Από Δευτέρας 24/3/14 θα λείψω για μερικές ημέρες θα πάω μόνος μου έξω
από την πόλη για να αναπνεύσω αέρα χωρίς τσιμέντο, έτσι για να ξαναβρώ τον
εαυτόν μου, να βάλω τους συλλογισμούς μου σε κάποια τάξη αν ποτέ είναι δυνατόν.
Τέλος της εβδομάδος θα είμαι πάλι μαζί σας.
Η φώτο είναι 2012
Μια επίκαιρη ανάρτηση, σχετικά με αεροπορικά ταξίδια.
Στο αεροδρόμιο της Ρώμης περίμενα σειρά να επιβιβαστώ σε
αεροπλάνο της Αλιτάλια για Νέα Υόρκη. Είχα φθάσει νωρίτερα με πτήση Αλιτάλια
από Αθήνα
Ημερομηνία 11 Σεπτεμβρίου 2001. Κάποτε ήρθε το αεροπλάνο,
ανεβήκαμε στους αιθέρες ο πιλότος ως συνήθως μας καλωσόρισε μας είπε την ώρα
που περίπου θα φθάναμε στη Νέα Υόρκη. Στο σπίτι στη Νέα Υόρκη είχε μαζευτεί όλη
η οικογένεια και με περίμεναν να κόψουμε την τούρτα γενεθλίων της εγγονής μου.
Είχαμε περάσει τις ακτές της βόρειας Γαλλίας και πετάγαμε πάνω
απ’ τον ατλαντικό, όταν το αεροπλάνο
έκανε μια απότομη στροφή 180 μοιρών κι αντί να πετάμε προς το μονοπάτι της δύσης
του ήλιου όπου βρίσκεται η Αμερική πετάγαμε αντίθετα προς ανατολάς. Σε μια αγγλική γλώσσα που με το ζόρι καταλάβαμε
τι έλεγε μας ανακοίνωσαν, πρέπει να γυρίσουμε πίσω στη Ρώμη.
Οι επιβάτες με τρόμο κοίταγαν ο ένας τον άλλο στα μάτια,σα να ζητούσαν θάρρος από τον διπλανό τους, μερικοί
σηκώθηκαν όρθιοι, τα κινητά μπήκαν αμέσως σε ενέργεια, ήταν τέτοια η οχλοβοή όπου
δεν έβρισκες άκρη. Σε μια στιγμή γίναμε όλοι θεοφοβούμενοι, θρήσκοι,
μια κοπέλα Ελληνίδα στο απέναντι κάθισμα είχε κατεβάσει το κεφάλι και δεν σταμάτησε κάθε
πέντε λεπτά να σταυροκοπιέται να προσεύχεται και να ανοίγει κάτι φυλαχτά, εικόνες.
Ότι και να έλεγες δεν ακουγόσουν, άλλοι φώναζαν για βόμβα, σε
μια στιγμή φάνηκαν οι ακτές της βόρειας Γαλλίας, λέω αν ήταν κίνδυνος βόμβας θα μας κατέβαζαν στην Γαλλία. Έτσι φτάσαμε στη Ρώμη ήταν
νύχτα βγήκαμε έξω, γινόταν χαμός, πάω στη εταιρία λέω τι να κάνω, που να πάω;
Μου απαντούν να πας στο προξενείο σου, να λάβεις οδηγίες, άντε να βρεις άκρη.
Μετά άλλαξα τακτική λέω θέλω να πάω Ελλάδα, πράγματι με έβαλαν σε αεροπλάνο για
Αθήνα όπου φτάσαμε μετά τα μεσάνυκτα. Χαράματα έφτασα στο σύνταγμα, μέχρι να
βγει ο ήλιος πήγα στην Πλάκα σε ένα παλιό ξενοδοχείο, δεν κοιμόταν κανένας ήταν
κρεμασμένοι όλοι στην τηλεόραση, και τότε μόνο έμαθα τα καθέκαστα για την
καταστροφή των διδύμων πύργων. Πήγα σε ένα δωμάτιο να ξεκουραστώ, αφού ξημέρωσε
πήγα σε σπίτι φίλου, στην γλυφάδα, έκανε μια ζέστη αποπνικτική…
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
18 σχόλια:
Ti λες τώρα Γαβρίλη μου!!!!Την 11/901 πετούσες ταυτόχρονα προς Ν.Υ!!
Η αλήθεια είναι οτι κάποτε το ταξίδι με αεροπλάνο με γοήτευε απίστευτα. Η αίσθηση του πετώ πάνω στα συννεφα με μάγευε! Τώρα όλο και πιο πολύ σφίγγεται η καρδιά μου οταν ταξιδέυω
θα μου πεις περισσότερα κακά γίνονται στη γη στην καθημερινότητά σου,αλλά η ανασφάλεια είναι ανασφάλεια.
Σκέφτομαι αυτές τις ημέρες τις οικογένειες των ανθρωπων του Boing των Μαλαισιανών αερογραμμών.Σε Τι παράνοια ζουν!!!
Τλπ ήσουν τυχερός και μέχρι στιγμής κι όλοι εμείς οι υπόλοιποι,άτυχοι ήταν άλλοι...
Καλό ξημέρωμα απο την ΑΝοιξιάτικη Ελλάδα
Με την αγάπη μου
Τι να πω, βρε Γάβο, είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με σένα. Έχεις περάσει τόσα στις θάλασσες, έχεις ζήσει τόσα και τόσα στις στεριές, αλλά να είσαι και να πετάς στον αέρα την ώρα που συνέβαιναν τόσα τρομερά που άλλαξαν τη ζωή μας από εκείνη την αποφράδα 21η του Σεπτέμβρη του 2001, δεν το περίμενα.
Τελικά είσαι ένας άφθαστος πρωταγωνιστής τούτου του Κόσμου!
Kαλημέρα αγαπητή μου Χαρά,
Χάθηκε στον ορίζοντα ένα αεροπλάνο, το οποίο είναι σαν μια πολυκατοικία 25 διαμερισμάτων.
λες και είναι μύγα!
Εδώ σε κάθε γωνιά των δρόμων υπάρχου κάμερες όπου αν κάνεις παράβαση κόκκινου σου στέλνουν κλήση στο σπίτι και το αποδείχνουν σου φωτογραφίζουν τις πινακίδες το αυτοκίνητο μα και το σημάφορο!
Κι εσύ πληρώνεις το πρόστιμο χωρίς διαμαρτυρία.
Τώρα ένα τεράστιο αεροπλάνο να χαθεί; απίστευτο,
Με αυτό που έγραψα και μου συμβηκε θέλω να πω ο πανικός που δημιουργήθηκε για μια στιγμή όταν μας είπαν να γυρίσουμε πίσω! Φαντάζομαι σε αυτό που πετούσαν για τόσες ώρες....
Πάντοτε μου άρεσαν τα καράβια με αυτά να ταξιδεύω όμως η σημερινή τεχνολογία είναι τόσο προηγμένη ώστε να θεωρούντε "παλιομοδίτικα"
Ευχαριστώ
Πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ
Καλημέρα φιλε μου από μια ηλιόλουστη Νέα Υόρκη, αλλά παγωμένη.
Το γραφτό του κάθε ενός μας είναι προσχεδιασμένο.
Τώρα πια δύναμη είναι αυτή που προσχεδιάζει το μέλλον;
ΑΓΝΩΣΤΟ,
Οι άνθρωποι με τα όνειρα με τα παιγνιόχαρτα με την μαγεία προσπαθύν να μαντέψουν το αύριο, μέχρι σήμερα δεν το έχουν καταφέει.
εγραψα αυτό το περιστατικό λόγο της επικαιροτητας με το χαμένο αεροπλάνο.
Όσο για το πρωταγωνιστής (που δεν είμαι) του κόσμου, λέει μια παροιμία "έτσι τάφερε η τύχη" αυτή που έσπειρε τη διασπορά.
ευχαριστώ
Γαβριήλ
Να σου πω φίλε μου ότι τα γραφεία του περιοδικού που εργαζόμουν τότε ήσαν λίγα τετράγωνα πριν το Σημείο Μηδέν. στο Κάτω Μανχάτταν. Μας διέταξαν να εγκαταλείψουμε το κτίριο και βγήκαμε στο δρόμο. Οι συγκοινωνίες όλες είχαν σταματήσει και δεν μπορούσα να γυρίσω στο σπίτι μου.
Έμεινα εκεί και παρακολουθούσα την τραγωδία των δύο πύργων.
Να σου πω ότι αποκλείεται να ξεχάσω τις στιγμές που έζησα.
Ταξιδιωτικές εμπειρίες τρόμου αγαπητέ μου Γαβριήλ... πολύτιμες όμως ζωής.
Να έχεις καλά ταξίδια λοιπόν.
Καλό Σαββατοκύριακο με την αγάπη μου και πολλούς χαιρετισμούς. Επιτέλους εδώ μύρισε Άνοιξη!!
Καλησπέρα αγπαητέ μου Ντένη,
Την παρούσα ανάρτηση με διαφορετκό τίτλο την είχα ξαναβάλει σήμερα όμως με αυτά που συμβαίνουνστα αεροπλάνα την θυμήθηκα πάλι.
¨οταν το πόδι σου πατά στέρεα στη στεριά καπου θα τρέξεις να προφυλαχθείς αν μπορέσεις στον αέρα όμως ε'ισαι ένα τσάχαλο που το παίρνει ο αέρας.
ευχαριστώ
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Μαριάνθη,
ιστορίες πλέοντας στον αέρα που όμως δεν καταλαβαίνεις τι συμβαίνει παρά μόνο όταν φτάσεις σώος στην στεριά. Τότε γυρνάς και τρομάζεις.
Εύχουμαι όλοι μας να έχουμε καλά ταξίδια παντού και πάντοτε,
Χαιρερτισμούς πολλούς
ευχαριστώ
με αγάπη
Γαβριήλ
...κι η πρωτο κόρη μου, κλεισμένη στο γραφείο (72 Δρόμοι,) μαζί με όλη την αγωνίας μας...
περπάτησε 2.30 ώρες με κάτι ελαφρά πεδιλάκια... πέρασε τη γέφυρα...
και στο κατηφοράκι,
μας τηλεφώνησε :-δεν πανε άλλο τα πόδια μου, έβγαλα και τα πέδιλα... ελάτε να με πάρετε!!!!!!!!!!
Γονατιστοί θα πηγαίναμε!!!
Γαβρίλη μου,
αν ζουν οι άνθρωποι, κάτι πάει κι έρχεται...
μα
"όποιος του μέλλει να πνιγεί,
ποτέ του δεν πεθαίνει..."
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
Γεια σου αγαπητή μου Υιώτα,
έγραψα την παρούσα ανάρτηση, ένεκα της εξαφάνισης του αεροπλάνου, τη θεώρησα επίκαιρη, αλλά μου άρεσε και αυτό που γράφεις: "όποιος του μέλλει να πνιγεί,
ποτέ του δεν πεθαίνει..."
Ευχαριστώ
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
ΟΚ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΠΑΣ, ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!
Ευχαριστώ πολύ
με αγάπη
Γαβριηλ
Φίλε μου να περάσεις καλά.
Κάπου - κάπου μιαν απόδραση τη χρειαζόμαστε.
Πάρε με τηλέφωνο μόλις γυρίσεις.
Ο. Κ Ντένη
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Γαβρίληηηηηηηηη
Τρίτη βράδυ με Τετάρτη
θα ρίξει μπόλικο ΧΙΟΝΙ!!!!!!!!!!!!!
Ποιος θα ...ξεφτιαρίσει
στο Μπρονξ!!!!!!!!!!
Καλό "αγέρα" στα πανιά σου,
χαιρετισμούς,
Υιώτα
Καλή ξεκούραση Γαβρίλη,απόλαυσε τη γαλήνη που αναζητάς
Εν αναμονή.
Αγαπητή μου Υιώτα,
Δεν χιόνισε κι εγώ ξαναγύρισα στο ΒΡΟΝΞ
Ευχαριστώ
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Χαρά,
ναι έχεις δίκιο η ξεκούραση έρχεται όταν αλλάξεις περιβάλλον.
ευχαριστώ
με αγάπη
Γαβριήλ
Δημοσίευση σχολίου