν το Θείον Πάθος.
Η Ορθόδοξη θρησκευτική παράδοση είναι μαγική.
Καλή Ανάσταση με αναμνήσεις για να τις μεταδώσεις στο σήμερα.
Με αγάπη από τα κρύα

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου,
Χρόνια πολλά!

Καλή ιδέα να προσθέσεις το Τροπάριο της Κασσιανής!
και μη νομίσεις ότι δεν διάβασα το κείμενό σου στη στήλη των αναγνωστών του Ε.Κ. ... όπως και ότι..."χρωστάς μια..ροδακινιά" στον Βαγγέλη!
Εγώ, την αγόρασα πέρυσι, κόψαμε 13 ροδάκινα...
και ήδη τώρα αρχίζει να ντύνεται στα ροζ!

Καμάρι, από το παράθυρό μου!

Καλή Ανάσταση, σε όλους,
Υιώτα
Δημήτρης

pylaros είπε...

Καλή Ανάσταση αγαπητή μου Ιουστίνη,

Πράγμα παράξενο αλλά όσο περνά η ηλικία τόσο οι μνήμες ζωντανεύουν.


Ευχαριστώ σε,

Χριστός Ανέστη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
Αχ! αυτές οι ροδακινιές, πέρυσι είχα τόσα πολλά ώστε κατάντησε η αυλή μου γεμάτη μύγες και ξυνίλα, έδωσα ολοκληρα φορτόματα, εφέτος όχι την κλάδεψα πολύ, και θα σπάσω τα μπουμπούκια, ώστε να μην έχω τόσα πολλά φρούτα.

Διάβασα το σχόλιόν σου στου Στράτου το Μπλογκ,
Μου δημιουργήθει μια περιέργια λες ότι αυτό το αριστούργημα (κατ εμένα) μόνο γυναικείος νους μπορεί να το γράψει...
Θα μπυ επιτρέψεις να μην συμφωνήσω!

Κατα τα άλλα σας ευχόμαστε καλή και χαρούμενη Ανάσταση, Χρόνια πολλά,
Χριστός Ανέστη
Ευχαριστώ
Γαβριήλ και οικογένεια

Χλόη είπε...

Υπέροχη ανάρτηση.

Πρέπει να έχεις ζήσει για να εκτιμήσεις ..

Χριστός Ανέστη Γαβριήλ μου

Την αγάπη μου

pylaros είπε...

Χρόνια Πολλά, καλά εβδομάδα περασε και η ανάσταση
meggie

Ευχαριστώ σε,

με αγάπη
Γαβριήλ