Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Έτσι ήταν γραμμένο:

                                               Τα Νούφαρα της Λησμονιάς               

Γύρισα το κεφάλι μου και την κοίταξα απότομα, είχε δυο μάτια πρασινωπά, δεν ήταν ντόπια, ήταν από τα νησί Ουτίλα της καραϊβικής, η μητρική της γλώσσα αγγλικά, ψηλή λεπτή κι άσπρη σαν το γάλα.
Μπλάνκα την έλεγαν, την ήξερα από πριν, της άρεσε το πιοτό, η παρέα και μετά γινόταν επιθετική. Ήθελε αυτό που ήθελε.  Δεν έκανε παρέα με τις άλλες έμενε στο σπίτι της μάνας της που της πρόσεχε και το παιδί της, ένα κοριτσάκι.  Εκλεκτική στα γούστα της έψαχνε, έψαχνε για φίλο, η αδυναμία της οι ναυτικοί, θα μου πεις πως το ξέρω;
Ε! ταξί δούλευα,  την γνώριζα πολύ καλά.
Ο ανθυποπλοίαρχος με λεβέντικη κορμοστασιά καλό παιδί, μάλαμα που λένε Κεφαλλονίτης  Έβγαινε κι αυτός έξω στο λιμάνι, σιχαινόταν τη λάσπη των λιμανιών, τον αγοραίο έρωτα, έψαχνε για κάτι το εξωγήινο το μη κοινό.
Το πώς έγινε κι έπεσε στα δίχτυα της Μπλάνκα δεν ξέρω, αλλά με βρήκε η Μπλάνκα στον δρόμο και μου εκμυστηρεύτηκε την κατάκτησή της. Νοικιάσαμε και δωμάτιο μου είπε, εκεί θα τον περιμένω όταν γυρίσει, μόνο θέλω μια χάρη από εσένα. Επειδή δεν ξέρω την ακριβή ημερομηνία του βαποριού να μάθεις και να μου το λες, έτσι για να προετοιμάζουμε. Δηλαδή τι προετοιμασία θα κάνεις;
Μου απάντησε κάτι μυστικά του γυναικείου κορμιού που δεν γράφονται.
Το βαπόρι έκανε τακτικές γραμμές στο λιμάνι αυτό, τα βράδια πήγαιναν κι έτρωγαν στο Ελ Ντοράδο που το σπεσιαλιτέ του ήταν γαρίδες βρασμένες με γάλα και φρέσκα μυρωδικά  ο καιρός περνούσε όλοι ήταν ευχαριστημένοι…
Ξαφνικά ένα ταξίδι δεν γύρισε με το βαπόρι ο ανθυποπλοίαρχος, μαθεύτηκε ότι τον έστειλαν στην Ελλάδα  όπου ήταν παντρεμένος με ένα κοριτσάκι. Μετά από λίγο καιρό  ο φίλος μου, σκότωσε το κοριτσάκι του "κάπου στην Πελοπόνησσο" κι αυτοκτόνησε, η γυναίκα του έφυγε μακριά…    
Απίστευτο κι όμως αληθινό, η Μπλάνκα ξαναγύρισε στη μάνα της, κι άρχισε να ψάχνει για ναυτικούς, έπιασε καινούργιο φίλο πάλι ναυτικό, τούτη την φορά γνωστό μου και φίλο μου,  μετά από λίγο καιρό  τον μαχαίρωσαν στο βαπόρι και  πέθανε, όμως αυτή συνέχισε να πίνει  και γινόταν απαιτητική ώσπου μια νύχτα ξεψύχησε κι αυτή.
Μετά έφυγα κι εγώ απ’ την πόλη του λιμανιού.
Η ιστοριούλα μου τελειώνει εδώ, όμως η μοίρα του κάθε ανθρώπου, το πεπρωμένο του ποτέ δεν αλλάζει.  Όλα  αυτά ξανάρχονται στο νου και μου παίζουν παιχνίδι με τις αναμνήσεις μου.  

Γαβριήλ Παναγιωσούλης
   
  
      

4 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Καλά, βρε Γαβρίλη, αυτή η Blanca (όνομα και πράγμα…) τόσο blanca, τόσο άσπιλη δηλαδή, ποιος θα το περίμενε ότι κάτι μαγικά θα την ακολουθούσαν…
Καλά έκανες κι έφυγες, νομίζω…

Καλή σου μέρα!

pylaros είπε...

Καλημέρα σου φίλε μου, πολλές φορές η ζωή μας μοιάζει με παραμύθι, που όμως φαίνεται απίστευτο, δηλαδή σαν λίγο πιο πέρα από τον μύθο, άρα φανταστικά που όμως δεν είναι, παρά ένα κομμάτι της πραγματικής ζωής...

ευχαριστώ

χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

"Ξαφνικά ένα ταξίδι δεν γύρισε με το βαπόρι ο ανθυποπλοίαρχος, μαθεύτηκε ότι τον έστειλαν στην Ελλάδα όπου ήταν παντρεμένος με ένα κοριτσάκι. Μετά από λίγο καιρό ο φίλος μου, σκότωσε το κοριτσάκι του "κάπου στην Πελοπόνησσο" κι αυτοκτόνησε, η γυναίκα του έφυγε μακριά…
Απίστευτο κι όμως αληθινό, η Μπλάνκα ξαναγύρισε στη μάνα της, κι άρχισε να ψάχνει για ναυτικούς, έπιασε καινούργιο φίλο πάλι ναυτικό, τούτη την φορά γνωστό μου και φίλο μου, μετά από λίγο καιρό τον μαχαίρωσαν στο βαπόρι και πέθανε, όμως αυτή συνέχισε να πίνει και γινόταν απαιτητική ώσπου μια νύχτα ξεψύχησε κι αυτή."
Σαν κομμάτι από μυθιστόρημα μόνο που αφού είναι αληθινό συγκλονίζει. Παναγία μου!!!! Τι γίνεται στον κόσμο....!!!!
Και έχεις έναν τρόπο να τα καταγράφεις κ.Γαβριήλ τόσο μα τόσο ζωντανό που σα μαγνήτης τραβάει τον αναγνώστη πιστεύω αν κρίνω από μένα.
Λοιπόν καιρός δεν είναι να ξαναγράψεις κανένα βιβλίο;
Καλή σου μέρα :))

pylaros είπε...

Καλησπέρα από τη ΝΥ αγαπητή μου Μαριάνθη.



Η ζωή είναι γεμάτη περιπέτειες και τα βιβλία που γράφοντε κι αυτά θα πηγάζουν από κάποια βιώματα.

Ωραία η υπόδειξή σου, την συμμερίζομαι αλλά προς το παρόν δεν τολμώ, αν και έχω την ύλη.

Ευχαριστώ πολύ,

χαιρετισμούς

Γαβριήλ