Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Έχε Πίστη!



                                                          Έχε πίστη:
 

Η Σάσα σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι, θα πήγαινε στο ληξιαρχείο να δηλώσει τη γέννηση του παιδιού της. Σκέφθηκε ποιος να ήταν ο πατέρας του, μήπως ο Έλληνας ναυτικός, μήπως ο χωροφύλακας, ή μήπως ο Τομάς αυτός που δούλευε  σε Βενζινάδικο.  Σκέφτηκε ποιανού να το φορτώσει. Τελικά ο ναυτικός είχε φύγει, ο Χωροφύλακας την απείλησε ότι δεν ήταν δικό του και ο Τομάς της είπε ότι το αμφέβαλε και ότι ήταν πολύ φτωχός για να την βοηθήσει, έτσι ας   έκανε ότι ήθελε.
Πήγε λοιπόν στο ληξιαρχείο και το δήλωσε με ένα όνομα και ένα  επώνυμο, το δικό της, σημείο ότι το ένα επώνυμο σύμφωνα με τις συνήθειες εννοεί ότι ήταν άγνωστου πατέρα.
Το ονόμασε Χούλιο, επώνυμο Εστράδα, το δικό της.
Είχε σουρουπώσει τα    πιτσιρίκια της γειτονιάς παίζανε  στη λασπωμένη γη, τα κουνούπια και τα άλλα φτερωτά ζωύφια χόρευαν γύρω από το φως της φθοριούχας λάμπας της κολώνας του δρόμου. Οι βάτραχοι χοροπηδούσαν κι έσκουζαν στο παρακείμενο χαντάκι, από μακριά ακουγόταν ο απόηχος μουσικής από διάφορα νυκτερινά κέντρα όπου γλεντούσαν ναυτικοί, με κορίτσια αυτά που πουλούσαν ότι ήθελαν οι ναυτικοί εκτός από αγάπη.  Οι αστυνομικοί περιπολούσαν προσπαθώντας να ανακαλύψουν τίποτα λαθραία που θα κουβαλούσαν μαζί τους οι ναυτικοί, συνήθως δώρα αρώματα κλπ…
Η σειρήνα αλλαγής βάρδιας εργατών λιμανιού ηχούσε όλο το εικοσιτετράωρο.   Οι ατμομηχανές σφύριζαν για αλλαγή βαγονιών φορτίου  με μπανάνες ή καφέ ή ζάχαρη. Ξαπλωμένος στην αιώρα μου κατά μήκος της βεράντας του σπιτιού μου αναπολούσα τη ζωή των βαποριών έλα όμως που με είχε νικήσει η του ταξιτζή η οποία ήταν αλληλένδετη με τη γυναίκα.
Η Σάσα φάνηκε να έρχεται, προς το μέρος μου, είχε δει ένα όνειρο και ήταν αλαφιασμένη,  αλλά δεν ήταν σίγουρη αν ήταν όνειρο, χθες το βράδυ άκουσε  θόρυβο   περνούσε απ’ έξω η άμαξα αυτή με τα μαύρα  άλογα, μου φάνηκε σα να ήταν το κάρο του θανάτου  που μαζεύει τις ψυχές, είπε.

Κακό όνειρο της είπε η Εύα αυτή που περίμενε μισο-κρυμμένη στη γωνία στο μισοσκόταδο τον φίλο της. Ο άνδρας της ήταν ράφτης και δούλευε μέχρι αργά το βράδυ. 
Την άλλη μέρα  ήρθε η είδηση, σκότωσαν τον Χούλιο, πισώπλατα.   Η Σάσα άρχισε τις φωνές μαζεύτηκαν γείτονες, ρωτούσαν το γιατί, που; πότε; Που ήταν το πτώμα; Στο ποτάμι της είπαν, πέρα από τη γέφυρα, ανήκε σε μια παραστρατιωτική οργάνωση το λευκό χέρι, αυτή που τρομοκρατούσε τους αγρότες. Έφυγε για εκεί. Πέρασαν οι μέρες.
 Ο τουρίστας φορούσε ένα εξωτικό πουκάμισο με κάτι πράσινες κιθάρες, ήταν αμερικανός απ’ το Μαϊάμι, ζητούσε ταξί, μου λέει θέλω το ταξί σου για όλη την ημέρα, θα σε πληρώνω με την ώρα, θα με πηγαίνεις να δω όλα τα αξιοθέατα της πόλης του λιμανιού. Κάναμε συμφωνία, μαζί του μάλιστα είχε και μια κρεμάστρα, κουβαλούσε ένα πουκάμισο μισο-βρεμένο και το κρέμαγε στην κρεμάστρα πάνω απ την πόρτα του πισινού καθίσματος. Με την τροπική ζέστη στέγνωνε γρήγορα.  Απομεσήμερο θυμήθηκα πως με είχαν καλέσει  στο σπίτι του σκοτωμένου για τη ‘νοβένα’ εννιάμερο  να προσευχηθούμε για την ψυχή του. Είχαν ανάψει κεριά, γυναίκες και άνδρες μαζεύτηκαν για να δώσουν τα συλλυπητήρια τους, μερικές γυναίκες άρχισαν να ψάλλουν  το Άβε Μαρία, "Μητέρα του Θεού"… κρατώντας ροσάριο κομποσκοίνια η Σάσα και λοιποί συγγενείς έκλαιγαν, άλλες γυναίκες  έφτιαχναν καφέ μαύρο, είχαν φέρει και ποτό. Τα κέρινα καντήλια αναμμένα σε κάθε γωνιά η καπνιά  τους γέμιζε το δωμάτιο, ανακατευόταν με τη ζέστη που έτρεχε σαν ιδρώτας και σε μούσκευε,  μερικοί είχαν φέρει και λουλούδια. Κατά  το απογευματάκι, λίγο πριν κάτσει ο ήλιος είπα  στον τουρίστα πελάτη μου, πρέπει  να φύγω, έχω μια υποχρέωση αλλά  θα σε πάω σε άλλον φίλο ταξιτζή του εξήγησα το λόγο.
Πάω για την τιμή του νεκρού, ήταν φίλος μου, με έχουν καλέσει στο σπίτι του έχουν τα εννιάμερα, 
.
Καταλαβαίνω, μου λέει έβγαλε από την τσέπη του και μου έδωσε μια εικόνα του χριστού με τίτλο: Δεν ήταν κανένας σπουδαίος,  ήταν όμως Θεός.
Έχε πίστη,  μου είπε κι έφυγε.
Γαβριήλ  Παναγιωσούλης
 

                                                                           ***

16 σχόλια:

Unknown είπε...

Πολύ όμρφο!

airis είπε...

Γαβρίλη μου άλλη μια βιωματική σου ιστορία εξιστορημένη λες και είναι παλιός καλό κινηματογράφος. Ασπρόμαυρος.
Κρατάω το έχε πίστη. Μπορεί να είναι ο εαυτός μας, η ζωή, κάτι ανώτερο...ποιος ξέρει;
Σε φιλώ.

Dennis Kontarinis είπε...

Πολύ όμορφες εικόνες και σωστά δοσμένες από εκείνους τους τόπους που όλα διαφέρουν τόσο πολύ.
Νάσαι καλά φίλε.

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Το έζησα.
Εικονογραφείς τη ζωή κ. Γαβριήλ.
Με πολλά θαυμαστικά η καληνύχτα μου!!!!!

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Ανάμεικτα συναισθήματα που δημιούργησε το αφήγημα Γαβρίλη μου,αλλά μένω στο τελευταίο "εχε πίστη"!Κολλάει σ όλα τα πρόσωπα της ιστορίας
Νάσαι καλά
Καλό ξημέρωμα απο την Πατρίδα
Πάντα με αγάπη
Χαρά

Κική Κωνσταντίνου είπε...

Καλημέρα και καλως σε βρίσκω.
Η πίστη είναι σημαντικη. Πίστη σε πολλά πράγματα, σε ανθρώπους, ιδέες, πιστεύω και κυρίως στον ίδιο μας τον εαυτό μου.
Μου είπες πάρα πολλά με όσα γράφεις και σε ευχαριστώ.
Μια σκιαγράφηση της ζωής, της κοινωνίας και πολλών άλλων που είμαστε μέρος του.
Να είσαι πάντα καλά

Μηθυμναίος είπε...

Για αυτούς που πιστεύουν, καμιά απόδειξη δεν είναι απαραίτητη. Για αυτούς που δεν πιστεύουν, καμιά απόδειξη δεν είναι δυνατή…
Σ’ αυτούς τους λαούς υπάρχει μια βαθιά πίστη στις παραδόσεις τους…
Τα έχουμε ζήσει, φίλε.

pylaros είπε...

Dear Our WALK!!!

Thanks so much


Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Αριστέα,

Η ζωή μας είναι σαν σφαίρα που γυρίζει, πότε βρίσκεσαι στην πλευρά όπου υπάρχουν και ζουν άλλοι άνθρωποι με διαφορετικούς πολιτισμούς, πότε στην πλευρά που γεννήθηκες.

όμως αυτή η διαφορετικότητα της ζωής μεγαλώνει την πανοραμική θέα της ανθρωπότητας, ακόμα γυρνά τις εντυπώσεις μας πίσω στην εποχή του ασπρόμαυρου κινηματογράφου.

και με όλα αυτά "είμαι αδιόρθωτος" νοσταλγώ τις περασμένες εποχές.

ευχαριστώ

με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε Ντένη,
Ξέρω ότι στην γειτονιά σου η κοινότητα ετοιμάζει φιέστα,
αλλά όπως λες κι εσύ εκείνοι οι τόποι διαφέρουν τόσο πολύ!


ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου κ. Κανελλάκη

μου άρεσε, που όπως γράφεις το "έζησες,"
όπως καταλαβαίνεις άλλοι τόποι άλλες συνήθειες, αλλά είναι και αυτοί συνάνθρωποί μας...

ευχαριστώ πολύ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά!

Είναι πράγματι όπως το λες το έχε Πίστη κολλάει σε όλα τα πρόσωπα της ιστορίας...

Ξέρω ότι στην Ζάκυνθο έχετε μια φημισμένη παραλία (ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ)

προχθές βρήκα την Κεφαλλονίτικη Ιστορία του βαποριού πριν γίνει ναυάγιο και θα την ανα-δημοσιεύσω στο ΠΥΛΑΡΟΣ

Ευχαριστώ πολύ

με αγάπη

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Κ.Κ. "Εκφράσου,"
Συμφωνώ απολύτως με αυτό που γράφεις: (πιστεύω και κυρίως στον ίδιο μας τον εαυτό μου.)
Η πίστη κινεί βουνά λέει μια παροιμία.

Χάρηκα πολύ που επισκέφτηκες την ιστοσελίδα μου αυτή, την θεωρώ μέρος του άλλου μου εαυτού,"My Alter Ego" αυτού που δεν παρουσιάζεται αυτοπροσώπως

Ευχαριστώ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε μου Στράτο,
Γράφεις και συμφωνώ απολύτως: (Σ’ αυτούς τους λαούς υπάρχει μια βαθιά πίστη στις παραδόσεις τους)

Τα έχουμε ζήσει,
Τώρα όμως νοσταλγώ το σφρίγος της τότε εποχής!!!
Αλλά έτσι είναι η ζωή


ευχαριστώ

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Φίλε "αδιόρθωτε" ...
πάλι μας παρέσυρες σις μακρινές σου αναμνήσεις.

Προσωπικά, εύχομαι ποτέ να μη... διορθωθείς, να αφήνεις το νερό να κυλάει απρόσκοπτα...

Αυτό μας ανανεώνει.

...(Είχε κι Μάκης τεράστιο απόθεμα από την ζωή του στην Αφρική... μα τις άφησε και χάθηκαν... πού και πού αναφερόταν στα ποιήματά του... ας είναι.Έτσι εκείνος ήθελε. Συχνά τον σκεπτόμαστε με τον Δημήτρη... Αν αύριο, πας, δώσε του φιλί και στην υπέροχη Έφη.)

Φιλιά,
Υιώτα
"αστοριανή" από το ...Γουέστμπερυ της Μακρονήσου

pylaros είπε...

Αχ! αυτό της Μακρονήσου πάντα μου θυμίζει το εξείς.

Κάποτε μια παρέα Αμερικανών τουριστών επισκέφθηκε την Ελλάδα,

τους πήγαν λοιπόν στο Σούνιο να τους δείξουν τα αρχαία απέναντι στο βάθος φιγουράριζε η Μακρόνησος.



Τους εξηγεί λοιπόν η συνοδός τους στα Αγγλικά, αυτή στο βάθος είναι η Macronisos αλλά με την προφορά ακούδτηκε σαν macaroni and cheese

οπότε γυρίζει ένας και λέει στην σύντροφό του.

καλέ τι μας λέει αυτή ότι ακόμα κι εδώ υπάρχουν macaroni and cheese?

χαιρετισμούς Δημήτρη

ευχαριστώ

Γαβριήλ