Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Η Χώρα με τις Πεταλούδες

                             (Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι) #  2

                                             Η χώρα με τις Πεταλούδες

Κάποιος περπατούσε πλάι μου, άκουγα τις πατημασιές μα αυτός δεν φαινόταν.
Έβγαλα μια φωνή,
-Ε! Ποιος με ακολουθεί,
-Κανένας,  απάντησε μια υπόκωφη  φωνή,
-Ξένος εσύ, τι γυρεύεις εδώ; Ακούστηκε πάλι να λέει η φωνή.
-Μια σκέψη μου ήρθε στο μυαλό, θάναι  κανένα φάντασμα,
-Μα η  Θεια μου πριν φύγω εκεί που με αποχαιρετούσε μου είχε πει πρόσεχε απ τους ανθρώπους,  φαντάσματα υπάρχουν μόνο σε  αθώα μυαλά. 
Για να σιγουρευτώ φώναξα:
-Πως το λένε το χωριό εκεί πάνω;
-Μαρκάτα, είπε η φωνή.
-Είσαι σίγουρος ότι αυτό είναι τα Μαρκάτα;
-Σιγουρότατος, κύριε.
-Μα γιατί φαίνεται τόσο θλιβερό;
-Είναι απ’ τον καιρό κύριε, γέρασε κι αυτό από την εγκατάλειψη.
-Κοίταξα για τον συνομιλητή μου, δεν είδα κανέναν.
-Τι  πας να κάνεις στα Μαρκάτα;  Ξαναείπε η φωνή.
-Μα να βρω το σπίτι που γεννήθηκε ο πατέρας μου.
-Ο πατέρας σου;
-Του  τόχα υποσχεθεί  ότι θα γύριζα στον τόπο του, έτσι πέθανε ευχαριστημένος.
-Μα εσύ ποιος είσαι και ζητάς να μάθεις τόσα πολλά.
-Α! δεν με γνώρισες ακόμα,
-Όχι, 
-Είμαι η σκιά σου…
-Α!
  
Τα αγριόχορτα είχαν σκαρφαλώσει και πνίξει τα πορτο-παράθυρα των ερειπίων.  Μια γριούλα  φάνηκε να περπατά.
-Καλησπέρα,  είπα, άνοιξε το στόμα της μου φάνηκε ότι τα δόντια της ήταν γεμάτα αγριόχορτα.
-Ποιος είσαι γιόκα μου;
-Είμαι ο γιος του πατέρα μου...
-Α! αυτού   που είχε χαθεί στα ξένα; Και τι γυρεύεις στον τόπο μας;
-Αυτός με έστειλε, να γνωρίσω τον τόπο που γεννήθηκε.
 Η ηλικιωμένη με κοίταξε σα να έβλεπε φάντασμα.
-Κακά ξεμπερδέματα θα έχεις γιε μου.

-Μα γιαγιά μου φαίνεται παράξενο γιατί ο πατέρας μου αγάπησε τόσο πολύ αυτόν τον τόπο, να για κοίταξε τον ουρανό, είναι ο ίδιος με αυτόν που γεννήθηκα εγώ.
-Δεν ξέρω γιόκα μου, έχω χρόνια που δεν κοιτώ ψηλά, από την στιγμή που ο παπάς μου είπε ότι για εμένα έχουν κλείσει οι πύλες του ουρανού.
-Μα υπάρχουν πύλες στον ουρανό;
-Ναι παιδάκι μου είναι αυτές που ανεβοκατεβαίνουν οι Άγγελοι.
-Α! δεν τόξερα,  γιαγιά τι χρώμα έχουν οι άγγελοι;
-Γιατί ρωτάς παιδί μου,
-Γιατί όταν γεννήθηκα ο άγγελός φύλακάς μου ήταν ένα αγγελούδι  μαύρο.
Ήταν αυτό που έλειπε από την ζωγραφιά με τον κρίνο,  εκεί ήταν όλοι τους λευκοί.
-Να ρωτήσουμε τον παπά γιε μου. 

-Αλλά  για σταμάτα εσύ δεν έχεις γεννηθεί στην Ελλάδα,  είσαι και αβάφτιστος…  
-Ο πατέρας μου πίστευε στην χώρα που γεννήθηκε, σε αυτά που άφησε, μου δάνεισε τα μάτια του, να δω τον τόπο του.
-Α! μα πάνε τόσα χρόνια από τότε, που όλα  άλλαξαν.
Σε μια στιγμή ένιωσα να με σπρώχνει η βοή του ανέμου, μια  φωνή  ακούστηκε,  φύγε γιε μου, αυτή δεν είναι η πατρίδα που άφησα.
Σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό, ένα σύννεφο περνούσε σα να το κυνηγούσαν, έμοιαζε με ασπρομάλλη άνδρα, κατάλαβα ήταν ο πατέρας μου.
-Ώρα να φύγουμε μούπε η φωνή.
-Η σκιά  ήρθε δίπλα μου έλα,  ανέβα πάνω μου καβάλα  θα πάμε στην χώρα με τις πεταλούδες.

Ταξιδεύαμε στον ουρανό ένα κοπάδι πεταλούδες είχε βγει να μας συναπαντήσει, μαζί φτάσαμε στην τροπική ζούγκλα.
Εκεί μας περίμεναν να μας καλωσορίσουν  σε μια  καλύβα φτιαγμένη από φύλλα φοίνικα κοπάδια ολόκληρα από πεταλούδες, αυτές που φεύγουν απ τα κρύα του χειμώνα αποζητώντας  την θαλπωρή αυτή που παράγει το πράσινο βασίλειο της τροπικής  ζούγκλας.   

Εκεί ζήσαμε ευτυχισμένοι στον παράδεισο της αγάπης παρέα με τις πεταλούδες.   

Γαβριήλ Παναγιωσούλης


The monarch butterflies will spend their winter hibernation in Mexico and some parts of Southern California where it is warm all year long. If the monarch lives in the Eastern states, usually east of the Rocky Mountains, it will migrate to Mexico and hibernate in oyamel fir trees. If the monarch butterfly lives west of the Rocky Mountains, then it will hibernate in and around Pacific Grove, California in eucalyptus trees. Monarch butterflies use the very same trees each and every year when they migrate, which seems odd because they aren’t the same butterflies that were there last year. These are the new fourth generation of monarch butterflies, so how do they know which trees are the right ones to hibernate in? Monarch butterflies are the only insect that migrates to a warmer climate that is 2,500 miles away each year. - See more at: http://www.monarch-butterfly.com/monarch-migration.html#sthash.cJtSzsnd.dpuf

27 σχόλια:

Μαριάνθη είπε...

ΣΑΝ ΠΟΛΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟΥΤΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ. ΜΕ ΧΡΩΜΑ ΟΜΟΡΦΟ!!! ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΩ ΜΕΤΑ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΑΥΡΙΟ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

pylaros είπε...

Αχ! Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Τα γραπτά μου είναι τα ίδια, όμως τούτη την φορά τα παρουσιάζω σαν ΠΑΡΑΜΥΘΙ ,
Δηλαδή προσθέτω και αυτά που λογίζονται εξωγήινα, γεννήματα της Φαντασίας π.χ. η Φωνή της σκιάς μου... κλπ.

Σε ευχαριστώ
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου,
...πρέπει να σε αγαπάει η...σκια σου, αφού την έχεις χιλιοταξιδέψει στα πέρατα του κόμου...
Έτσι, σαν τους Χιώτες.... ο ένας κόβει κι η άλλη ράβει... να νασου το κείμενο ξεπετιέται, καλοβγαλμένο, απλό κι εύρωστο.


...θυμάσαι, γύρω στο 2000,
που μαζευόμαστε δυο-τρεις ονειρο...παρμένοι, και μελετούσαμε γραφή θεατρικών σκετς, και ποίηση;... και που παρουσιάσαμε εργασίες
στην φιλόξενη αίθουσα των Μακεδονικών σπουδών, στο Γουάιτστον;;; κουράγιο που το είχαμε!

Ευτυχώς που εκείνες οι...σκιες μας, άφησαν στα...χαρτιά την "σκια τους"...

Ήταν τότε που 'αρχισε ο ...εμφύλιος πόλεμος της ομογενειακής... "φαγωμάρας..." (εκείνων, που νόμιζαν ότι θα "πλουτίσουν" με ...πρωτόλια! αχ! Γαβρίλη...)
Νομίζω
ότι αυτή η σκια έχει καταστρέψει
κορμό και ρίζα...

Ας είναι. Η κάθε πέτρα, έχει το βάρος της...

Η ζωή συνεχίζεται.
Είδες ΟΜΟΡΦΙΑ τούτος ο χιονιάς... που δεν φυσούσε, ξημερώματα, και κεντούσε πάνω
σε δέντρα και κλαδιά πανάκριβες δαντέλεςςςς!!!
Ας κοιτάμε λίγο ψηλά, Φίλε μου. ΠΟΛΎ καθαρότερα, τα πάντα...

Χάρηκα τις πεταλούδες σου, ειδικά το είδος Μονάρχη που έχω και στο σπίτι μας, δυστυχώς καρφιτσωμένες από πρώτινα καλοκαίρια... τα τελευταία χρόνια, έρχονται περισσότερο λευκές ...
Καλή νύχτα,
Υιώτα

ANNA FLO είπε...

Μου άρεσε και αυτό το παραμύθι σου αλλά και ο μύθος του καλαμποκιού που δεν είχα διαβάσει! Ωραία τα παρουσίαζεις, μ'αρέσει ο τρόπος γραφής σου
Καλή συνέχεια
Καλή σου μέρα
Άννα

Memaria είπε...

Ιδιαίτερο πολύ το παραμύθι σου και φτερούγισε μέσα μου σαν τις πεταλούδες!
Καλό Σαββατοκύριακο!

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Υπέροχη η πεταλουδένια χώρα σου Γαβρίλη!
Έχοντας και βιωματικά στοιχεία μέσα της, είναι ακόμα πιο συγκινητική.
Επίσης θαυμάσιες και οι φωτογραφίες που έντυσες την αφήγησή σου.
Έβαλες πεταλουδίσια φτερά στη φαντασία μας ;-)

BUTTERFLY είπε...

Ε τωρα ειναι δυνατον εγω να μην αγαπησω παραμυθι που μιλα για πεταλουδες;
Εσυ σαν κοσμογυρισμενος θα ξερεις οτι η πεταλουδα συμβολιζει την ψυχη!

BUTTERFLY είπε...

Ε τωρα ειναι δυνατον εγω να μην αγαπησω παραμυθι που μιλα για πεταλουδες;
Εσυ σαν κοσμογυρισμενος θα ξερεις οτι η πεταλουδα συμβολιζει την ψυχη!

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,
Η σκιά μου κι εγώ ταξιδεύουμε πάντα μαζί, είναι η μοναδική σύντροφός μου που δεν παραπονείτε για τίποτα,

Όμως στα γραπτά μερικές φορές βάζουμε και την φαντασία να δουλέψει παίρνοντας βάσεις από την πραγματικότητα.

Τα στο Μακεδονικο σπίτι τα θυμούμαι, ακόμα έχω και το θεατρικό έργο που είχα γράψει,

Αλλά σημερα όπως καταλαβαίνεις μόνος μου γράφω, δημοσιεύω, περνώ την ώρα μου, Δεν τρέχω πλέον σε παρουσιάσεις, ούτε σε συγκεντρώσεις τα χρόνια που πέρασαν με εδίδαξαν κατι που δεν ήξερα.
Εξ άλλου είναι και ο χρόνος αυτός που μου κάθεται πάνω στην πλάτη μου λες και κουβαλώ ένα σακί αλεύρι.
Υγεία να έχουμαι μόνο αυτό
Ευχαριστώ
χαιρετισμούς

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου ANNA Flo,

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου, μα και για καλά σου λόγια.
Είναι και αυτές οι ιστοριούλες βασισμένες από ανθρώπινες συνήθειες από τα πέρατα του κόσμου...

ευχαριστώ πολύ

Γαβριηλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου me (maria)

Είναι κι αυτό το Παραμύθι, σαν παραμύθι με πεταλούδες, που έχει όμως και αρχές μιας ανθρώπινης κοινωνίας


Ευχαριστώ πολύ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου κ. Μ. Κανελλάκη

Η ιστοριούλα αυτή με ανθρώπινα κοινωνικά περιστατικά που χαρη στις πεταλούδες μεταμορφώνεται σε παραμύθι,

Τα χρώματα από τις πεταλούδες δίνουν μια εντυπωσιακη θέα, νομίζει κάποιος ότι βρίκεται στη χώρα των ονείρων.

Η αλήθεια είναι ότι ένα είδος πεταλούδας ο μονάρχης ταξιδέυει έως και 2500 μίλια προς τα θερμό κλίμα ατου Μεξιικού για να ξεχειμωνιάσει, από τα κρύα των ΗΠΑ
Σε ευχαριστώ πολύ

Γαβριήλ ,

pylaros είπε...

Αγαπητή μου BUTTERFLY


Νομίζω σύμφωνα με το όνομά σου ότι βρήκα ακόμα μια πεταλούδα, ότι κι εσύ αγαπάς τις πεταλούδες.
Βεβαίως το παρόν είναι μια ιστοριούλα όπου οι πεταλούδες την μεταμορφώνουν σε ένα παραμυθι.

Αν και φαίνεται απίστευτο ταξιδεύουν πολλά χιλιόμετρα για να φτάσουν στις θερμές χώρες και να αποφύγουν τον Χειμώνα πρπαντός η Monarch "είδος πεταλούδας",
Πάντως πεταλούδες και λουλούδια πάνε μαζί, όχι δεν το ήξερα ότι οι πεταλούδες συμβολίζουν την ψυχή,
ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία αυτή...

με αγάπη

Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Η σκιά μας φίλε μου είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αποχωριστούμε με τίποτα. Και παντοτε έχουμε μαζί της διαλόγους επιτιμητικούς.
Όμως ο δικός σου είναι ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτος.
Νάσαι καλά φίλε μου.

Σταυρούλα Δεκούλου είπε...

Καλησπέρα Γαβριήλ.
Έχει ένα άρωμα νοσταλγίας και θλίψης τούτη η γραφή. Σαν παράπονο, γιατί αλλάξαν όλα ; Μα ξετυλίγεται τόσο όμορφα, γλυκά και στο τέλος η κάθαρση, σιμά με τις πεταλούδες να ξαναβρίσκεις τα χρώματα και την αγάπη. Πάρα πολύ μου άρεσε !
Καλήν αυγή !!

Μηθυμναίος είπε...

Δεν είναι που έπλασες ιστορίες από την αρμύρα των θαλασσών που ταξίδευες, δεν είναι οι άλλες λουσμένες στον ιδρώτα του τροπικού που παραδόθηκες, έρχεσαι να δρέψεις κι άλλες δάφνες σκαρώνοντας παραμύθια… Πετάει σαν τις πεταλούδες η φαντασία σου Γάβο.

Μπράβο φίλε!

Euzonas είπε...

:D. Απολαυστικό ταξίδι...

pylaros είπε...

καλημέρα Ντένη,

όπως καταλαβαίνεις είναι το μόνο πράγμα που παραμένει πιστό, το ίδιο όπως το ξέραμε τότε που ήμασταν νέοι,
Η ΣΚΙΑ ΜΑΣ.

Ευχαριστώ
καλό ξε-χιόνισμα, άρχισε ήδη και χιονίζει, σκέτη κατάρα..

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου, Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου

Ναι η γραφή καταπιάνεται με ένα θέμα μυθικό (Η αγάπη για τον τόπο γέννησης του κάθε ξενιτεμένου.) αυτό που φάνταζε πάντοτε στα μυαλά αυτών που είχαν ξενιτευτεί, αυτό μετέδωσαν στα παιδιά τους έτσι όπως το ήξεραν... (Αληθινό) το ψυχολόγησες σωστά.
Αλλά ας πούμε ότι είναι ένα παραμύθι με ευχάριστη κατάληξη.


σε ευχαριστώ πολύ
καλή εβδομάδα

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Φίλε Στράτο,
Bienvenido,
Με τα χιόνια, τα κρύα υποχρεωτικώς μένω εσώκλειστος λες και είμαι μαθητης, οπότε ξεσπάω στον υπολογιστή και ξαναζώ τα περασμένα.
Η αρχή της ιστοριούλας προέρχεται από βιώματα, τελικά τελειώνει σαν παραμύθι.

Βρήκα τις πεταλούδες που απίστευτο ταξιδεύουν μέχρι 2500 μίλια για να αλλάξουν κλίμα, προπαντός το είδος Μονάρχης.
Σου εύχομαι καλή εβδομάδα
ευχαριστώ
πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου αγαπητέ Euzonas

Καλή σου εβδομάδα
Γαβριήλ

marypertax είπε...

Πολύ πρωτότυπη η ιστορία σου, και όμορφη! Μου άρεσε η φωνή της σκιάς, και η μεταφορά στον κόσμο με τις πεταλούδες. Και ο άγγελος ο μαύρος επίσης.Ωραία δοσμένο με μια μελαγχολική νοσταλγία!
Μπράβο! Καλό βράδυ σου εύχομαι!

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Αν μπορούσαμε να ακουγαμε τις σκιες μας!! οπου υπαρχυν πεταλουδες ο κόσμος του παραμυθιου γινετε ομορφότερος .. ωραιο και ιδιετερο το δικο σου παραμυθι.. κανλως σε βρηκα να περνας ομορφα... καλο βραδυ

kerina poiimata είπε...

Υπέροχη και νοσταλγική η ιστορία σας , κ Γαβριήλ!
Αλλά ο τόπος μας είναι τόπος μας, μόνο που τίποτα δεν είναι το ίδιο, όταν οι άνθρωποί μας φεύγουν!
Όμως ...τους ακολουθούμε...σαν τη σκιά, σαν τις εφήμερες παταλούδες, είναι η τόσο μικρή ζωή μας!
Να είστε καλά!

pylaros είπε...

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σου
Mary Pertax ...

Προσπάθησα να παρουσιάσω ένα παραμύθι εκτός του φανταστικού και με βάσεις αληθοφανείς όπως η σκιά μας η οποία υπάρχει και είναι δική μας, μα και οι Άγγελοι στις εικόνες οι οποιοι είναι όλοι λευκοί κλπ..
Τελικά οι πεταλούδες οι οποίες ταξιδεύουν στα θερμά κλίματα σε μεγάλες αποστάσεις πράγμα απίστευτο αν σκεφτούμε πόσο λεπτεπίλεπτες είναι.

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Σμαραγδένια Ρούλα
Ο κόσμος της φαντασίας μας πολλές φορές είναι πιο πλούσιος από τον παρόντα και τα παραμύθια μας δίνουν την ευκαιρία να εκφραστούμε χωρίς σύνορα.

ευχαριστώ πολύ

Γαβριήλ

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Βαρβάρα,
Χάρηκα που το διάβασες,
ο τόπος μας, αυτός που γεννηθήκαμε μένει ο ίδιος έτσι όπως τον αφήσαμε (λάθος μας) είναι εκεί όπου έχει σταματήσει η εικόνα του στο μυαλό μας μέσα...
Είναι τόσο δύσκολα να τον ξεχάσεις, ή να αποδεχθείς ότι άλλαξε;
Η σκιά μας είναι η ίδια μας συνοδεύει μέχρι το τέλος...
σε ευχαριστώ

Γαβριήλ