ΠΟΙΗΣΗ, οι γάτες των φορτηγών (καραβιών)

ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΦΟΡΤΗΓΩΝ,

Οι ναυτικοί στα φορτηγά μια γάτα τρέφουν,

που την λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουνε γιατί,

 κι αυτή, σαν απ’ τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι,

περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί.

                                    *

Τα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες

και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά,

μέσα στην πλώρης τη βαριά σιγή, που βασανίζει

είναι γι’ αυτούς σα μια γλυκιά γυναικεία συντροφιά

                                    *

Είναι περήφανη κι οκνή, καθώς και όλες οι γάτες,

κι είναι τα γκρίζα μάτια  της γιομάτη ηλεκτρισμό    

κι όπως χαϊδεύουν απαλά τη ράχη της νομίζεις,

πως αναλύεται σ’ ένα αργό και ηδονικό σπασμό.

                                    *

Στον ρεμβασμό και στο θυμό με τη γυναίκα μοιάζει

κι οι ναύτες περισσότερο την αγαπούν γι’ αυτό

κι όταν αργά και ράθυμα στα μάτια τους κοιτάζει,

θαρρείς έναν παράξενο πως φέρνει πυρετό.

                                    *

Της έχουν πάντα στο λαιμό μια μπακιρένια γύρα,

για του σιδέρου την κακήν αρρώστια φυλαχτό,

χωρίς όμως, αλίμονο. Ποτέ να κατορθώνουν,

να την φυλάξουν απ’ το μαύρο θάνατο μ’ αυτό.

                                    *

Γιατί είναι τ’ άγρια μάτια της υγρά κι ηλεκτρισμένα,

κι έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο την τραβά,

κι ουρλιάζοντας τρελαίνεται σ’ ένα σημείο κοιτώντας,

φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά.

                                    *

Λίγο πριν απ’ το θάνατο από τους ναύτες ένας,

αυτός οπού ‘δε πράματα στη ζήση του φριχτά,

χαϊδεύοντάς την, μια στιγμή στα μάτια την κοιτάζει,

κι ύστερα μες την θάλασσα την άγρια την πετά.

   

                                 *

Και τότε οι ναύτες, που πολύ σπάνια λυγά η καρδιά      

                                    τους

πάνε στην πλώρη να κρυφτούν με την καρδιά σφιχτή,

γεμάτη μια παράξενη πικρία που όλο δαγκώνει

σαν όταν χάνουμε θερμή γυναίκα αγαπητή.

Νίκος Καββαδίας

 Από την εφημερίδα «Η Θάλασσα»  του Συλλόγου ναυτικών Κεφαλληνίας (Νίκος Καββαδίας) αντιγράφω ένα ποίημα του Νίκου Καββαδία

 Γαβριήλ   Παναγιωσούλης