Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

Ημέρα των Ευχαριστιών, Thanksgiving Day

Ημέρα Ευχαριστιών


Η ημέρα των ευχαριστιών είναι μια  εορτή  σε τούτου εδώ του κράτους των ΗΠΑ όπου ευχαριστούμε τον Θεό, όχι έναν συγκεκριμένο βαπτισμένο  με όνομα, αλλά έναν  φιλεύσπλαχνο άγνωστο  Θεό ο οποίος είχε την πρόνοια να προμηθεύσει με γαλοπούλες στην Νέα Αγγλία για να μην πεθάνουν της πείνας   τους αυτόχθονες κατοίκους μαζί με τους  πρωτοπόρους προσκυνητές μετανάστες. Όλοι ευχαριστούν έναν    Θεό χωρίς όνομα, όπου ο καθένας μας μπορεί να του δώσει όποια μορφή κι όποιο όνομα επιθυμεί.
 

Ήταν Νοέμβρης στη Νέα Υόρκη, ο μήνας όπου άρχιζαν οι χειμωνιάτικες εορτές, το φαγητό στα κρατητήρια λαθραίων στο νησί του Έλλις το οποίο βρίσκετε στο στόμιο του λιμανιού της Νέας Υόρκης, είχε τα κακά του χάλια. Η πρώτη μου φορά που δοκίμασα γαλοπούλα ήταν την ημέρα των ευχαριστιών μας σερβίρισαν, μια ψωμισμένη γέμιση  με ένα κομμάτι κρέας της, πατάτα πουρέ και ένα κόκκινο ζελέ  “cranberry sauce” με μια γλυκόξινη γεύση. Έμοιαζε σα να έτρεμε λες και είχε πυρετό. Πρώτη μου φορά το δοκίμασα, μου άρεσε.
 Ήρθαν διάφοροι κήρυκες χριστιανοί  ευαγγελιστές, η σκηνή έμοιαζε σα να ήταν το τελευταίο μας δείπνο πριν την εκτέλεση κι ερχόταν να μας δώσουν άφεση αμαρτιών, που όμως δεν ήταν.
 Όλοι  αυτοί λοιπόν  μας παρότρυναν να διαβάζουμε την αγία γραφή, δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτούς τους κήρυκες της εκκλησίας της χριστιανικής επιστήμης, -Christian science-  μας μοίραζαν και την εφημερίδα τους Christian Science Monitor  ερχόταν τακτικά μας έφερναν διάφορα  βιβλία, περιοδικά πολλά,  μας δίδασκαν την πίστη και τον βίο της ιδρύτριας της Χριστιανικής Επιστήμης  Mary Baker Eddy


Την δεύτερη φορά που έφαγα γαλοπούλα με γέμιση, πατάτα πουρέ και ζελέ από φραγκοστάφυλο  ήταν στην καφετέρια των 57 δρόμων στο Μανχάταν, ήταν μια τεράστια καφετερία με ροζ επιγραφή 57th street Cafeteria,  ήμουνα μόνος, όπως και πολλοί άλλοι ξέμπαρκοι ναυτικοί,  έμενα στο ξενοδοχείο Ρίο στους 47 δρόμους,   μην έχοντας που να περάσω την ημέρα των ευχαριστιών, να σκοτώσω την ώρα μου, με τράβηξε η  θαλπωρή, η αχνιστή  ζεστασιά που φαινόταν απ’ την βιτρίνα της καφετέριας. Μπήκα, πήρα στο χέρι μου ένα δίσκο και πέρασα απ τον μπουφέ, αφού τον γέμισα με το παραδοσιακό φαγητό της ημέρας, κάθισα σ’ ένα απόμερο τραπεζάκι, κοίταξα τριγύρω μου  παρατηρώντας τους υπόλοιπους πελάτες  μονάχους ηλικιωμένους, απόμαχους της ζωής  καθώς τρεμούλιαζαν τα μαχαιροπήρουνα στα χέρια τους, προσπαθώντας να φέρουν την μπουκιά στο στόμα τους.  Μια μοναξιά σε μεγαλούπολη, ότι χειρότερο υπάρχει…
Μετά έφυγα, χάθηκα με το να ταξιδεύω για 20 και  χρόνια, σε θάλασσα μα και  σε άλλα κράτη, αυτά που δεν εόρταζαν  την ημέρα των ευχαριστιών και δεν έτρωγαν γαλοπούλα για να ευχαριστήσουν τον Θεό, αλλά   έτρωγαν φασόλια μαύρα με ρύζι, καλαμποκίσιες  πίττες, όταν τελείωναν έλεγαν  ο ένας του άλλου ευχαριστώ πολύ   και ο άλλος απαντούσε με την ευλογία του θεού. 
Δεν ξέρω αλλά υπολόγισα ότι θα πρέπει να ήταν ο ίδιος Θεός, ο της γαλοπούλας.   
Μετά πολλά  χρόνια ξαναγύρισα στην χώρα όπου θυσιάζουν την γαλοπούλα για να δοξάσουν τον Θεό, για τα αγαθά που τους παράσχει έτσι συνταυτίστηκα με το ρέμα αυτό που ρέει στην χώρα του θείου Σαμ με πήρε κι εμένα μαζί του.


                            Η καινούργια Γενιά τα εγγόνια μας

Αλλά τι κάθομαι και σκέπτομαι η γαλοπούλα ψημένη  αχνιστή περιμένει στο τραπέζι να της βάλω μαχαίρι να μοιραστεί στους παρευρισκομένους  να χορτάσουμε και να δοξάσουμε για μια ακόμα φορά τον Θεό μας    για τα τόσα αγαθά που μας προσφέρει αυτή η χώρα.  

                                       Ένας ακόμη επισκέπτης

Γαβριήλ Παναγιωσούλης











14 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ! ΜΕ ΥΓΕΪΑ ΣΕ ¨ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ!!!

Πάντα με αγάπη,

Υιώτα και Δημήτρης

Μηθυμναίος είπε...

Και μόνο που βλέπω τόσα όμορφα πρόσωπα τριών γενεών να λάμπουν, λάμπει και η δική μου καρδιά τόσο όσο αισθάνθηκα εδώ τη σημασία αυτής της ξεχωριστής ημέρας, ή γιορτής αν θέλεις, όπου αβίαστα οι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να αποτείνουν, έστω και νοερά, έστω και για μόνο μια μέρα ένα ισχυρό «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» εκεί που πρέπει και όλοι ξέρουμε που!

Να ‘σαι καλά, φίλε μου Γάβο, και του χρόνου με όλη την ωραία οικογένειά σου να γιορτάσετε στη ζεστασιά του σπιτιού σας!

airis είπε...

Γαβρίλη μου και του χρόνου!
Αν και εδώ στην Ελλάδα πια δεν κάνουμε γαλοπούλα, όπως όταν ήμασταν στην Αμερική , πάντα μνημονεύουμε την ημέρα και ευχαριστούμε τον θεό για τα καλά που έχουμε. Τον όποιο θεό :)))
Έχω μάθει να νιώθω ευγνωμοσύνη. Για το παραμικρό καλό που έχω στη ζωή μου! Για τον αέρα που αναπνέω.
Πόσο σημαντικό ε;
Να χαίρεσαι την οικογένεια... Πανέμορφα τα εγγόνια ..πάντα χαμόγελα! :)
Φιλιά από Ελλάδα!

nikol είπε...

Ναι Ημέρα Ευχαριστιών εκεί που έχω περάσει και εγώ και είναι μια μεγάλη ευκαιρία έτσι συγκεντρωμένη όλη η οικογένεια μέχρι την τρίτη γενιά να πούμε όλοι μας ΄΄ευχαριστώ ΄΄ για ότι έχουμε !!!
Να χαίρεστε όλη την οικογένεια Γαβρίλη μου γιατί τελικά η αγκαλιά των δικών μας είναι η πιο γλυκιά και ζεστή !!!
Με την αγάπη μου

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Και του χρόνου να είστε όλο καλά Γαβριήλ μου & να χαίρεσαι την ωραία σου οικογένεια!
Αν και δεν το γνωρίζω το έθιμο, ξέρω όμως πως γιορτάζεται στην Αμερική αυτή τη μέρα, από συναδέρφους που είναι Ελληνοαμερικάνοι και μου περιγράφουν την ιεροτελεστία του τραπεζιού και ό,τι αυτό συμβολίζει. Αυτή τη σως με το φραγκοστάφυλο μάλιστα, σχολιάζαμε σήμερα το πρωί.
Χάρηκα που σας είδα όλους μαζί στις φωτογραφίες!
Να είστε πάντα καλά και πολλούς χαιρετισμούς!

pylaros είπε...

Αγαπητή μας Υιώτα, Δημήτρη,

Ευχόμαστε και του χρόνου νάχουμε καλή υγεία to celebrate again the thanksgiving day

thanks
Gabriel

pylaros είπε...

Καλημέρα φίλε μου Στράτο,
Μια βρίσκεστε στην γη του Θείου Σαμ νομίζω ότι θα πρέπει να αισθανθήκατε την διαφορά αυτής της ημέρας όπου τα πάντα νεκρώνουν κλείνουν τα πάντα (καταστήματα) εκτός φυσικά όσοι θέλουν μια και όλα είναι οικειοθελώς...
Είναι μια μέρα όπου ευχαριστείς τον παντοδύναμο -όχι θρησκευτική εορτή- για τον απλούστατο λόγο ότι ζεις και υπάρχεις σε μια οικογενειακή θαλπωρή, ή απλούστατα ότι υπάρχουμε σαν άνθρωποι..
Φίλε τα περάσαμε καλά, αλλά η πολυφαγία και το ποτό έχουν ι και las consecuencias
Αλλά νομίζω ότι η ηλικία άλλαξε το μυαλό δεν μπορεί ποτέ να συμβαδίζει με το της νιότης,
πάντα μου άρεσε la bebida ron con coca cola
εδώ ήπια Malibu rum with liqueur coco, και κόκα κόλα.
ήταν βαρύ,
αλλά φίλε μου τέλος καλό, όλα καλά

ευχαριστώ
με την αγάπη μου
Γάβο

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Αριστέα
Ναι η ημέρα αυτή είναι παραδοσιακή για τους κατοίκους των ΗΠΑ, όπως ξέρεις είναι μια Μη θρησκευτική εορτή, απλούστατα ευχαριστούμε τον δημιουργό για ότι έχουμε ακόμα και για την υγεία μας.
Είναι μια οικογενειακή get together εορτή οπότε είναι σαν μια σύσφιξης των οικογενειακών δεσμών κλπ...
Αν κι εγώ την είχα γνωρίσει την εορτή αυτή μόνος, εν τούτοις είναι κάτι που όλοι περιμένουν, μετά υπάρχει και αυτή η επόμενη ημέρα των εκπτώσεων Black Friday που όλοι τρέχουν για την ύλη.
Κατά την γνώμη μου είναι μια πλύση εγκεφάλου των πολυκαταστημάτων για να κάνουν business, αλλά αυτό είναι μόνο δική μου σκέψη, ξέρω ότι δεν συμφωνούν πολλοί...
σε ευχαριστώ πολύ
με την αγάπη μου

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Νικόλ, η εορτή αυτή έχει το καλό όπου δεν λογίζεται θρησκευτική με παπάδες και λειτουργίες, απλούστατα μια εορτή όπου ο κάθε ένας μας ευχαριστεί τον Θεό, όποιον και να πιστεύει για τα αγαθά που μας παράσχει σε μια οικογενειακή θαλπωρή.

Είναι επίσης και η αρχή των προετοιμασιών για τα Χριστούγεννα, μα και η επόμενη μέρα ( Η μαύρη Παρασκευή) των εκπτώσεων στα πολυκαταστήματα

κατά την φτωχή μου γνώμη ένα τρικ ώστε να αυξηθούν οι πωλήσεις κλπ...

σε ευχαριστώ πολύ
πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου κ. Μ. Κανελλάκη,
Ευχαριστώ για τις ευχές σου.
Ναι η εορτή αυτή είναι σαν μια παράδοση για τους κατοίκους των ΗΠΑ,
στην αρχή ούτε κι εγώ το ήξερα το έμαθα μόνος και από πείρα της νιότης μου.
Είναι μια οικογενειακή συγκέντρωση όπου ξαναζεί η οικογενειακή θαλπωρή και δοξάζουν τον δημιουργό για τα αγαθά που μας προσφέρει παίρνοντας παράδειγμα τους pilgrims που βγήκαν στην στεριά της Νέας Αγγλίας και ο θεός φρόντισε μαζί με τους αυτόχθονος κατοίκους να τους στείλει κοπάδια από γαλοπούλες να κορέσουν την πείνα τους κλπ...

όσο για το Φραγκοστάφυλο το cranberry, δεν ήξερα πως λέγεται Ελληνικά, ένας φίλος γιατρός στην οδό Ριανκούρ στην Αθήνα που συζητούσαμε μου έλεγε ότι ο χυμός αυτός είναι καλός για τις ουρικές μολύνσεις. cranberry juice

πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

Όπως σου έγραψα καλέ μου Γαβριήλ και στο facebook, χαίρομαι πολύ γιαυτή την οικογενειακή θαλπωρή που βλέπω από τις φώτο. Πάντα να την απολαμβάνεις.
Καλή Κυριακή να έχετε όλοι στην οικογένεια .
Χαιρετισμούς από τη χειμωνιάτικη πια Θεσσαλονίκη.

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Για άλλη μια φορά απόλαυσα την ιστορική σου αναδρομή λόγω της ημέρας.
Γέλασα μάλιστα με το εμπυρετο ζελέ της πρώτης φοράς,χαχαχχααα είσαι απίστευτος στις παρομοιώσεις σου!
Νάσαι πάντα καλά,στο εύχομαι απο καρδιάς,ν απολαμβάνεις τους καρπούς που έδρεψες στη ζωή σου και αποτυπώνονται στα χρούμενα πρόσωπα της οικογένειάς σου
Πάντα με αγάπη απο την Πατρίδα στη χώρα του θείου Σαμ που κούρνιασες
Χαρά

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Ευχαριστώ για τις ευχές σου,

χαιρετισμούς σε Νίκο, παιδιά.
καλή σας εβδομάδα!
με αγάπη
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Χαρά
welcome back,
Νόμισα ότι με ξέχασες, λέω κι εγώ,

Μου άρεσε η λέξη κούρνιασες και θυμήθηκα όταν ο ουρανός είναι μαύρος και προμηνύεται καταιγίδα οι κότες και τα κοκόρια πίσω στο χωριό έτρεχαν να κουρνιάσουν όπου εύρισκαν απάγκιο, κάπου να έχουν μια σιγουριά ότι δεν θα τους φάει κάνα κεραυνός ή καμιά αλεπού.
ε! κάπως έτσι είναι και η ζωή ενός περιπλανώμενου από δω κι από εκεί!

Χα!χα!χα!

σε ευχαριστώ και σου εύχομαι καλή εβδομάδα
με αγάπη
Γαβριήλ